Η Ρέα Βιτάλη αποχαιρετά τον Νίκο Ζαχαριάδη: «Γεια σου, ευφυές πλάσμα - Φιλιά στη Ρίκα»

Οι ευφυείς έχουν μια ιδιαίτερη λάμψη. Δεν είναι αυτή η περίπτωσή μας. Στους ευφυείς ενίοτε αναλογεί ένα τσακ στιγμής όπου κρυφοκαμαρώνουν και οι ίδιοι για το ευφυές που σκέφτηκαν. Δεν είναι, ούτε αυτή, η περίπτωσή μας. Οι ευφυείς συγκεντρώνουν ανθρώπους που απολαμβάνουν ότι μεταλαμβάνουν ευφυείς σκέψεις και χιούμορ από εκείνους. Ούτε αυτή είναι η περίπτωσή μας. Ο Νίκος Ζαχαριάδης ήταν…

Τι αδιανόητα τραγικό αυτό το «ήταν»… Από τους πλέον ευφυείς, ευρηματικούς, εσωστρεφείς, μοναχικούς ανθρώπους που γνώρισα στη ζωή μου. Τον συναντούσα στις συγκεντρώσεις και στις συνεστιάσεις του Protagon, τον χάρηκα στο σπίτι μας με την αγαπημένη του Ελίζα (τόσο που ήθελαν και τα παιδιά μας να τον γνωρίσουν), τον θυμάμαι, μάλλον θα έλεγα «στάθηκε» μέσα μου, σε μια σβέλτη, τυχαία, τελευταία συνάντηση στο «Αερόστατο» σε μια ιδιαίτερη, μελαγχολική φάση της ζωής του, γράφει η Ρέα Βιτάλη στο protagon.gr.

Ο Νίκος ήταν από τους ανθρώπους που με παίδευαν, επειδή δεν κατόρθωνα να τον «διαβάσω». Δεν ήταν κλειστός. Είχε σβηστά φώτα. Για να παρατηρεί χωρίς να τον παρατηρούν. Δεν σκορπούσε το σαρδόνιο χιούμορ του. Δεν έκανε σπατάλες. Το έχυνε όλο στη δουλειά του. Ηταν ευγενικός και σε εξέπληττε με το πόσο ευγενικός ήταν. Και ιπποτικός και ντροπαλός. Και αμήχανος. Ηταν ό,τι δεν φανταζόσουν ότι ήταν. Χθες ο Δημήτρης μού τηλεφώνησε ενώ οδηγούσα για να με ρωτήσει αν έμαθα το τραγικό νέο. Αυθόρμητα του το απέκλεισα.

Επικοινώνησα με τον Κώστα. Ηθελα να μάθω από στόμα, όχι από οθόνης. Δεν ήταν ψέμα. «Μας» έφερα στη μνήμη, τους πρωτομάστορες του Protagon σε τσιμπούσι στο «Αλάτσι». Μετά τη Ρίκα, πάει και ο Νίκος; Θα έχει παρέα η Ρίκα για τσιγάρα. Θα ντουμανιάσουν τους ουρανούς, θα ενώσουν τα γέλια και τους πόνους τους. Θα μιλάνε για τους γιους τους. Κόμπος. Εψαχνα μια λέξη. Τι σόι άνθρωπος ήταν ο Νίκος; Τόσο που δεν τον γνώρισα, τόσο που θαύμαζα, πιο πολύ από τη δουλειά του, τη διαδρομή της σκέψης και του βλέμματός του στα γεγονότα. Ο Νίκος ήταν ένας σπουδαίος ακτινολόγος. Κρεμόμασταν από τα χείλη του για τη γνωμάτευση. Μελετούσε την ανθρώπινη φύση μέχρι και το κόκαλο.

Αποκάλυπτε την αρρώστια, πριν καν την αντιληφθεί κι αυτός ακόμα που την έφερε. Αρα, μπορούσε να διαγνώσει και την υγεία. Αλλά με αυτό τον τρόπο αποσπούσε την προσοχή μας για κάθε τι που παρατηρούσε και ποτέ για εκείνον. Τον εκτίμησα, τον θαύμασα, τον καμάρωσα, τον παραδέχτηκα, αλλά δεν τον γνώρισα. Τον σκέφτηκα να φεύγει μόνος του. Από ένα δικό του σκοτεινό σημείο προς το φως. Γεια σου, ευφυές πλάσμα. Φιλιά στη Ρίκα. Συλλυπητήρια στην οικογένεια του.