Νίκος Γεωργιάδης: Για άλλη μια φορά ένας άνδρας, δήθεν θόλωσε & σκότωσε μια ακόμα γυναίκα, μάνα του παιδιού του, σύντροφό του

Γλυκά Νερά: Για άλλη μία φορά ένας άνδρας που δήθεν θόλωσε έδωσε το δικαίωμα στον εαυτό του να σκοτώσει μία γυναίκα

Την στραγγάλιζε με το ένα χέρι και με το άλλο της έκλεινε τα ρουθούνια. Επέμενε να σφίγγει το λαιμό της και μετά τον θάνατο του κοριτσιού. Άρπαξε το σκυλί του και το κρέμασε πνίγοντας το με το λουρί του. Μετά άρχισε να σκηνοθετεί.

Στα τριανταδύο του χρόνια είναι ήδη ένας χαλασμένος άνθρωπος. Περιτυλιγμένος από το σκοτάδι της ύπαρξης του. Έτοιμος να σκοτώσει χωρίς πολλά πολλά. Είτε από ζηλοτυπία, είτε για να καλύψει τα ίχνη άλλων αξιόποινων πράξεων, δεν έχει σημασία. Ο άνθρωπος αυτός μόλις στα τριανταδύο του χρόνια επέλεξε να συμβιώσει με τον σκοτεινό προσωπικό του μηχανισμό οργάνωσης εγκλημάτων. Το ανθρώπινο μυαλό εκπλήσσει με τις ικανότητες που διαθέτει. Ο εγκέφαλος του δολοφόνου ανάπτυξε σε πολλά επίπεδα όλο το αρχιτεκτόνημα του εγκλήματος.

Οργάνωσε κυρίως την αλληλουχία των ψεμάτων. Πολύ δύσκολο πράγμα να θυμάσαι τα ψέματα και να τα ανακυκλώνεις συνεχώς χωρίς να χάνεις το νήμα. Ο νους του ανθρώπου είναι το αποτελεσματικότερο μηχάνημα παραγωγής πόνου και δυστυχίας. Ο νους έχει την δυνατότητα να επιβάλει το ψεύδος ως κυρίαρχη εικόνα και να ενταφιάσει την αλήθεια στα βάθη της ψυχής ως απαράδεκτη. Ο νους επιτρέπει στον άνθρωπο να συμβιώνει σε αυτό το σχίσμα, γράφει ο Νίκος Γεωργιάδης στην Athens Voice.

Ναι, ο φονιάς, ο γυναικοκτόνος, θα μπορούσε να ζει μέσα στο όρια του ψεύδους, της πλασματικής εικόνας επ’ αόριστον και να αισθάνεται άνετα. Ακόμη και ευτυχής. Ο νους είναι ένα εκπληκτικό εργαλείο. Είναι σε θέση να συλλάβει την κρίσιμη στιγμή σύνθετες αναφορές οι οποίες θα του επιτρέψουν να επιβιώσει. Όπως την θυσία του σκυλιού. Ναι, του σκυλιού. Για να υπερτονιστεί η βαρβαρότητα των υποτιθέμενων ληστών. Για να ξεστρατίσει η κοινή λογική και να στραφεί στην ψευδή εικόνα.

Για να ξεστρατίσουν και οι έρευνες παρασυρμένες από την πρωτόγνωρη απανθρωπιά των «ξενόγλωσσων» ληστών οι οποίοι ,ανάλογα την περίσταση ,μιλούσαν αλβανικά. Κάπου το διαβάσαμε και αυτό διότι, αλίμονο, ένας τόσο βάρβαρος ληστής –φονιάς δεν θα μίλαγε ποτέ ελληνικά. Ναι, ο νους- σκηνοθέτης κατάφερε να σκαρώσει μία λογική αλληλουχία γεγονότων, από το δέσιμο (αν είναι δυνατόν) έως τον φόνο και από τα δήθεν κρυμμένα χρήματα έως το απαγχονισμένο ζωντανό. Ας είναι όμως καλά η τεχνολογία. Τα data που κατέγραψαν κάποιες ηλεκτρονικές συσκευές οδήγησαν την έρευνα σε ασφαλή συμπεράσματα.

Πόσο χαλασμένος μπορεί να είναι ο νους ενός τριαντάρη που είναι πατέρας ενός μωρού και σύζυγος μιας εικοσάχρονης σαν τα κρύα τα νερά; Πόση κακή δουλειά έκαναν οι γονείς του, οι δασκάλοι του, οι φίλοι του, οι συγγενείς του, το σχολείο του που έφτιαξαν πέτρα – πέτρα αυτό το χαλασμένο πλάσμα; Πόσο κληρονομικά λαβωμένο dna κουβαλάει στη μνήμη των κυττάρων του;

Πάνε να το χαρακτηρίσουν ως «έγκλημα πάθους». Θα τον πουν τρελό. Θα τον περάσουν από ειδικές ψυχιατρικές εξετάσεις. Θα βρουν κάποια αλλόκοτα άλλοθι. Θα σκεφτούν διάφορα. Δεν θα σκεφτούν όμως το αυτονόητο. Για άλλη μία φορά ένας άνδρας που δήθεν θόλωσε έδωσε το δικαίωμα στον εαυτό του να σκοτώσει μία γυναίκα, μάνα του παιδιού του και σύντροφό του. Πρόκειται για μία ακόμη βάρβαρη γυναικοκτονία από ένα αρσενικό σας αρέσει δεν σας αρέσει. Φτάνει πια με τα ανόητα επιχειρήματα, τις ψευδείς προσεγγίσεις, τα ανύπαρκτα άλλοθι.