Δημήτρης Κούρκουλας: Από τη γραφικότητα στο εθνικό ολίσθημα - Οι γαλλικές φρεγάτες έχουν δημιουργήσει τρικυμία

Δεν χρειάζονται ιδιαίτερες εμπειρίες διεθνούς διπλωματίας για να αντιληφθεί κανείς τη σημασία της συμφωνίας στρατηγικής συνεργασίας Ελλάδας - Γαλλίας. Ούτε χρειάζονται ιδιαίτερες γνώσεις της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας για να θυμηθεί κανείς πολλές περιπτώσεις όπου μια μεγάλη εθνική διπλωματική νίκη δεν αρκούσε για να ξεπεράσει τη μικροψυχία και τον κομματικό φανατισμό της αντιπολίτευσης.

Η ελληνική Αριστερά, που έχει πολλές φορές τιμήσει τη θλιβερή αυτή νεοελληνική παράδοση, παραμένει και σήμερα πιστή στη μικροψυχία της. Δεν αναφέρομαι στην παραδοσιακή κομμουνιστική Αριστερά, η οποία βρίσκεται προσκολλημένη με συνέπεια εδώ και έναν σχεδόν αιώνα στη μαρξιστική θεωρία των ιμπεριαλιστικών αντιθέσεων ως μοναδικού εργαλείου ανάλυσης των διεθνών σχέσεων.

Αναφέρομαι κυρίως στη λεγόμενη ριζοσπαστική ή «ανανεωτική» (sic) Αριστερά που έχει επιδοθεί σε μια εκστρατεία υποτίμησης της συμφωνίας με αίολα και αντιφατικά επιχειρήματα.
Κάποιοι ανησύχησαν μήπως η αγορά γαλλικών όπλων και η στρατηγική συμμαχία με το Παρίσι εκνευρίσει την Ουάσιγκτον και το ΝΑΤΟ. Σε λίγες μόνο ώρες ήρθε η ξεκάθαρη δήλωση στήριξης της συμφωνίας από το αμερικανικό Στέιτ Ντιπάρτμεντ ώστε να μη χάσουν τον ύπνο τους οι όψιμοι ατλαντιστές, γράφει ο  Δημήτρης Κούρκουλας σε άρθρο του στην εφημερίδα Τα Νέα.

Αλλοι παράγοντες της αξιωματικής αντιπολίτευσης, που έχουν διαχρονικά διακριθεί για τη συστηματική υπονόμευση της Ευρωπαϊκής Ενωσης, διατύπωσαν επιφυλάξεις μήπως η διμερής συμφωνία που υπεγράφη στο Μέγαρο των Ηλυσίων υπονομεύει τις προσπάθειες για μια κοινή ευρωπαϊκή πολιτική άμυνας. Ηρθε η θετική τοποθέτηση τόσο του Βερολίνου, που έχει ήδη συνάψει παρόμοια συμφωνία με τη Γαλλία, όσο και ευρωπαίων αξιωματούχων για να διασκεδάσουν τις (υποκριτικές) ανησυχίες τους.

Οι γαλλικές φρεγάτες έχουν δημιουργήσει τρικυμία όχι μόνο στα ταραγμένα νερά της Μεσογείου αλλά και στη «στρατηγική σκέψη» της ελληνικής Αριστεράς. Την ώρα που η Τουρκία με επίσημο έγγραφο που κατέθεσε στον ΟΗΕ αμφισβητεί ευθέως την ελληνική κυριαρχία στα νησιά του Αιγαίου, κάποιοι μιλούν για πολεμοχαρή συμφωνία και για υπερβολικούς εξοπλισμούς. Κατηγορούν την κυβέρνηση διότι εκθέτει δήθεν τη χώρα σε νέους κινδύνους αν μεθαύριο συνδράμει τη Γαλλία σε εστίες κρίσης στην Αφρική. Παρουσιάζουν τη Γαλλία σαν μια αποικιοκρατική δύναμη, αποσιωπώντας ότι η μάχη ενάντια στην τζιχαντιστική τρομοκρατία και ιδεολογία αφορά ολόκληρη την Ευρώπη και ολόκληρη την πολιτισμένη ανθρωπότητα.

Τη στιγμή που η Τουρκία έχει επεκτείνει τη διπλωματική και στρατιωτική παρουσία της σε πολλές περιοχές της Ασίας και της Αφρικής, μακριά από τη γειτονιά της, και ενώ οι απειλές για την ασφάλειά μας έχουν πλέον παγκοσμιοποιηθεί, δεν είναι δυνατόν η Ελλάδα να παραμένει προσκολλημένη σε αμυντικά δόγματα άλλων εποχών.

Ο πρόεδρος Μακρόν είχε πρόσφατα καυτηριάσει την αφέλεια με την οποία αντιμετωπίζουν οι Ευρωπαίοι τις τεκτονικές αλλαγές που συντελούνται στο παγκόσμιο σύστημα. Η αρνητική τοποθέτηση του ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στην ιστορική ελληνογαλλική συμφωνία ξεπερνάει τα όρια της αφέλειας. Θα ήταν μια ακόμα γραφικότητα αν δεν αφορούσε ένα ζήτημα ύψιστης εθνικής σημασίας. Πρόκειται για εθνικό ολίσθημα.