Story of the day: "Γιατί να εμβολιαστώ" - Ο συγκινητικός αγώνας μιας νεαρής μητέρας να προστατέψει τον 5χρονο γιο της από τον κορονοϊό (φώτο)

Η 35χρονη Lauren Kovnat, είναι μία μητέρα δύο παιδιών που ζει στην Χερμόσα Μπιτς στο Λος Άντζελες.

Από τότε που ξέσπασε η πανδημία , ζει εντελώς κλεισμένη στο σπίτι της για να προστατέψει τον 5χρονο γιο της, ο οποίος πάσχει από δύο σοβαρές ασθένειες και κινδυνεύει από τον κορονοϊό.

Αυτό σημαίνει ότι στερεί και από την 8χρονη κόρη της κάθε έξοδο, έχασε τη δουλειά της, και τώρα που περιμένει το τρίτο της παιδί , ανησυχεί ακόμα και για τις επισκέψεις των γιατρών στο σπίτι της.

Στα πλαίσια της κίνησης #WhyI'm GettingVaccinated (Γιατί να εμβολιαστώ) που διοργανώνει το αμερικάνικο People η νεαρή μητέρα λέει την ιστορία της στο περιοδικό. 

Μόλις πάρω έγκριση να κάνω το εμβόλιο, θα πάω αμέσως στο γιατρό. Ο γιος μου Όλιβερ έχει διαβήτη τύπου 1. Εάν αρρωστήσει, κινδυνεύει από διαβητική κετοξέωση - η οποία μπορεί να τον σκοτώσει. Είναι ένα από αυτά τα πράγματα που μπορούν να βγουν από το πουθενά.

Επίσης το παιδί μου παθαίνει κρίσεις άσθματος. Όταν πάθετε  μια τέτοια κρίση χρησιμοποιείτε μια συσκευή εισπνοής και η συσκευή εισπνοής είναι ένα στεροειδές - τα στεροειδή αυξάνουν το σάκχαρο στο αίμα σας.

CREDIT: COURTESY LAUREN KOVNAT

Έτσι κάθε φορά που αρρωσταίνει με βήχα, καταλήγει με πολύ υψηλά σάκχαρα στο αίμα. Και είναι πραγματικά, πολύ δύσκολο να ελεγχθεί, γιατί κάθε φορά που του δίνω τη συσκευή εισπνοής, είναι σαν να τον ταίζω ε ένα brownie χωρίς να έχει κάνει  ινσουλίνη.

Είναι εντελώς τρελλό. 

Έτσι δεν κάνουμε τίποτα. Απλώς "κρύβομαι" στο σπίτι μου. Σχεδόν δεν πηγαίνω πουθενά. Πηγαίνω μόνο μέχρι την παραλία με τα παιδιά και παραγγέλνω τα τρόφιμα διαδικτυακά. 

Ο σύζυγός μου εργάζεται ως μηχανικός για κυβερνητικό εργολάβο. Εδώ στην Καλιφόρνια  θεωρούνται εργαζόμενοι που δεν μπορούν να λείψουν από την εργασία τους, έτσι πηγαίνει στη δουλειά του κάθε μέρα.

Αφού επέστρεψε από ένα επαγγελματικό ταξίδι, τον είχα σε καραντίνα στο υπνοδωμάτιο για μια εβδομάδα ενώ κοιμόμουνα στον καναπέ. Νομίζει ότι είμαι τρελή αλλά δεν είναι έτσι:

Έπρεπε να πάει με ένα αεροπλάνο, να μείνει σε ένα ξενοδοχείο, να πάει σε διαφορετικά μέρη όπου συναντήθηκε  με διαφορετικούς ανθρώπους.

Έχασα τη δουλειά μου επειδή δεν μπορούσαμε να καταλήξουμε σε συμβιβασμό με ένα πρόγραμμα που λειτούργησε για όλους. Ήθελαν κάποιον που θα μπορούσαν να του τηλεφωνήσουν όλη την ημέρα, και εγώ το πρωί, έπρεπε να ασχολούμαι με το διαδικτυακό  σχολείο και δεν μπορούσα να μην το κάνω .

Ρώτησα αν μπορούσα να δουλέψω τα βράδια, αλλά ήθελαν να είμαι διαθέσιμη σε ώρες  γραφείου.  Αλλά επειδή έπρεπε να σταματήσουμε τα παιδιά από όλες τις δραστηριότητές τους (για να είμαστε ασφαλείς), καταφέραμε να εξοικονομήσουμε χρήματα.

CREDIT: COURTESY LAUREN KOVNAT

Ανησυχώ, "Τι γίνεται αν;" Μπορεί να είσαι μια χαρά και μάλλον θα είσαι μια χαρά, αλλά τι γίνεται αν δεν είσαι; Τι γίνεται αν είσαι αυτός που θα αρρωστήσει και θα κολλήσει τον Όλιβερ;

Η 8χρονη κόρη μου, η Ρουμπί, είναι η μόνη που βγαίνει που και που,  οπότε η καραντίνα έχει τελειώσει γι 'αυτήν.

