Τάνια Τσανακλίδου: «Έχω γίνει ρεζίλι για έναν έρωτα, έχω υπάρξει κατινάρα - Παραδίνομαι άνευ όρων στην αγάπη» (βίντεο)

Για τις επιτυχίες της, τη ζωή της, τον έρωτα και την επαφή της με το θέατρο μίλησε η γνωστή τραγουδίστρια Τάνια Τσανακλίδου στην ΕΡΤ και την εκπομπή «ΣΤΟΥΝΤΙΟ 4».

Αναφέρθηκε, μεταξύ άλλων, στο τραγούδι «Μαμά Γερνάω»: «Είναι λογικό να συγκινούμαστε με το ”μαμά γερνάω”. Δεν ήθελα να πω το τραγούδι γιατί είχε πεθάνει πρόσφατα η μαμά μου και δεν μπορούσα να πω αυτά τα λόγια. Όταν άρχισα να τραγουδάω ήταν πάρα πολύ δύσκολα. Άρχισα να κλαίω. Είχα μπήξει τα χέρια μου και οι χούφτες μου είχαν ματώσει. Ντρεπόμουν που έκλαιγα. Έκλεισα τα μάτια για να μην έχω αίσθηση και όταν τα άνοιξα δεν ήταν κανείς στο κοντρόλ, έκλαιγαν όλοι».

Για την απομάκρυνση της από το επάγγελμα δήλωσε: «Απομακρύνομαι από τη δουλειά μου αλλά αυτή η απομάκρυνση κάνει πολύ καλό. Παίρνεις απόσταση από τα πράγματα και τα βλέπεις με πιο καθαρό μάτι και κρίνεις. ”Συνεχίζει να σε ενδιαφέρει αυτό ή πια είναι τόσο ξένο;”» ενώ συμπλήρωσε ότι είναι και απόφοιτη Λυκείου.

Για τα παιδικά της χρόνια ανέφερε: «Με τα αδέλφια μου συναντήθηκα από τα 7 μου και μετά. Οι γονείς μου επειδή ήμουν πολύ κοινωνικό παιδί θεωρούσαν ότι πολύ εύκολα θα επιβιώσω και ήμουνα μία με τον θείο Λεωνίδα, μία με τη γιαγιά τη Σουλτάνα. Μετά τα 7 δεν άντεχα ήθελα την οικογένεια μου» ενώ συμπλήρωσε: «Μια από τις ”αναπηρίες” που έχω είναι ότι δεν ζητάω βοήθεια».

Αποκάλυψε αστειευόμενη ότι έχει γίνει ρεζίλι για έρωτα πηγαίνοντας σε καφετζήδες, έχοντας υπάρξει και ”κατινάρα”: «Έχω κάνει και εγώ σαχλαμάρες. Παραδίνομαι άνευ όρων στην αγάπη. Όταν ήμουν στο γυμνάσιο είχα μια φίλη που πήγαινε σε καφετζού. Μετά τα λούστηκα και εγώ. Έχω γίνει ρεζίλι στα μάτια μου. Έχω υπάρξει και κατινάρα και δεν το έχω μετανιώσει καθόλου».

Για την επαφή με το θέατρο δήλωσε: «Από πολύ μικρή ήρθα σε επαφή με το θέατρο. Τα άλλα παιδιά έπαιζαν στην αλάνα και εγώ ήθελα να πηγαίνω στο θέατρο. Πέρναγα καταπληκτικά. Ήταν ένας άλλος κόσμος, που μου άνοιξε πάρα πολλούς ορίζοντες. Ο κόσμος της ομορφιάς και της τέχνης είναι ένας κόσμος που αν έλειπε από τη ζωή θα σερνόμασταν ακόμη σε μια κτηνώδη κατάσταση. Έπαιζα θέατρο πριν μάθω τι είναι. Από πολύ μικρή είχα ένα ιδιαίτερο δέσιμο. Ο πιο οικείος χώρος για μένα είναι η σκηνή, όχι το σπίτι μου. Όταν αδειάζει η σκηνή νιώθω απόλυτα ευτυχισμένη».