Αυτό είναι το "Pear Ring", το δαχτυλίδι που φωνάζει σε όλους ότι είσαι ελεύθερη -ος: 4 στους 5 βαρέθηκαν το διαδικτυακό ραντεβού & αναζητούν παραδοσιακό dating

Καθώς περπατάω προς τον σιδηροδρομικό σταθμό, αισθάνομαι ένα φτερούγισμα ανυπομονησίας. Αναμιγνύομαι με τους άλλους πρωινούς επιβάτες και έχω ασυνήθιστη συνείδηση του μεσαίου δακτύλου του δεξιού μου χεριού. Θα το αναφέρει κανείς; Ή μήπως θα μου ζητήσει να βγούμε ραντεβού ως αποτέλεσμα;

Ο ενθουσιασμός μου πηγάζει από το φαινομενικά διακριτικό, αν και όχι ιδιαίτερα κομψό, ανοιχτό πράσινο δαχτυλίδι που φοράω. Ένα δαχτυλίδι που προορίζεται να προειδοποιήσει τους αγνώστους για το γεγονός ότι είμαι ελεύθερη - και ρητά αναζητώ την αγάπη.

Δημιουργήθηκε από μια βρετανική εταιρεία γνωριμιών, με σκοπό να πείσει τους διαδικτυακούς χρήστες να προσεγγίσουν πιθανούς συντρόφους στην πραγματική ζωή. Το Pear Ring κοστίζει 19,99 λίρες και περιγράφεται ως "το αντίθετο ενός δαχτυλιδιού αρραβώνων", όπως αναφέρει η Daily Mail.

Η ιδέα είναι παρόμοια με τα πάρτι με φανάρια στα πανεπιστήμια, όπου οι συμμετέχοντες φορούν ένα χρώμα για να υποδηλώσουν την κατάσταση της σχέσης τους: το κόκκινο σημαίνει "δεσμευμένος", το πορτοκαλί "βλέπει κάποιον αλλά δεν είναι σοβαρό" και το πράσινο, λοιπόν, ένα πράσινο φως.

Φαίνεται ότι υπάρχει μια αυξανόμενη όρεξη για ραντεβού της παλιάς σχολής. Ενώ εκτιμάται ότι 300 εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο έχουν ένα προφίλ σε εφαρμογή γνωριμιών, μια πρόσφατη μελέτη διαπίστωσε ότι σχεδόν τέσσερις στους πέντε daters αισθάνονται καμένοι από το online dating.

Εν τω μεταξύ, ο ρυθμός με τον οποίο οι άνθρωποι κατεβάζουν και στη συνέχεια διαγράφουν εφαρμογές γνωριμιών είναι ο δεύτερος μετά τις εφαρμογές τυχερών παιχνιδιών στο διαδίκτυο. Το Pear ξεκίνησε επίσημα στο Ηνωμένο Βασίλειο και τις ΗΠΑ τον Μάρτιο, προσφέροντας επίσης ένα λιλά δαχτυλίδι για τα LGBT άτομα.

pearring.co

Τον ίδιο μήνα, η Alison Hammond του This Morning αποκάλυψε ότι είχε την πράσινη έκδοση, ενώ παρουσίαζε την εκπομπή, αναφερόμενη σε αυτό ως το "δαχτυλίδι του εργένη", και η εταιρεία το κυκλοφόρησε σε διαφημιστικές πινακίδες στο μετρό του Λονδίνου και σε λεωφορεία.

Το hashtag #pearring έχει πλέον συγκεντρώσει περισσότερες από πέντε εκατομμύρια προβολές στο TikTok. Υπήρξε μια συνάντηση Pear στη Νέα Υόρκη - επιτρέπονται μόνο κάτοχοι δαχτυλιδιών - για να ενθαρρυνθούν οι κάτοχοι να συνδεθούν.

Η απόρριψη από έναν άγνωστο μοιάζει πιο βίαιη αν είναι πρόσωπο με πρόσωπο

Οι ιδρυτές του Pear -που αναφέρονται στο δαχτυλίδι ως "το μεγαλύτερο κοινωνικό πείραμα στον κόσμο"- υποστηρίζουν ότι αν κάθε άτομο στον κόσμο φορούσε το δαχτυλίδι, θα καταργούσε την ανάγκη για εφαρμογές γνωριμιών.

Το ερώτημα είναι, θέλουν πραγματικά οι εργένηδες -ιδιαίτερα οι γυναίκες- να φορούν ένα κόσμημα που μεταδίδει την έλλειψη σχέσης τους σε όλο τον κόσμο, με όλες τις σχετικές κρίσεις που μπορεί να επιφέρει αυτό; Θα μας άφηνε να νιώθουμε ενδυναμωμένες - ή απλώς απελπισμένες;

Στα 35 μου χρόνια, είμαι μόνη μου για το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μου και έχω κάνει swiping στις εφαρμογές την τελευταία δεκαετία.

