Η Ειρήνη Παππά σαν Ελληνίδα θεά σε δύο αξέχαστες συνεντεύξεις της - Στην Άννα Παναγιωταρέα και την Μαίρη Παραπονιάρη

Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 96 ετών η εμβληματική ηθοποιός Ειρήνη Παππά.

Λιτή, δωρική μορφή, σύμβολο της ελληνικής ομορφιάς, διάσημη εκπρόσωπος του μεσογειακού πολιτισμού στο εξωτερικό, χαρισματική και δυναμική γυναίκα, η Ειρήνη Παπά έγινε διεθνώς γνωστή για τις υποκριτικές της ικανότητές και το πνεύμα της. Στη σταδιοδρομία της, αναμετρήθηκε με σημαντικούς γυναικείους ρόλους του θεάτρου και του κινηματογράφου, ενσαρκώνοντας πλήρως τη δύναμη τής αρχαίας τραγωδίας.

Δείτε επίσης: Θάνατος Ειρήνης Παππά: Τραγουδάει τον Μενούση με τον Βαγγέλη Παπαθανασίου - Η αξέχαστη στιγμή της Μυθωδίας

Η Ειρήνη Παππά (το πραγματικό όνομα της οποίας ήταν Ειρήνη Λελέκου), γεννήθηκε στις 3 Σεπτεμβρίου του 1926 στο Χιλιομόδι Κορινθίας, όπου πέρασε τα παιδικά της χρόνια. Οι γονείς της ήταν δάσκαλοι και είχε τρεις αδελφές. Η εφηβεία της, τη βρίσκει στην Αθήνα να παρακολουθεί μαθήματα υποκριτικής στην Εθνική Σχολή Κλασσικού Θεάτρου.

Δείτε την Ειρήνη Παππά σε συνέντευξή της στην Άννα Παναγιωταρέα

Είχε πει τότε: '' Δεν μ΄αρέσει εμένα να κάνω πολλές παραστάσεις. Θέλω να κλανω ένα θεατράκι για τα μικρά παιδιά''. 

16 Αυγούστου 1980 "Πρόσωπα και πράγματα» Συνέντευξη της Ειρήνης Παππάς στη δημοσιογράφο Μαίρη Παραπονιάρη

Στα 15 της έχει ήδη πάρει τον καλλιτεχνικό της δρόμο, αφού εργαζόταν σαν ραδιοφωνική παραγωγός, τραγουδίστρια και χορεύτρια. Σε ηλικία 18 χρόνων παντρεύεται τον συγγραφέα 'Αλκη Παπά, και παρόλο που ο γάμος τους δεν κράτησε πολύ, η ηθοποιός διατήρησε το επίθετο με το οποίο έγινε παγκοσμίως γνωστή.

Στα πρώτα της βήματα στο θεατρικό σανίδι, όπως αναφέρει το ΑΠΕ συμμετέχει σε παραγωγές του Εθνικού Θεάτρου. Το ξεχωριστό της ταλέντο και οι εξαιρετικές της ερμηνείες σε αρχαίες τραγωδίες, όπως «Μήδεια» και «Ηλέκτρα», δεν αργούν να την κάνουν διάσημη. Η αγάπη και ο σεβασμός της ηθοποιού για το αρχαίο δράμα ήταν μεγάλη.

Όταν αποφάσισε να σταματήσει να ερμηνεύει τέτοιους ρόλους, δήλωσε σε συνέντευξή της στην εφημερίδα «Αβενίρε», της Ρώμης: «Αποφάσισα ότι δε θα παίξω πια, διότι η τραγωδία συνεπάγεται μια τεράστια ευθύνη. Και ο φόβος ότι θα μπορούσα να μην ανταπεξέλθω, θα με έκανε να νιώσω πολύ άσχημα».