Τα ρούχα που «βασίλεψαν» ένα έθνος – Ποια είναι η στυλιστική κληρονομιά της βασίλισσας Ελισάβετ 

Μια από τις πολλές κληρονομιές της βασίλισσας Ελισάβετ αφορά τα ρούχα της, που ταυτίστηκαν με τις καλύτερες και τις χειρότερες στιγμές του βρετανικού έθνους.

Τη σημασία της μόδας και γενικότερα της εμφάνισης και πως αυτή μπορεί να βοηθήσει μια βασιλεία, η Ελισάβετ την έμαθε από τον πατέρα της Γεώργιο VI. Σε μια προσπάθεια εκείνος να ανακτήσει την εμπιστοσύνη των Βρετανών, όταν ο αδελφός του Έντουαρντ VII αποφάσισε να «ξεχάσει» το θρόνο για να παντρευτεί τη δυο φορές παντρεμένη και διαζευγμένη Γουόλις Σίμσον, κάλεσε στο παλάτι του Μπάκιγχαμ τον κορυφαίο σχεδιαστή μόδας, Νόρμαν Χάρτνελ.

Αυτός τον συμβούλευσε, αφού η «πέτρα του σκανδάλου» εξ Αμερικής ντυνόταν με την τελευταία λέξη της μόδας, να ετοιμάσει για τη σύζυγο του και τις κόρες τους, ρούχα που είχαν εμπνευστεί και τόνιζαν τη βρετανική παράδοση και –κατά συνέπεια- τη σταθερότητα της βικτωριανής εποχής. Ο θάνατος του πατέρα της το 1952, βρήκε τη βασίλισσα Ελισάβετ στην ανάγκη να καλμάρει και πάλι τους πολίτες του μεγάλου νησιού. Οι φήμες θέλουν τον Χάρτνελ να ετοιμάζει εννιά διαφορετικά σχέδια, για αυτό που θα φορούσε την ημέρα της στέψης της και τη νέα βασίλισσα να επιλέγει τελικά το όγδοο, ώστε να είναι πραγματικά λαμπερή και να αποπνέει σιγουριά, ακριβώς όπως την ήθελαν όλοι οι Βρετανοί.

Κάπως έτσι η Ελισάβετ έμαθε ότι δεν πρέπει να υποκύπτει στις κακοτοπιές των τελευταίων τάσεων της μόδας, αλλά να επιλέγει κατά κανόνα διαχρονικά κομμάτια που περνούσαν το μήνυμα της αξιοπιστίας και της σταθερότητα που χρειαζόταν το κοινό της. Παρόλα αυτά η Ελισάβετ, ως γυναίκα της εποχής της, γράφει το CNN, κατάφερνε κάθε φορά να δίνει στο κλασσικό μια μοντέρνα νότα, είτε αναδεικνύοντας τη μέση της τη δεκαετία του ’50, βγάζοντας έξω τα χέρια της τη δεκαετία του ΄60, φορώντας έντονα print τη δεκαετία του ’70 και δυνατά χρώματα τη δεκαετία του ΄80.

Αργότερα στη ζωή της καθιέρωσε τα συνετά σύνολα με πανωφόρια στο ίδιο χρώμα, όπως το μωβ, το πορτοκαλί, το κόκκινο και το φούξια. Στόχος της να αποπνέει ζεστασιά, αλλά και να εντοπίζεται στο πλήθος. Όπως γράφει στα απομνημονεύματα του,  ο  έτερος βασιλικός σχεδιαστής ρούχων, Χάρντι Άμις, «το στυλ είναι περισσότερο ικανοποιητικό από το σικ. Το στυλ έχει καρδιά και σέβεται το παρελθόν. Το σικ, από την άλλη πλευρά, είναι αδίστακτο και ζει μόνο για το παρόν».  Το στυλ άλλωστε χρειάζεται και συγκεκριμένη διαχείριση, γι’ αυτό η Ελισάβετ αφιέρωνε αρκετό χρόνο με την έμπιστη βοηθό της, Άνγκελα Κέλι, για την ανεύρεση ενδυματολογικών επιλογών, που θα εγγυούνταν την επαγγελματική επιτυχία, όπως για παράδειγμα prints σε σημεία που θα εμπόδιζαν τον ιδρώτα να φανεί ή σύνολα που σχεδιάζονταν από την αρχή για να επαινέσουν έμμεσα τη χώρα του ηγέτη με τον οποίο είχε κάθε φορά επίσημη συνάντηση.

Τα αξεσουάρ, γάντια, τσάντες και φυσικά καπέλα ήταν το πάθος της αείμνηστης βασίλισσας, που άφησε την τελευταία της πνοή την περασμένη Πέμπτη, έναν περίπου χρόνο μετά το θάνατο του αγαπημένου της συζύγου, του πρίγκιπα Φιλίππου. Όσον αφορά τέλος την υποψία ότι φορούσε τα πάντα μια φορά, ο Στιούαρτ Πάρβιν, που σχεδίαζε ρούχα για τη βασίλισσα από το 2000 και μετά, ξεκαθαρίζει ότι υπήρχε σύστημα, όλα είχαν τα ταμπελάκια τους με τις πληροφορίες πού και πότε φορέθηκαν, ώστε να μην επιλεγούν ξανά για την ίδια εκδήλωση ή το ίδιο επίσημο πρόσωπο. 

Στις ιδιωτικές της στιγμές, ως άνθρωπος που αγαπούσε τα ζώα, επέλεγε ρούχα σε γήινα χρώματα, ποτέ όμως κάτι ακραίο, όπως ένα τζιν, γιατί ο στόχος του να είναι συμπαθητική στους Βρετανούς, να τους καθησυχάζει και να τους ενθαρρύνει παρέμεινε μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο της το μεγαλύτερο καθήκον της.