Ράνια Τοδούλου: Το καλύτερο ever που γράφτηκε για την Σοφία Μπεκατώρου και το #metoo επιτέλους στην Ελλάδα

Με ένα πολύ δυνατό κείμενο η δημοσιογράφος Ράνια Τοδούλου σχολίασε τις αποκαλύψεις της Ολμπιονίκη Σοφίας Μπεκατώρου και άφησε αιχμές προς όλους αυτούς που τόσα χρόνια δεν έχουν ασχοληθεί να ερευνήσουν και να φέρουν στο φως τα όσα συμβαίνουν στον χώρο του αθλητισμού, πίσω από τις κλειστές πόρτες.

Τα όσα είπε η Σοφία Μπεκατώρου για την σεξουαλική κακοποίηση που υπέστη πριν χρόνια έχουν οδηγήσει πολλές ακόμα αθλήτριες να μιλήσουν «ανοιχτά» για δικές τους εμπειρίες ξεκινώντας ένα κίνημα metoo στην Ελλάδα, όπου τα στόματα ήταν μέχρι τώρα κλειστά.

Η γνωστή δημοσιογράφος με αφορμή όσα έχουν γραφτεί και αποκαλυφθεί αυτές τις ημέρες, ανέβασε στο Facebook ένα μακροσκελές κείμενο στο οποίο κάνει λόγο για ανθρώπους που είναι τόσα χρόνια «σε ομοσπονδιακές καρέκλες με το δάχτυλο βουτηγμένο μέσα στο χρυσό».

παράλληλα επικαλείται άλλες υποθέσεις βίας που έχουν συγκλονίσει την χώρα όπως η δολοφονία της Ελένης Τοπαλούδη και του Βαγγέλη Γιακουμάκη.

Αναλυτικά το κείμενο που ανέβασε η Ράνια Τοδούλου

Καλημέρα με το εξής ένα θέμα, δηλαδή τα εξής πολλά: χοντροτσουβαλιασμένοι τύποι με γλοιώδεις φάτσες, κολλημένοι στην 'ομοσπονδιακή καρέκλα' για 30 χρόνια, με το δάχτυλο βουτηγμένο βαθιά μέσα στο 'χρυσό' το βάζο, κάνουν μπαμ από χιλιόμετρο οι μούρες τους ότι είναι άτιμοι και λαμόγια.

Και μόνο το κόλλημά τους με την εξουσία για δεκαετίες 'φωνάζει' ότι είναι πειναλέοι, κι άρα δεν εκπλησσόμαστε με τα νέα ότι κακοποιούν τους αθλητές τόσα χρόνια... γιατί ποιος υγιής, συνειδητός και ισορροπημένος άνθρωπος δεν παραδίδει την 'εξουσία' σε κάποιον επόμενο άξιο αφού ολοκληρώσει 1-2 (άντε 3) θητείες, και παραδώσει έργο καθαρό και τίμιο, δεχόμενος ότι το δίκαιο και δημοκρατικό να πράξει είναι να ανοίξει δρόμο για τον επόμενο? 

Δεν βρέθηκε κανείς μα κανείς από την ερευνητική δημοσιογραφία, τα ΜΜΕ, τις Κυβερνήσεις και τις Γενικές Γραμματείες εδώ κι εκεί, τόσα χρόνια, να κάνει μια έρευνα να δει τι παίζει εκεί μέσα, να καλέσει όλους τους αθλητές, παιδιά, εφήβους κι ενήλικες, πριβέ ή σ' ενα τραπέζι λίγους λίγους, να τους ρωτήσει βρε παιδί μου αν είναι καλά, αν τους φέρονται ευπρεπώς οι προύχοντες κι οι προπονητές, αν τους στηρίζουν με άψογο επαγγελματισμό, αν τους έχει ασκήσει κάποιος βία και κακοποίηση, σεξουαλική ή οποιουδήποτε άλλου είδους (λεκτική, ψυχολογική κλπ), ή όποια άλλη παρενόχληση, έστω και αμυδρή??

Έτσι λίγο να τους ενθαρρύνει να ανοιχτούν, να δούνε ότι υπάρχει μια κάποια Αρχή και Τάξη που ελέγχει να δει αν είναι ΟΛΑ έντιμα (εκ των προτέρων να ελέγχει για να εξασφαλίζει το καλό τους, κι όχι εκ των υστέρων!), να μπορέσουν έτσι να δουν λίγο φως οι Άνθρωποι Αθλητές, να εμπιστευτούν, να νιώσουν ασφαλείς, και να ανοιχτούν να τα πούνε ΟΛΑ?

Πώς γίνεται όλοι οι σχετικοί θεσμικοί παράγοντες της χώρας να μην είχαν ακούσει κατιτίς τόσα χρόνια, να μην είχαν υποψιαστεί κάτι, να μην ήθελαν να εξακριβώσουν, ακόμα και μόνο για το ονόρε, ότι όλα βαίνουν καλώς??

