Γκρέτα Γκάρμπο, Κάρυ Γκραντ : 10 ηθοποιοί που θα έπρεπε να είχαν κερδίσει Όσκαρ- τι λέει ο Θοδωρής Κουτσογιαννόπουλος

Δεν υπάρχει σαφής λογική πίσω από τις βραβεύσεις των Όσκαρ. Τι συμβαίνει με τους Λεονάρντο Ντι Κάπριο, ή με τον Μπραντ Πιτ και τον Τομ Κρουζ παλιότερα; Αν και δε μοιάζουν ακριβώς, είναι οι τρεις γνωστότεροι ηθοποιοί που, για κάποιο λόγο, πληρώνουν τη μεγάλη δημοφιλία τους, ίσως και τις ογκώδεις αμοιβές τους, με την απώλεια ενός Όσκαρ- κλοπή, θα ισχυριστούν μερικοί, όπως στην περίπτωση του Κρους για τη Μανόλια, ή του Ντι Κάπριο για το Τι Βασανίζει τον Γκίλμπερτ Γκρέϊπ. Όλα είναι σχετικά και αποδείξεις δεν υπάρχουν, για τις συμπάθειες, τις τυχόν προτιμήσεις, τα λεφτά και τη δόξα. Ποιός χρωστούσε Όσκαρ στον Ζαν Ντυζαρντέν, τον Τζέϊμι Φοξ, ή την Τζούλια Ρόμπερτς, που για την Έριν Μπρόκοβιτς, και τα 15 εκατομμύρια της έλαβε, και όλες τις τιμές επίσης. Όσα φέρνει η στιγμή, δεν τα φέρνει μια καριέρα. Άλλοι ιδρώνουν (όπως ο Αλ Πατσίνο, ο Πολ Νιούμαν, η Τζέραλντιν Πέϊτζ, η Κέϊτ Γουίνσλετ ή ο Τζεφ Μπρίτζες) κι άλλοι το παίρνουν με τη μία. Να εκείνοι που έμειναν με τον καημό, ή με την Ιστορία στο πλάϊ τους.  

  - ΚΑΡΙ ΓΚΡΑΝΤ   Ο μάστερ της σοφιστικέ κομεντί, αγαπημένος ηθοποιός του Χίτσκοκ, ο τέλειος παρτενέρ, ένας ακροβάτης (μεταφορικά και κυριολεκτικά, αφού πρωτοδούλεψε σε τσίρκο ως ισορροπιστής) των συναισθημάτων και της τεχνικής, ανάλαφρος σαν πούπουλο και ακριβής σαν διαβήτης, υπήρξε υποψήφιος μόνο δύο φορές και μόνο για ξεχασμένα μελοδράματα, κι όχι για τις πάμπολλες ταινίες που φώτισε με το αστραπιαίο πνεύμα του. Ίσως, η σοβαρότερη όλων των παραλείψεων. 

   - ΓΚΡΕΤΑ ΓΚΑΡΜΠΟ   Καθόρισε μια εποχή και πέρασε με επιτυχία από τον βωβό στον ομιλούντα. Το απόλυτο αστέρι της MGM επηρέασε πάρα πολλές ηθοποιούς, από την Κάθριν Χέμπορν ως τη Μελίνα Μερκούρη και είναι η μεγάλη γέφυρα του ευρωπαϊκού εξπρεσιονισμού με το σύγχρονο κινηματογραφικό παίξιμο, λόγω του ατσάλινου, μοναδικού προσώπου της. 4 φορές υποψήφια, δεν κέρδισε ποτέ. Όπως και ο Όρσον Γουέλς, δεν καταδέχτηκε να παρευρεθεί στην βράβευση της με τιμητικό Όσκαρ, διαφυλάσσοντας τον μυστικοπαθή της μύθο. 

