“Αν ένας άνθρωπος δεν έχει βρει κάτι για το οποίο θα πέθαινε, τότε δεν αξίζει να ζει” - Μάρτιν Λούθερ Κινγκ.

Με καθαρό μυαλό, μετά την ξεκούραση του καλοκαιριού, η διάθεσή μας επιτρέπει να δούμε το τι αναζητούμε, ποιοί είμαστε και τι θέλουμε να κάνουμε. Ποιος είναι τελικά ο σκοπός μας; Ποιο το νόημα;

Πάθος για μια ιδέα.

Ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, συνέβαλε όσο λίγοι στην αλλαγή της ανθρωπότητας. Την περίοδο, κατά την οποία προσπαθούσε να μιλήσει για τα δικαιώματα των έγχρωμων, ο αγώνας του ήταν μια καθαρή τρέλα. Δεν υπήρχε χειρότερη εποχή για όσους διεκδικούσαν τα αυτονόητα. Τελικά συνέχισε να τα διεκδικεί, πραγματοποιώντας όσα υποστήριζε με πάθος.

Σε κάθε άνθρωπο, κάτι αρέσει περισσότερο και κάτι λιγότερο. Λίγων ανθρώπων η ζωή είναι ταυτισμένη με κάποια δραστηριότητα. Πολύ λίγοι άνθρωποι έχουν αφιερώσει τη ζωή τους σε έναν σκοπό. Αυτήν την αφιέρωση, αρκετοί την ονομάζουν υπερβολή. Το αν είναι ή όχι υπερβολή, δεν πρέπει να μας απασχολεί καθώς όλοι αυτοί, δεν μπορούν να αντιληφθούν το πόσο ζωοδοτικό είναι αυτό το ιερό πάθος. Υπάρχουν πολλά, πάμπολλα πάθη τα οποία μας κάνουν κακό στη ζωή. Εξαιρούνται τα καλά πάθη, όπως το πάθος για αγώνα, το πάθος για προσπάθεια, το πάθος στην υπηρεσία ιδανικών. Αυτό το πάθος συμβολίζει τη θέληση. Αυτό τελικά, διακρίνει τους “μεγάλους” από όλους τους άλλους.

Ψάχνουμε το πάθος, ψάχνουμε τον εαυτό μας.

Κάποιος θα ρωτήσει: Γιατί είναι σημαντικό να αναλώσουμε ώρες στη “φιλοσοφία” και να αναζητήσουμε την “αποστολή” μας; Κατ’ αρχάς, όταν μιλάμε για “ιερό σκοπό” ή για “αποστολή”, δε μιλάμε για κάποια μοίρα ούτε για κάτι πιεστικό. Είναι πολύ σημαντική αυτή η αναζήτηση γιατί μέσα από αυτήν, διαχωρίζονται τα όσα μας αρέσουν και όσα δε μας αρέσουν. Διαχωρίζονται αυτά που θέλουμε από αυτά που δε θέλουμε.

Σε πολλές συζητήσεις μας με φίλους, λέμε ή ακούμε το εξής: “Είναι καθοριστικό το να τα έχουμε καλά με τον εαυτό μας”. Και πώς αυτό θα γίνει πράξη; Με την προσπάθεια επίτευξης αυτογνωσίας. Πώς αλλιώς μπορεί να έλθει η αυτογνωσία εκτός από το να βρούμε τον δικό μας δρόμο; Αναζητούμε το πάθος εκείνο που θα μας αναγκάσει να κάνουμε πολλές θυσίες. Να πέσουμε σε καταστάσεις που χρειάζονται αντοχή και δύναμη. Ακολουθώντας τη δική μας αποστολή, μαθαίνουμε αυτό που μας ταιριάζει και έτσι αναγνωρίζουμε τον εαυτό μας και την προσωπικότητά μας. Δείξε μου τον “δρόμο” σου , να σου πω ποιός είσαι. Μέσα από τις θυσίες θα δούμε πόσο φίλοι είμαστε με την αυταπάρνηση και πόσο μακριά έχουμε αποφασίσει να είμαστε. Άλλωστε, αυτό είναι και το νόημα του πάθους αυτού. Να δούμε πόσο αποφασιστικοί είμαστε για κάποια πράγματα.

Το πάθος μας, ως “μοίρα” της ζωής μας.

Δε γνωρίζουμε το μέλλον και γι’ αυτό δεν υπάρχει κάποια “μοίρα”. Συνήθως αρνούμαστε την ύπαρξη μοίρας που μας καθορίζει, επειδή πιστεύουμε στις επιλογές.

Δεν είναι μόνο οι επιλογές. Η βασική μας αδυναμία (σαν άνθρωποι) είναι ότι δε γνωρίζουμε την κατάληξη πραγμάτων και αυτή η κατάληξη, βρίσκεται στο άγνωστο για μας, μέλλον.

Η ταινία στην οποία πρωταγωνιστούσε ο Τομ Κρουζ, ”Ο τελευταίος των Σαμουράι”, έχει μια πάρα πολύ καλή σκηνή προς το τέλος της. Εκεί, ο Ιάπωνας αρχηγός τον ρωτάει αν πιστεύει στη μοίρα. Ο Τομ Κρουζ λίγο πριν τη μάχη, τού απαντά: “Δεν ξέρω αν υπάρχει μοίρα, ξέρω ότι πρέπει να κάνουμε ό,τι μπορούμε μέχρι να τη δούμε” σύμφωνα με το tsemperlidou. 

Η αφοσίωσή μας σε κάτι για το οποίο είναι ίσης αξίας με την ίδια μας τη ζωή, αυτό ακριβώς το νόημα έχει. Όταν διαλέγουμε “αποστολή”, διαλέγουμε και επιλέγουμε θυσίες. Κάθε ”μάχη” που δίνουμε είναι αμφίρροπη. Αλλού χάνουμε και αλλού κερδίζουμε. Ίσως τελικά, η μοναδική μας “μοίρα” να είναι η συνεχής προσπάθεια και ο συνεχής αγώνας. Μέσα από αυτόν τον αγώνα θα βελτιωθούμε, είναι το μόνο σίγουρο.