Το Eirinika & η Ειρήνη Νικολοπούλου αποχαιρετούν τον Αλέκο Φασιανό: Η αξέχαστη γνωριμία μας στο Παρίσι, τα συναπαντήματα στην αγαπημένη Τζιά (φωτό)

Ο Αλέκος Φασιανός, θα μπορούσε να θεωρηθεί επίγονος της γενιάς του ’30, επισήμαιναν οι επιμελήτριες μεγάλης αναδρομικής έκθεσης του ζωγράφου, που είχε τιτλοφορηθεί «Μυθολογίες του καθημερινού» και είχε οργανωθεί το 2004 στην Εθνική Πινακοθήκη.

Πυξίδα του έργου του: «ο κυρίαρχος μύθος της ‘ελληνικότητας’», της πίστης στις αιώνιες ελληνικές αξίες, «τις μόνες που, σύμφωνα με την ιδεολογία της περιώνυμης γενιάς, παρείχαν εχέγγυα αυθεντικότητας και ιθαγένειας στην δημιουργία ενός Έλληνα καλλιτέχνη.

Φωτογραφίες: Facebook - Irene Nikolopoulou

Το Eirinika και η Ειρήνη Νικολοπούλου αποχαιρετούν με συγκίνηση τον μεγάλο εικαστικό που «έφυγε» από τη ζωή σε ηλικία 87 ετών, το βράδυ της Κυριακής αφήνοντας ένα κενό στον χώρο της τέχνης που το γεμίσει ωστόσο η τεράστια παρακαταθήκη του.

Η δημοσιογράφος, παρουσιάστρια και δημιουργός των Eirinika.gr και MadeinGreece.gr σε μήνυμά της στα social media θυμάται την γνωριμία της με τον σπουδαίο καλλιτέχνη στο Παρίσι και γράφει:

«Καλό ταξίδι Αλέκο …. Σε ευχαριστώ γιά τις αφιερώσεις & την εμπιστοσύνη , την αξέχαστη γνωριμία μας στο Παρίσι στην Rue Bonaparte στο café της Rive Gauche που σύχναζες, την όμορφη εκδρομή μας στην Χαλκίδα γιά να γνωρίσεις τον Θάνο, την απλότητα σου & ταυτόχρονα την ιδιοφυιΐα σου που με άφησες να ανακαλύψω εκεί στο ατελιέ του Παπάγου με συζητήσεις ατέλειωτες & σκίτσα της στιγμής - Πως να ξεχάσω τα καλοκαιρινά μας συναπαντήματα στην αγαπημένη Τζιά σου , στο καφενείο της Ιουλίδας, πάντα να ανταλάσσεις τρυφερές ματιές με την Μαρίζα σου ….. @mariza_fassianou

Πως να ξεχάσω οταν σου ζήτησα ξεδιάντροπα να δημιουργήσεις ενα λογότυπο γιά ……κοτόπουλα , γύρισες με κοίταξες νευριασμένος & τελικά πάνω σε ενα χαρτί γεννήθηκε το ωραιότερο «Κοτόπουλο Αγγελάκης». @aggelakissa

Θα ομορφαίνουν γιά πάντα , όσο ζώ τους τοίχους του γραφείου & του σπιτιού μου αλλά και τόσων πολλών φίλων μου οι ποδηλάτες & οι εραστές σου , τα πουλιά & οι καβαλάρηδες του , τα φουλάρια σου που πάντα ανέμιζαν γιά να αιχμαλωτίζεις την κίνηση της στιγμής -τα κόκκινα , τα μπλέ & τα κίτρινα χρώματα που εβαζες στους πίνακες σου , η παιδικότητα & συνάμα το πάθος σου

Τελευταία φορά σε είδα στην Γκαλερί Ιρις με την κόρη σου την Βικτώρια , εσύ η Μαρίζα 24/5/2018 στην εκθεση «μικρά, petit format, μικρά, petit format… Χαίρε Αλέκο μου Στο καλό . Έγινες θρύλος της παγκόσμιας τέχνης ! Αθάνατος !».