Ο Νίκος Φελέκης στο άρθρο του παίρνει θέση: Ο Σαμαράς μπορεί & πρέπει να είναι ο επόμενος Πρόεδρος της Δημοκρατίας

Κάνουν λάθος όσοι νομίζουν ότι είναι εύκολη η προεδρική εκλογή. Η επίλυση του γρίφου για το πρόσωπο που θα καταλάβει το ύπατο πολιτειακό αξίωμα έχει αυξημένο βαθμό δυσκολίας. Αυτό το ξέρουν όλοι.

Και οι ενδιαφερόμενοι για το θώκο. Και οι ηγεσίες των κομμάτων. Κυρίως όμως ο πρωθυπουργός, παρότι το κόμμα του διαθέτει την απαιτούμενη πλειοψηφία των βουλευτών για να τον εκλέξει.

Στο υπό αναθεώρηση Σύνταγμα προβλέπεται ότι αρκούν 151 βουλευτές και κατά συνέπεια αποκλείεται διάλυση της Βουλής, λόγω αδυναμίας εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας. Αναμφίβολα αυτό ήταν το μεγαλύτερο δώρο που έκανε ο Τσίπρας στον Μητσοτάκη.

Περιλαμβάνοντας στα υπό αναθεώρηση άρθρα και το 32, που αναφέρεται στα της εκλογής του ανώτατου άρχοντα, έδωσε τη δυνατότητα στον Κυριάκο να έχει μια καθαρή τετραετία για να κυβερνήσει.

Ορισμένοι στην Κουμουνδούρου υποστηρίζουν ότι αυτό ήταν το πιο σοβαρό πολιτικό λάθος του Αλέξη, αφού ο ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνον έχασε τη δυνατότητα να επηρεάσει τις εξελίξεις ή να εκβιάσει τη συναίνεση, αλλά κινδυνεύει να μείνει και έξω από όλα τα θεσμικά αξιώματα.

Αν ο νέος Πρόεδρος προέρχεται από την κυβερνητική πλειοψηφία τότε η επικράτηση της ΝΔ στα πολιτικά πράγματα θα είναι απόλυτη. Με τις εκλογές για την αυτοδιοίκηση ο χάρτης βάφτηκε γαλάζιος. Με τις βουλευτικές εκλογές το γκουβέρνο πέρασε κι αυτό σε γαλάζια χέρια.

Αν και ο ένοικος της Ηρώδου Αττικού είναι δεξιός τότε το βαθύ μπλε θα επικρατήσει όχι μόνον καθ' άπασαν την επικράτεια, αλλά και σε όλα τα επίπεδα άσκησης εξουσίας με ότι επιπτώσεις αυτό μπορεί να έχει στο ευρύτερο πολιτικο-εκλογικό παιχνίδι.

Στο σημείο αυτό αρχίζει και ο γρίφος αυξημένης δυσκολίας που καλείται να επιλύσει ο Μητσοτάκης. Διαθέτει μεν την πλειοψηφία και μπορεί να τα πάρει όλα. Θα το πράξει όμως ή θα θελήσει, στο όνομα της συναίνεσης, να κάνει το χατήρι στην αντιπολίτευση και να εκλέξει είτε κεντροαριστερό πρόεδρο, όπως επιθυμεί η Φώφη Γεννηματά, είτε να αφήσει στη θέση του τον Προκόπη Παυλόπουλο, αποδεχόμενος την πρόταση του Αλέξη Τσίπρα.

Όμως αυτό δεν είναι το μόνο δίλημμα του πρωθυπουργού ούτε είναι ειλικρινής η απάντηση που δίνει, σε όσους δημόσια ή κατ' ιδίαν τον ρωτούν για το πρόσωπο που θα επιλέξει.

Το "θα πάω δυό μέρες στο βουνό τα Χριστούγεννα και θα αποφασίσω" προφανώς λέγεται επειδή δεν θέλει να αποκαλύψει τις σκέψεις του. Αυτός όμως, όπως διατείνονται στενοί συνεργάτες του Κυριάκου Μητσοτάκη, είναι ο ένας λόγος.

