Η Ελένη Ράντου για τη μητέρα της που «δίνει» μάχη με την άνοια: «Πολλές φορές μπαίνω βλέπω το βλέμμα της να είναι εχθρικό & φεύγω κομμάτια» (φωτό)

Η Ελένη Ράντου βρέθηκε καλεσμένη στο podcast της Μαρίας Μπακοδήμου.

Η ηθοποιός συζήτησε για ποικίλα θέματα αλλά και για την ασθένεια, με την οποία «παλεύει» η μητέρα της εδώ και έξι χρόνια.

Περιέγραψε τις δυσκολίες της ασθένειας τόσο για τον ασθενή, αλλά και για τον οικείο κύκλο του και μοιράστηκε μερικές λεπτομέρειες από τη φροντίδα που της παρέχει.

Αρχικά, η Ελένη Ράντου τόνισε ότι χρήζει ψυχολογικής βοήθειας ο άνθρωπος που λειτουργεί ως φροντιστής σε ασθενείς με άνοια: «Ο άνθρωπος που έχει αναλάβει τον φροντιστή πρέπει να έχει βοήθεια από ψυχολόγο για να ανταπεξέλθει. Το να μην σε θυμάται ο γονιός σου, σε χτυπάει τόσο πολύ που αποκλείεται να μην ταρακουνήσει το ψυχολογικό σου κομμάτι. Ο άνθρωπος είναι ζωντανός αλλά σαν να έχει φύγει. Στο σπίτι κάποια στιγμή επικρατούσε η απόλυτη τρέλα και με τις κοπέλες που ερχόντουσαν για φροντίδα αλλά και με εμάς. Η σύγχυση ήταν μεταδοτική, ειδικά όσο η μητέρα μου μιλούσε».

Και συνέχισε: «Πολλά τραύματα όσα και αν τα συνειδητοποιήσεις, δεν σημαίνει ότι τα λύνεις κιόλας. Μετά από απίστευτη δουλειά που έχω κάνει με τον εαυτό μου δεν κατάφερα να αλλάξω, κατάφερα απλά να καταλάβω γιατί κάνω ό, τι κάνω. Προσπάθησα να γαληνέψω το τέρας μέσα μου».

Σχετικά με το πρώτο σύμπτωμα της άνοιας, η ηθοποιός εξήγησε: «Το πρώτο σύμπτωμα της άνοιας είναι η έλλειψη συναισθημάτων. Τα συναισθήματα που γεννιούνται είναι πολύ επιθετικά. Η μητέρα μου είναι σε φάση που δεν μιλάει. Χρειάζεται τη φροντίδα ενός μωρού. Από όλη την οικογένεια, φροντιστής θα γίνει ο ένας. Είσαι τόσο εξαρτημένος από τον άρρωστο άνθρωπο, όσο είναι και εκείνος από εσένα. Υπήρξαν πολλές στιγμές που πήρα προσωπικά και πληγώθηκα με το γεγονός ότι φρόντιζα την μητέρα μου, αλλά δεν έπαιρνα αγάπη λόγω του ότι με την ασθένεια δεν μπορεί να νιώσει τίποτα από όλα αυτά. Πάω κάθε μέρα στην μητέρα μου γιατί έχω έναν τρόμο ότι αν αφήσω μέρες, δεν θα με γνωρίζει καθόλου. Παλεύεις με τα δικά σου φαντάσματα όταν έχεις έναν άνθρωπο με άνοια. Μαθαίνεις να δίνεις εντελώς ανιδιοτελώς, που το κάνεις μια φορά για το παιδί σου και μετά για τον γονιό σου».

Διαβάστε ακόμα: Βασίλης Παπακωνσταντίνου: «Πολιορκούσα την Ελένη Ράντου, δεν έπεφτε αλλά τελικά έπεσε» (βίντεο)

Σε άλλο σημείο, η ηθοποιός διηγήθηκε τις μεγάλες συναισθηματικές προκλήσεις που αντιμετωπίζει στο πλευρό της μητέρας της: «Πολλές φορές μπαίνω μέσα και βλέπω το βλέμμα της να είναι εχθρικό και φεύγω κομμάτια. Δυσκολεύομαι να το διαχειριστώ όλο αυτό. Έχει τύχει να της πω “μην με ξανακοιτάξεις έτσι γιατί θα σε πετάξω από το μπαλκόνι”. Συνεχώς μιλάω στον εαυτό μου και του τονίζω τι πρέπει να κάνω. Είναι δύσκολο να πιστέψεις ότι είναι ένας άνθρωπος άρρωστος και όχι η μητέρα σου. Οι ενοχές που είχα για να πάει η μητέρα μου σε ειδικό χώρο που θα έχει παρακολούθησε, ήταν εξοντωτικές, γιατί στο σπίτι μου ένιωθα ότι έχω τον έλεγχο. Υπέστη εγκεφαλικό και χρειαζόταν νοσοκομειακή υποστήριξη».

Στο ενδεχόμενο να αποσυνδέσει τη μητέρα της για να μην ταλαιπωρείται, η Ελένη Ράντου απάντησε: «Οι άνθρωποι φεύγουν από κοντά μας στα δύσκολα. Τώρα που η μητέρα μου είναι σε δύσκολη κατάσταση, δεν θέλω να φύγω από το πλευρό της. Μου αρέσει που δεν εγκαταλείπω τη μάχη, σε μια μάχη που είναι χαμένα. Όταν θα φύγει από τη ζωή η μητέρα μου, μπορεί και να υπάρχει φρικτή λύτρωση, παρόλα αυτά ποτέ μου δεν έχω ευχηθεί να φύγει για να λυτρωθεί. Το ότι ακόμα πηγαίνω εκεί, την βλέπω και την ακουμπάω, δεν μπορώ να το αλλάξω. Αυτό συμβαίνει εδώ και έξι χρόνια περίπου. Αν η μητέρα μου ζητούσε να την αποσυνδέσω, θα της έλεγα να απευθυνθεί αλλού, δεν θα μπορούσα να το κάνω. Κανείς δεν είναι έτοιμος για τον θάνατο».

Τέλος, παραδέχτηκε πως θα ήθελε η κόρη της να την αντιμετωπίσει όπως εκείνη τη μητέρα της σε περίπτωση που νοσούσε με άνοια.

«Αν μεγαλώνοντας νοσούσα και εγώ με άνοια, θα ήθελα η κόρη μου να έχει την ίδια αντιμετώπιση που έχω και εγώ με την μητέρα μου. Δεν με τιμάει αυτό που λέω, αλλά θα το ήθελα. Δεν θα ήθελα να με εγκαταλείψουν», κατέληξε η Ελένη Ράντου.

Διαβάστε ακόμα: Ελένη Ράντου: Δεν θα ευχόμουν άνοια σε κανέναν - Ο εγκέφαλος πεθαίνει αργά