Βρετανία: Οι αρχαιολόγοι το βάφτισαν εργαλείο – 31 χρόνια μετά ανακάλυψαν ότι ήταν αρχαίος… δονητής

Σε μια μεγάλη ανατροπή για το τι ακριβώς είναι ένα ξύλινο αντικείμενο που είχε βρεθεί στη Βρετανία το 1992 προχώρησαν οι αρχαιολόγοι μετά από 31 χρόνια.

Όπως πιστεύουν τώρα οι αρχαιολόγοι το αντικείμενο, η «ηλικία» του οποίου έχει υπολογιστεί στα 2.000 χρόνια, δεν είναι εργαλείο όπως είχαν ανακοινώσει πριν από 31 χρόνια αλλά... δονητής!

Συγκεκριμένα οι αρχαιολόγοι κατέληξαν ότι πρόκειται για τον μοναδικό γνωστό και σε πραγματικό μέγεθος ξύλινο δονητή της εποχής της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας.

Ο ξύλινος δονητής μήκους 16 εκαστοστών είχε ανακαλυφθεί σε έναν λάκκο στο ρωμαϊκό οχυρό της Βιντολάντα στην περιοχή Νορθάμπερλαντ το 1992.

«Πρέπει να ομολογήσω ότι ένα κομμάτι μου πιστεύει ότι είναι αυταπόδεικτο πως πρόκειται για δονητή. Δεν ξέρω ποιος το καταχώρησε στους επίσημους καταλόγους ως εργαλείο. Μπορεί να ήταν κάποιος που ένιωθε άβολα με το να εντάξει έναν δονητή ή που πίστευε ότι οι Ρωμαίου δεν έκαναν τέτοια πράγματα» δήλωσε ο λέκτορας Αρχαιολογίας στο πανεπιστήμιο του Νιουκάστλ, Ρομπ Κόλινς.

Η εκτίμηση, δε, που υπάρχει είναι ότι ο δονητής αυτός ήταν μεγαλύτερος σε μήκος από τα 16 εκατοστά που ανακαλύφθηκαν δεδομένου ότι τα αρχαιολογικά ευρήματα από ξύλο συνήθως υπόκεινται σε σμίκρυνση και παραμόρφωση.

Ως... ελαφρυντικό για την εσφαλμένη καταχώρηση του ευρήματος παρουσιάζεται το γεγονός ότι βρέθηκε μαζί με δεκάδες παπούτσια, αξεσουάρ ρούχων και κομμάτια δέρματος, εξ ου και μπορεί να θεωρήθηκε ότι ήταν εργαλείο για μαντάρισμα.

Οι τρεις θεωρίες για τη χρήση του δονητή

Δεδομένου ότι από τη μια τα αρχαία φαλλικά αντικειμένα τα χρησιμοποιούσαν, ορισμένες φορές, για να διώχνουν το κακό, και από την άλλη το αντικείμενο που βρέθηκε είχε λείες άκρες, οι επιστήμονες έχουν καταλήξει σε τρεις θεωρίες για τη χρήση του τις οποίες δημοσίευσαν στο περιοδικό Antiquity.

Η πρώτη θεωρία θέλει να το χρησιμοποιούσαν για λόγους σεξουαλικής ικανοποίησης. «Οι δονητές δεν χρησιμοποιούνται πάντα για ευχαρίστηση αλλά και για βασανιστήρια. Γνωρίζαμε από την αρχαιοελληνική και την ρωμαϊκή γραμματεία ότι γινόταν χρήση δονητών στην αρχαιότητα. Αλλά δεν είχαμε κάποιο αρχαιολογικό εύρημα» εξήγησε ο Κόλινς στον Guardian.

H δεύτερη θεωρία υποστηρίζει ότι το χρησιμοποιούσαν ως γουδοχέρι είτε για μαγειρικούς λόγους είτε για να αλέσουν φαρμακευτικές πρώτες ύλες. Το μέγεθός του το καθιστά εύκολο στη χρήση που θα έδινε μαγικές ιδιότητες στο τελικό αποτέλεσμα

Η τρίτη θεωρία είναι ότι αποτελεί τμήμα ενός αγάλματος το οποίο περαστικοί θα άγγιζαν για καλή τύχη ή για να απομακρύνουν την κακοτυχία, μια συνηθισμένη πρακτική στη ρωμαϊκή αυτοκρατορία. Σε αυτή την περίπτωση το άγαλμα θα έπρεπε να είναι τοποθετημένο στην είσοδο ενός σημαντικού κτηρίου. Η κατάσταση, όμως, του ευρήματος δείχνει ότι είτε βρισκόταν σε εσωτερικό χώρο είτε σε μια λιγότερο εκτεθειμένη θέση.