   - ΠΙΤΕΡ Ο' ΤΟΥΛ   Ο αρνητικός ρέκορντμαν το πάλεψε, πάντα με πρώτους ρόλους, και έχασε πολλές φορές σε ταινίες που είχαν μόνο εκείνο για κράχτη. Το ότι δεν πήρε το Όσκαρ για τον Λόρενς της Αραβίας, παραμένει μια από τις μεγάλες αδικίες του θεσμού.  

  - ΡΙΤΣΑΡΝΤ ΜΠΕΡΤΟΝ   7 φορές υποψήφιος για Όσκαρ αλλά ποτέ νικητής, πρέπει να συγκαταλέγεται στις περιπτώσεις πολύ ακριβοπληρωμένων και εξαιρετικά γνωστών σε παραφιλολογικά έντυπα της εποχής, που κανείς δεν κατάλαβε ότι τα χρόνια πέρασαν αλλά βραβείο δεν πήρε ποτέ. Αντίθετα, η γυναίκα της ζωής του, η Ελίζαμπεθ Τέϊλορ, απείρως πιο δραματική και διαβόητη, τα κατάφερε δις.  

  - ΚΑΡΟΛ ΛΟΜΠΑΡΝΤ   Ήταν η πρίμα κωμικός της δεκαετίας του 30, μεσουρανούσε και αγαπιόταν από το μεγάλο κοινό, αλλά έχασε νωρίς τη ζωή της, σε αεροπορικό δυστύχημα, αφήνοντας πίσω και απαρηγόρητο τον Κλαρκ Γκέϊμπλ. Μαζί με την Αϊρίν Νταν και την επίσης σπουδαία Ρόζαλντ Ράσελ, ήταν η κομεντιέν που δεν ευτύχησε να έχει ένα Όσκαρ, υπηρετώντας ένας είδος που σπάνια (Κλοντέτ Κολμπέρ, στο Συνέβη Μια Νύχτα) βρήκε σαφή ανταμοιβή στα Όσκαρ.    

- ΠΙΤΕΡ ΣΕΛΕΡΣ   Ο Σέλερς δεν ήταν ένας απλός κωμικός, αλλά μια ιδιοφυΐα μπροστά από την εποχή του. Δεν ήταν υποψήφιος για το Πάρτι αλλά για τον τριπλό, εκπληκτικό του ρόλο στο ΣΟΣ Μόσχα Καλεί Πεντάγωνο και τον πονηρά δραματικό, κι έναν από τους τελευταίους του, στο Να Είσαι Εκεί Κύριε Τσανς. Δεν πειράζει που δεν έχει Όσκαρ- δεν κάνει διαφορά στους θαυμαστές του. Παρόμοια περίπτωση είναι και ο Μπιλ Μάρεϊ, ένας ξερός, ιδιόμορφος και acquired taste ηθοποιός, που έχει φαν που ορκίζονται στο όνομα του και βρέθηκε στην πεντάδα των Όσκαρ μόνο για το Χαμένοι στη Μετάφραση (κι όχι για τη Μέρα της Μαρμότας). Ο Τζιμ Κάρεϊ, αν συνεχίσουμε με τους κωμικούς, εκπροσωπεί μια ομάδα ηθοποιών που δεν έχουν καν βρεθεί στην πεντάδα, παρά τις αποδεδειγμένες, εμπορικά και ποιοτικά, δεξιότητες τους- και παρά τις υπερβολές σε κάποιες ταινίες, που δεν έχουν φτάσει να αμαυρώσουν τη συνολική τους εικόνα. Ελαστικός και ριψοκίνδυνος στις επιλογές του, ο Κάρεϊ είδε την Ακαδημία να του κλείνει την πόρτα τις δυο φορές που προσπάθησε να πάει πέρα από την δύσκολη ευκολία του, στο Truman Show και τον Άνθρωπο στο Φεγγάρι. Θυμίζει τον Τζέρι Λιούις; Πολύ. Και για εκείνον, τα Όσκαρ δεν θεώρησαν πως διαθέτει αρκετή διάσταση και βάθος, και δεν εκτίμησαν τον κλόουν πίσω από την τραγωδία. Βάλτε και τον Στιβ Μάρτιν στους τελείως απόντες. Όσο για τον Έντι Μέρφι, μία φορά πήγε να κάνει την έκπληξη με το Dreamgirls, αλλά την ίδια χρονιά τον χαντάκωσε το ειδεχθές Norbit. 

