Αλέξης Παπαχελάς : Τραγικό, 75 χρόνια μετά τον Εμφύλιο ο Άρης Βελουχιώτης γίνεται κεντρικό «πρόσωπο» σε εκλογές του 2019

Γράφει ο Αλέκης Παπαχαλάς στην ‘’Καθημερινή’’ 

Είναι τραγικό πως σχεδόν 75 χρόνια μετά τον Εμφύλιο φτάσαμε στο σημείο ο Αρης Βελουχιώτης να γίνεται κεντρικό «πρόσωπο» σε μια εκλογική αναμέτρηση. Κάναμε μεγάλο κόπο για να τα αφήσουμε όλα αυτά πίσω μας. Η χώρα ωρίμασε την περίοδο της μεταπολίτευσης.

Ιστορικές φυσιογνωμίες της Αριστεράς και της Δεξιάς συνέβαλαν πολύ στην τόσο αναγκαία λήθη. Ηταν Ελληνες που έζησαν τη βία και τον φανατισμό στο πετσί τους. Ανθρωποι που υπέφεραν και ήξεραν στην πράξη πού μπορεί να οδηγήσει ο διχασμός στα χέρια παραφρόνων και φανατικών. Αγκαλιάστηκαν όμως και προσπάθησαν να μας περάσουν το μήνυμα της εθνικής ενότητας.

Δεν ξέρω τι ήταν αυτό που οδήγησε στην ανάσυρση του Αρη. Ισως η αγωνία για την απώλεια της στήριξης ενός πραγματικά αντισυστημικού μπλοκ ψηφοφόρων. Ενδεχομένως η πίεση της καμπάνιας που δοκιμάζει τα νεύρα και τις αντοχές κάθε πολιτικού. Πιθανώς και η τακτική τού «ό,τι να ’ναι».

Είναι πάντως εντυπωσιακό το πώς ορισμένα κυβερνητικά στελέχη ζουν ακόμη σε μια ιστορική φαντασίωση. Παρά τους συμβιβασμούς και την αναγκαστική στροφή στον ρεαλισμό, μιλούν ή λειτουργούν μερικές φορές σαν να μάχονται στο πλαίσιο ενός εμφυλίου που δεν τελείωσε –στο μυαλό τους– ποτέ.

Η ελληνική κοινωνία ζει όμως στο 2019. Δεν θέλει να ξαναζήσει κανέναν εμφύλιο. Ο Αρης ανήκει στην Ιστορία, που θα τον κρίνει ψύχραιμα.

Ζούμε σε πολύ ταραγμένους καιρούς.

Η Ευρώπη μπαίνει σε περιπέτειες, ο ακραίος λαϊκισμός θεριεύει μαζί με τον εθνικισμό. Μια μεγάλη μερίδα των συμπολιτών μας νιώθει απελπισία ύστερα από δέκα χρόνια κρίσης και φτωχοποίησης και μπορεί πολύ εύκολα να πάει από το ένα άκρο στο άλλο. Μέσα σε αυτό το κλίμα, είναι πολύ επικίνδυνο να ξυπνάς τόσο άγαρμπα και επιπόλαια τα φαντάσματα της Ιστορίας. Γιατί και αυτά με τη σειρά τους θα ξυπνήσουν εφιάλτες που θα έπρεπε να αφήσουμε πίσω μας.