Δεν με πειράζει να είμαι μόνη, αλλά δεν αισθάνομαι πλέον σαν μια συναρπαστική περιπέτεια στην οποία ποτέ δεν ξέρεις τι - ή ποιος - μπορεί να σε περιμένει στη γωνία. Η διαπίστωση ότι οι περισσότεροι φίλοι μου είναι πλέον ζευγάρια ήταν επίσης ελαφρώς ανησυχητική. Είμαι πραγματικά η τελευταία ελεύθερη κοπέλα στο πάρτι;

Ενώ κάποτε ήμουν ενθουσιώδης χρήστης του Hinge και του Bumble, τώρα βρίσκω τις εφαρμογές κουραστικές. Τον τελευταίο ενάμιση χρόνο, έχω κάνει σε μεγάλο βαθμό διακοπή των ραντεβού. Και για να είμαι ειλικρινής, δεν μου έχει λείψει.

Αλλά δεν θα έπρεπε να βάζω τον εαυτό μου εκεί έξω περισσότερο; Χωρίς καμία διάθεση να ξεσκονίσω τον λογαριασμό μου στο Hinge, το ενδιαφέρον μου κέντρισε μία από τις διαφημίσεις του Pear Ring στο μετρό.

Θα μπορούσε ένα τόσο μικροσκοπικό πράγμα να αμφισβητήσει πραγματικά την κυριαρχία των μεγαθηρίων των εφαρμογών γνωριμιών; Και, παρά τις υποσχέσεις ότι θα πολιορκηθείς από όμορφους αγνώστους, υπάρχουν λιγότερο ευπρόσδεκτες συνέπειες από το να λες στον κόσμο ότι είσαι μόνος σου;

Αποφάσισα να δοκιμάσω το δαχτυλίδι για μερικές εβδομάδες.

Το ωχρό πράσινο λαστιχάκι έφτασε μαζί με ένα φυλλάδιο που μου έδινε οδηγίες να προσθέσω το emoji αχλάδι στους λογαριασμούς μου στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για να δείξω ότι ήμουν ελεύθερη και ανοιχτή σε DMs (άμεσα μηνύματα) από αγνώστους.

'Ας κάνουμε το αχλάδι το διεθνές σύμβολο του να είσαι ελεύθερος', προτρέπει η ιστοσελίδα. Η επιλογή του φρούτου υποδηλώνει προφανώς ότι φιλοδοξώ να είμαι, λοιπόν, ένας από ένα ζευγάρι.

Πρόσθεσα δεόντως το emoji στον λογαριασμό μου στο Instagram και περίμενα να έρθουν τα μηνύματα. Δεν ήρθαν.

Η εταιρεία δεν θα κληθεί να αναφερθεί στον αριθμό των δαχτυλιδιών που έχει πουλήσει μέχρι σήμερα. Αλλά την πρώτη φορά που το φόρεσα στην πρωινή μου μετακίνηση, κανείς δεν κούνησε το μάτι.

Εσείς θα φορούσατε το πράσινο δαχτυλίδι "single";

Αμφιβάλλω αν κάποιος στο βαγόνι του τρένου μου αντιλήφθηκε τη σημασία του δαχτυλιδιού, ακόμη και αν το είχε εντοπίσει. Ένα μέρος του εαυτού μου αναρωτήθηκε αν αυτό ήταν καλό- σίγουρα δεν θα φορούσα μια πινακίδα που θα έγραφε "single" κατά τη μετακίνησή μου.

Η επόμενη φορά ήταν στο γραφείο, όπου παρατήρησα ότι το μάτι ενός συναδέλφου έπεσε για λίγο πάνω του. Οι δημοσιογράφοι είναι συνήθως μπροστά από τις τάσεις, αλλά εκείνη δεν έκανε κανένα σχόλιο.

Λίγες μέρες αργότερα, ένας φίλος μου με ρώτησε αν ήταν "wearable tech", αναφερόμενος στα smart rings, τις πιο διακριτικές εκδοχές των smart watches.

Το επόμενο Σαββατοκύριακο, το φόρεσα στον γάμο ενός οικογενειακού φίλου. Ο σύζυγος της αδελφής μου ήταν ο μόνος που ρώτησε, κοιτάζοντας πιο προσεκτικά για να διαβάσει τη μικροσκοπική γραφή: "Τι είναι το δαχτυλίδι αχλάδι;".