Ο δεύτερος είναι για να αποφύγει τις πιέσεις από όσους/ες επιθυμούν να αποκτήσουν το προσωνύμιο "πρώτος/η κύριος/α της χώρας" ή από άλλα κέντρα, που για δικούς τους λόγους έχουν ενδιαφέρον για το πρόσωπο που θα βρίσκεται στο ύπατο αξίωμα.

Ο τρίτος, ενδεχομένως και ο βασικότερος λόγος, είναι επειδή δεν θέλει, στη δημόσια συζήτηση, να επικρατήσει η προεδρολογία, αλλά η κυβερνητική ατζέντα και πρωτίστως τα μέτρα και οι αλλαγές στην οικονομία. Και φυσικά επειδή η πρόωρη ανακίνηση του θέματος θα ήταν άκομψη και οπωσδήποτε δυσάρεστη για τον νυν Πρόεδρο.

Το γεγονός ότι ο πρωθυπουργός έχει δικές του προτιμήσεις και γνωρίζει τα πρόσωπα που ενδιαφέρονται -τουλάχιστον αυτά που μέχρι τώρα του έχουν κοινοποιήσει είτε απευθείας είτε μέσω τρίτων την επιθυμία τους- δεν είναι πάντως αρκετά για να δοθεί σε κάποιον/α το χρίσμα.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης πρέπει να ξεκαθαρίσει τι ακριβώς θέλει από την προεδρική εκλογή. Αυτή δεν είναι απολίτικη διαδικασία. Κάθε άλλο. Και ο πρωθυπουργός το γνωρίζει καλά.

Όλα όσα λέγονται περί επιλογής ενός "άχρωμου και άοσμου" προσώπου, του οποίου το μόνο προσόν θα πρέπει να είναι η επιστημονική ή η κοινωνική του καταξίωση, είναι επιεικώς απαράδεκτα, δεν ανταποκρίνονται στην πολιτική πραγματικότητα και τις θεσμικές της ισορροπίες και σε κάθε περίπτωση συνιστούν προσβολή και για τον Προκόπη Παυλόπουλο και τους προκατόχους του.

Όλοι οι διατελέσαντες πρόεδροι εξελέγησαν πρωτίστως για πολιτικούς λόγους. Ο Ανδρέας Παπανδρέου το 1985 "έριξε" τον Κωνσταντίνο Καραμανλή και πρότεινε τον Χρήστο Σαρτζετάκη, το όνομα του οποίου παρέπεμπε στη δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη και το μετεμφυλιακό κράτος της σκληρής δεξιάς.

Ο δικαστής του "Ζ", πολιτικά και εκλογικά, απεδείχθη η καλύτερη επιλογή για το ΠΑΣΟΚ, αφού με την αντιδεξιά ρητορεία και τον αντικαραμανλισμό κατάφερε να γυρίσει το δυσμενές για την κυβέρνηση κλίμα και να ξανακερδίσει τις εκλογές.

Το 1990 ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, ο πατέρας του Κυριάκου, ως απάντηση στον Ανδρέα Παπανδρέου, για να συσπειρώσει τη ΝΔ και να διασφαλίσει την ενότητα της κυβέρνησής του εξέλεξε με 151, αποκλειστικά γαλάζιους, ψήφους τον Κωνσταντίνο Καραμανλή.

Το ίδιο είχε γίνει και το 1980. Προκειμένου να συγκεντρωθούν οι 180 ψήφοι και να γίνει ΠτΔ ο Κωνσταντίνος Καραμανλής υπήρξε ένα πρωτοφανές παρασκηνιακό αλισβερίσι, το οποίο μεταξύ άλλων οδήγησε και στη διάλυση του κόμματος της Ενώσεως Κέντρου.

Το 1995 εξελέγη ο Κωστής Στεφανόπουλος, επίσης για πολιτικούς λόγους με κυριότερο να μην οδηγηθεί η χώρα σε πρόωρες εκλογές.

Το ίδιο έγινε και το 2005. Η επιλογή του, προερχομένου από το ΠΑΣΟΚ, Κάρολου Παπούλια ήταν αναγκαστική αφού σε διαφορετική περίπτωση η χώρα θα οδηγείτο σε εκλογές, κάτι που ο Κώστας Καραμανλής δεν επιθυμούσε.

