Ταξίδι πάνω από τις Αλυκές Μεσολογγίου: Μια απο τις ομορφότερες γωνιές της Ελλάδας - και σίγουρα η πιο «νόστιμη» (βίντεο)

Πάνω από τις Αλυκές Μεσολογγίου μας ταξιδεύει το Up Stories με τα υπέροχα εναέρια πλάνα του.

Στο βίντεο που έχει αναρτηθεί στο κανάλι τους στο Youtube έχουμε την ευκαιρία να δούμε από ψηλά μια από τις πιο όμορφες - και σίγουρα την πιο νόστιμη - γωνιά της Ελλάδας.

Περνώντας κανείς απο την παλαιά Εθνική οδό Μεσολογγίου – Αιτωλικού θα αντικρύσει ένα σπάνιο θέαμα: τεράστιοι λόφοι απο αλάτι, ύψους έως και 15 μέτρων απλώνονται στις εγκαταστάσεις των αλυκών Μεσολογγίου

Πρόκειται για την μεγαλύτερη αλυκή της Ελλάδας, την αλυκή Μεσολογγίου (γνωστή στους ντόπιους και ως “Άσπρη” αλυκή) ικανή να παράγει το 50-80% (αναλόγως της χρονιάς) του αλατιού που παράγεται στην Ελλάδα. Οι αλυκές Μεσολογγίου ανήκουν στην κρατική εταιρία Ελληνικές Αλυκές Α.Ε. Έχουν έκταση 11.500 στρεμμάτων και η παραγωγή φτάνει τους 120.000 τόννους ετησίως. Στο Μεσολόγγι υπάρχει και μια δεύτερη αλυκή, στο νησί Τουρλίδα, η επονομαζόμενη και “Μαύρη” αλυκή, με έκταση 2.500 στρεμμάτων και παραγωγή 15.000 τόννων.

Στην περιοχή του Μεσολογγίου η αλατοποιία έχει ιστορία εκατονταετιών, καθώς τα ρηχά και ζεστά νερά της λιμνοθάλασσας αποτελούν ένα ιδανικό πεδίο για την παραγωγή αλατιού.

Δείτε το video της Up Stories

Η παραγωγή του αλατιού στις αλυκές Μεσολογγίου γίνεται με μια απλή, πανάρχαια μέθοδο: απο την εξάτμιση της θάλασσας με την βοήθεια του ήλιου και του ανέμου. Στης αλυκές δημιουργούνται τεχνητές “λεκάνες”, δηλαδή απομονώνονται περιοχές στην θάλασσα που επικοινωνούν μεταξύ τους με στενά ανοίγματα, τις “μπούκες”.

Η παραγωγή αρχίζει τον Μάρτιο-Απρίλιο. Τότε το νερό εισέρχεται στις λεκάνες αυτές και ξεκινά η εξάτμιση του, σύμφωνα με το alatifloros.gr. Καθώς το νερό της θάλασσας εξατμίζεται και η πυκνότητα του αυξάνει, αρχίζει να αποθέτει στον πυθμένα διάφορα άλατα και γύψο.

Όταν λοιπόν το νερό ξεπεράσει συγκεκριμένες τιμές πυκνότητας, μεταφέρεται σε διπλανές λεκάνες, ώστε διαδοχικά να απομακρύνεται η γύψος και τα αδιάλυτα υλικά. Τελικά το θαλασσινό νερό θα καταλήξει στα αλοπήγια (γνωστά στην περιοχή μας και ώς “τηγάνια”), δηλαδή τις τελικές λεκάνες όπου θα αφεθεί να στεγνώσει τελείως και να παραχθεί το αλάτι.