Το σπίτι της Nina Simone αντανακλά την αγάπη της για τη μουσική - Πώς σώθηκε από την κατεδάφιση το μέρος που πέρασε τα παιδικά της χρόνια η μεγάλη ντίβα της Soul (φώτο)

Ήμουν τριών μηνών έγκυος όταν επισκέφτηκα για πρώτη φορά το σπίτι στο οποίο έζησε η Nina Simone τα παιδικά της χρόνια, στο Tryon της Βόρειας Καρολίνας, μια μικρή πόλη στους πρόποδες των Blue Ridge Mountains.

Αμέσως μόλις έφτασα στο νούμερο 30 της οδού  East Livingston, με εντυπωσίασε το πόσο ερειπωμένο κατέληξε το ιστορικό σπίτι των τριών δωματίων.

Η γκρίζα πρόσοψη του κτηρίου ξεφλούδισε, το αστάρι κρυφοκοιτάζει μέσα από την επιφάνεια του. Ήταν μια άσχημη  μοίρα για το σπίτι στο οποίο γεννήθηκε  αυτό το μεγάλο ταλέντο, που τιμάται σήμερα όχι μόνο για την εξαιρετική μουσική της, αλλά και για το ρόλο που έπαιξε ως πολιτιστική συνείδηση του κινήματος για τα δικαιώματα των μαύρων πολιτών.

Αυτό συνέβη το 2015. Είναι απίστευτη η διαφορά που μπορεί να επιφέρει σε πέντε χρόνια η αφοσίωση και η φροντίδα μιας ομάδας εμπνευσμένων ανθρώπων.

Πριν από τρία χρόνια, μια ομάδα γνωστών καλλιτεχνών της Μαύρης μουσικής της Νέας Υόρκης - Adam Pendleton, Ellen Gallagher, Julie Mehretu και Rashid Johnson - συνεργάστηκε για να αγοράσει το σπίτι και να το σώσει από την κατεδάφιση.

Λίγο αργότερα, το National Trust for Historic Preservation το κήρυξε ως Εθνικό Θησαυρό και ξεκίνησε μια εκστρατεία για την αποκατάσταση του σπιτιού που βρίσκεται στο νούμερο 30 , της οδού, East Livingston και τη μετατροπή του σε καταφύγιο για συγγραφείς, χορευτές, μουσικούς και εικαστικούς καλλιτέχνες.

Χτισμένο τη δεκαετία του 1920 χωρίς υδραυλικά, αυτό το μικρό σπίτι συνδέεται άρρηκτα με την κληρονομιά και τη διαρκή επιρροή της Simone, αναφέρει σε όσα είπε στην Ingrid Abramovitch για το  Elle Deco, η ακτιβίστρια Salamishah Tillet

Παραδόθηκε στην οικογένεια  το 1933 και σε αυτά τα τρία δωμάτια μεγάλωσε περιτριγυρισμένη από μια απρόσκοπτη ροή θρησκευτικών και κοσμικών ήχων η Nina Simone.

Ο πατέρας της, John Devan Waymon, έπαιζε φυσαρμόνικα, μπάντζο, κιθάρα και άρπα. Η μητέρα της, η Mary Kate, ήταν μεθοδιστής ιεροκήρυκας και τραγουδούσε καθημερινά από το βιβλίο της χορωδίας.

Δεν χρειάστηκε πολύς καιρός για να γίνει εμφανής η ιδιαιτερότητα και το πηγαίο ταλέντο της μεγάλης τραγουδίστριας : Σε ηλικία οκτώ μηνών, η Simone - της οποίας  το όνομα ήταν Eunice Kathleen Waymon - τραγουδούσε ήδη το θρησκευτικό τραγούδι "Down by the Riverside".

Δυόμισι ετών  έπαιζε το όργανο στην εκκλησία απέναντι.

Τα μουσικά ταλέντα της Eunice τράβηξαν τόσο πολύ την προσοχή, που ακόμη και σε μια πόλη τόσο διαχωρισμένη σε λευκούς και μαύρους,  όσο η Τρίπον, ο λευκός εργοδότης της μητέρας της προσφέρθηκε να πληρώσει για τα  μαθήματα πιάνου όταν η Nina  ήταν νεαρή κοπέλα.