- ΤΣΑΡΛΙ ΤΣΑΠΛΙΝ   Ε τότε τι να πει κανείς για τον Τσάρλι Τσάπλιν. Δεν βραβεύτηκε ποτέ ως ηθοποιός, παρότι είναι ο μεγαλύτερος κωμικός που πέρασε ποτέ, ούτε όμως και ως σκηνοθέτης, παρά μόνο ως συνθέτης, κι αυτό από παρασπονδία και με καθυστέρηση 20 χρόνων, όταν επιτέλους προβλήθηκαν σε κινηματογραφική αίθουσα του Λος Άντζελες τα Φώτα της Ράμπας και κρίθηκαν ικανά να διαγωνιστούν επίσημα   

 -ΚΛΟΝΤ ΡΕΪΝΣ   Ένας από τους χαρακτηριστικούς καρατερίστες της δεκαετίας του 40, που θα μείνει γνωστός από την φιλία του με τον Χόμφρεϊ Μπόγκαρτ στην Καζαμπλάνκα, αλλά παρά τις αρκετές του υποψηφιότητες, ποτέ δεν πήρε Όσκαρ, όπως και πολλές ανεπανάληπτες "μούρες" του παλιού σινεμά- ο Ρόμπερτ Μόρλεϊ, ο εμιγκρές Πέτερ Λόρε, ο Μπέϊζιλ Ράθμποουν, ο Ραλφ Μπέλαμι και ο Ακίμ Ταμίροφ.   

 - ΓΚΛΕΝ ΚΛΟΟΥΖ   Με τον Άλμπερτ Νομπς, η Γκλεν Κλόουζ έφτασε τις 6 υποψηφιότητες, χωρίς καμιά να έχει εξαργυρωθεί. Στην αρχή της σταθερής καριέρας της απειλούσε την Μέριλ Στριπ διεκδικώντας ρόλους παρόμοιας τυπολογίας, αλλά η πορεία δεν της έφερε τα βραβεία, ή έστω και το ένα βραβείο, που δικαιούται. Μάλιστα πρόπερσι έχασε από τη νέμεσι της, τη Σιδηρά Κυρία Στριπ, η οποία έχει απογειωθεί σε νίκες και κυρίως υποψηφιότητες και αναδρομικά, δεν συγκρίνεται σε εύρος.   

 - ΙΖΑΜΠΕΛ ΑΤΖΑΝΙ   Ως παθιασμένη Αντέλ Ουγκό στα 19 της χρόνια, και ως τρικυμιώδης Καμίλ Κλοντέλ, η Ιζαμπέλ Ατζανί ανάγκασε τα μέλη των Όσκαρ να την τοποθετήσουν στην πεντάδα, το 1975 και το 1988 αντίστοιχα. η Γαλλίδα ηθοποιός με τα 5 Σεζάρ και τα βραβεία στις Κάννες υπενθυμίζει πως μερικές φορές μεγάλοι ηθοποιοί εκτός Αμερικής αποτελούν δίκαια αλλά περιστασιακά άλλοθι για τα φιλοαγγλόφωνα Όσκαρ, και απλά αναστατώνουν τις προβλέψεις και τους σίγουρους. Ο Μαρτσέλο Μαστρογιάννι, η Κατρίν Ντενέβ και ο Μαξ φον Σίντοφ ήταν μερικοί από αυτούς, ενώ η Σοφία Λόρεν, η Σιμόν Σινιορέ και η Ζυλιέτ Μπινός στάθηκαν τυχεροί με τις περιστάσεις και τις συγκυρίες- για να μην μιλήσουμε για την τύχη του Μπενίνι, του Ντυζαρντέν και της Κοτιγιάρ...

Πηγή: www.lifo.gr