Κατερίνα Τσεμπερλίδου: Πώς να αποβάλλουμε την τοξικότητα - ο κύκλος σπάει μόνο με τη δική μας φροντίδα

Σε αυτόν τον κόσμο, που μεταβάλλεται τόσο γρήγορα και απαιτεί την προσαρμοστικότητά μας, δεν προλαβαίνουμε να ασχοληθούμε με τον εαυτό μας και, συχνά, γεμίζουμε με τοξικότητα και αρνητική ενέργεια, χωρίς να το συνειδητοποιούμε.

Η συνεχής κινητικότητα και δράση, μας απομακρύνει από τον πυρήνα του εαυτού μας και από την πιο σημαντική σχέση της ζωής μας, αυτή με τον εαυτό μας. Γεμίζουμε με άγχος, φόβους, θλίψη, πόνο, αρνητικές σκέψεις, και χάνουμε την επαφή με τον αληθινό μας εαυτό.

Ας παρατηρήσουμε τις σκέψεις μας. Αν οι περισσότερες είναι αρνητικές, αν δηλαδή κριτικάρουμε τον εαυτό μας, αν φοβόμαστε για όσα δεν πάνε καλά και αν πικραινόμαστε για ό,τι μας συνέβη, το μυαλό μας εκπέμπει σε μια συνεχή αρνητικότητα. Οι αρνητικές σκέψεις είναι τοξικές και οδηγούν σε αρνητικά συναισθήματα, τα οποία με τη σειρά τους, παράγουν αρνητικές πράξεις.

Και όχι μόνο οι σκέψεις. Όταν δίνουμε μεγάλη σημασία στη γνώμη των άλλων για μας. Ή όταν δεν βάζουμε όρια στις απαιτήσεις τους. Ή όταν αμφιβάλλουμε για τον εαυτό μας. Ή αν δεν προσέχουμε όσο θα έπρεπε το σώμα και την υγεία μας. Ή όταν νιώθουμε ενοχές, επειδή δεν βάλαμε τους άλλους σαν προτεραιότητά μας, πάνω από μας. Ή όταν συνεχώς δικαιολογούμε τον εαυτό μας ή τον συγκρίνουμε με τους άλλους.

Αυτός ο τοξικός κύκλος, σπάει μόνο με τη δική μας φροντίδα και με την επανάληψη.

Δεν χρειάζεται να είμαστε απόλυτοι.

Δεν υπάρχει μόνο άσπρο-μαύρο, ας είμαστε πιο ανεκτικοί, χαλαροί, αλλιώς συνεχώς θα είμαστε επικριτικοί σε μάς, στη ζωή, σε όλους.

Ας αντικαταστήσουμε τις αρνητικές σκέψεις.

Επειδή δεν γίνεται να σκεφτόμαστε δύο σκέψεις ταυτόχρονα, ας αντικαταστήσουμε τις αρνητικές σκέψεις που κολλάνε στο μυαλό μας, με πιο θετικές.

Ας ζούμε στο παρόν.

Οι μαύρες σκέψεις που μας κατακλύζουν, έρχονται είτε γιατί κάτι κακό έγινε στο παρελθόν ή γιατί υποπτευόμαστε ότι κάτι δυσάρεστο θα συμβεί στο μέλλον. Όμως, το παρελθόν δεν ξαναγίνεται, βρίσκεται στο νεκροταφείο, ενώ το μέλλον δεν ήρθε ακόμα. Η πραγματικότητα βρίσκεται στο τώρα, αλλά ο νους μας ζει σε άλλους χρόνους. Για να επιστρέψει το μυαλό στο παρόν, χρειάζεται να εξασκούμαστε στην επίγνωση, στην ενσυνειδητότητα, στη ζωή εδώ και τώρα.

Τεχνικές ενσυνειδητότητας.

Το μυαλό είναι ένας περιπλανώμενος. Έχει μάθει να τριγυρίζει. Δε σταματάει ποτέ να κάνει σκέψεις και να μας μεταφέρει «αλλού», ενώ το σώμα μας βρίσκεται στο παρόν.

Δεν είναι κακό να τριγυρίζει το μυαλό, αφού δεν γίνεται να το σταματήσουμε από το να κάνει 60.000 σκέψεις την ημέρα ούτε να το κάνουμε να ησυχάσει. Όλο αναβλύζουν νέες σκέψεις. Το θέμα είναι να μάθουμε να καταλαβαίνουμε πότε το μυαλό ξεφεύγει από την παρούσα στιγμή και να το «φέρνουμε πίσω». Χωρίς άγχος, χωρίς να το κριτικάρουμε, να εκπαιδευτούμε να δίνουμε προσοχή σε ό,τι συμβαίνει στο σώμα και στην πραγματικότητά μας στον παρόντα χρόνο, γράφει η Κατερίνα Τσεμπερλίδου στο tsemperlidou.gr.

Για να επιστρέφουμε την προσοχή μας στο τώρα, μπορούμε να «μαζέψουμε» το μυαλό μας κάνοντας αυτοσυγκέντρωση με την εξής άσκηση:

• Βρίσκουμε μια θέση που μας δίνει ηρεμία και καθόμαστε, π.χ. στο σπίτι, στο πάρκο, στη φύση.
• Για λίγα λεπτά, αφηνόμαστε στη ροή, παρατηρώντας το σώμα μας, ακίνητοι.
• Επικεντρωνόμαστε στην αναπνοή μας, εισπνοή- εκπνοή, χωρίς να την επηρεάζουμε, μόνο την παρατηρούμε.
• Μόλις αντιληφθούμε ότι ο νους μας αρχίζει να ξεφεύγει, ενώ εμείς ήμασταν συγκεντρωμένοι στην αναπνοή μας, ξαναγυρίσουμε την προσοχή μας στην αναπνοή μας.
• Είμαστε επιεικείς με το περιπλανώμενο μυαλό μας, δεν αρχίζουμε να το μαλώνουμε, ούτε χανόμαστε στις σκέψεις που μας φέρνει. Απλά, ξαναγυρίζουμε στην αναπνοή μας και επομένως στο τώρα.

Ένας άλλος τρόπος επίγνωσης του παρόντος είναι να αυτοσυγκεντρωθούμε με προσοχή στις αισθήσεις μας. Τι βλέπουμε, τι μυρίζουμε, τι ακουμπάμε, ποια γεύση νιώθουμε εδώ και τώρα. Ή να συγκεντρωθούμε στα συναισθήματά μας, νιώθουμε χαρά, θυμό, απογοήτευση, ματαίωση… αυτή τη στιγμή.

Οι τεχνικές ενσυνειδητότητας βοηθούν εμάς τους ανθρώπους να δεχτούμε τις εμπειρίες του παρόντος, ειδικά αν είναι επώδυνες, αντί να προσπαθήσουμε να τις αποφύγουμε ή να αντιδράσουμε. Μας εξασκούν στο να εστιάσουμε στο εδώ και τώρα και να απολαμβάνουμε τις ομορφιές της ζωής χωρίς να είμαστε απασχολημένοι με τις αγωνίες και τις ανησυχίες, που πυροδοτούν οι σκέψεις μας.