Κανένας δεν αναρωτήθηκε χρόνια τώρα γιατί κρατούν τα σκήπτρα οργανώσεων και ομοσπονδιών άνθρωποι πολλές φορές αταίριαστοι με τον αθλητισμό, αλλά τόσο κολλημένοι με την εξουσία του, αντί, πχ, να τοποθετούνται σε αυτές τις ηγετικές θέσεις οι ίδιοι οι Αθλητές μας που πέτυχαν, και άρα ξέρουν καλύτερα από κάθε άλλον πώς να υπηρετούν και να διοικούν αυτό τον χώρο, αλλά και πώς να τον προστατεύσουν στο ψαχνό του, γνωρίζοντας ΟΛΕΣ τις ατέλειές του (για να μην πω ανομίες του) από μέσα? 

Δεν ήταν 'σουρπρίζ' για κανέναν, και σίγουρα όχι για τις διοικητικές και θεσμικές αρχές της πολιτείας μας, τα εγκλήματα και τα αίσχη που κατήγγειλαν η Sofia Bekatorou και οι υπόλοιποι αθλητές μας. Τραγικό λοιπόν, όχι μόνο το ότι συμβαίνουν θηρία και τέρατα κάτω από τη μύτη μας, αλλά το ότι έφτασε μία γυναίκα και Ολυμπιονίκης να το καταγγείλει ανοιχτά, ακριβώς γιατί απηύδησε τόσα χρόνια, εκτός των άλλων ισχυρών λόγων που είχε για να το κάνει, με την αναλγησία και τον λήθαργο, με το ότι ΚΑΝΕΝΑΣ δεν ταρακουνούσε τελικά το 'καράβι'! Κανένας δεν έψαχνε, κανένας δεν τους ξεμπρόστιαζε, κανένας δεν ρωτούσε... 

Ας μην προσπαθήσουμε να φανταστούμε τον αριθμό αθλητριών και ανδρών αθλητών, που έχουν πέσει θύμα σεξουαλικής κακοποίησης ή παρενόχλησης στον Ελληνικό αθλητισμό. Είναι σίγουρα πολύ μεγάλος! Απλά η (κάθε) Ομοσπονδία τα κουκουλώνει γιατί φυσικά και τα ξέρουν, αλλά αλληλοκαλύπτονται μεταξύ τους για να μην ξεσκεπάσουν τα εγκλήματά τους! Και οι ανώτεροί τους θα τα άκουσαν κάπου, δεν μπορεί. Αλλά δεν έπραξαν τα δέοντα. Ούτε καιροφυλακτούσαν να μην συμβαίνουν.

Και τα ίδια αφορούν βιασμό, παρενόχληση, κακοποίηση και βία στο σπίτι, στην εταιρία, στη δουλειά, στην πολιτική, στο σχολείο, στο δρόμο, κλπ: ναι, συμβαίνει παντού, και κυρίως όπου υπάρχει εξουσία και άτομα που την ασκούν άρρωστα.

Γι' αυτό η εξουσία πρέπει να ελέγχεται από παντού. Ο HR πρέπει να είναι σε εγρήγορση και να ρωτά την junior αν το έχει υποστεί από τον μάνατζερ, ο Υπεύθυνος Προσωπικού τη Γραμματέα αν το υφίσταται από τον Υπουργό, ο διευθυντής σχολείου να ρωτά τα παιδιά αν το υφίστανται από άλλα παιδιά ή από δασκάλους, οι φοιτητές από καθηγητάδες, ο ηθοποιός από τον σκηνοθέτη, να ρωτάμε φίλες/φίλους μας αν είναι πραγματικά καλά και ασφαλείς στο σπίτι και στο γάμο τους, και πάει λέγοντας -αυτιά και μάτια ανοιχτά παντού. Μια ερώτηση είναι πολλές φορές αυτό το μικρό 'τσαφ' που αναζητά κάποιος για να ανοιχτεί και να μιλήσει. 

Δεν υπάρχει περίπτωση να μην μπορούμε να δούμε ότι έχει 'σκοτεινιάσει' η σπίθα ενός ανθρώπου όταν υφίσταται τέτοια αίσχη.

Δεν γίνεται να μην διακρίνουμε τον άνθρωπο που υφίσταται κακοποίηση και συνθλίβεται μέσα του. Και αυτός που συνθλίβει και κακοποιεί, κι αυτουνού η λέρα διαβάζεται στο μέτωπό του. Δεν γίνεται να είμαστε τριαλαλί τριαλαλό και τρία πουλάκια κάθονται.

Και επιτέλους ας μάθουμε το εξής απλό: ο μόνος βαθύς και πραγματικός σκοπός για τον οποίο έχουμε έρθει σε αυτή τη ζωή είναι να γινόμαστε κάθε ημέρα καλύτεροι άνθρωποι στην ολότητα της ύπαρξής μας. That's it.