Το 2010 ο Κάρολος Παπούλιας επανεξελέγη, αφού όμως η χώρα οδηγήθηκε σε πρόωρες εκλογές επειδή ο Γιώργος Παπανδρέου είχε διαμηνύσει ότι θα χρησιμοποιήσει την προεδρική εκλογή για να πέσει η κυβέρνηση Καραμανλή και μετά θα συμφωνήσει στην επανεκλογή του Κάρολου Παπούλια.

Το 2015 η προεδρική εκλογή χρησιμοποιήθηκε από τον Αλέξη Τσίπρα προκειμένου να πέσει η κυβέρνηση Σαμαρά. Και επειδή δεν διέθετε την απαραίτητη πλειοψηφία επέλεξε, σε συνεννόηση με τον, κατά δήλωσή του, "καραμανλικό" συγκυβερνήτη του, τον Πάνο Καμμένο, έναν άλλο ακραιφνή καραμανλικό, τον Προκόπη Παυλόπουλο

 Οι γνωρίζοντες τα παρασκήνια της συγκροτήσεως της κυβέρνησης Τσίπρα τον Ιανουάριο του 2015 υποστηρίζουν ότι η επιλογή των ΑΝΕΛ και όχι του Ποταμιού ως κυβερνητικού εταίρου του ΣΥΡΙΖΑ ήταν σε ευθεία συνάρτηση και με την εκλογή ενός καραμανλικού στελέχους στην Προεδρία, ο οποίος αφενός θα κρατά τις θεσμικοπολιτικές ισορροπίες και θα αποτρέπει εξαλλοσύνες από την "πρώτη φορά κυβέρνηση της αριστεράς" και αφετέρου θα συμβουλεύει, όταν χρειάζεται, τον νέο πρωθυπουργό και τους υπουργούς, που ήταν εντελώς αδαείς όσον αφορά τα κυβερνητικά καθήκοντα.

Η αλήθεια είναι πως ο Προκόπης Παυλόπουλος, όταν χρειάστηκε έβαλε πλάτη. Και στα εθνικά θέματα και για να γίνει όσο το δυνατόν καλύτερο το κείμενο της Συμφωνίας των Πρεσπών και πρωτίστως για την αποφυγή της χρεωκοπίας και την υπογραφή του τρίτου μνημονίου. Η θητεία του μάλλον κρίνεται θετικά ακόμη και από αυτούς, όπως ο Κυριάκος Μητσοτάκης, που διαφώνησαν με την επιλογή του το 1985.

Αυτό που ενδεχομένως θα πληρώσει και δεν θα επανεκλεγεί είναι τρία πράγματα. Πρώτον, τον έχει προτείνει ο Αλέξης Τσίπρας και είναι εξαιρετικά δύσκολο η κυβερνητική πλειοψηφία να τον αποδεχθεί ειδικά στην παρούσα συγκυρία, που η αντιπαράθεση κυβέρνησης αξιωματικής αντιπολίτευσης, λόγω και της Προανακριτικής για τον Δημήτρη Παπαγγελόπουλο, βρίσκεται στα ύψη.

Δεύτερον, η ρετσινιά της "καραμανλικής συνιστώσας του ΣΥΡΙΖΑ" μπορεί να αδικεί τον ΠτΔ όμως βάζει πρόσθετα εμπόδια για να είναι αυτός ο εκλεκτός του πρωθυπουργού. Και μην ξεχνάμε την ανταρσία των έξι καραμανλικών, όπως λέγεται, βουλευτών στην ψηφοφορία για την Προανακριτική, η οποία προκάλεσε αισθήματα οργής στο Μαξίμου.

Μπορεί να κρατήθηκαν χαμηλά οι τόνοι, όμως, οι γνωρίζοντες τον πρωθυπουργό λένε ότι "ο Κυριάκος είναι γκαμήλα και δεν πρόκειται να ξεχάσει τη στάση τους".

Ο τρίτος και πιο σημαντικός λόγος, σύμφωνα τουλάχιστον με όσα λένε κυβερνητικές πηγές, είναι ότι ο Κυριάκος δεν μπορεί να αναιρέσει την ψήφο του το 2015. Ενάντια στην κομματική γραμμή ήταν αυτός και ο μόνος που αρνήθηκε ψήφο στον Προκόπη Παυλόπουλο.