Η κόρη μου ήταν η καλύτερη  στην τάξη στα μαθήματα χορού ,  στο Zoom, οπότε ο δάσκαλος τής έδινε μεγαλύτερη προσοχή στα άλλα παιδιά.

Και έκλαιγε  κάθε φορά, που την βγάζαμε από χορό, που την βγάζαμε από το θέατρο και τη σταματούσαμε  από μαθήματα γυμναστικής και κολύμβησης. 

Για μεγάλο διάστημα σταμάτησε όλες τις δραστηριότητες της.

Αντιμετωπίσαμε ένα μικρό αδιέξοδο. Ευτυχώς στο μπλοκ που κατοικούμε υπάρχουν και κάποια άλλα παιδιά, και μπορούσε να τα συναντά στους εξωτερικούς χώρους. Αν δεν υπήρχε αυτό θα είχε τρελαθεί.

Ο γιος μου είναι πιο ήρεμος . Είναι σε φάση "Α, ωραία περνάω περισσότερο χρόνο με τη μαμά", και είναι εντάξει με αυτό.

Έτσι κι αλλιώς σαν παιδί είναι πιο εσωστρεφής και ντροπαλός. Πρέπει να αρχίσει να κοινωνικοποιείται. Πέρασε μια περίοδο στην οποία ήταν κάπως επιθετικός και φώναζε σε όλους.

Η κόρη μου είναι αναστατωμένη που δεν μπορεί να παίξει με  τις φίλες της. Νομίζω ότι δείχνει σημάδια κούρασης αλλά αγωνίζεται.

Όταν τα κρούσματα δεν ήταν πολλά τους άφηνα να πάνε στο σχολείο. Αλλά όταν αυξήθηκαν τους πήρα πριν κλείσουν για όλους τα σχολεία.

Ανησυχώ για τη σωστή εκπαίδευση και την κοινωνικοποίηση των παιδιών αλλά επίσης υπάρχει ο φόβος: Κι αν αρρωστήσει; θα μπορέσω να διαχειριστώ το σάκχαρο στο αίμα του;

Ξέρω ότι αν αρρώσταινε  από το COVID, θα χρειαζόταν τη συσκευή εισπνοής του, 24 ώρες το εικοσιτετράωρο, γιατί δεν αρρώστησε ποτέ με βήχα χωρίς να χρειάζεται τη συσκευή εισπνοής του.

Όποτε είναι άρρωστος, δεν κοιμάμαι καθόλου - και για μια εβδομάδα μετά - γιατί πρέπει να προσέχω τα επίπεδα του σακχάρου στο αίμα του. Ακόμα και με άδειο στομάχι  το σώμα σας χρειάζεται ινσουλίνη για να το  αντιμετωπίσει. Πρέπει να παρακολουθώ τα επίπεδά του, ώστε να μην πέσει αναίσθητος και να πάθει κρίση λόγω της χαμηλής γλυκόζης.

CREDIT: COURTESY LAUREN KOVNAT

Και αναρωτιέμαι: Αν αρρωστήσει, θα μπορούσα να το αντιμετωπίσω; Και: Πώς τον κάνω να νιώσει καλύτερα ;

Κι από την άλλη πλευρά: Πώς να τον κάνω να συνεχίσει  να μαθαίνει; Πώς να κάνω τα παιδιά να μάθουν να συνυπάρχουν με άλλους ανθρώπους χωρίς να γίνονται κακά στη συμπεριφορά τους, αν δεν συναναστρέφονται με άλλους ανθρώπους;

Ανησυχιώ ότι αν πρέπει να πάω τα παιδιά μου σε ένα νοσοκομείο και ο γιος μου θα πέσει  σε κώμα από το ζάχαρο..

Η κόρη μου άνοιξε το κεφάλι της και έπρεπε να την πάω στις πρώτες βοήθειες  την άλλη μέρα. Δεν ήξερα σε ποιο νοσοκομείο να πάω. Την πήγα στο παιδικό νοσοκομείο, με τη σκέψη, Ίσως να έχουν λιγότερα περιστατικά  COVID από το ιατρικό κέντρο UCLA.

Και την επόμενη μέρα είδα στις ειδήσεις πόσα πολλά κρούσματα  Covid είχαν στο ιατρικό κέντρο. Και σκέφτηκα:, "Δόξα τω Θεώ πήγα στο παιδικό νοσοκομείο."

"Φρικάρω" κάθε φορά που πρέπει να πάω σε έναν γιατρό. Μόλις έμαθα ότι είμαι έγκυος, θα γεννήσω 6  Σεπτεμβρίου. Ας ελπίσουμε ότι δεν θα χρειαστεί να πηγαίνω τακτικά στον γιατρό και είμαι αισιόδοξη ότι θα μπορέσω να κάνω το εμβόλιο πριν γεννήσω.