Ο Χρήστος Γιαννούλης του ΣΥΡΙΖΑ στο eirinika: Οι νέοι να διεκδικούν & να μάχονται για την αλήθεια & τη δικαιοσύνη - Με φοβίζει η προχειρότητα και η ημιμάθεια (φωτό)

Η απώλεια της μητέρας του τον εχει σημαδέψει ενώ οταν έκλεισε η ΕΡΤ αποφάσισε να κάνει  ο ίδιος την αλλαγή που θα ήθελε στην κοινωνία.

Βρισκόμαστε σε προεκλογική περίοδο και εμείς στο eirinika και στην ενότητα smart interview θέλουμε να παρουσιάσουμε, να γνωρίσουμε τους ανθρώπους και το έργο τους. Αυτά πρέπει να βαρύνουν την απόφασή μας πριν από την κάλπη.

Λίγα λόγια για εσάς

Γεννήθηκα στην Κατερίνη το 1968. Σπούδασα φιλολογία και από το 1990 μπήκα στο χώρο της δημοσιογραφίας. Στελέχωσα τοπικά ΜΜΕ της Πιερίας και από το 1990 και μέχρι το 2019 εργάστηκα στην ΕΡΤ3. Το 2014 διεκδίκησα το Δήμο Κατερίνης ως επικεφαλής του συνδυασμού «Άλλος δρόμος» που έλαβε ποσοστό 27%. Στις περιφερειακές εκλογές του 2019 διεκδίκησα την περιφέρεια της Κεντρικής Μακεδονίας με την παράταξη «Κοιτάμε Μπροστά» η οποία κατέλαβε τη δεύτερη θέση. Εκλέχθηκα Βουλευτής Α’ Θεσσαλονίκης στις εκλογές της 7ης Ιουλίου του 2019, ενώ από τον Σεπτέμβριο του 2020 είμαι αναπληρωτής τομεάρχης Μεταφορών του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ  Είμαι παντρεμένος με την δημοσιογραφο και ραδιοφωνική παραγωγό Μαρία Αμανατίδου και έχουμε έναν γιο.

Γιατί αποφασίσατε να ασχοληθείτε με την πολιτική;

Η πολιτική ήταν κάτι που με ενδιέφερε από μικρή ηλικία γι’ αυτό και μπήκα στη δημοσιογραφία. Ήταν το σημείο από το οποίο μπορούσα να παρατήσω τα πάντα. Τις εξελίξεις, τις αποφάσεις, το πως επηρεάζει τις ζωές μας. Οταν το 2013 έπεσε το μαυρο στην ΕΡΤ και ζησαμε σαν εργαζόμενοι αλλα και ως κοινωνία αυτή την τραυματική εμπειρία μέσα μου εγινε μια τεράστια αλλαγή και αποφάσισα να ενταχθώ πιο ενεργά. Θέλησα να γινω η αλλαγή που ήθελα να δω.     

Το μήνυμα που θέλετε να στείλετε στους νέους: 

Είναι να μην σταματήσουν να διεκδικούν και να μάχονται για την αλήθεια και τη δικαιοσύνη. Τα τελευταια χρονια οι νεοι ανθρωποι -που τόσο κατηγορούνται για αδιαφορία και τεμπελιά- μόνο τέτοιοι δεν ειναι. Απέδειξαν σε όλους μας πόσο υπευθυνοι και με ενσυναίσθηση είναι. Ως γονιος ενος 18χρονου μου αρέσει που η γενιά του δεν αφήνει τίποτα να πέσει κάτω, και κυρίως που δεν αφήνει το άδικο να συμβαίνει δίπλα και να σιωπά. 

Έχετε εντοπίσει τα ζητήματα που αντιμετωπίζει μία γυναίκα/μητέρα/εργαζόμενη και τι προτείνετε;

Μια γυναίκα σημερα καλείται να παίξει δεκάδες ρόλους και παράλληλα να συνεχίζει να υφίσταται όλα τα στερεότυπα της πατριαρχίας και τις πιέσεις μίας κοινωνίας που δείχνει συνεχως να οπισθοδρομεί. Η οικονομικη ανισότητα, η βία κάθε μορφής ακόμα και η κλιματική αλλαγή επιβαρύνουν  κυρίως τις γυναίκες. Πρέπει επιτέλους να παρθούν σοβαρες αποφάσεις για να ενισχυθούν οι γυναικες σε πολλαπλούς τομείς: οικονομικά, εκπαιδευτικά και κυρίως θεσμικά.    

Ποια είναι η εικόνα που θα θέλατε να παρουσιάζει η Ελλάδα το 2050;

Μιας σύγχρονης χώρας που θα έχει στο επίκεντρο την ευημερία των πολιτών της. Με αξιοπρέπεια και δικαιοσύνη στους βασικούς τομείς της ζωής μας: Υγεία, παιδεία, περιβάλλον, οικονομία.  

Τι σας φοβίζει περισσότερο σήμερα;

Με φοβίζει η ευκολία με την οποία ακυρωνονται χαρακτήρες και προσωπικότητες. Η βιασύνη, η προχειρότητα και η ημιμάθεια. 

Πως περνάτε τον ελεύθερο χρόνο, αγαπημένη ταινία, μουσική, φαγητό ή άλλο:

Τον λίγο ελεύθερο χρόνο μου συνηθως τον περνάω με την σύντροφο μου και τον γιο μας. Μας αρέσει να βλέπουμε σειρές στην τηλεόραση, πάμε αρκετά συχνά στο θέατρο που λατρευουμε και μας αρέσει να βγαίνουμε για φαγητό με τους φίλους μας. Η Θεσσαλονίκη έχει υπέροχα εστιατόρια και έχω αδυναμία στο φαγητό. Μεχρι την εκλογή μου έμπαινα στην κουζίνα εξαιρετικά συχνά αφού είμαι λάτρης της μαγειρικής και οι φίλοι μου με χαρακτηρίζουν ως καλό μάγειρα. 

Ένα γνωμικό ή ρητό που σας εκφράζει και θα θέλατε να μοιραστείτε.

Παλιά έλεγα ότι αισιοδοξώ απο απόγνωση, τώρα λέω ότι θέλω να αισιοδοξώ με επίγνωση. 

Μεγαλύτερό προτέρημα και ελάττωμα;

Οι φίλοι και συνεργάτες μου μιλάνε για την ψυχραιμία μου. Το θεωρώ προτέρημα και πάντα το είχα αν και υπήρξαν φορές που κόντεψα να την χάσω. Σαν ελάττωμα θα πω το πείσμα μου, δεν υπάρχει περίπτωση να βάλω κάτι στο μυαλό μου και να μην το πετύχω. 

Κοιτάζετε τον καθρέφτη. Τι θα λέγατε στον εαυτό σας;

Ναι τον κοιτάζω, ειδικά τον τελευταίο χρόνο αρκετά συχνά γιατί είχα μία σημαντική απώλεια. Έχασα την μητέρα μου και κάποια πράγματα τα βλέπω αλλιώς, ακόμα και τον εαυτό μου.