Αφγανιστάν - 1 χρόνος μετά: «βλέπω με τα μάτια μου να ξυλοκοπούν άγρια τις γυναίκες»

Η άτακτη αποχώρηση των αμερικανικών δυνάμεων από το Αφγανιστάν τον περασμένο Αύγουστο με διαταγή του Τζο Μπάιντεν είχε σαν αποτέλεσμα η χώρα να πέσει ξανά στα χέρια των Ταλιμπάν.

Το μεγάλο φιάσκο, όπως χαρακτηρίστηκε η απόφαση αυτή του Αμερικανού προέδρου, όχι μόνο ήταν ένα χαστούκι στις οικογένειας των 2.400 Αμερικανών στρατιωτών που πέθαναν εκεί αλλά και ένα καρφί στα όνειρα όλων των μικρών κοριτσιών του  Αφγανιστάν που προσδοκούσαν ένα πανεπιστημιακό μέλλον.

Η 10χρονη Μύριαμ είναι η καλύτερη μαθήτρια στο δημοτικό σχολείο της Καμπούλ. Βρίσκεται στην τελευταία τάξη και σύμφωνα με τους νόμους των Ταλιμπάν εδώ πρέπει να ολοκληρωθεί η εκπαίδευση της. Εκείνη όμως είναι αποφασισμένη να μείνει στα θρανία που τόσο πολύ αγαπά, γι’ αυτό και όπως είπε σε δημοσιογράφο του Guardian, που πραγματοποίησε οδοιπορικό στην περιοχή «θα αποτύχω στις τελικές εξετάσεις, και έτσι θα ξανακάνω την τελευταία τάξη ξανά»!

Από όλες τις σχετικές συνεντεύξεις που πραγματοποίησε στα αφγανικά εδάφη η βρετανική εφημερίδα με παιδιά όλων των ηλικιών, των οποίων τα ονόματα παραποίησε για να τα προστατεύσει, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι τα πιο έξυπνα ανάμεσα τους εκμεταλλεύονται τη νοημοσύνη τους για να αυτο-σαμποτάρονται.

Αυτό είναι το Αφγανιστάν έναν χρόνο μετά την αποχώρηση των Αμερικανών και την ανακατάληψη του ελέγχου από τους Ταλιμπάν. Σύμφωνα με όσα είχε υποσχεθεί τότε η νέα ισλαμική ηγεσία τους, οι γυναίκες θα είχαν δικαίωμα στην εκπαίδευση και στην εργασία, ενώ θα δινόταν χώρος για την ανάπτυξη της αφγανικής οικονομίας.  Καθώς όμως εκατοντάδες χιλιάδες Αφγανοί τράπηκαν σε φυγή, πολλοί άλλοι υποδέχτηκαν την νέα ελπίδα ζωής με τη φίμωση των όπλων. Σχεδόν ένα χρόνο μετά, η Καμπούλ απέχει παρασάγγας από αυτό που είχαν τάξει οι Ταλιμπάν στον λαό τους.

Credits: EPA FILE/ΑΠΕ-ΜΠΕ

Οι γυναίκες εξακολουθούν να αντιμετωπίζουν σκληρότερους περιορισμούς από οπουδήποτε αλλού στον κόσμο, αποκλείονται από τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση και οι περισσότερες εργάζονται εκτός υγειονομικής περίθαλψης.  Αναγκάζονται να συνοδεύονται από έναν άνδρα κηδεμόνα για όλα εκτός από σύντομα ταξίδια και υποχρεούνται να καλύπτουν τα πρόσωπά τους δημόσια.

«Τρεις φορές τώρα έχω δει γυναίκες να ξυλοκοπούνται στην αγορά από τους Ταλιμπάν. Σε ένα περιστατικό, κάποιες γυναίκες τις έσπασαν κυριολεκτικά στο ξύλο γιατί οι Ταλιμπάν θεωρούσαν ότι φόραγαν πολύ στενά παντελόνια», ανέφερε στον Guardian ένα κορίτσι 16 ετών, η οποία έπρεπε να σταματήσει το σχολείο τον Σεπτέμβριο και πάλευε με την κατάθλιψη. «Μια άλλη φορά χτυπούσαν κορίτσια μόνο και μόνο επειδή χαμογελούσαν και μιλούσαν πολύ δυνατά», είπε η 16χρονη που μένει και αυτή ανώνυμη εάν θέλει να παραμείνει και ζωντανή.

