Η Ντόρα Μπακογιάννη εκ βαθέων: «Ερωτεύτηκα τρελά τον Παύλο - Η Σία είναι φοβερή μάνα και σύντροφος, εκπέμπει αγάπη»

Μια εκ βαθέων συνέντευξη έδωσε στο περιοδικό ΟΚ η Ντόρα Μπακογιάννη που μίλησε μεταξύ άλλων για την νύφη της Σία Κοσιώνη, αλλά και για τον Παύλο Μπακογιάννη.

Τρελός έρωτας είναι αυτός που το μυαλό σου τις 17 από τις 24 ώρες είναι καρφωμένο εκεί. Εγώ πραγματικά ερωτεύτηκα τρελά τον Παύλο. Και τους δύο μου άντρες τούς ερωτεύτηκα τρελά, για να είμαι ειλικρινής…» είπε η Ντόρα Μπακογιάννη και πρόσθεσε ότι:

 «Όσο ήμασταν στη Γερμανία δεν είχαμε καμία κοινωνική πίεση, αλλά η Ελλάδα του ’74, και δη στη δική μας οικογένεια, δεν ήταν εύκολα διαχειρίσιμη. Ενώ εγώ δεν ήθελα καθόλου να παντρευτώ γιατί είχα όλες αυτές τις ιδέες ,ότι είναι παντελώς περιττό το να παντρεύεται κανείς, όταν γύρισα δεν με έπαιρνε να κάνω αλλιώς. Ο βασικότερος λόγος, όμως, που παντρεύτηκα νωρίς ήταν ότι εγώ ήμουν πολύ νέα αλλά ο Παύλος ήταν πολύ μεγαλύτερος. Ήθελα να κάνω παιδιά γρήγορα γιατί στο μυαλό μου εκείνος, στα 39 του, μου φαινόταν πολύ μεγάλος».

Για την σύζυγο του γιου της Κώστα Μπακογιάννη η πολιτικός είπε ότι: «Η Σία είναι υπέροχη, φοβερή μάνα και σύντροφος και ένας πάρα πολύ ζεστός άνθρωπος που εκπέμπει αγάπη. Βεβαίως είναι και μια καταπληκτική επαγγελματίας. Δεν της έστρωσε κάποιος τη διαδρομή της με ροδοπέταλα. Αγωνίστηκε από πολύ μικρή για να γίνει αυτό που είναι σήμερα επαγγελματικά, χωρίς να θυσιάσει και το δικαίωμά της σε μια προσωπική ζωή. Εμείς οι γυναίκες αδικούμε τους εαυτούς μας όταν πιστεύουμε ότι πρέπει να επιλέξουμε ανάμεσα στη δουλειά, την καριέρα και την οικογένεια.

Είμαστε πολύ πιο δυνατές. Δεν πρέπει να μπαίνουμε σε λογικές ότι αυτό δεν γίνεται. Στη δική μου τη γενιά οι περισσότερες φίλες μου που ήταν στην πολιτική διεθνώς, αν εξαιρέσεις τη Χίλαρι Κλίντον, δεν έκαναν οικογένεια. Κατά τη γνώμη μου αυτό είναι λάθος. Αν δεν έχεις φίλους, αν δεν έχεις οικογένεια, αν δεν νοιάζεσαι για κανέναν, αν κοιτάς μόνο την καριέρα σου, αποκλείεται να είσαι καλός πολιτικός».

