Όταν ο Σκρούτζ, συνάντησε… το έλατο!

Αφού πολλά πράγματα δεν μπορούμε να τα κάνουμε με διάρκεια, ας τα κάνουμε για λίγο καιρό, αφιερώνοντας όμως ποιοτικό χρόνο. Τα παραμύθια, είναι για τα παιδιά και δεν πρέπει να τα παίρνουμε στα σοβαρά. Σωστά; Πρέπει να τα παίρνουμε πολύ στα σοβαρά. Υπάρχουν δύο ιστορίες γνωστές στους περισσότερους ως μνήμες από τα παιδικά μας χρόνια. Όμως, ό,τι αφήνεις, σε αφήνει και καλό είναι μέρες που είναι και διαλαλούμε πως είναι μέρες των παιδιών, να θυμόμαστε ποιά είναι η ουσία του παιδιού. Για θυμήσου τον Σκρούζ και το έλατο και μιας που μεγάλωσες, κάνε τα ένα παραμύθι…



Μαθήματα Χριστουγεννιάτικης Ιστορίας…

Όταν ο ταλαντούχος Κάρολος Ντίκενς δημιουργούσε τη Χριστουγεννιάτικη Ιστορία (εκδόσεις Καστανιώτη), δε φανταζόταν ότι εν έτει 1843, θα πωλούσε κοντά στα 6.000 αντίτυπα. Λίγα βιβλία, λίγοι δημιουργοί και ακόμη λιγότεροι αναγνώστες. Είμαστε στη Βικτωριανή Εποχή. Τα παλάτια κομπάζουν για την «Αυτοκρατορία των Κυμάτων» αλλά το μέγα πλήθος υποφέρει. Ο Ντίκενς, ήταν ο πρώτος διανοητής που «όρισε» τα Χριστούγεννα, ως την αληθινή γιορτή της αγάπης και της ανθρωπιάς. Χωρίς καμία υπερβολή, δημιούργησε νέες αξίες στην αγγλική κοινωνία και μετέπειτα, σε όλην την Ευρώπη. Ο Εμπένιζερ Σκρούτζ, έμεινε στην ιστορία και στην καθομιλουμένη σαν το σύμβολο του απόλυτου υλιστή και φιλάργυρου που δεν τον ενδιαφέρει κάτι άλλο πέραν από τη συσσώρευση πλούτου.

Το πνεύμα του συνεργάτη του, τον επισκέπτεται την Παραμονή Χριστουγέννων για να τον προειδοποιήσει ότι ο τρόπος αυτός, του στέρησε χρόνια αληθινά, χρόνια ανθρώπινα. Ο Σκρούτζ, απεχθάνεται και αδιαφορεί για ο,τιδήποτε δεν τον πληρώνει. Τα τρία πνεύματα των Χριστουγέννων, τον βάζουν στη θέση του και του δείχνουν τα λάθη του. Τα Χριστούγεννα αυτά, ήταν για τον Σκρούτζ τα Χριστούγεννα της δικής του γέννησης, ή μάλλον, της αναγέννησης. Έπαθε, πόνεσε και έμαθε. Από τσιγκούνης, φιλάργυρος, μίζερος και απάνθρωπος, ο Σκρούτζ, γίνεται ευεργέτης και απορεί πώς μπορούσε να ζει έτσι…Στερνή μου γνώση να σ’ είχα πρώτα, ή κάλλιο αργά παρά ποτέ;

Ο Δανός «παραμυθάς» και η δική του ευτυχία…

Για τον Χανς Κρίστιαν Άντερσεν, τα σχόλια περιττεύουν. Πιθανόν για να μη μας «βαρύνει» με ευθύνες στις οποίες δεν μπορούμε να ανταποκριθούμε άμεσα, αλλά και για να δώσει σύμβολα στα παιδιά, ο ήρωάς του δεν είναι άνθρωπος αλλά ένα έλατο (εκδόσεις Καμπανάς). Το έλατο, διαμαρτύρεται διαρκώς και μεγαλώνει με την ανυπομονησία να ψηλώσει για να μπορεί να έχει θέα και μετά, να το κόψουν για να γίνει κατάρτι σε κάποιο καράβι και να αγναντεύει τη θάλασσα. Δίπλα του, δύο άλλα έλατα μεγαλύτερα σε ηλικία και πολύ ψηλότερα. το νουθετούν να μην  προτρέχει και να ζει το παρόν. Να γευτεί τη στιγμή που το φωτίζει ο ήλιος, το χιόνι που πέφτει πάνω του και τον αέρα. Τα πουλιά που κάθονται και την παρέα του δάσους. Το μικρό έλατο, είναι αμετάπειστο. Πιστεύει ότι υπάρχει πολύ καλύτερη ζωή για εκείνο, κάπου στο μέλλον…Κάποια στιγμή μετά από αρκετό καιρό, έρχονται και το κόβουν. Περιχαρές πιά, γίνεται «στολίδι» για τα Χριστούγεννα σε ένα σπίτι.

Οι άνθρωποι, όπως είναι φυσικό, δεν του δίνουν καμία σημασία. Μοναξιά με στολίδια. Όταν τελειώνει η «διακοσμητική του χρήση», πηγαίνει στην αποθήκη. Εκεί, θυμάται την αξία της παρέας για κάποιον καιρό και μετά αρχίζει να σκέφτεται τί έλεγε όσο ήταν στο δάσος. Μετανιώνει και μάλιστα, πικρά. Όταν βγαίνει από την αποθήκη, θα χρησιμεύσει στη φωτιά.

Ζούμε την κάθε στιγμή ξεχωριστά και όχι μόνο αποδεχόμαστε την ηλικία μας, αλλά προσπαθούμε να την απολαύσουμε. Μαθαίνουμε να μην είμαστε αχάριστοι. Αυτές τις μέρες, θυμόμαστε αυτά που έχουμε! Και εδώ, το αισιόδοξο «κάλλιο αργά παρά ποτέ», κερδίζει στα σημεία το «στερνή μου γνώση να σ’ είχα πρώτα». Πάντως, όσο πιο νωρίς μετανιώσουμε, τόσο το καλύτερο.

Ο Σκρούτζ και το έλατο, πήραν τα μαθήματά τους. Να μάθεις να δίνεις, να μάθεις να μοιράζεσαι. Όσες αρετές έχεις, όσες ικανότητες και προνόμια διαθέτεις δεν έχουν καμία σημασία αν δεν δίνονται. Δυνατός, ικανός και προνομιούχος είναι εκείνος που ξέρει να δίνει. Αγαπάμε τη ζωή μας και κοιτάμε πρώτα τί έχουμε και μετά το τί δεν έχουμε ή το τί θα θέλαμε να έχουμε.

Περισσότερα στο tsemperlidou.gr