Δημήτρης Καμπουράκης: Πήγα να γράψω 90χρονη θεία μου για συνταγογράφηση, δεν μπορούσα, τσαντίστηκα, πήρα τηλέφωνο τον Πιερρακάκη

Χθες προσπάθησα να γράψω μια ενενηντάχρονη θεία μου στην άυλη συνταγογράφηση, ώστε να μπει μετά στην σειρά για εμβολιασμό. Δεν μπορούσα. Τσαντίστηκα. Πήρα τηλέφωνο τον Πιερρακάκη (τη λέω την αμαρτία μου) και διαμαρτυρήθηκα εντόνως ότι το σύστημα δεν δουλεύει. Τελικά υπήρχε πρόβλημα με τον ΑΜΚΑ της θειάς μου, έπρεπε να πάω σε ΚΕΠ. Ο υπουργός τα άκουσε πάντως μια χαρά για το (άχρηστο) σύστημα του. Το 'βγαλα το άχτι μου.

Όχι ότι όλα στην χώρα δουλεύουν ρολόι, θα ήμουν χαζός να υποστήριζα κάτι τέτοιο. Όχι ότι όλοι οι υπουργοί, γραμματείς και φαρισαίοι κάνουν άριστα την δουλειά που τους έχει ανατεθεί, πολλοί απ’ αυτούς μοιάζουν πελαγωμένοι. Αλλά η αλήθεια είναι πως το πολιτικό και υπηρεσιακό προσωπικό καλείται να λειτουργήσει μέσα σ’ έναν ωκεανό από γκρίνια. Η κοινωνική μουρμούρα για όλα ανεξαιρέτως τα θέματα πάει κι έρχεται σαν τα κύματα της θάλασσας με οκτάρι γεμάτο. Με τίποτα δεν είμαστε ευχαριστημένοι.

Ο τύπος που θα 'πρεπε εδώ και έναν χρόνο να έχει γραφτεί στην άυλη συνταγογράφηση (εγώ με την θεία μου καληώρα), απαιτεί από τον υπουργό ή τον απλό υπάλληλο να έχει προβλέψει την δική του υποπερίπτωση της υποπερίπτωσης, όχι στο παρά πέντε αλλά στο και πέντε. Να έχει θεραπεύσει τα πάντα δια της πρόβλεψης, πριν καν εμφανιστεί στην πράξη η δυσλειτουργία ή το λάθος. Αφήστε που μόλις ικανοποιηθεί η μια απαίτηση κατ’ ευθείαν δημιουργείται δεύτερη, είτε ως συνέχεια αυτής που διορθώθηκε είτε ως διαμαρτυρία απ’ αυτούς που απαιτούσαν το αντίθετο της, γράφει ο Δημήτρης Καμπουράκης στο liberal.gr.

Μπάχαλο σας λέω, τα βλέπω κάθε μέρα. Όλοι θα ήθελαν να έχει εφευρεθεί ένας μηχανισμός που μέσα σ’ ένα δευτερόλεπτο θα εμβολίαζε όλους τους Έλληνες ταυτόχρονα. Και πάλι θα ξεσπούσε πόλεμος για τους κινδύνους και τις σκοπιμότητες αυτής της «ύποπτης» ταχύτητας. Αφήστε που δεν υπάρχει καμία κοινωνική κατανόηση για το έκτακτο και το πρωτοφανές των συνθηκών. Σαν να αναφερόμαστε σε κάτι που το κάνουμε από γεννησιμιού μας και θα 'πρεπε να ναι τυφλοσούρτης. 

Τι τα θέτε; Όταν στα social πλακώνονται μεταξύ τους οι γονείς για το αν πρέπει να είναι ανοικτά τα παράθυρα στις σχολικές τάξεις και για το αν η κυβέρνηση θα 'πρεπε να προβλέψει κρατικές κουβέρτες για να μην κρυώνουν τα μαθητούδια, πιστεύετε ότι υπάρχει σωτηρία; Κι αν η Κεραμέως είχε αγοράσει 300.000 κουβερλί, δεν θα ξεκινούσαμε καυγά για  την αδιαφάνεια της αγοράς τους, για το πότε θα 'πρεπε να πλένονται, σε ποια πλυντήρια και με τίνος έξοδα; 

Εδώ φτάσαμε να βλέπουμε τους Συριζαίους που ως κυβερνητικοί ήταν ανίκανοι να χωρίσουν δυο γαϊδουριών άχυρα, να παριστάνουν τους μάγους που θα έφτιαχναν μια αντι-covid ελληνική όαση μέσα  σ’ έναν άρρωστο πλανήτη. Και υπάρχουν τύποι που τους πιστεύουν ή παριστάνουν ότι τους πιστεύουν, μόνο και μόνο επειδή μισούν τον Κυριάκο. Όταν κάποιοι θα εύχονταν να έχουμε τριπλάσιους νεκρούς για να πάθει πολιτική ζημιά η κυβέρνηση, θα διστάσουν να μουρμουρίσουν για τα νυχάδικα ή για την ταχύτητα του emvolio.gov.gr; Ελάτε τώρα…