Αναφορικά με την μητρότητα είπε τα εξής: «Καταρχάς νομίζω ότι στην οικογένειά μου δεν με θεωρούσαν άξια να μεγαλώσω παιδί. Ευτυχώς, εμείς είχαμε την τύχη να μεγαλώσουμε από πολύ μωρά με μια Γερμανίδα, καθώς τότε η μαμά μου φοβόταν πολύ ότι λόγω της πολιομυελίτιδας δεν θα μπορούσε να τρέξει για ό,τι χρειαζόμασταν. Αυτή η γυναίκα έμεινε κοντά μας όλα τα χρόνια, όλα όμως! Ήρθε μαζί μας στην εξορία, μπήκε μαζί μας υπό κατ’ οίκον κράτηση κ.λπ. Ήταν η δεύτερη μάνα μου, η οποία, όταν γέννησα, εγκατέλειψε τον Κυριάκο, που ήταν 8 ετών τότε, και ήρθε να μεγαλώσει τα δικά μου παιδιά. Ευτυχώς για τα παιδιά μου!».

Ακόμα σχολίασε και την ανάρτηση που είχε κάνει ο Κώστας Μπακογιάννης με αφορμή την Γιορτή της Μητέρας με την ίδια να λέει:

«Για να είμαι τελείως ειλικρινής, έκλαιγα. Με δουλεύει συνεχώς αποκαλώντας με «κλασική Ελληνίδα μάνα». Είναι τρομερά συγκινητικό για μια μάνα να της γράφει ο γιος της «νομίζεις, βρε μάνα, νομίζεις…». Εκείνη την ώρα παύει να είναι δημόσιο μήνυμα, είναι ένα γράμμα του γιου σου σε σένα. Και επειδή είμαστε όλοι λίγο «κουλοί» στο να εκφράσουμε συναισθήματα, αυτή η κίνηση με έκανε να νιώσω ακόμη πιο ωραία. Η κόρη μου με πήρε πρώτη για να με ρωτήσει: «Μάνα, διάβασες;».

«Για τα εγγόνια μου δεν δέχομαι μύγα στο σπαθί μου. Έσκισα τη γάτα… πολύ νωρίς. Ήρθε η κόρη μου στην αρχή να μου κάνει μαθήματα για το τι θα τρώνε. Μου έλεγε να τους δίνω ρεβίθια και κάτι άλλες υγιεινές αηδίες που ήθελε. Της είπα: «Αυτά στο σπίτι σου. Στο δικό μου σπίτι θα κάνουν αυτό που θέλουν». Και έχω την ικανοποίηση ότι όποτε βρίσκουν ευκαιρία, θέλουν να έρθουν σε μένα. Και είναι επτά στον αριθμό!» είπε ακόμα για τα εγγόνια της.

(EUROKINISSI/ΜΠΟΝΗΣ ΧΡΗΣΤΟΣ)

«Η ζωή η δική μου είναι μια ζωή άμεσα συνυφασμένη με την ελληνική ιστορία. Στο σπίτι που βρίσκεσαι τώρα και συζητάμε βρεθήκαμε, όταν ήμουν 13 ετών, υπό κατ’ οίκον κράτηση με ανακρίσεις δύο φορές τη μέρα, μία το πρωί και μία το βράδυ. Είχαμε τότε μια συκιά εδώ, στον κήπο, στην οποία ανεβαίναμε συνέχεια. Δεν είχαμε ραδιόφωνο, μας είχαν κόψει το τηλέφωνο και έτσι είχαμε μόνο ένα πικάπ Topaz, στο οποίο παίζαμε το My, oh my Delilah και το Ήλιε ήλιε αρχηγέ, που ήταν ο πρώτος δίσκος του Σαββόπουλου. Νομίζω ότι οι χωροφύλακες που ήταν μέσα στο τέλος είχαν τρελαθεί γιατί άκουγαν τον Σαββόπουλο από το πρωί μέχρι το βράδυ σε επανάληψη. Μετά ήρθε η εξορία, το Παρίσι, ακολούθησαν οι φυλακές του πατέρα μου, η Μεταπολίτευση, ένας πολύ μεγάλος έρωτας… Δεν μπορώ να πω βλέποντας πίσω αυτά τα χρόνια ότι υπήρξε κάποια φάση στη ζωή μου στην οποία βαρέθηκα».