Η πιο ανθρώπινη και εκ βαθέων συνέντευξη της Άννας Αδριανού ακόμη και για το παιδί που ποτέ δεν ήρθε στον κόσμο, για τις απώλειες μάνας αδελφού και πατέρα - στον Γιάννη Βίτσα για το «Εγώ»

Έμεινα έγκυος και δεν κράτησα το παιδί, όπως μου συνέβη επίσης να κυοφορήσω ένα παιδί να θελήσω να  το κρατήσω, γιατί είχε πεθάνει η μητέρα ήμουν και σε μία πολύ περίεργη φάση της ζωής μου και εξαιτίας μιας επιπλοκής να το χάσω. Ακόμη και τότε παρότι μου είπε ο γιατρός να ξαναπροσπαθήσω δεν προχώρησα.
 
Έχω βιώσει ξεκάθαρα το ρόλο της απατημένης συζύγου όχι με τον νυν άνδρα μου. Με πλήγωσε και με έθιξε πάρα πολύ. Αισθάνθηκα χρεοκοπημένη και προδομένη.
 
 Πρώτα «έφυγε» ο αδελφός μου, ύστερα η μητέρα μου και έπειτα ο πατέρας μου. Είναι η πιο οδυνηρή απώλεια ακριβώς επειδή ήταν ο τελευταίος. Μετά την.φυγή του ορφάνεψα. Αν δεν είχα τον άνδρα μου θα αισθανόμουν ξεκρέμαστη και μόνη
 
Ο αδελφός μου σκοτώθηκε το 84. Ο πατέρας μου λίγο ακόμη και λίγο πριν πεθάνει έβλεπε εφιάλτες ότι προσπαθούσε να σώσει το Μάριο. Τον φώναζε στον ύπνο του. Υπέφερε γι' αυτόν. Επειδή μ αγαπούσε πολύ και ήταν ένας απίστευτα γενναίος άνθρωπος ουδέποτε μου είχε δείξει τον πόνο του, όσο ήταν ακμαίος. Την ημέρα που έφευγε μου είπε «Τελικά μέσα στην ατυχία μου ήμουν τυχερός, γιατί αν έπρεπε να χάσω ένα από τα δύο παιδιά μου, έχασα εκείνο με τον οποίο έκανα λιγότερη παρέα, είχα λιγότερη επαφή».
 

Η παράσταση «Οι πιο δυνατές» που παρουσιάζει από το θέατρο «Δία δύο», οι τρεις απώλειες που σημάδεψαν ολοκληρωτικά τη ζωή της, η ανάγκη της να ανακαλύψει τον αληθινό της εαυτό, η απιστία που βίωσε από πρώην σύζυγο της, αλλά και ο ρόλος της. ως τρίτου πρόσωπου σε μία σχέση, ο έρωτας της με το Γιάννη Μπότση και τα παιδιά που δεν επιθύμησε ποτέ να κάνει. Αληθινή, έχοντας ως κυρίαρχη αξία να προσφέρει μόνο αγάπη η Άννα Αδριανού αφηγείται στο ΕΓΩ!weeklty τα πιο ουσιαστικές στιγμές της ζωής της!


 
ΑΠΟ ΤΟΝ ΓΙΑΝΝΗ ΒΙΤΣΑ

Μιλήστε μου για την παράσταση «Οι πιο δυνατές», που παρουσιάζετε στο θέατρο «Δια δύο» με τις Υρώ Λουπή και Αλεξάνδρα Τσιάγκα κάθε Παρασκευή Σάββατο και Κυριακή

Είναι ένα έργο εμπνευσμένο από το μονόλογο του Σπλίνμπεργκ, ο οποίος ήταν ιδιαίτερα άπιστος σύζυγος. Τη δεύτερη σύζυγο του και πρωταγωνίστρια στα έργα του απατούσε για μεγάλο διάστημα με μία νεότερη ηθοποιό. Το έργο αναφέρεται σε μία γυναίκα πρωταγωνίστρια του θεάτρου, που την παραμονή των Χριστουγέννων συναντά σε ένα καφέ την επί χρόνια ερωμένη του άνδρα της και εξαπολύει εναντίον της ένα μονόλογο. Προσπαθεί να της αποδείξει ότι σ' αυτή την ιστορία, υπήρξε η πιο δυνατή γιατί υπέμεινε την απιστία, μεταμορφώθηκε και κατάφερε να κερδίσει τον σύζυγο της. Σ' αυτό το μονόλογο ο Σπλίνμπεργκ παρουσιάζει την ερωμένη λυπημένη και σιωπηλή μέχρι τέλους. Με βάση το παραπάνω κείμενο δημιούργησα ένα σύγχρονο έργο πάνω στην απιστία όπου οι δύο γυναίκες συνομιλούν. Η σύζυγος που χάνει τον άνδρα της, πέραν του ερωτικού πόνου, αισθάνεται κοινωνική χρεοκοπία. Υπάρχει όμως και η άποψη της άλλης γυναίκας που δε θέλει να δεσμευθεί μέσα στο γάμο γιατί αυτό που την ενδιαφέρει είναι να μην εγκλωβιστεί στην φθορά της καθημερινότητας. Ουσιαστικά  κάθε μία προσπαθεί να αποδείξει την ανωτερότητα της. Όμως όπως σε κάθε πόλεμο όποιος και αν νικήσει στην ουσία είναι χαμένοι όλοι. Υπάρχει μία τρίτη ηρωίδα επί σκηνής που δίνει μία πιο παραμυθένια λύση στο ερωτικό πρόβλημα.