Δεν ήρθαμε ούτε για πτυχία, ούτε για περγαμηνές, ούτε για δουλειά, λεφτά, γάμους και παιδιά, ή για να παρτάρουμε και να περνάμε μπέικα. Είμαστε εδώ για να εξελισσόμαστε κάθε ημέρα στην καλύτερη εκδοχή του εαυτού μας, στη ζωή που μας δόθηκε: να αγαπάμε και να αγαπιόμαστε, να είμαστε τίμιοι, ειλικρινείς, συνειδητά όντα, υπεύθυνοι, καλόψυχοι και άξιοι άνθρωποι, να σεβόμαστε όλο τον πλανήτη και τους άλλους ανθρώπους, και να χαράζουμε πορεία με κατεύθυνση το προσωπικό ΚΑΙ το συλλογικό καλό μας, χωρίς να ενεργούμε εις βάρος κανενός άλλου.

Δεν μας αφορά τι χρώμα είναι το δέρμα του κάθε ανθρώπου, δεν μας πέφτει λόγος ποιος ερωτεύεται ποιον, με ποιον επιλέγει να κάνει σεξ ή να παντρεύεται, δεν πρέπει να ορίζει καν τη συμπεριφορά μας το αν έχουμε μπροστά μας άνδρα ή γυναίκα, ενήλικα ή παιδί, ώστε να ζυγίζει πονηρά κάποιος αν τον παίρνει ή δεν τον παίρνει να ξεσπάσει την οργή του στον άλλον ή ο κάθε ανώμαλος τις διαστροφές του, θεωρώντας ότι έχει αυτονόητη κυριαρχία να το κάνει. 

Υποχρεωτική ψυχοθεραπεία για να ισιώσει όλος ο λαός, και ο καθένας τη δουλειά του χωρίς να παρενοχλεί, να κακοποιεί, ή και να δολοφονεί, τον δίπλα ή τον από κάτω.

Σήμερα είναι η Σοφία, προχτές ήταν ο Ζακ, παραπροχτές η Τοπαλούδη, τις προάλλες ο Βαγγέλης Γιακουμάκης στην Γαλακτοκομική, παραπέρα ο (πα)τέρας που δέρνει τον γιό του επειδή είναι γκέι, ο ζηλιάρης σύζυγος που δολοφονεί τη γυναίκα του μπροστά στα παιδιά τους, η Ιωάννα που έφαγε βιτριόλι γιατί την ζήλευε κατά φαντασίαν μια άσχετη, η Κούνεβα τα ίδια επειδή διεκδικούσε εργασιακά δικαιώματα, ο παραδίπλα βασανίζει έναν σκύλο μαχαιρώνοντάς τον ή καννιβαλίζοντάς τον (και λίγα λέω), λίγο πιο κάτω ένας ανώμαλος βιάζει ένα παιδί, και η λίστα είναι ατελείωτη. Υπάνθρωποι, που βράζουν με ατελείωτο θυμό, εγκληματική βία και ανωμαλία, που έχουν μηδενικό αξιακό σύστημα στην καθολικότητα των ενεργειών τους, ασκούν κακοποίηση, βία, βιασμό και δολοφονία, και βρίσκουν υποστηρικτές στην πανηλίθια ερώτηση: γιατί δεν το είπε τόσα χρόνια (!!). Γιατί κι εσύ που ρωτάς είτε είσαι ένας δυνητικός δράστης, είτε ευνοείς με τα μυαλά που κουβαλάς τους άλλους να το κάνουν.

Κι εμείς οι υπόλοιποι, βαθιά ντροπιασμένοι και αηδιασμένοι, χάνουμε κάθε πίστη και ελπίδα στο ανθρώπινο είδος.

Σε καμία άλλη έκφανση του πλανήτη και της φύσης δεν συμβαίνουν οι ατέρμονες ανωμαλίες στις οποίες επιδίδεται ο άνθρωπος. Δεν έχουμε καθαρότητα και ποιότητα συνείδησης, σκέψης και πράξης, δεν έχουμε μάθει να σεβόμαστε την ιερότητα της ύπαρξης του οποιουδήποτε άλλου όντος, και να μην θέλουμε να πειράξουμε ούτε τρίχα πάνω του, πόσω μάλλον δε, να το προστατεύσουμε. Κι αν δεν αλλάξει αυτό από γεννησιμιού μας, η αγριότητα και ο όνειδος θα συνεχίζονται. 

Καμία δικαιολογία για όποιον εγκληματεί με οποιοδήποτε τρόπο εις βάρος γυναικών, ανδρών, εφήβων και παιδιών, εις βάρος της φύσης, των ζώων και του πλανήτη. Γιατί όλα στον ίδιο κουβά ανήκουν -είναι το ίδιο εγκληματικά και αισχρά, κι έχουν τον ίδιο παρονομαστή: βία και κακοποίηση. 

Όλα στο Φως. Καμία ανοχή και κανένα κουκούλωμα. Γιατί ο θύτης αποκτά δύναμη να ενεργεί όταν ξέρει ότι θα εγκληματίσει και θα την γλιτώσει κι από πάνω!