Μιχάλης Ψύλος: Η δυστυχία που προσπαθεί να κρύψει το Κατάρ με σακούλες ευρώ - Εκεί που ζουν οι εργάτες δεν υπάρχει Μουντιάλ

Η δυστυχία κρυμμένη πίσω από την γκλαμουριά του Μουντιάλ.

Οι εργαζόμενοι  που δημιούργησαν το θαύμα, ζουν στη Βιομηχανική Περιοχή του Κατάρ, σε ομάδες των επτά, στρυμωγμένοι σε ένα δωμάτιο. Σκόνη, σκουπίδια, φτώχεια: δεν υπάρχει λάμψη και Παγκόσμιο Κύπελλο εκεί, αλλά βάσανα και φόβος στην παραγκούπολη που κανείς δεν πρέπει να δει, μεταδίδει το γερμανικό τηλεοπτικό δίκτυο n-tv.

Οι διοργανωτές του εκθαμβωτικού Μουντιάλ 2022, προβάλουν φυσικά μόνο την λάμψη, τα αστραφτερά πολυώροφα κτίρια και  τα τεράστια  εμπορικά κέντρα. Και αποκρύπτουν την απίστευτη, καλά κρυμμένη φτώχεια.

«Οι έξι Ινδοί γελούν. Ο φίλος τους κοιμάται όταν δείχνουν στον καλεσμένο δημοσιογράφο του n-tv το αποπνικτικό, υποβαθμισμένο δωμάτιό τους στο οποίο μένουν και οι επτά. Σε 12  τετραγωνικά μέτρα. Στο πάτωμα επτά στρώματα, το ένα δίπλα στο άλλο. Λεπτές κουβέρτες, μερικά παλιά μαξιλάρια. Το στρώμα είναι τόσο λεπτό που είναι σαν να κάθεσαι κατευθείαν στο μπετόν. Ούτε τραπέζι, ούτε καρέκλα, ούτε παράθυρο, ούτε καθρέφτης.

Ένας μικρός νεροχύτης, ένα ψυγείο, μια ηλεκτρική εστία με δύο παλιές κατσαρόλες και ένα σουρωτήρι. Δίπλα υπάρχουν επτά οδοντόβουρτσες σε μια κατσαρόλα γιαουρτιού. Ένα μικρό ιερό στον θεό της θρησκείας των Σιχ, στον οποίο ανήκουν οι επτά Ινδοί, και μερικά τουρμπάνια που κρέμονται από ένα καρφί, κοσμούν τους κατά τα άλλα γυμνούς τοίχους. Το αυτοσχέδιο μίνι κλιματιστικό που είναι τοποθετημένο στη γωνία δεν λειτουργεί. Είναι μια παράλογη κατάσταση, στο πλουσιότερο έθνος στη γη».

Η παραγκούπολη στη λεγόμενη βιομηχανική περιοχή του Κατάρ βρίσκεται μόλις 30 λεπτά με το αυτοκίνητο έξω από τη Ντόχα. Εδώ ζουν οι εργάτες που κατασκευάζουν τα γήπεδα του Παγκοσμίου Κυπέλλου, τους ουρανοξύστες και τους δρόμους. Εδω ζουν οι οδηγοί ταξί που οδηγούν τους δυτικούς τουρίστες και ποδοσφαιρόφιλους στους αστραφτερούς κόσμους του Lusail και του Pearl και οι σερβιτόροι, οι μάγειρες και οι φύλακες που εργάζονται στα ξενοδοχεία πέντε αστέρων, γράφει ο Μιχάλης Ψύλος στην Ναυτεμπορική.

Οι ξένοι εργάτες προέρχονται από την Ινδία, το Μπαγκλαντές, το Νεπάλ, τη Σρι Λάνκα, το Πακιστάν, τις Φιλιππίνες, το Σουδάν ή την Αίγυπτο. Περίπου 550 άνθρωποι ζουν στο τετραώροφο τσιμεντένιο κτίριό τους. Πέντε έως επτά ανά δωμάτιο. Υπάρχει μια βρώμικη τουαλέτα και μια φθαρμένη μικρή κουζίνα σε κάθε όροφο.

