Η Ρένα Δούρου όπως δεν την έχετε ξαναδεί, μιλάει για την ιδιαίτερη σχέση της με την κουζίνα και το καλό φαγητό και λέει: «Η κουζίνα για μένα είναι η μάνα μου»

Σε μια στενή μακρόστενη κουζίνα, ζεστή και οικεία, με το τραπέζι στρωμένο με κεντητό χειροποίητο τραπεζομάντηλο και πιατέλες με καλούδια, η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ μιλάει για τη σχέση της με το φαγητό και για την κουζίνα της οικογένειας στο Αιγάλεω όπου μεγάλωσε με τη μητέρα της και τα δύο αδέλφια της, αφού ο πατέρας της – αστυνομικός στο επάγγελμα- έφυγε νωρίς.



Μάλιστα σε αυτό το τραπέζι καθόταν όταν της τηλεφώνησε ο Νίκος Κωνσταντόπουλος την πήρε τηλέφωνο και αυτή του το έκλεισε νομίζοντας πως της κάνουν πλάκα. Αναγκάστηκε να ξαναπάρει και να της πει «Ρένα παιδί μου, ο πρόεδρος είμαι».Μιλώντας στο ένθετο περιοδικό Κ της Κυριακάτικης Καθημερινής η Ρένα Δούρου αφηγείται πως η μητέρα της, «νοικοκυρά από την Πελοπόννησο είχε πάντα ζεστό φαΐ και κουλουράκια για το απόγευμα. Η μαθήτρια Ρένα όμως δεν πήγαινε ποτέ στο δωμάτιό της για να διαβάσει. Ηταν πολύ άτακτη. Βιβλία, τετράδια και μολύβια πάνω στο τραπέζι της κουζίνας. Εκεί, μπλεγμένα με τις μυρωδιές. «Ολα τα πτυχία μου βγήκαν από δω μέσα». Πρώτα τσίμπαγε όρθια από το ταψί και μετά έβγαζε από τη σχολική τσάντα τα βιβλία της. «Η κουζίνα για μένα είναι η μάνα μου».


Δηλώνει η Ρένα Δούρου: «Εχω μία αρχή: θα πρέπει πρώτα να βρούμε με ποιον θα φάμε και θα πιούμε, μετά τι θα φάμε και θα πιούμε. Αυτή η γνωστή ρήση του Επίκουρου αποτελεί την καλύτερη πυξίδα. Αλλωστε, δεν πρέπει να ξεχ νάμε και το ότι ο τρόπος που τρώει κάποιος είναι σε μεγάλο βαθμό αποκαλυπτικός του χαρακτήρα του. Κατά κάποιον τρόπο, δηλαδή, ένα κοινό γεύμα ή η τελετουργία του φαγητού λειτουργεί αποκαλυπτικά για τη βαθύτερη ψυχοσύνθεση αυτού που έχεις απέναντί σου. Αρκεί βέβαια εσύ να είσαι σε θέση να "διαβάσεις" τα σημεία. Και να που ξεκίνησα από το φαγητό και ήδη βρέθηκα στο ψυχογράφημα του συνδαιτυμόνα».
Η ίδια λέει στο περιοδικό «Δεν μπορώ να καταλάβω τους ανθρώπους που ξεχνούν μέσα στη μέρα να φάνε. Για μένα το να προσπερνάς το φαγητό είναι σα να προσπερνάς τη ζωή σου».