Έχετε βιώσει και τους δύο ρόλους σε μία σχέση;

Ναι. Έχω βιώσει ξεκάθαρα το ρόλο της απατημένης συζύγου όχι με τον νυν άνδρα μου. Με πλήγωσε και με έθιξε πάρα πολύ. Αισθάνθηκα χρεοκοπημένη και προδομένη.



Γνωρίζατε την σύντροφο του πρώην συζύγου σας;

Ναι. Ήταν με μία γυναίκα που γνώριζα.

Δεν ήταν σοκαριστικό;

Ήταν πολύ σοκαριστικό. Βέβαια εκ των υστέρων από την εμπειρία μου οφείλω να' πω ότι καμία άλλη γυναίκα δε μπορεί να μπει σε μία σχέση αν δεν έχει υποστεί φθορά. Η σχέση μας είχε ρωγμές. Ήμασταν δύο πολύ νέοι άνθρωποι κακομαθημένοι με μεγάλο εγωισμό.

Πώς λειτουργήσατε όταν αντιληφθήκατε τι συμβαίνει ;

Έφυγα. Δεν το διαπραγματεύθηκα.

Πόσο διάστημα απαιτήθηκε να το διαχειριστείτε ψυχολογικά ;

Ήταν σοκ. Μου πήρε τουλάχιστον ένα χρόνο. Προσπαθούσα να αναδιοργανώσω τον εαυτό μου. Από την άλλη με ωρίμασε. Πάντα ωριμάζουμε με δύσκολους τρόπους. Παθαίνουμε για να μάθουμε. Πάτησα στα πόδια μου και έβαλα τον εαυτό μου σε προτεραιότητα. Είναι τελείως διαφορετικός ο έρωτας από την αγάπη. Η αγάπη απαιτεί πολύ χρόνο και δουλειά για να προκύψει ανάμεσα σε δύο ανθρώπους. Έμαθα να εκτιμώ τον εαυτό μου ανεξάρτητα με το ποιος με αγαπά, με απατά, με προδίδει, ή με θέλει.



Χρειαστήκατε τη βοήθεια ψυχολόγου;

Δεν πήγα για αυτό το θέμα. Προχωρώντας όμως στο δρόμο της αυτογνωσίας ασχολήθηκα πολύ με την ψυχολογία. Το τέλος της σχέσης στάθηκε το έναυσμα να επιδιώξω να βρω ποια είμαι, να ισορροπήσω, να γνωρίσω και αγαπήσω τον εαυτό μου.

Σε ποια ηλικία καταφέρατε το παραπάνω;

Γύρω στα 40, έπειτα από δεκαπέντε χρόνια τουλάχιστον δουλειάς με τον εαυτό μου.

Υπήρξαν άνθρωποι που προσπάθησαν να σας πατήσουν ;

Νομίζω ότι σε πατά αυτός που επιτρέπεις να το κάνει. Είναι διαφορετικό το «δίνω» χωρίς να περιμένω τίποτα από εσένα, από το «υποχωρώ» για να σε δεσμεύσω, επειδή αδυνατώ να πω όχι ή θέλω να με αγαπούν. Μπορώ να δώσω πάρα πολλά πράγματα από περίσσευμα και όχι από έλλειμμα. Μπορώ να ζήσω και χωρίς να με αγαπούν όχι όμως χωρίς να αγαπώ. Όταν αγαπάς πλουτίζει ο κόσμος σου, η ψυχή σου. Ακόμα και αν σε λατρεύουν, αν η ψυχή σου είναι άδεια και κλειστή είσαι δυστυχισμένος και φτωχός.