Του εξήγησα και εκείνος μου φώναξε κοροϊδευτικά: "Ελάτε παιδιά, εδώ είναι!".

Ανατριχιάζοντας, αισθάνθηκα αμήχανα - και πολύ χαρούμενη που δεν τον άκουσε κανείς.

Σκέφτηκα ότι ίσως η ιδιωτικότητα των εφαρμογών γνωριμιών να ήταν τελικά προτιμότερη.... Είναι πολύ ωραίο να θέλει κανείς να τον φλερτάρουν, αλλά ήθελα όλοι εκεί να με δουν αμέσως σαν μια τραγική φιγούρα που αναζητούσε απεγνωσμένα έναν άντρα;

Αλλά ίσως έπρεπε να είμαι πιο γενναία. Εξάλλου, η τελευταία φορά που μου ζήτησαν να βγούμε από κοντά ήταν στις αρχές του τρέχοντος έτους - από έναν φίλο. Πριν από αυτό, δεν μπορώ να θυμηθώ να βγαίνω με κάποιον που δεν γνώρισα σε μια εφαρμογή.

Είμαστε τόσο φοβισμένοι να φλερτάρουμε από κοντά που χρειαζόμαστε άδεια σε μορφή δαχτυλιδιού από καουτσούκ; Προφανώς ναι.

Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα της εφαρμογής γνωριμιών Inner Circle, τρεις στους τέσσερις ελεύθερους ανθρώπους στο Ηνωμένο Βασίλειο θα προτιμούσαν να συναντήσουν τον μελλοντικό σύντροφο στην πραγματική ζωή - και όμως, κατά μέσο όρο, οι ελεύθεροι προσεγγίζουν κάποιον που τους αρέσει προσωπικά μόλις μία φορά κάθε 2,4 χρόνια.

Η προοπτική της απόρριψης από έναν ελκυστικό άγνωστο σίγουρα μοιάζει πιο βίαιη πρόσωπο με πρόσωπο από ό,τι πίσω από μια οθόνη.

Και οι πρόσφατες συζητήσεις γύρω από τις εμπειρίες των γυναικών σχετικά με τη σεξουαλική παρενόχληση και το κίνημα #MeToo μπορεί επίσης να έχουν κάνει τους άνδρες ακόμη πιο διστακτικούς να κάνουν μια κίνηση.

Η προπονήτρια γνωριμιών Kate Mansfield λέει: "Βλέπουμε μια βαθιά επιθυμία για προσωπική σύνδεση. Και όμως, υπάρχει μια εξαιρετικά αυξημένη αίσθηση καχυποψίας και δυσπιστίας μεταξύ των γυναικών και, στη συνέχεια, μια αντίσταση από τους άνδρες προς τις παλιομοδίτικες ατάκες συνομιλίας.

'Σε γενικές γραμμές, οι άνδρες είναι μπερδεμένοι και έτσι τείνουν να κάνουν πίσω. Οι γυναίκες παραπονιούνται τότε ότι οι άνδρες γίνονται πολύ παθητικοί. Πρόκειται για μια από τις κεντρικές προκλήσεις των σύγχρονων ραντεβού".

Θα μπορούσε, λοιπόν, το δαχτυλίδι αχλαδιού να είναι η λύση;

Η 36χρονη Lindsey Jane Gordon, η οποία εργάζεται στα χρηματοοικονομικά και γράφει ένα blog σχετικά με την εργένικη ζωή στα τριάντα της, φοράει το δαχτυλίδι ως αντίδοτο στις εφαρμογές γνωριμιών.

"Τις μισώ", μου λέει. 'Έχω να τις χρησιμοποιήσω εδώ και επτά μήνες, γιατί βαρέθηκα το ατελείωτο chat, το να μην συναντάς ποτέ κανέναν στην πραγματικότητα και το ghosting ...'.

Αλλά η Lindsey, από το Somerset, δεν περίμενε την έντονη αμηχανία που θα προκαλούσε η μετάδοση της κατάστασης της ως single.

"Σοκαρίστηκα από την αμηχανία μου να φορέσω το δαχτυλίδι - ακόμη και μπροστά στην οικογένειά μου, κάτι που είναι ανόητο γιατί ξέρουν ότι είμαι ελεύθερη και θα ήθελαν να γνωρίσω κάποιον", λέει. 'Νομίζω ότι είναι αυτό το αίσθημα του "Ω, είσαι λίγο απελπισμένη!".