Υπάρχουν επίσης μερικά ντους στο ισόγειο. Κάτι σαν υπόστεγο βοοειδών με πολλά καταλύματα, ένα μέρος με ελάχιστη ιδιωτικότητα και ανθρωπιά. Είναι σούρουπο και πολλοί εργαζόμενοι επιστρέφουν από τις βάρδιες τους, γδύνονται και αλλάζουν στην αυλή κάτω από πετσέτες δεμένες στη μέση τους. Βρώμικα ρούχα εργασίας, φαρδιά μαγιό.

Κλειστά στόματα

Το να βρεις κάποιον πρόθυμο να μιλήσει σε έναν ξένο δημοσιογράφο ήταν δύσκολο στην αρχή. Αν και υπάρχουν πολλοί εργάτες – αποκλειστικά άντρες, με τα ρούχα τους λερωμένα, οι περισσότεροι εκφοβίζονται εύκολα. Το θέαμα ενός Ευρωπαίου στους δρόμους της παραγκούπολης τους προκαλεί έκπληξη.

Το μικρό δωμάτιο των Σιχ κοστίζει 1.700 ριάλ το μήνα, που ισοδυναμεί με περίπου 460 ευρώ. Ο καθένας πληρώνει 65 ευρώ για το κατάλυμα .

Ο μισθός τους είναι  περίπου 250 ευρώ – αυτός είναι ο μηνιαίος κατώτατος μισθός που εισήχθη το 2021 .Δύσκολα μπορούν να βάλουν χρήματα στην άκρη για την οικογένεια πίσω στο σπίτι. «Είναι σκληρό», παραδέχονται. Ωστόσο: «Είναι ακόμα καλύτερα στο Κατάρ παρά στην Ινδία. Υπάρχει μόνο διαφθορά εκεί και δεν υπάρχουν θέσεις εργασίας. Γι’ αυτό είμαστε εδώ».

Οι άντρες ξέρουν ότι η ζωή δεν είναι δίκαιη για αυτούς. Το νιώθουν κάθε μέρα. Ωστόσο, έχουν συνηθίσει να μην παραπονιούνται. Αυτό μπορεί να τους κοστίσει τη δουλειά τους στο Κατάρ. Και ενδεχομένως ακόμη και τη βίζα.

Στα πρόσωπα των Σιχ είναι ζωγραφισμένη μια βαθιά θλίψη και η απόγνωση . Τα ψυχικά προβλήματα είναι ευρέως διαδεδομένα στους μετανάστες εργάτες. Το μόνο μικρό εστιατόριο μακριά και μακριά προσφέρει στους εργαζόμενους ρύζι και κοτόπουλο χωρίς μαχαιροπίρουνα.

Δεν υπάρχουν κομψά καφέ όπως στο Souq Waqif ή εκλεκτά εστιατόρια όπως στην αστραφτερή χερσόνησο The Pearl, που προσφέρουν στους οπαδούς του Παγκοσμίου Κυπέλλου έναν κόσμο θεάματος και μεγαλοπρέπειας στη Ντόχα. Τίποτα δεν υπάρχει από αυτά  στη Βιομηχανική Περιοχή. Έξω από το κτίριο, ξεχειλισμένοι κάδοι σκουπιδιών πλαισιώνουν τους μικρούς, μη ασφαλτοστρωμένους δρόμους. Στους κάδους γράφει «Made in Turkey».

Το Παγκόσμιο Κύπελλο είναι πολύ μακριά εδώ.

Φυσικά η FIFA και πολλοί Ευρωπαίοι αξιωματούχοι και το Κατάρ καυχιούνται για την πρόοδο των εργαζομένων στο Εμιράτο. Οι σεϊχηδες προσπάθησαν να κρύψουν την αλήθεια με σακούλες …ευρώ. Και υπήρξαν πρόθυμοι Ευρωπαίοι που τα πήραν και βγήκαν στο μεϊντάνι για να συγχαρούν το Κατάρ.

Χαιρέτησαν το Παγκόσμιο Κύπελλο ως το καλύτερο από ποτέ. Να τους χαιρόμαστε…