"Εάν αλλάξει στάση το 2019 θα είναι ωσάν να ομολογεί ότι έκανε λάθος το 2015" λένε συνομιλητές του πρωθυπουργού. Υποστηρίζουν μάλιστα ότι "εάν επανεκλογεί ο Προκόπης η ήττα του Κυριάκου θα είναι τριπλή.

Εκτός του να παραδέχεται ότι έσφαλε το 2015 θα εκληφθεί ως νίκη των καραμανλικών και του Τσίπρα και το κυριότερο θα είναι ωσάν να παραδέχεται ότι δεν μπορεί να βρει άλλον, ότι δεν υπάρχει άλλη γυναίκα ή άνδρας ικανός και κατάλληλος".

Το κυριότερο όμως είναι ότι λύνει τα χέρια σε όσους βουλευτές της ΝΔ είναι αντίθετοι στην επανεκλογή Παυλόπουλου, για να τον καταψηφίσουν.

"Ο Κυριάκος καταψήφισε κόντρα στη γραμμή τον Προκόπη, επομένως δεν μπορεί να θέσει θέμα για όσους ενδεχομένως θα τον καταψήφιζαν εάν ήταν εκ νέου υποψήφιος", μάς λέει κυβερνητικός βουλευτής. Και προσθέτει: "το πρόβλημα δεν είναι ότι κάποιοι θα καταψηφίσουν, ο Προκόπης αφού τον θέλει και ο Τσίπρας θα επανεκλεγεί, αλλά η εικόνα ότι η κυβερνητική πλειοψηφία έχει προβλήματα συνοχής, τα οποία ανά πάσα στιγμή μπορεί να οδηγήσουν και σε ανεπιθύμητες εξελίξεις εάν εμφανιστούν, κυρίως με αφορμή το μεταναστευτικό, αλλά και το σκοπιανό και τα ελληνοτουρκικά, διαχειριστικά κενά στην αντιμετώπισης τους.

Η αλήθεια είναι ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχοντας κάνει, όντας φιλελεύθερος ο ίδιος, σοβαρά ανοίγματα προς το Κέντρο χρειάζεται δεξιούς δοκούς αντιστήριξης. Και για το κόμμα της ΝΔ και για την κυβέρνησή του.

Ο τουρκικός αναθεωρητισμός, το εμπόδιο Μακρόν στην ένταξη της Βόρειας Μακεδονίας και της Αλβανίας στην ΕΕ και πρωτίστως το προσφυγικό/μεταναστευτικό προσθέτουν φρύγανα στον ακραίο λαϊκιστικό και εθνικιστικό λόγο.

Ήδη, όχι μόνον στην κομματική του βάση αλλά και στην κοινοβουλευτική του ομάδα ακούγονται ολοένα και πιο έντονα φωνές που αποκλίνουν από την νουνεχή, φιλελεύθερη και ευρωπαϊκή δική του ατζέντα, με την οποίαν κέρδισε αφενός την εκλογή στην ηγεσία της ΝΔ και αφετέρου στις εκλογές της 7ης Ιουλίου προτιμήθηκε από σημαντική μερίδα κεντρώων και κεντροαριστερών ψηφοφόρων, οι οποίοι διαφωνούσαν με τον επαμφοτερίζοντα λόγο του ΣΥΡΙΖΑ και κυρίως τη φορομπηχτική πολιτική της κυβερνήσεώς του.

Εάν οι μεταναστευτικές ροές συνεχίσουν αμείωτες θα επηρεάσουν όχι μόνο το θετικό κλίμα που διαμορφώνεται στην οικονομία, αλλά, και αυτό είναι το πλέον επικίνδυνο, θα δημιουργήσουν μια εύφλεκτη ύλη, στο χώρο της λεγόμενης λαϊκής δεξιάς, την οποίαν δεν θα μπορούν να διαχειριστούν αποτελεσματικά οι βουλευτές, τα στελέχη και οι παράγοντες της φιλελεύθερης ΝΔ.