'Φορώντας αυτό το δαχτυλίδι, ζητώ από τους ανθρώπους να με πλησιάσουν και μας λένε ότι αυτό δεν είναι γυναικείο. Οι γυναίκες υποτίθεται ότι πρέπει να κάθονται στη γωνία και να τους το ζητούν. Νομίζω ότι αυτές οι πεποιθήσεις της παλιάς σχολής σχετικά με το ότι δεν πρέπει να παρελαύνεις λέγοντας ότι είσαι διαθέσιμη είναι ενσωματωμένες μέσα μας".

Προσθέτει ότι ο αδελφός της επιβεβαίωσε αυτό το παράδοξο των ραντεβού απορρίπτοντας το δαχτυλίδι ως "απελπιστικό" και αναγνωρίζοντας ότι θα μπορούσε να είναι "αρκετά χρήσιμο για να ξέρεις ότι είναι εντάξει να πλησιάσεις μια κοπέλα".

Η Lindsey έχει φορέσει το δαχτυλίδι δύο φορές την εβδομάδα για έξι εβδομάδες - αλλά, μέχρι στιγμής, δεν έχει προκαλέσει καμία ανταπόκριση, και δεν έχει ακόμη εντοπίσει κανέναν κατάλληλο άνδρα να φοράει ένα τέτοιο δαχτυλίδι.

'Προς το παρόν, ούτε εγώ ψάχνω πραγματικά για το δαχτυλίδι', λέει. 'Εκτός από όταν με συστήνουν σε κάποιον - μπορεί να σκανάρω τα χέρια του, όπως θα κάνατε για μια βέρα'.

Η Νάντια, 33 ετών, ψυχοθεραπεύτρια από το Λονδίνο, αγόρασε το Pear Ring με την ελπίδα ότι θα ενθάρρυνε τους ανύπαντρους άνδρες να την πλησιάσουν.

'Από κοντά, έχεις καλύτερη αίσθηση κάποιου από ό,τι στις εφαρμογές. Ξέρεις μέσα από τις πρώτες εντυπώσεις και τις κουβέντες ότι μπορεί να έχεις και δεύτερο ή τρίτο', εξηγεί.

Εκτός από μια αλληλεπίδραση την παραμονή της Πρωτοχρονιάς, έχουν περάσει δέκα χρόνια από τότε που ένας άνδρας της ζήτησε να βγει από κοντά. Μέχρι στιγμής, το δαχτυλίδι δεν το έχει αλλάξει αυτό - αλλά έχει "μια αισιόδοξη προσέγγιση σε αυτό".

'Ελπίζω ότι, από τον τρόπο που είμαι και τον τρόπο που συμπεριφέρομαι, θα με πλησιάσει το σωστό άτομο - όχι κάποιος δέκα χρόνια νεότερος που προσπαθεί να το παίξει αστείος'.

Η Nadia χαίρεται επίσης που κάνει ένα διάλειμμα από την απλή διαχείριση των εφαρμογών γνωριμιών, λέγοντας ότι "είναι ένα πράγμα λιγότερο που πρέπει να κάνω".

Είναι ένα συναίσθημα με το οποίο μπορώ να συμφωνήσω. Το να φοράς το δαχτυλίδι είναι πολύ πιο εύκολο από το να περνάς ώρες απαντώντας σε μηνύματα σε εφαρμογές.

Αλλά ορισμένοι σχολιαστές έχουν επισημάνει πιθανές ανησυχίες για την ασφάλεια των γυναικών που φορούν το δαχτυλίδι - θα μπορούσε να θεωρηθεί πρόσκληση σε πιο απειλητικούς τύπους; Παρόλο που δεν ένιωσα ποτέ να κινδυνεύω, υπήρχαν ορισμένες καταστάσεις στις οποίες ένιωθα άβολα.

Στο γάμο, για παράδειγμα, καθόμουν κοντά σε έναν άνδρα που φαινόταν να ετοιμάζεται να μου την πέσει. Δεν ανταπέδωσα το ενδιαφέρον του και, καθώς εκείνος έμπλεξε με το κρασί καθ' όλη τη διάρκεια των τριών πιάτων, βρήκα την κατάσταση αγχωτική.

Και φύγαμε. Στέλνοντας χαρούμενα μηνύματα και φλερταροντας, ένιωσα την ίδια ζάλη που ένιωθα στις εφαρμογές όταν έβρισκα κάποιον που πίστευα ότι θα μου άρεσε.

Λαμβάνοντας υπόψη ότι αυτή ήταν η μεγαλύτερη δράση που είχα εδώ και μήνες, θα έλεγα ότι το Pear Ring έκανε τη δουλειά του (έστω και ψηφιακά)! Ο Charles και εγώ κανονίσαμε να συναντηθούμε για ένα ραντεβού. Με παρέλαβε από τον σταθμό Victoria του Λονδίνου με αυτοκίνητο με σοφέρ και με μετέφερε στο πολυτελές μπαρ ενός ξενοδοχείου του Mayfair.

