Δήμητρα της Λέσβου: Τι συμβαίνει με την εξαφάνισή της, είναι νεκρή; - Η ανάρτηση του Βαλλιανάτου

«Δήμητρα», ή αλλιώς Δημήτρης Καλογιάννης από τη Λέσβο, εξαφανίστηκε από την περιοχή του ΨΝΑ Δρομοκαΐτειο στις 06/04/21. Εδώ και σχεδόν δύο μήνες δεν έχει δώσει σημεία ζωής. 

Η ΓΡΑΜΜΗ ΖΩΗΣ, ειδοποιήθηκε από τους οικείους του το απόγευμα της 26/05/2021 και μετά τη συγκέντρωση των απαιτούμενων δικαιολογητικών, ενεργοποιεί τον Κοινωνικό Συναγερμό SILVER ALERT, για την κινητοποίηση όλων για την ανεύρεσή του. 

Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι η οικογένειά της έχει αναγνωρίσει την σορό που παρέμενε στα αζήτητα του νεκροτομείο και ανήκει σε άνδρα ηλικίας 65-70 ετών, ενώ τις τελικές απαντήσεις θα δώσουν τα αποτελέσματα των εξετάσεων DNA.

Τι έγραψε ο Γρηγόρης Βαλλιανάτος

Με ανάρτησή του στο Facebook χθες (10 Ιουνίου 2021) ο Γρηγόρης Βαλλιανάτος ανέφερε ότι ο 64χρονος είχε πέσει θύμα τροχαίου με εγκατάλειψη και η σορός του αναγνωρίστηκε από τον αδερφό του. Συγκεκριμένα έγραψε:

«Το νεκρό από τη σύγκρουση και εγκατάλειψη στο δρόμο σώμα, αναγνωρίστηκε από τον αδελφό της. Ο αδελφός της αναγνώρισε νεκρό, το σώμα που δεν αναγνώρισε ποτέ ζωντανό. Δημήτρη την έλεγαν, έκαναν μια ζωή λάθος το φύλο. Όλα έγιναν για να αναγνωριστεί το φύλο μόνο όταν το σώμα παρέδωσε…
RIP Δημητράκη».

Στις 9 Απριλίου, λίγες ημέρες μετά την εξαφάνιση της Δήμητρας, σημειώθηκε ένα τροχαίο με τον ασυνείδητο οδηγό να εγκαταλείπει το θύμα του αβοήθητο στην άσφαλτο. Ο διοικητής του Silver Alert, Γεράσιμος Κουρούκλης, δήλωσε ότι η υπηρεσία εκτιμά ότι το θύμα μπορεί να είναι η διεμφυλική από τη Λέσβο.

Ποια ήταν η «Δήμητρα» της Λέσβου

O Δημήτρης μεγάλωσε στη Σκάλα Συκαμιάς. Από τα 14 αισθάνονταν διαφορετικός και ομολόγησε στους γονείς του ότι είναι γυναίκα.  Μια παραδοχή η οποία οδήγησε τους γονείς του να τον στείλουν σε ψυχιατρικό ίδρυμα, όπως αναφέρει η περιγραφή του βίντεο της Καναδής Rory Aurora Richards. Όταν τελικά επέστρεψε στο σπίτι του, οι γιατροί επέμειναν ότι πρέπει να συνεχίσει να ακολουθεί φαρμακευτική αγωγή, πιθανότατα για το υπόλοιπο της ζωής της. Ο Δημήτρης δεν το ήθελε αυτό. Μισούσε τον τρόπο που τα έκαναν τα φάρμακα. Οι γονείς του, συνέχισαν όμως να του δίνουν τη φαρμακευτική αγωγή κρύβοντας τα φάρμακα στο φαγητό του.

Η Δήμητρα περιγράφει τη μητέρα της ως βαθιά θρησκευόμενη και πιστή γυναίκα, και πηγή αληθινής και ανιδιοτελούς αγάπης για το παιδί της. Τον πατέρα της ως άγριο άντρα, που εξαφανιζόταν απ’ το σπίτι για μεγάλες περιόδους κάθε φορά κι όταν επέστρεφε προκαλούσε πανικό, αναφέρει το emprosnet.gr. Παρόλα αυτά, η οικογένεια έμεινε μαζί και οι γονείς της έμειναν παντρεμένοι μέχρι και τον θάνατό τους. Πέθαναν και οι δύο με απόσταση έξι μήνες μεταξύ τους.

