Έκανα test drive με την BMW Χ1 για Καρπενήσι - Καρέ καρέ η διαδρομή μέσα στη φύση, τα φαγοπότια & ο γάτος (φωτό - βίντεο)

Δεν είχα ξανακάνει ποτέ test drive... Θα ταξίδευα για πρώτη φορά στη ζωή μου μόνη μου, χωρίς συνοδηγό, αφού τα ωράρια της υπόλοιπης παρέας δεν ταίριαζαν με το δικό μου. 

Άσε που είχα στο μυαλό μου να κάνω και μια παράκαμψη, να πάω να δω τα ξαδέρφια μου σε ένα χωριό πάνω ψηλά στο βουνό της Φθιώτιδας και δεν ήταν αναγκασμένη όλη η παρέα να με ακολουθήσει στις... οικογενειακές μου επισκέψεις.

Ευκαιρία, είπα με το νου μου, είναι, να δοκιμάσω ένα υπερσύγχρονο αυτοκίνητο- ξέρετε τα αυτοκίνητα της νέας γενιάς δεν έχουν απολύτως καμία σχέση λόγω νέων τεχνολογιών, με όσα αγοράσαμε πριν από μία δεκαετία.

Ένα BMW Χ1 τζιπ- κατέληξα σ’ αυτό τον μονόλογο- θα ήταν το ιδανικό για να πάω στο Καρπενήσι, στις Κορυσχάδες, μέσω Φτέρης, χωρίς να πολυκουραστώ.

Άμα σε θέλει, σε θέλει... Όταν πήρα στο τηλέφωνο τον κύριο Κωνσταντίνο Διαμαντή, της BMW Hellas και του ανέπτυξα το αίτημα μου μου απάντησε αμέσως «Είστε τυχερή υπάρχει ένα BMW διαθέσιμο»!

Η "κούκλα" με περίμενε γυαλιστερή και καινούργια, είχε δεν είχε 3 km στο ενεργητικό της, έξω από τα γραφεία της Εθνικής Οδού.

Πρώτη έκπληξη: Δεν βάζεις κλειδί, εντελώς ξεπερασμένο, μη σκέφτεστε ντεμοντέ, δεύτερον, έχεις μπροστά σου ένα ολόκληρο εκράν, μία οθόνη σαν iPad που σου λέει ανά πάσα στιγμή που βρίσκεσαι, τι κάνεις εκείνη την ώρα, αν το κάνεις σωστά, τι θερμοκρασία έχει έξω, τι θερμοκρασία έχει μέσα...

Σου μιλάει μια κυρία ευγενική από το GPS και γενικά η οδήγηση γίνεται εξαιρετικά απλή, ακόμα και για κακούς οδηγούς...

Την καταβρήκα, οδήγησα, σαν να οδηγούσα αεροπλάνο... Τα πόδια μου και τα γόνατά μου δεν κουράστηκα καθόλου, ούτε η μέση μου γιατί δε χρειαζόταν παρά ελάχιστα να πατάω το γκάζι.

Η μουσική ακουγόταν υπέροχα, τα καθίσματα πολύ άνετα, αλλά κυρίως αυτή η αίσθηση του καινούργιου, ασφαλούς αυτοκινήτου σε όλες τις στροφές - γιατί το ταξίδι μου είχε πάρα πολλές στροφές ειδικά από την Μακρακώμη μέχρι το Καρπενήσι.

Μάλιστα, επειδή, χρειάστηκε να διακόψω το ταξίδι μου στην Τραγάνα για να κάνω ένα zoom meeting μέσα από το αυτοκίνητο, μιλώντας στο - ανοικτό μάλιστα-  ηχείο όπου είχα συνδέσει το κινητό μου καθυστέρησα να φύγω για Λαμία με κατεύθυνση την Φτέρη.

Έφτασα, λοιπόν, στο σπίτι των εξαδέλφων μου πολύ αργά, είχε νυχτώσει.

