Κατερίνα Παπουτσάκη για τους παπαράτσι: «Έζησα στιγμές γκραν γκινιόλ...Έκλαιγα, έλεγα σταματήστε σας παρακαλώ και γελούσαν»

Ο Θέμης Γεωργαντάς φιλοξένησε στο πλατό της εκπομπής After Dark στο OPEN, την Κατερίνα Παπουτσάκη.

 Η ηθοποιός μίλησε για το γάμο της, για την επιλογή της να ακολουθήσει την υποκριτική, αλλά στάθηκε και στις έντονες πιέσεις που δέχθηκε στο παρελθόν από τους φωτογράφους.

«Πριν από 15 χρόνια όμως τα πράγματα ήταν τελείως διαφορετικά. Υπήρχαν και οι ειδήσεις γνωστού καναλιού, υπήρχαν όλα αυτά τα gossip πράγματα και τα περιοδικά. Ήταν η φάση που τότε τα πράγματα ήταν πάρα πολύ αλλιώς και σε κόκκινη ζώνη. Τώρα δεν είναι έτσι», ανέφερε η ηθοποιός.

Και πρόσθεσε: «Έχουν αλλάξει τα πράγματα γιατί ο κόσμος πια κουράστηκε, βαρέθηκε, δεν υπάρχουν αυτές οι εκπομπές πια και είναι άλλη η φάση. Επίσης, δεν υπάρχει το ακατανόμαστο αυτό δελτίο το απαίσιο και υπάρχει πια το Instagram που ο καθένας ότι θέλει το κάνει πρώτος.

Σήμερα δεν γίνεται με τον ίδιο τρόπο το gossip. Είναι το ίδιο; Με κάτι παπαράτσι που μου την έστηναν τότε… Δεν θυμάσαι; Γινόταν χαμός! Με έναν γνωστό τότε παπαράτσι που πήγε να σκοτωθεί ο άλλος και να τρακάρουν γιατί τον κυνηγούσε με το αυτοκίνητο; Τα θυμάμαι αυτά σαν τώρα. Εμένα κάτω από το σπίτι μου να με κυνηγάνε, να μου την έχουν στημένη. Δηλαδή δεν υπήρχε αυτό το πράγμα. Να με κυνηγάει ένας μπροστά, ένας πίσω και ένας πιο πίσω.

Να κλαίω και να τους λέω, "σταματήστε, σας παρακαλώ, αφήστε με" και να γελάει αυτός και να λέει "σ’ αρέσει ρε;". Κάτι τέτοια και να σταματάνε οι άνθρωποι στον δρόμο και να παρακαλάνε να με αφήσουν. Έχω περάσει σκηνές γκραν γκινιόλ τότε, δεν υπήρχε αυτό το πράγμα. Μια τρέλα» », ανέφερε για εκείνη την εποχή η Κατερίνα Παπουτσάκη.

Η Κατερίνα Παπουτσάκη μίλησε και για το γάμο της με τον Παναγιώτη Πιλαφά, με τον οποίο φέτος συμπληρώνουν 10 χρόνια έγγαμου βίου : «Δεν ήθελα ποτέ να κάνω γάμο. Καθόλου δεν ήταν στο πρόγραμμα, μάλιστα και τα παιδιά δεν ήταν στο πρόγραμμα. Σκεφτόμουν ίσως κάνω παιδί μετά τα 30 μόνη μου και μπορεί να υιοθετούσα ένα παιδί.

Δεν ήταν ποτέ ο πρώτος μου σκοπός να κάνω το δικό μου παιδί. Αυτό με την υιοθεσία το σκεφτόμουν απ’ όταν ήμουν 10 χρονών. Μέχρι τα 30 μου έβλεπα τις μανάδες στο δρόμο να κουβαλάνε τα καρότσια και τα μωρά και να ζορίζονται και έλεγα, “Θεέ μου, τι κάνουν”».