Μετακόμισε στην πόλη της Νέας Υόρκης για να σπουδάσει στο Juilliard, αλλά στη συνέχεια, μετά από μια  μια απογοητευτική απόρριψη, της , τής αρνήθηκαν  να εισαχθεί στο Ινστιτούτο Μουσικής Curtis στη Φιλαδέλφεια, όπου ήλπιζε να σπουδάσει κλασική μουσική.

Εμφανίστηκε ξανά ως Νίνα Σιμόν ,  σε παραστάσεις σε  νυχτερινά κέντρα στις οποίες άρχισε να αλλάζει τα πρόσωπα της τζαζ.

Το άλμπουμ με το οποίο έκανε το ντεμπούτο της, το Little Girl Blue του 1959, περιείχε  το Top 40 hit, "I Loves You, Porgy."

Η παιδική της ηλικία στη Βόρεια Καρολίνα άφησε το σημάδι της, καλό και κακό. Έζησε την εμπειρία της στη φυλετική αδικία που μεγάλωνε - και δεν την  ξέχασε ποτέ.

Στο αποκορύφωμα του κινήματος για τα πολιτικά δικαιώματα , συνέθεσε το πιο προκλητικό τραγούδι της εποχής, ,“Mississippi Goddam,” ως απάντηση στη δολοφονία του ηγέτη του NAACP Μάντγκαρ Έβερς στο Μισισιπή και τη δολοφονία τεσσάρων μαύρων κοριτσιών σε βομβαρδισμό εκκλησιών στο Μπέρμιγχαμ της Αλαμπάμα.

Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να μπει  στη μαύρη λίστα από δισκογραφικές εταιρείες και χώρους συναυλιών και αναζητούσε καταφύγιο εκτός των Ηνωμένων Πολιτειών σε μέρη όπως τα Μπαρμπάντος, η Λιβερία και, τέλος, η Γαλλία, όπου πέθανε στο σπίτι της στην Aix-en-Provence το 2003.

Πίσω στην Tryon, το σπίτι της παιδικής της ηλικίας, ακατοίκητο  για περισσότερο από μια δεκαετία, μπορεί να είχε κατεδαφιστεί αν δεν έκαναν τεράστιες  προσπάθειες ο Kevin McIntyre, και η  συζύγος του, η  Julie.

Το 2005, αγόρασαν το σπίτι και ξεκίνησαν μια μεγάλη ανακαίνιση με την ελπίδα να το μετατρέψουν σε μόνιμο μνημείο για τη ζωή και την κληρονομιά της Simone.

Θέλοντας να πετύχουν αποκατάσταση σωστή σε όλες τις λεπτομέρειες  οι McIntyres ζήτησαν καθοδήγηση από τον μεγαλύτερο αδερφό της  Simone, Carrol Waymon, ακτιβιστή πολιτικών δικαιωμάτων και εκπαιδευτικό.

Το ζευγάρι επένδυσε 100.000 $ από τα δικά του χρήματα, εγκαθιστώντας μια νέα βεράντα και μπροστινή σκάλα, αντικαθιστώντας τούβλα και δοκάρια, και βάζοντας νέα θεμέλια στο σπίτι.

Εξωτερικά, τοποθέτησαν ξανά την  πλευρική σανίδα που οδηγούσε σε  μια τοπική εκκλησία που χτίστηκε επίσης τη δεκαετία του 1920.

Στο εσωτερικό, τοποθέτησαν  έπιπλα εποχής  στα δωμάτια  όπως μεταλλικό κρεβάτι και σόμπα άνθρακα, καθώς και όργανο πεντάλ.

Διακόσμησαν επίσης τον χώρο με αντικείμενα που αναφέρονται  στη βιογραφία του Simone: "To Be Young, Gifted και Black" : σεντόνια. έναν χάρτη της Γκάνας,  ένα αντίγραφο της Carter G. Woodson's Journal of Negro History .

Αλλά το έργο είχε τεράστιο κόστος , και το 2010 οι McIntyres αναγκάστηκαν να διαθέσουν  το ημιτελές σπίτι προς πώληση. Αφού έμενε στα "αζήτητα"  για ένα ολόκληρο έτος, το σπίτι αγοράστηκε από άλλο ιδιοκτήτη για πολύ λιγότερα χρήματα  από την αρχική τιμή πώλησης.