Κατά συνέπεια στην επιλογή του για τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας ο Κυριάκος θα πρέπει να λάβει υπόψιν και τα δεδομένα που διαμορφώνονται και τα οποία στρατηγικά μπορεί να απειλήσουν από δεξιά την ενότητα της συντηρητικής παράταξης. Η επιλογή λοιπόν του Μητσοτάκη δεν μπορεί να είναι λάϊτ, απολίτικη ή εκτός των κυβερνητικών προτεραιοτήτων, όπως λένε κάποιοι. Όπως και οι προκάτοχοί του πρωθυπουργοί θα χρειαστεί να επιλέξει ένα πρόσωπο που θα τον βοηθήσει στα πολιτικά του σχέδια, τα οποία δεν είναι άλλα από την εμπέδωση της κυριαρχίας της ΝΔ, αλλά και προσωπικά του ιδίου στον πολιτικό και δημόσιο βίο της χώρας.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης με την επιλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας δεν πρόκειται να κάνει, λένε συνεργάτες του, δημόσιες σχέσεις με διάφορους φιλόδοξους είτε αυτοί/ες είναι πολιτικοί είτε όχι.

Θα προσπαθήσει, μέσω και της εκλογής του ΠτΔ, να προσθέσει άλλο ένα πλεονέκτημα στην προσπάθειά του, στις επόμενες εκλογές να περιορίσει έτι περαιτέρω την δύναμη του ΣΥΡΙΖΑ, να διεκδικήσει όσο το δυνατόν μεγαλύτερο μερίδιο από το ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ και το βασικότερο να δημιουργήσει τους όρους για τουλάχιστον μια οκταετή διακυβέρνηση από τον ίδιον.

Τούτων δοθέντων, όσοι γνωρίζουν καλά τον πρωθυπουργό υποστηρίζουν ότι τα διάφορα ονόματα, που μέχρι τώρα έχουν ακουστεί και γραφτεί για το ύπατο αξίωμα, έχουν ελάχιστες πιθανότητες ευδοκίμησης.

Προσθέτουν μάλιστα ότι ο νέος Πρόεδρος, εάν τα πράγματα στο προσφυγικό/μεταναστευτικό, στο Αιγαίο, στην Κύπρο, στη Βόρεια Μακεδονία δεν εξελιχθούν σύμφωνα με τα συμφέροντα της χώρας χρειάζεται

α) να έχει ισχυρή πατριωτική σηματοδότηση και να μπορεί να εμπνεύσει σε περίπτωση εθνικής κρίσης,

β) να λειτουργεί υποστηρικτικά στις ανάγκες ευρύτερα του πολιτικού συστήματος, μεταξύ των οποίων περιλαμβάνεται και η διατήρηση της κυβερνητικής συνοχής,

γ) να διαθέτει αυξημένο θεσμικό κύρος, σοβαρές διεθνείς επαφές και αποδεδειγμένα πολιτικές ικανότητες για να μπορεί να αναλάβει, εφόσον παραστεί ανάγκη, πρωτοβουλίες πολιτικής συνεννόησης και να οργανώνει συσκέψεις υπό την προεδρία του προκειμένου να αντιμετωπισθούν αιφνίδιες απειλές.

Να μπορεί να κουμαντάρει το συμβούλιο αρχηγών, ακόμη και να το νουθετεί.

"Φανταστείτε, να ήταν Πρόεδρος της Δημοκρατίας η πρόεδρος του Αρείου Πάγου ή του Συμβουλίου της Επικρατείας στο πρώτο οκτάμηνο του 2015 τι θα είχε συμβεί; Καλές και αξιόλογες κυρίες, αλλά το πολιτικό σκέλος του πολιτειακού αξιώματος δεν θα μπορούσαν να το υπηρετήσουν", μάς λέει σημαντικός παράγων της ΝΔ και δ) να έχει αγαστές σχέσεις με οικονομικούς παράγοντες, επενδυτές και διεθνείς οργανισμούς που είναι απαραίτητοι στον Μητσοτάκη και την κυβέρνησή του στην παρούσα φάση, που η χώρα ανακάμπτει και ξαναμπαίνει στον παγκόσμιο επενδυτικό χάρτη.

Για ορισμένους, ένας πρώην πρωθυπουργός θα ήταν ο ιδανικός για το αξίωμα.