Με κάθε άντρα που μίλαγε ο δημοσιογράφος της βρετανικής εφημερίδας, είχε μια οδυνηρή ιστορία απώλειας αμάχων αδελφών, ξαδέλφων, θείων, που σκοτώθηκαν κατά τη διάρκεια αυτών των επιδρομών, μερικές φορές μπροστά στα παιδιά τους.

Οι βίαιες επιδρομές και οι θάνατοι αμάχων ήταν ισχυρά κίνητρα στρατολόγησης στους Ταλιμπάν και ένας λόγος για τον οποίο η Δύση και οι σύμμαχοί της έχασαν τον πόλεμο. «Πολλοί, πολλοί άνθρωποι προσχώρησαν στους Ταλιμπάν λόγω του πόνου αυτών των θανάτων. Εάν ο πατέρας ή ο γιος σας σκοτωθεί μπροστά σας, δεν θα θέλατε να εκδικηθείτε; Και ο τρόπος για να γίνει αυτό ήταν να ενταχθούμε στους Ταλιμπάν», εξήγησε ο 26χρονος Μοχαμεντ Χαμπίμι.

Και η τραγωδία στη χώρα αυτή της Κεντρικής Ασίας δεν έχει τέλος αφού και η οικονομία της χώρας καταρρεύσει τουλάχιστον κατά το ένα τρίτο, από τη στιγμή που οι διεθνείς κυρώσεις στους Ταλιμπάν «έκοψαν» το εμπόριο. «Δεν ήμασταν πολιτικά συνδεδεμένοι με την τελευταία κυβέρνηση, αλλά οι Ταλιμπάν απλώς εκδικούνται που ήμασταν εδώ έχοντας επιχειρήσεις», ανέφερε ένας μεγάλος επιχειρηματίας, που έχει αναγκαστεί να απολύσει σχεδόν 500 υπαλλήλους μετά την κατάσχεση του εξοπλισμού και την αναστολή αδειών σε πολλούς τομείς.

Οι επιχειρήσεις του παραμένουν αδρανείς, αν και το νέο καθεστώς γνωρίζει εκ πείρας πόσο προσοδοφόρες μπορεί να είναι. «Τους είχα πληρώσει πάνω από 3 εκατομμύρια δολάρια σε αναγκαστικούς «φόρους»», προτού αναλάβουν, είπε. «Τόσες πολλές επιχειρήσεις έχουν ήδη καταρρεύσει και αν συνεχιστούν τα πράγματα, θα πάνε κι άλλες».

Για τους πλούσιους πριν εποχής της επικράτησης των Ταλιμπάν στην Καμπούλ, η ύφεση έφερε και το τέλος στις πολυτέλειες.  Εν μία νυκτί βρέθηκαν στη φτώχεια και την πείνα. Σήμερα τουλάχιστον ο μισός πληθυσμός βασίζεται στην επισιτιστική βοήθεια, εάν μπορεί να τη λάβει.

Ο Σαρντάρ  και η σύζυγός του είχαν κυβερνητικές θέσεις στις δυνάμεις ασφαλείας και κέρδιζαν αρκετά για να αγοράσουν μία έκταση γης και να χτίσουν ένα σπίτι.  Και οι δύο απολύθηκαν όταν οι Ταλιμπάν ήρθαν στην εξουσία. Τώρα, εκείνη κάθεται στο σπίτι, ενώ εκείνος ζητάει χειρωνακτική εργασία στο δρόμο και είναι τυχερός που έχει μια μέρα δουλειά σε μια εβδομάδα, για 2 δολάρια/εβδομάδα….