Επιστροφή-έκπληξη στην πολιτική του Ντέιβιντ Κάμερον: Ο Ρίσι Σούνακ τον διόρισε Υπουργό Εξωτερικών της Βρετανίας - Το Brexit & η αποχή τα τελευταία 7 χρόνια

Μια μεγάλη και ξαφνική επιστροφή στην πολτική κάνει ο πρώην Πρωθυπουργός της Μεγάλης Βρετανίας, Ντέιβιντ Κάμερον.

Η Ντάουνινγκ Στριτ ανακοίνωσε σήμερα τον διορισμό του ως υπουργού Εξωτερικών.

Ο Ντέιβιντ Κάμερον έχει συνδέσει το όνομά του με το δημοψήφισμα του 2016 για το Brexit.

Ο 57χρονος Ντέιβιντ Κάμερον αναλαμβάνει επικεφαλής της βρετανικής διπλωματίας μετά τον Τζέιμς Κλέβερλι, ο οποίος επελέγη από τον πρωθυπουργό Ρίσι Σούνακ για να διαδεχθεί στο υπουργείο Εσωτερικών τη Σουέλα Μπράβερμαν, που αποπέμφθηκε αφού διατύπωσε έντονες επικρίσεις για την αστυνομία, σύμφωνα με το ΑΠΕ-ΜΠΕ.

Στις πρώτες δηλώσεις του μετά τον διορισμό του, ο Ντέιβιντ Κάμερον είπε πως ευελπιστεί πως η εμπειρία του ως πρωθυπουργού θα τον βοηθήσει να ασχοληθεί με τις τρέχουσες διεθνείς προκλήσεις.

Ο Κάμερον ήταν πρωθυπουργός από το 2010 έως το 2016, όταν παραιτήθηκε μετά το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος για το Brexit, κατά το οποίο η Βρετανία ψήφισε υπέρ της αποχώρησης από την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Η απρόσμενη επιστροφή του στην πρώτη γραμμή της βρετανικής πολιτικής πραγματοποιείται αφού πέρασε τα τελευταία επτά χρόνια γράφοντας τα απομνημονεύματά του και εμπλεκόμενος με τις επιχειρήσεις, περιλαμβανομένης της Greensill Capital, μιας εταιρίας χρηματοοικονομικών υπηρεσιών η οποία κατέρρευσε αργότερα.

Η κατάρρευση της Greensill πυροδότησε ερωτήματα σχετικά με το σε ποιο βαθμό πρώην ηγέτες μπορούν να χρησιμοποιούν το στάτους τους προκειμένου να επηρεάσουν την κυβερνητική πολιτική, αφού ο Κάμερον είχε επικοινωνήσει κατ΄επανάληψη με υψηλόβαθμους υπουργούς το 2020 κάνοντας λόμπινγκ για την εταιρία.

Το γραφείο του Σούνακ δήλωσε σήμερα πως ο βασιλιάς Κάρολος ενέκρινε την απόφαση να δοθεί έδρα στον Κάμερον στη βρετανική άνω βουλή, τη Βουλή των Λόρδων, επιτρέποντάς του να επιστρέψει στην κυβέρνηση ως υπουργός παρότι δεν είναι πλέον εκλεγμένο μέλος του κοινοβουλίου.

Το περίφημο δημοψήφισμα

Αν και αντίθετος στην έξοδο του Ηνωμένου Βασιλείου από την Ευρωπαϊκή Ενωση, ο Κάμερον ανακοίνωσε το 2013 την διεξαγωγή δημοψηφίσματος, εγχείρημα υψηλού ρίσκου, για το θέμα που δίχαζε επί δεκαετίες το κόμμα του.

Τον Ιούνιο 2016, ο Κάμερον έχασε το στοίχημα και τον κύρος του ως πρωθυπουργού. Στο περιθώριο της πολιτικής, συζητήθηκε για τον ρόλο του ως λομπίστα υπέρ της εταιρείας χρηματο-οικονομνικών υπηρεσιών Greensill, η πτώχευση της οποίας προκάλεσε πολιτικο-οικονομικό σκάνδαλο.

Ηταν ακόμη ένα χαστούκι για τον Ντέιβιντ Κάμερον, που είχε συνηθίσει να του χαμογελά η ζωή.