Αυτή τη στιγμή υπάρχουν τέσσερις. Ο Κώστας Σημίτης, ο Γιώργος Παπανδρέου, ο Κώστας Καραμανλής και ο Αντώνης Σαμαράς.

Δεν αναφερόμαστε στον Αλέξη Τσίπρα επειδή αυτός, ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, φιλοδοξεί να επανέλθει στην πρωθυπουργία.

Και οι τέσσερις θα ήταν θαυμάσιοι για τον ρόλο. Βέβαια, ο Κώστας Σημίτης είναι μάλλον μεγάλος σε ηλικία για το αξίωμα αν και παραμένει ακμαίος.

Ο Γιώργος Παπανδρέου θα δημιουργούσε σοβαρά κομματικά προβλήματα στον Μητσοτάκη, ενώ ούτε και ο ίδιος θέλγεται από μια προοπτική πολιτικής του αποστρατείας.

Απομένουν οι Καραμανλής και Σαμαράς. Ο πρώτος, μέχρι πρότινος, δεν έδειχνε να ενδιαφέρεται για το αξίωμα. Ενδεχομένως, θα το ήθελε μόνον στην περίπτωση που άλλαζαν οι αρμοδιότητες και η εκλογή γίνονταν από τον λαό και όχι από τη Βουλή.

Προτιμά το ρόλο του "εθνικού κεφαλαίου" σε περίπτωση γενικής πολιτικής ή εθνικής κρίσης, παρά τα τελετουργικά και τα διάσημα της Προεδρίας.

Αυτά τουλάχιστον υποστήριζαν πηγές από το περιβάλλον του. Επιπροσθέτως, η δύναμή του στην κοινοβουλευτική ομάδα και τον κομματικό μηχανισμό της ΝΔ βαίνει, όπως λένε παράγοντες της Πειραιώς, μειούμενη. Ο δεύτερος, είναι σίγουρο ότι ενδιαφέρεται. Και μάλιστα, ορισμένες πηγές από το περιβάλλον του Κυριάκου Μητσοτάκη υποστηρίζουν ότι μεταξύ νυν και πρώην πρωθυπουργού έχει υπάρξει σχετική συζήτηση, χωρίς όμως να υπάρξει δέσμευση.

Εξάλλου, η διαδικασία εκλογής του ΠτΔ πιθανότατα θα ξεκινήσει στα τέλη Ιανουαρίου αρχές Φεβρουαρίου.

Γράφει ο Νίκος Φελέκης στο Matrix

Οι υποστηρικτές της υποψηφιότητας Σαμαρά διατείνονται πως σε περίπτωση επιλογής του Μεσσήνιου πολιτικού τα ωφέλη θα είναι πολλαπλά για τον πρωθυπουργό και τη ΝΔ.

Εκτός των προαναφερθέντων τεσσάρων κριτηρίων, τα οποία, όπως λένε, "ο Αντώνης εκπληροί στο ακέραιο", κλείνει οριστικά και το ρήγμα ανάμεσα σε μητσοτακικούς και σαμαρικούς που άνοιξε το 1993.

Και όντως, αν ο Μητσοτάκης προσεταιριστεί τον Σαμαρά, που διαθέτει σοβαρές δυνάμεις στη ΝΔ ουσιαστικά γίνεται κυρίαρχος στο κόμμα που ίδρυσε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής και στο οποίο οι Μητσοτακικοί θεωρούνταν -και είναι ακόμη- μειοψηφία.

Με τον Καραμανλή αδιάφορο για τα εσωκομματικά της ΝΔ και τον Σαμαρά εκτός ενεργού πολιτικής, ο Κυριάκος θα καταφέρει αυτό που δεν κατάφερε ούτε ο πατέρας του, όταν ήταν πρόεδρος της ΝΔ και πρωθυπουργός: να γίνει ο μητσοτακισμός κυρίαρχη τάση στην συντηρητική παράταξη.

Επιπροσθέτως, ο Σαμαράς μπορεί να αποτελέσει για την φιλελεύθερη κυβέρνηση Μητσοτάκη το εκ δεξιών θεσμικό της αντιστήριγμα σε περίπτωση που δυναμώσουν υπερβολικά οι φωνές της λεγόμενης λαϊκής δεξιάς.

