Tο πικρό αντίο του Δημήτρη Αλεξάκη στον πατέρα του Βασίλη - Ακόμα και ο διασώστης του ΕΚΑΒ έκλαψε πάνω από το σώμα του

Σε ηλικία 78 ετών πέθανε ο πολυβραβευβευμένος συγγραφέας Βασίλης Αλεξάκης, που είχε γράψει μεταξύ άλλων το «Τάλγκο», στο οποίο βασίστηκε η ταινία «Ξαφνικός Έρωτας».

Ο Βασίλης Αλεξάκης άφησε την τελευταία του πνοή στο σπίτι του στην Αθήνα, την Δευτέρα 11 Ιανουαρίου, μετά και από χρόνια προβλήματα υγείας που αντιμετώπιζε.

Γεννημένος στην Αθήνα το 1943, ο Αλεξάκης έφυγε στα 17 έλαβε υποτροφία και έφυγε για τη Λιλ της Γαλλίας για να σπουδάσει δημοσιογραφία.

Θα υπάρξει για χρόνια συνεργάτης της εφημερίδας Le Monde, ενώ στη συνέχεια θα ασχοληθεί και με τον κινηματοφράφο, γράφωντας το «Οι Αθηναίοι» - κέρδισε το Α΄ βραβείο στο διεθνές φεστιβάλ κωμωδίας του Σανρούς το 1990, αλλά και με το θάτρο με το «Εγώ δεν…, Μη με λες Φωφώ».

Ο γιος του Δημήτρης έκανε μια συγκινητική ανάρτηση  στο Facebook. Περιγράφει τις τελευταίες στιγμές, τα κλάματα που έβαλε ο διασώστης του ΕΚΑΒ που αναγνώρισε τον συγγραφέα. 

Συγκεκριμένα γράφει: 

Μελάνι, μια πένα και κόλλες χαρτί μαζί στα χέρια του

«Ο πατέρας μου έφυγε χθες από τη ζωή λίγο μετά τις 3 το απόγευμα, ήρεμα, έχοντας δίπλα του την Gultamze, που τον φρόντιζε τους τελευταίους μήνες, και μένα. Η μπαλκονόπορτα ήταν ανοιχτή προς τον κήπο. Ένας από τους δύο διασώστες του ΕΚΑΒ που διαπίστωσαν τον θάνατο έτυχε να είναι και ο ίδιος συγγραφέας. Άρχισε να κλαίει. «Τον αγαπούσα τον κύριο Βασίλη, έχω διαβάσει όλα του τα βιβλία και τον έχω πάει 5 φορές στο Σωτηρία…» Κατάλαβα πως η Φωτεινή είχε φτάσει από τη φωνή της.

Πριν τον πάρουν οι υπάλληλοι του γραφείου τελετών, ψάξαμε με τον Γιώργο τη μικρή αποθήκη, το γραφείο, και αφήσαμε στα χέρια του μια πένα, κάμποσο μελάνι, μερικές κόλλες χαρτί.Η κηδεία του θα είναι πολιτική. Η ταφή θα γίνει τις προσεχείς μέρες στου Ζωγράφου, με ελάχιστους (εξαιτίας των συνθηκών) παρευρισκόμενους.

Aντί στεφάνων, όσες και όσοι το επιθυμούν μπορούν να κάνουν μια δωρεά, συνοδεύοντας την κατάθεσή τους με την ένδειξη «Μνήμη Βασίλη Αλεξάκη», στο συντονιστικό των εργαζομένων δημόσιας υγείας Support Health Workers, στη συλλογική κουζίνα «El Che-f» ή στην εφημερίδα «Η Σχεδία» την οποία είχε διανείμει ο ίδιος στους δρόμους.

Έχουμε 12 Ιανουαρίου, μόλις άρχισε να βρέχει. Στη Γεωργία, λένε πως «ο καιρός κλαίει» — σημαίνει ότι κάποιος καλός άνθρωπος έφυγε, λέει η Gultamze».