Υπήρξε περίοδος που ζήσατε χωρίς να σας αγαπούν;

Νομίζω τελικά όχι. Γιατί δεν μετρά μόνο στον έρωτα, το ποιοι σε αγαπούν. Ο έρωτας είναι πάντα απειλητικός. Φοβόμαστε μη χάσουμε τον άλλο, μη μας απορρίψει. Είναι δύσκολο να αγαπάς όταν φοβάσαι. Μ' αγαπούσαν εξαιρετικά ο πατέρας μου, η μητέρα μου, συγγενείς και φίλοι μου. Ο άνθρωπος ο οποίος λέει «Δε μ' αγαπάει κανείς» είναι αρκετά εγωιστής και δεν κοιτάζει καθαρά γύρω του. Υπήρξε περίοδος που επειδή δε μ' αγαπούσε ο άνδρας που ήθελα ένιωθα απομονωμένη. Στην ουσία όμως ήμουν χορτάτη πάντα.

Έχει βιώσει παράλληλα και το ρόλο της γυναίκας που μπήκε ως τρίτο πρόσωπο σε μία σχέση.

Έτυχε πολλά χρόνια μετά να συνδεθώ με έναν άνδρα ο οποίος ήταν σε ένα γάμο που είχε φθαρεί και ουσιαστικά ήταν σε διάλυση. Παρόλα αυτά δεν είχε τυπικά ξεμπερδέψει. Σαφώς αυτό δημιουργεί πολύ έντονες καταστάσεις. Δεν ευνοείται ένα συναίσθημα που ξεκινά με την αίσθηση του ότι βλέπεις τον άλλο κλεφτά και απαγορευμένα. Από την άλλη ο έρωτας και το πάθος όσο και να τα καταπνίξεις τόσο πιο πολύ φουντώνουν. Όμως αφενός επειδή δε μου αρέσει να κάνω, αυτό που δε θέλω να πράττουν και αφετέρου επειδή το ένστικτό μου, έλεγε ότι σ' αυτές τις καταστάσεις όλοι είναι χαμένοι πριν προλάβει να γίνει άρρωστο το συναίσθημα έφυγα από τη ζωή του.

Το έργο λοιπόν που παρουσιάζετε τιτλοφορείται «Οι πιο δυνατές» και νομίζω ότι στη ζωή σας βιώσατε την υπέρβαση του δυνατού έπειτα από τις τρεις απώλειες της οικογενείας σας.

Πρώτα «έφυγε» ο αδελφός μου, ύστερα η μητέρα μου και έπειτα ο πατέρας μου. Είναι η πιο οδυνηρή απώλεια ακριβώς επειδή ήταν ο τελευταίος. Μετά την.φυγή του ορφάνεψα. Αν δεν είχα τον άνδρα μου θα αισθανόμουν ξεκρέμαστη και μόνη. Ο αδελφός μου σκοτώθηκε πολύ νεαρός στην τελευταία τάξη του λυκείου με μηχανή. Η μητέρα μου πέθανε πολύ νέα από έναν πολύ άσχημο καρκίνο. Όταν ο πατέρας και η μητέρα σου καταρρέουν από μία ασθένεια ή από την ηλικία γίνεσαι εσύ γονιός τους. Και στις δύο απώλειες αισθάνθηκα σα να έχανα τα παιδιά μου. Βίωσα και άλλους αποχωρισμούς προσώπων πολύ αγαπημένων θείων που με μεγάλωσαν αλλά και αγαπημένων φίλων, όπως του Δημήτρη Ποταμίτη και της Μαλβίνα Κάραλη που ήταν μέντορας μου εκτός από φίλη.



Πώς διαχειρίζεστε την απώλεια;

Αφήνομαι να πονάω. Δεν προσπαθώ να το ξεπεράσω. Όταν πας κόντρα σ' αυτόν τον πόνο τον κουκουλώνεις. Δεν περνά.

Ήταν τραυματικός ο θάνατος του αδελφού σας;

Τρομερά. Ήταν ένα νέο παιδί 18 χρονών. Δεν φανταζόμουν ποτέ ότι θα συμβεί.

Μπορούσε η οικογένεια να συνεχίσει έπειτα από αυτή την απώλεια ;

Ήταν για όλη την οικογένεια πολύ τραυματικό. Είδα  τους αγαπημένους μου ανθρώπους να υποφέρουν πολύ. Ο αδελφός μου σκοτώθηκε το 84. Ο πατέρας μου λίγο ακόμη και λίγο πριν πεθάνει έβλεπε εφιάλτες ότι προσπαθούσε να σώσει το Μάριο. Τον φώναζε στον ύπνο του. Υπέφερε γι' αυτόν. Επειδή μ αγαπούσε πολύ και ήταν ένας απίστευτα γενναίος άνθρωπος ουδέποτε μου είχε δείξει τον πόνο του, όσο ήταν ακμαίος. Την ημέρα που έφευγε μου είπε «Τελικά μέσα στην ατυχία μου ήμουν τυχερός, γιατί αν έπρεπε να χάσω ένα από τα δύο παιδιά μου, έχασα εκείνο με τον οποίο έκανα λιγότερη παρέα, είχα λιγότερη επαφή».