Ήταν έφηβη όταν έκανε την πρώτη απόπειρα αυτοκτονίας (η πρώτη απ’ τις πολλές που θα ακολουθούσαν σε διάφορα στάδια της ζωής της). Όπως λέει, το κοντινότερο που έφτασε στο να της δείξει κάποιος ενδιαφέρον ήταν όταν ως έφηβη κολυμπούσε γυμνή στη θάλασσα, κι ένας ηλικιωμένος απ’ το χωριό εμφανίστηκε και της είπε ότι ήθελε να τη βιάσει. Η Δήμητρα τρομοκρατήθηκε. Ο άντρας συνέχισε να την παρενοχλεί και να την παρακολουθεί κρυφά για αρκετά χρόνια. Ωστόσο, κοιτάζοντας πίσω, η Δήμητρα δεν έχει πικρά συναισθήματα απέναντι σε αυτόν τον άντρα, στην πραγματικότητα νιώθει συμπόνια. Πιστεύει ότι ο άντρας αυτός είχε μια σκοτεινή ψυχή γιατί δεν είχε αγαπηθεί ποτέ.

Τελικά, στα 20 η Δήμητρα άφησε πίσω της το χωριό και το νησί της Λέσβου, κι έτρεξε στην πρωτεύουσα. Έζησε άστεγη, στους δρόμους της Αθήνας για σχεδόν πέντε χρόνια. Έκανε μερικές δουλειές, πχ. σε σούπερ μάρκετ, αλλά και οι Αθηναίοι αισθάνονταν πως ήταν διαφορετική και σταδιακά την απέκλεισαν. Το να κάνει οικογένεια είναι το όνειρο που είχε όλη της τη ζωή, κάτι που πιστεύει πως θα ολοκλήρωνε την ύπαρξή της. Αυτό που θα προσέφερε την «παντοτινή αγάπη» που τόσο της έλειψε.

Τελικά αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την Αθήνα όταν η μητέρα του αρρώστησε. Τα μεγαλύτερα αδέλφια της είχαν από καιρό εγκαταλείψει το χωριό και την προβληματική οικογενειακή εστία, ο πατέρας ήταν αναξιόπιστος και κανείς άλλος δεν θα φρόντιζε για τη μητέρα. Έζησε μαζί της και την φρόντισε για τα επόμενα 25 χρόνια.

Παρ’ όλα αυτά, η Δήμητρα δεν σταμάτησε να νιώθει κορίτσι, και η ειλικρίνειά της την εξοστράκισε από την κοινωνία του χωριού, προκαλώντας κουτσομπολιά και ντροπή στην οικογένειά της και περισσότερα προβλήματα στον ήδη προβληματικό γάμο των γονιών της. Δεν έζησε ποτέ κάποιον εφηβικό έρωτα, μόνο ανεκπλήρωτους πόθους για αγόρια. Δεν υπήρχε περίπτωση να βρει κάποιο αγόρι στο χωριό που θα την ήθελε. 

Ο θάνατός της μητέρας της τη συγκλόνισε και αρκετές φορές είχε αυτοκτονικές σκέψεις. Τότε όμως ήταν που αποφάσισε να κάνει κάτι που δεν είχε ξανακάνει ποτέ. Να φορέσει γυναικεία ρούχα. Όχι φορέματα ακόμη, αλλά έστω παντελόνια και μπλούζες. Και τότε ήταν που ένιωσε μια βαθιά αίσθηση ανακούφισης και πραγματικής άνεσης. Η Δήμητρα άρχισε να νιώθει καλύτερα απ’ ό,τι είχε νιώσει σε ολόκληρη τη ζωή της. Ένιωσε για πρώτη φορά στη ζωή της ολοκληρωμένος άνθρωπος.