Η γρήγορη άνοδος

Ο καλοαναθρεμένος Κάμερον ποτέ δεν εξήψε το ενδιαφέρον, ούτε στις τάξεις του Συντηρητικού Κόμματος ούτε στους βρετανούς ψηφοφόρους, αν και δεν έχανε ευκαιρία να επιδεικνύει το καυστικό του χιούμορ από τα έδρανα της Βουλής των Κοινοτήτων.

Εκπαίδευση στο Κολλέγιο του Ιτον, όπου φοίτησε και ο πολιτικός του ανταγωνιστής Μπόρις Τζόνσον, ο πρωθυπουργός που παρέλαβε την σκυτάλη από τον Κάμερον για να υλοποιήσει το Brexit, σπουδές στην Οξφόρδη και μετά είσοδος στην πολιτική: η διαδρομή του, η χαρακτηριστική διαδρομή των γόνων της βρετανικής ελίτ, ήταν ανέφελη μέχρι την εκλογή του στην ηγεσία των Τόρις το 2005.

«Είναι μορφωμένος, αλλά όχι διανούμενος, αποφασιστικός, αλλά όχι δεποστικός, τζέντλμαν αλλά όχι σνομπ (...) είναι θρησκευόμενος, αλλά όχι υπερβολικά. Οι άνθρωποι του είδους του έχουν πολλούς περιορισμούς - έλλειψη αυθεντικότητας, απουσία πάθους, κλίση στην αυταρέσκεια - αλλά επί μακρόν κυβερνούσαν τον κόσμο», σύμφωνα με τον δημοσιογράφο και βιογράφο Τσαρλς Μουρ.

Ο Κάμερον θέλει να εκσυγχρονίσει το κόμμα των Τόρις και να αναβιώσει τον συμπονετικό συντηρητισμό. Ελπίζει να δώσει τέλος στις διαμάχες για την Ευρώπη, πηγή «αιματηρών» εσωκομματικών συγκρούσεων που προκάλεσαν και την πτώση της Σιδηράς Κυρίας, της Μάργκαρετ Θάτσερ, το 1990.

Η ιδέα του δημοψηφίσματος γεννιέται κατά την άνοδο σε ισχύ του λαϊκιστικού, ευρωφοβικού UKIP που έχει ως στόχο τις ευρωεκλογές του 2014 και το βλέμμα στραμμένο στις βουλευτικές εκλογές του 2015.

«Πραγματιστής ευρωσκεπτικιστής»

Το παράδοξο για τον Ντέιβιντ Κάμερον που έκανε επί μήνες καμπάνια υπέρ της παραμονής της χώρας του στην Ευρωπαϊκή Ενωση, διατυπώνοντας προβλέψεις για καταστροφή σε περίπτωση εξόδου, ήταν ότι υπήρξε αρχικά ευρωσκεπτικιστής.

«Αλλά πραγματιστής ευρωσκεπτικιστής, εξ ου και η δυσκολία του να πείσει του ευρωσκεπτικιστές», γράφει ο Πίτερ Σνόουντον, συγγραφέας του βιβλίου «Cameron at 10», με θέμα τα πρώτα χρόνια του στην ηγεσία των Τόρις.

Ο Κάμερον καταφέρνει να εξασφαλίσει νίκη για το κόμμα στις εκλογές του 2015, εξασφαλίζοντας μάλιστα την απόλυτη πλειοψηφία, αφήνοντας στο πεδίο της μάχης τους Φιλελεύθερους Δημοκράτες συμμάχους του, που κατέγραψαν ιστορική ήττα χάνοντας 49 από τις 57 έδρες τους.

Οι αλυσιδωτές του νίκες, με το κερδισμένο στοίχημα του δημοψηφίσματος του 2014 για την ανεξαρτησία της Σκωτίας και την εκλογική νίκη του 2015, σταμάτησαν στο δημοψήφισμα του Ιουνίου 2016 για την παραμονή ή μη στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Η επικράτηση της ψήφου υπέρ του Brexit έφερε την πτώση του.

Ο Κάμερον άφησε πίσω του μία δυναμική οικονομία, με σχετικά χαμηλή ανεργία. Αλλά η λιτότητα που εφάρμοσε οδήγησε σε κοινωνική αβεβαιότητα και η μεταχείριση που επεφύλαξε η κυβέρνησή του στους πλέον ευάλωτους προκάλεσε σοκ.

Υπό την ηγεσία του, το Συντηρητικό Κόμμα αποδέχθηκε τον γάμο των ομοφύλων, το 2014, ένα βήμα για το οποίο ο ίδιος επαίρεται.