Η Φτέρη είναι ένα μοναδικό χωριό πολύ ψηλά στο βουνό, ανάμεσα στα έλατα. Μετά την Μακρακώμη κάνεις αριστερά και ανεβαίνεις, ανεβαίνεις, ανεβαίνεις ώσπου φτάνεις σ’ αυτό το παραμυθένιο χωριό, απλό και συνάμα υπέροχο.

Όταν, μάλιστα, κάθισα στο τραπέζι και έφαγα όλα εκείνα τα λαχανικά από το μποστάνι του Γιάννη και της Ειρήνης πλάι στο πρώτο τζάκι της χρονιάς, αισθάνθηκα αυτό που λέμε ευτυχία, οικογενειακή ζεστασιά, αγάπη και απλό αυθεντικό φαγητό.

Ξεκίνησα, λοιπόν, την επιστροφή προς τον κεντρικό δρόμο μέσω Σπερχειάδας- εκεί έκανα ένα μικρό λάθος και έκανα λίγο πίσω και ξανά μπροστά, αλλά δε μέτρησε πολύ-  ώσπου μπήκα στον δαιδαλώδη ανήφορο για τον Τυμφρηστό.

Μπήκα μέσα από την σήραγγα Μπακογιάννη, Καρπενήσι - Κορυσχάδες, όλα αυτά «καρανύχτα» και με πάρα πολλές στροφές- δεν κατάλαβα τίποτα, δεν φοβήθηκα στιγμή.

Είδα αγριογούρουνα στο δρόμο, είδα ζαρκάδι, είδα αλεπού, συνέχιζα ακάθεκτη και παρότι ψιλόβρεχε, έφτασα απολαμβάνοντας την οδήγηση στο σπίτι των κουμπάρων μου.

Έμεινα λιγότερες από 48 ώρες στις Κορυσχάδες, σε αυτό το πέτρινο χωριό - σύμβολο της Εθνικής Αντίστασης, σκαρφαλωμένο στα 980 μ. υψόμετρο "πνιγμένο" ανάμεσα σε χιλιάδες έλατα.

Απίθανες διαδρομές, με τα πόδια, βέβαια, με εισπνοές εκπνοές στον απόλυτα καθαρό αέρα, λίμνες, ποτάμια και βουνά. Κορυφές, ορθοπλαγιές, αλλεπάλληλες πτυχές, φαράγγια. Και νερά ορμητικά. Ποτάμια, χείμαρροι, καταρράκτες, λίμνες. Πλατάνια και έλατα.

(Με τους κουμπάρους μου, Αναστασία Σιδέρη και Γιάννη Κορωναίο)

Λίγο πριν την επιστροφή μου στην Αθήνα απήλαυσα ένα υπέροχο γεύμα στο Μικρό Χωριό και στο υπέροχο μικρό εστιατόριο της Αλμας, της Πόλυς και του Γιάννη! 

Το λένε «Πόλη» - μην το παραλείψετε.

Η επιστροφή, ακόμα και μετά από ένα τόσο σύντομο ταξίδι είναι λίγο πικρή. Η δική μου, αυτή τη φορά, με συνοδό τον γάτο που βρήκα έξω από την πόρτα όπου με φιλοξένησαν στις Κορυσχάδες εγινε γλυκιά, γλυκύτατη.

Σταμάτησα δύο φορές για να δώσω νερό στον πολύτιμο συνεπιβάτη μου, τον Εμμανουέλ ή Μανού, όπως τον βάφτισα (τώρα το ότι έχει ίδιο χρώμα ματιών με την γαλάζια - γκρί BMW που έκανα test drive αυτή είναι μια μικρή, αλλά καθόλου ασήμαντη λεπτομέρεια αφού τα... αγόρια με γαλάζια μάτια είναι πανέμορφα. Χαχαχα!

Το test drive μου έφερε τύχη, οπως βλέπετε!