Αντίνοος Αλμπάνης: Μετά τον καρκίνο «είμαι πιο εξωστρεφής - είχα χτίσει ένα “κάστρο”, το έλεγχα με τρομακτική ακρίβεια» (βίντεο)

Καλεσμένος στο «The 2Night Show» βρέθηκε το βράδυ της Τετάρτης ο Αντίνοος Αλμπάνης, που έδωσε μια εκ βαθέων συνέντευξη στον Γρηγόρη Αρναούτογλου.

Ο ηθοποιός αναφέρθηκε μεταξύ άλλων στην περιπέτεια που πέρασε με τον καρκίνο και τις αλλαγές που έφερε αυτή η εμπειρία στη ζωή του:

«Νομίζω ότι είναι σημαντικό επειδή εμείς κάνουμε αυτή τη δουλειά που η σχέση μας με το κοινό είναι πολύ συγκεκριμένη, το να νιώθει το κοινό ότι είμαστε ανθρώπινοι. Να σου θυμίσω ότι όταν εσύ έγραψε το βιβλίο το δικό σου, όλοι είχαμε στο μυαλό μας έναν Γρηγόρη ο οποίος είναι άτρωτος, είναι πολύ λαμπερός, επαγγελματίας.

Όταν εσύ λοιπόν εξέθεσες το κομμάτι της ψυχολογικής σου κατάστασης ξαφνικά, εμείς ήρθαμε σε επαφή με εσένα, με έναν άλλον τρόπο. Νομίζω κάτι αντίστοιχο έγινε και με την δική μου περίπτωση. Ήταν τρωτά δικά μου σημεία με τα οποία μπορούσαν να ταυτιστούνε. Δεν είναι τίποτα παραπάνω και τίποτα λιγότερο», είπε χαρακτηριστικά.

Και πρόσθεσε ακόμα: «Μετά την περιπέτεια της υγείας μου αποφάσισα να είμαι πιο εξωστρεφής και πιο ειλικρινής με τους ανθρώπους. Γιατί περνάνε τα χρόνια, μεγαλώνουμε και αυτό που καταλαβαίνω στο τέλος της ημέρα είναι ότι έχω πολύ ανάγκη τη συντροφιά, την παρέα και τους ανθρώπους και όσο αυτά τα κρατάμε για εμάς γίνονται πιεστικά καρκινώματα.

Δεν είναι φυσιολογικό και δεν είναι υγιές. Είναι καλό να επικοινωνούμε το πρόβλημά μας, γιατί στο τέλος της μέρας αν δεν βοηθηθείς και από κάποιον, δεν έχουμε έρθει με κάποιο εγχειρίδιο σε αυτή τη ζωή να ξέρουμε από πριν πως να αντιμετωπίζουμε τα πράγματα.

Ήμουν πάρα πολύ αυτάρκης, είχα χτίσει ένα πολύ ωραίο “κάστρο” στο σπίτι μου το οποίο το έλεγχα με τρομακτική ακρίβεια, ήξερα που είναι τι και για ποιο λόγο, πότε θα έρθει μια παρέα να περάσουμε καλά και πότε θα τους διώξω για να μείνω μόνος μου».

Και συνέχισε λέγοντας: «Όλα ήταν μελετημένα πολύ καλά. Αυτό το κάστρο δημιουργεί μία ψευδαίσθησή ευτυχίας και ηρεμίας. Δεν γίνεται ένας άνθρωπος να ζει μόνος του, είναι επίπλαστο. Όσο περνάει ο χρόνος αυτή η λύτρωση είναι που μου δίνει χαρά, το ότι δεν ντρέπομαι να συζητάω πράγματα, να τους κοιτάζω στα μάτια και επικοινωνώ αυτό που μου συμβαίνει. Είναι ωραίο να τη μοιράζεται τη ζωή.

Στην περιπέτειά μου κατάλαβα ότι οι άνθρωποι μπορούν να σου συμπαρασταθούν όσο εσύ τους επιτρέπεις. Όσο εγώ δεν τους επέτρεπα του άφησαν σε μία απόσταση και αυτοί απλώς δεν μπορούσαν να κάνουν κάτι.

Όταν εγώ επέλεξα να ανοίξω την αγκαλιά μου και να δεχτώ την φροντίδα του τότε όλοι ήταν παρόντες και αυτό είναι πολύ συγκινητικό. Πολλές φορές ζούμε σαν να μας χρωστάει η ζωή ενώ δεν μας χρωστάει. Πρέπει να φροντίζουμε για την ευτυχία μας. Η ζωή είναι μια δύσκολη διαδικασία που μόνο εμείς οι ίδιοι πρέπει να φροντίσουμε γι’ αυτήν».

Αναφορικά με την δουλειά του ανέφερε: 

«Έκανα μια συζήτηση για μια δουλειά στο εξωτερικό και τελικά μου είπαν ότι δεν θα με πάρουν γιατί έχεις πολύ σεξαπίλ, ότι μάλλον θα έπρεπε να είμαι πιο «παιδί της διπλανής πόρτας». Είναι ένας υπέροχος τρόπος να απορρίπτεις κάποιον σε δουλειά.

Ειλικρινά δεν έχω κλάψει επειδή με απέρριψαν. Έχω κλάψει από απορρίψεις ενώ με έχουν πάρει στη δουλειά. Να με παίρνουν στη δουλειά και να με απορρίπτουν, να με μειώνουν και να με ταπεινώνουν, ήταν μια διαδικασία οδυνηρή για μένα. Πάνω σε αυτό έχει χτιστεί όλο το Μetoo. Δεν ξέρω αν στα αλήθεια θα σταματήσουν οι κακοποιητές».

Ακόμα αναφέρθηκε και στον Δημήτρη Λάλο: 

«Ο Δημήτρης Λάλος με πήρε τηλέφωνο για να συμμετάσχω στην νέα του παράσταση «ΝΙΖΙΝΣΚΙ-Η Προφητεία Της Φωτιάς». Είμαι πολύ χαρούμενος για τη συνεργασία μας με τον Δημήτρη, ένας σπουδαίος άνθρωπος, σπουδαίος καλλιτέχνης.

Με τον Δημήτρη είχε τύχει να είμαστε προτεινόμενοι για το βραβείο Χόρν, την ίδια χρονιά και ήταν η χρονιά που ο Δημήτρης πήρε τον σταυρό του Χορν, και είχα να τον συναντήσω από τότε. Και όταν βλέπω παιδιά που δούλευα πολύ και όχι κάτω από τα φως, με εναλλακτικές δουλειές με πειραματικές δουλειές, να φτάνουν στο σημείο να αναγνωρίζονται και να γίνονται γνωστοί στο ευρύ κοινό, καμαρώνω πολύ»