Εξυπακούεται πως σε περίπτωση επιλογής του, η προεδρική εκλογή αποκτά, λένε οι φίλοι του Σαμαρά, τον ουσιαστικό χαρακτήρα που πρέπει να έχει.

Η εκλογή ΠτΔ ούτε απολίτικη διαδικασία είναι ούτε διαγωνισμός δημοσίων σχέσεων. Ο ΠτΔ είναι η θεσμική αποτύπωση της κομματικής αντιπαράθεσης και περιγράφει το συσχετισμό δύναμης στην πολιτική σε μια ορισμένη συγκυρία. Κατά συνέπεια θα πρέπει να αξιοποιηθεί από τον πρωθυπουργό για να επικρατήσει έτι περαιτέρω η ΝΔ στο πολιτικό σύστημα. Θυμίζουν μάλιστα, ότι πριν στοχοποιηθούν τα δέκα πολιτικά πρόσωπα για το σκάνδαλο Novartis και η πολιτική αντιπαράθεση οδηγηθεί στα άκρα ήταν ο δεξιός Σαμαράς αυτός που για δύο χρόνια κυβέρνησε με ένα κόμμα της κεντροαριστεράς (ΠΑΣΟΚ) και ένα της αριστεράς (ΔΗΜΑΡ). Και το κυριότερο, όπως παραδέχονται και οι αντίπαλοί του ήταν αυτός που οδήγησε στο δικαστήριο τους ναζιστές της Χρυσής Αυγής.

Απομένει λοιπόν στην κυβερνητική πλειοψηφία να αποφασίσει τι θέλει. Και η γνώμη της, όπως λένε κυβερνητικές πηγές, πρέπει να γίνει σεβαστή από την μειοψηφία. "Δεν είναι δυνατόν να το ζητά για τον εαυτό της η μειοψηφία και να αρνείται το ίδιο πράγμα στην πλειοψηφία.

Δεν μπορεί ο Τσίπρας και η Φώφη να θέλουν, τον Παυλόπουλο, κάποιον κεντροαριστερό ή αριστερό επειδή αυτό τους συμφέρει και ο Μητσοτάκης να τους κάνει το χατήρι, απεμπολώντας το δικό του συμφέρον". Εξάλλου, με το νέο Σύνταγμα η Βουλή δεν θα διαλύεται λόγω αδυναμίας εκλογής ΠτΔ. Και κατά συνέπεια τα κόμματα δεν θα μπορούν να εκβιάσουν τη συναίνεση.

Αντίθετα, η κυβερνητική πλειοψηφία θα αποφασίζει τι είναι καλό για το θεσμό, τη χώρα, την κυβερνητική πλειοψηφία, αφού αυτή θα μπορεί να τον εκλέξει. Και αυτό το δικαίωμα της το έδωσε ο Τσίπρας. Δεν είναι σίγουρο ότι η εξέλιξη αυτή θα καταλαγιάσει τα πολιτικά πάθη, όμως τουλάχιστον θα μπει τέλος στην πολιτική υποκρισία. Και ειδικά όσων υποστηρίζουν ότι αυτό που ενδιαφέρει είναι ο αριθμός των ψήφων που θα συγκεντρώσει ένας υποψήφιος Πρόεδρος και όχι η ικανότητά του να είναι ουσιαστικός ρυθμιστής του πολιτεύματος, αλλά και του πολιτικού παιχνιδιού, εφόσον παρουσιαστεί ανάγκη. Και φυσικά, κατάκτηση της μεταπολίτευσης δεν είναι, όπως λέγεται, η μεγάλη πλειοψηφία στην εκλογή, αλλά η μη συμμετοχή του ΠτΔ στα πολιτικά πράγματα.

Η συναίνεση υπήρχε για να αποφευχθούν οι εκλογές, τώρα τέτοιο θεμα δεν υπάρχει, ο νικητής τα παίρνει όλα. Απομένει να δούμε ποια θα είναι η επιλογή του Μητσοτάκη. Όσοι τον γνωρίζουν λένε ότι τα ονόματα Παπαδήμος, Πικραμμένος, Δαμανάκη, Διαμαντοπούλου, Σακελλαροπούλου και όσα άλλα έχουν ακουστεί και γραφτεί ως διάδοχοι του Παυλόπουλου δεν ισχύουν...