Πώς νιώσατε όταν πέθανε ο πατέρας σας;

Αισθάνθηκα ότι φεύγει ο κόσμος κάτω από τα πόδια μου. Έχασα τον πιο σημαντικό άνθρωπο της ζωής μου. Ότι και αν είχα μπορούσα να του το πω και να με παρηγορήσει. Δεν με είχε απορρίψει ποτέ. Δεν είχα ακούσει ποτέ μία κακή κουβέντα , ένα κουτσομπολιό ή μία πικρία από το στόμα του για τον οποιοδήποτε. Υπήρξαν άνθρωποι που του έκαναν κακό και έλεγε «Έλα μωρέ τώρα. Τι θυμώνεις; Αυτά είναι ανόητα πράγματα. Πάμε παρακάτω».

Πώς ήσασταν την επόμενη ημέρα της φυγής του;

Για μεγάλο διάστημα αρχικά δεν καταλάβαινα τι συνέβαινε. Δε μπορούσα ούτε να κλάψω. Έπειτα πέρασα μία μεγάλη κατάθλιψη επί δύο έτη.

Σε τι επίπεδο σας βοήθησαν οι συνεδρίες με τον ψυχολόγο ;

Μου έδωσε να καταλάβω ότι σε μια μεγάλη απώλεια είναι φυσικό να πονάς. Πρέπει να μάθεις να ζεις μ' αυτό. Τώρα πια ο πόνος είναι πιο γλυκός. Αισθάνομαι ότι ένα κομμάτι του, η ενέργεια του, η ψυχή του, η αγάπη που είχαμε έχει μείνει κοντά μου και με προστατεύει.

Τον ονειρεύεστε;

Πολύ συχνά.

Αυτό δείχνει ότι έχετε ανάγκη να επικοινωνήσετε μαζί του.

Ναι φυσικά. Είναι ολοκληρωτική ανάγκη.




Φαντάζομαι ότι με το Γιάννη Μπότση περνώντας τόσους σκοπέλους έγινε ακόμη πιο ισχυρή η σχέση σας.

Με το Γιάννη έχουμε περάσει επιτυχίες έχουμε μεγαλώσει μαζί. Συγκρουστήκαμε για βλακείες γιατί ήμασταν πολύ ισχυρές προσωπικότητες. Ποτέ όμως δεν αμφισβητήσαμε ο ένας την ειλικρίνεια, την πίστη και την αγάπη του άλλου. Αυτό ήταν κάτι που πραγματικά άναψε σαν πυροτέχνημα στον ουρανό όταν συναντηθήκαμε. Ήταν πάρα πολύ έντονη η σχέση μας. Είμαστε  περισσότερο ερωτευμένοι απ' ότι στην αρχή.

Σας λείπει ένα παιδί ;

 Όχι. Ανάμεσά μας δεν χωρά τίποτα. Είναι μια κλειστή σχέση από την οποία δεν λείπει κάτι.

Έτυχε να μείνετε έγκυος και να μην κρατήσετε το έμβρυο;

Ναι. Συνέβη να μείνω έγκυος και να μην κρατήσω το παιδί και αυτό μου δείχνει ότι δεν το ήθελα ουσιαστικά. Δεν ήταν ο προορισμός μου. Δεν ονειρεύτηκα να γίνω μητέρα. Επειδή μου αρέσει να προσφέρω στους άλλους θα με συγκινούσε περισσότερο να προσφέρω σε ένα παιδί που έχει ανάγκη από την ιδέα να κάνω δικό μου. Έμεινα έγκυος και δεν κράτησα το παιδί, όπως μου συνέβη επίσης να κυοφορήσω ένα παιδί να θελήσω να  το κρατήσω, γιατί είχε πεθάνει η μητέρα ήμουν και σε μία πολύ περίεργη φάση της ζωής μου και εξαιτίας μιας επιπλοκής να το χάσω. Ακόμη και τότε παρότι μου είπε ο γιατρός να ξαναπροσπαθήσω δεν προχώρησα.

Τι θα θέλατε να σας φέρει ο χρόνος;

Ηρεμία και σοφία. Είναι ο μοναδικός δρόμος για να είσαι ευτυχισμένος.