Το 2017, το σπίτι επέστρεψε  στην αγορά ακινήτων και  η τύχη του ήταν  ακόμη πιο αβέβαιη από πριν.

Τότε οι καλλιτέχνες της Νέας Υόρκης, με επικεφαλής τον Pendleton, άκουσαν ότι μπορεί να καταστραφεί και αποφάσισαν  να το αγοράσουν από κοινού για 95.000 $.

Όχι μόνο η επένδυσή τους έσωσε το σπίτι από τη λήθη ή την εξάλειψη, αλλά έγινε η αφορμή να ξεκινήσει η  συνεργασία τους με το Εθνικό Ταμείο για την Ιστορική Διατήρηση.

Για τον Brent Leggs, τον εκτελεστικό διευθυντή του Ταμείου Δράσης Πολιτιστικής Κληρονομιάς της Αφρικανικής Αμερικής (άλλα τρέχοντα έργα περιλαμβάνουν το σπίτι του John και της Alice Coltrane στο Dix Hills της Νέας Υόρκης και το γυμναστήριο του Joe Frazier στη Φιλαδέλφεια), η δυνατότητα  να συνεργαστεί με καλλιτέχνες ήταν πολύτιμη ευκαιρία.

"Ελπίζω ότι το έργο θα εμπνεύσει χιλιάδες καλλιτέχνες να συμμετάσχουν στη συντήρηση τέτοιων σπιτιών  και να γίνουν  ιδιοκτήτες και διαχειριστές, ενώ θα φέρει ξανά τη ζωή  σε αυτά τα ιστορικά κτήρια  και θα τιμήσει τις πολιτιστικές κληρονομιές των Μαύρων", λέει ο ίδιος.

Με βάση την πρόσφατη πολιτιστική αναβίωση του σπιτιού της Simone ως εμβληματικό κτίριο  για τους μαύρους καλλιτέχνες, το Trust δημιούργησε  μια σελίδα crowdfunding πέρυσι για να συγκεντρώσει χρήματα για την ολοκλήρωση της αποκατάστασης.

Η προσπάθεια κέρδισε  την  υποστήριξη του  John Legend, ο οποίος ενθουσιάστηκε τόσο από τον ακτιβισμό της Simone, που  την ανέφερε στην ομιλία του στα Όσκαρ του 2015 όταν κέρδισε το βραβείο για το  Καλύτερο Πρωτότυπο Τραγούδι για το «Glory» από την ταινία Selma.

Το ενδιαφέρον του Legend για τη Simone είναι μέρος μιας ευρύτερης τάσης: Την  ανακάλυψη και εκτίμηση της μεγάλης ντίβας της τζαζ,  από μια νέα γενιά.

Διάσημοι τραγουδιστές  όπως η Beyoncé, ο Jay-Z, και η Rihanna και οι ηθοποιοί Issa Rae και Lupita Nyong'o πρόσφατα δήλωσαν την υποστήριξη τους στο έργο αποκατάστασης του σπιτιού.

Και το 2018, η  Simone εντάχθηκε μετά τον θάνατο  της στο Rock & Roll Hall of Fame.

Τον Μάρτιο, είχα προγραμματίσει να επιστρέψω στο σπίτι στο Τρίπον για τρίτη φορά, με την οκτάχρονη  κόρη μου, τη Σενέκα, και τον τετράχρονο γιο μου , τον  Σίντνεϊ, ώστε να μπορέσουν να δουν από πρώτο χέρι από που ξεκίνησηε η εμμονή μου με την Νίνα Σιμόν.  (Έχω γράψει για αυτήν πολλές φορές και γράφω ένα βιβλίο για την τραγουδίστρια).

Ως αποτέλεσμα της έρευνας για το σπίτι , έπρεπε να εξετάσουμε τις αναδημιουργίες: βλέποντας βίντεο  και συνεντεύξεις και φωτογραφίες που η αδερφή μου, Scheherazade, πήρε από το σπίτι όταν με συνόδευσε σε μια επίσκεψη εκεί πριν από δύο χρόνια .