Νάνσυ Νικολαΐδου: Πριν δύο χρόνια κάηκε το σπίτι της, φέτος γράφει: ''Καθε χρόνο, μα κάθε χρόνο στην ίδια τραγωδία θεατές - Πόνος, αγωνία, απόγνωση, τρόμος''

Η Νάνσυ Νικολαΐδου πριν δύο χρόνια πέρασε τις πιο δύσκολες ώρες της ζωής της καθώς κάηκε το σπίτι της, από φωτιές που ξέσπασαν στην Δροσοπηγή. 

Η ίδια είχε αναγκαστεί με τον σύζυγο και τα παιδιά τους να εγκαταλείψουν το σπίτι όπως τους ζήτησαν οι πυροσβέστες και λίγο αργότερα οι φλόγες το έκαψαν ολοσχερώς.

Το σπίτι βρισκόταν στη Δροσοπηγή και δεν έμεινε τίποτα να το θυμίζει. Η γνωστή δημοσιογράφος έγραψε στο facebook: «Χάθηκαν όλα. Σας ευχαριστούμε για την αγάπη και το ενδιαφέρον σας».

Δείτε επίσης: Συγκλονίζει η δημοσιογράφος Νάνσυ Νικολαΐδου: «Χάθηκαν όλα, μας έχει κυριεύσει η αγωνία, ο φόβος, η ανασφάλεια...» (φωτό)

«Κι όμως υπάρχουν σπίτια που δεν μαύρισε ούτε ο μαντρότοιχος, μάλλον θα φταίει που ήταν λίγο μεγαλύτερα», έγραψε ο σύζυγός της,  Δημήτρης Σταματίου.

Δύο χρόνια αργότερα και εν μέσω των νέων πυρκαγιών που ξέσπααν στην χώρα μας, η ίδια γράφει: '' Ενας κόμπος έχει δεθεί σφικτά γύρω από το λαιμό μου και τα μάτια μου είναι διαρκώς βουρκωμενα...

Ο ίδιος πόνος, η ίδια αγωνία, η ίδια απόγνωση, ο ίδιος τρόμος!!!

Οχι δεν νιώθω έτσι, μόνο γιατί δικοί μου άνθρωποι βρίσκονται αντιμέτωποι με τις φλόγες!!!

Οχι δεν νιώθω ετσι, μόνο γιατί αυτό τον εφιάλτη τον έχω ζήσει και τέτοιες μέρες μου ξύνουν βαθιά τις πληγές μου, οι οποίες δύο χρόνια μετά αιμορραγουν ακόμα...

Όμως, πως να μην σου παγώσει το αίμα κάθε φορά που βλέπεις εικόνες ανθρώπων που εγκαταλείπουν τα σπίτια τους κλαίγοντας σαν μικρά παιδιά???

Πως να μην σταματήσει η καρδιά σου, όταν οι συμπολίτες σου ξεσπουν σε λυγμούς γιατί γίνονται στάχτη οι κοποι μιας ζωής???

Καθε χρόνο, μα κάθε χρόνο στην ίδια τραγωδία θεατές...

Και αναρωτιέμαι πόσοι ακόμα άνθρωποι πρέπει να χαθούν, ποσες περιουσίες πρεπει να γινουν στάχτη, πόσα δάση και ζώα πρέπει να εξαφανιστούν για να αποφασίσουμε ότι κάποια στιγμή πρέπει να κάνουμε... ΚΑΤΙ???

Ξερω και γω αναρωτιέμαι... Δεν πρέπει κάποια στιγμή να υπάρχει μια προνοητικότητα, μια οργάνωση, ένας σχεδιασμός, δεν πρέπει να υπάρχει ένα κράτος που να λειτουργεί???

Μέχρι πότε δεν θα έχουμε αεροπλάνα που να μπορούν να καλύψουν τις ανάγκες μας??? Μέχρι πότε δεν θα έχουμε αρκετά πυροσβεστικά ή θα έχουμε πυροσβεστικά χωρίς... νερό??? Μεχρι πότε δεν θα έχουμε στη διάθεσή μας όσους πυροσβέστες χρειαζόμαστε, αφού φροντίζουμε να μην ανανεώνουμε τις συμβάσεις τους γιατί θεωρούμε ότι μας... περισσεύουν??? Μεχρι πότε θα βασιζόμαστε στη δύναμη ψυχης και θέλησης των εθελοντών???

Μέχρι πότε το μόνο που θα κάνουμε είναι κάθε καλοκαίρι να... προσευχόμαστε να μην φυσάει για να μην καούμε???

Και κάθε χειμώνα να μην βρέχει για να μην πνιγούμε???

Ηρεμα ρωτάω#not..''.