Αργότερα έμαθα ότι ο Charles, ένας οικονομικός σύμβουλος, ήταν μόλις 21 ετών - έκλεισε τα 22 την επομένη του ραντεβού μας - καθιστώντας με 14 χρόνια μεγαλύτερή του. Προφανώς, ζούσα τον χειρότερο φόβο της Νάντια.

Όταν τον ρώτησα, πάνω στο κοκτέιλ, γιατί είχε καταφύγει στο να φορέσει το δαχτυλίδι σε τόσο νεαρή ηλικία, παραδέχτηκε ότι αυτή ήταν η πρώτη φορά που το φορούσε πραγματικά: "Ενδιαφέρομαι περισσότερο για τις εκδηλώσεις που πρόκειται να κάνουν. Ίσως να το φορούσα σε μια νυχτερινή έξοδο, αλλά μάλλον όχι στον χώρο εργασίας".

Δεν απειλήθηκα στο ελάχιστο, αλλά, όπως πολλές γυναίκες, κανονικά θα έβαζα μια αναφορά σε έναν φανταστικό φίλο για να αποτρέψω τέτοιες προσπάθειες - δεν είναι τόσο εύκολο όταν φοράτε ένα δαχτυλίδι που δηλώνει την εργένικη ιδιότητά σας.

Είναι ένα πιθανό μειονέκτημα αν το δαχτυλίδι φτάσει στην "κρίσιμη μάζα" - τον αριθμό των χρηστών που απαιτούνται για να γίνει ένα προϊόν χρήσιμο.

Η ομάδα του Pear αρνήθηκε να πει πόσοι άνθρωποι πρέπει να φορέσουν τα δαχτυλίδια τους για να αρχίσει να λειτουργεί η ιδέα. Αλλά ακόμη και αν αρχίσουν να εμφανίζονται οι κατάλληλοι κάτοχοι δαχτυλιδιών, θα τολμούσα να κάνω την πρώτη κίνηση; Και θα το φορούσαν ποτέ οι άντρες;

Έψαξα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για άνδρες με emojis αχλάδι στο Instagram τους για να το μάθω - και έτσι ξεκίνησε η αλληλογραφία μου με τον Charles

Από την άνετη απόσταση που μου παρείχε ο φορητός μου υπολογιστής, του έστειλα μερικές μακροσκελείς γραμμές, ρωτώντας τον αν θα μου μιλούσε για το δαχτυλίδι αχλάδι του. 'Αυτές είναι πολλές λέξεις για το 'παρατήρησα το Αχλάδι σου και είμαι ερωτευμένη μαζί σου'", μου απάντησε. Αυτό με έκανε να γελάσω και τον ρώτησα ξανά αν θα ήθελε να μιλήσουμε. 'Μόνο με ένα ποτό', μου απάντησε.

Μιλώντας με τον Charles, συνειδητοποίησα ότι οι άνδρες και οι γυναίκες προσεγγίζουν το δαχτυλίδι του αχλαδιού πολύ διαφορετικά. Η Lindsey, η Nadia και εγώ το φορούσαμε σχεδόν παντού όπου πηγαίναμε, ρίχνοντας το δίχτυ ευρέως.

Αλλά ο Charles δεν ενδιαφερόταν ιδιαίτερα να το φορέσει ο ίδιος- το κύριο όφελος γι' αυτόν ήταν να μπορεί να εντοπίζει τις γυναίκες που θα μπορούσε να προσεγγίσει. Φαίνεται ότι οι παραδοσιακοί ρόλοι των φύλων είναι τόσο βαθιά ριζωμένοι όσο ποτέ.

Δυστυχώς, δεν υπήρξε καμία σπίθα χημείας με τον Charles και τελειώσαμε τη νύχτα με μια αγνή αγκαλιά. Τούτου λεχθέντος, ήταν το πιο ευχάριστο ραντεβού που είχα εδώ και καιρό - περισσότερο για την απουσία εφαρμογών.

Αν και έκτοτε έχω αφαιρέσει το δαχτυλίδι, δεν θα απέκλεια να το φορέσω σε μια βραδινή έξοδο.

Αντί για ένα θλιβερό σύμβολο της εργένικης ζωής, μου αρέσει να το σκέφτομαι ως φάρο ελπίδας - ότι η αγάπη, στην πραγματικότητα, μπορεί να είναι δυνατή χωρίς αλγόριθμους.