1 χρόνος χωρίς την Μαριάννα Βαρδινογιάννη: Η γνωριμία με τον Βαρδή, τον άντρα της ζωής της - Πως την διηγήθηκε η αείμνηστη σπουδαία Ελληνίδα στην Ειρήνη Νικολοπούλου

Η μητέρα μου ήταν η κηδεμόνας της. Όταν πρώτο έφτασε στον Πειραιά από την Ερμιόνη, ο κύριος και η κυρία Μπουρνάκη, οι γονείς της Μαριάννας, εμπιστεύθηκαν στη μητέρα μου, την θυγατέρα τους. Αρκετά μεγαλύτερη η Κατίνα Ταγκάλου, η μαμά μου, άριστη μαθήτρια, έδειχνε να έχει τον αέρα της πρωτεύουσας, πηγαίνοντας στην Εμπορική σχολή εκείνης της εποχής κάτι σαν οικονομικό πανεπιστήμιο.

H κυρία Λίτσα Μπουρνάκη της πρότεινε να φροντίζει την μικρή και πανέμορφη Μαριάννα που είχε έρθει να τελειώσει κι αυτή το γυμνάσιο στον Πειραιά. Στο λιμάνι του Πειραιά κατέφθαναν από τα νησιά του Αργοσαρωνικού, όλοι όσοι νέοι και νέες της εποχής ήθελαν να σπουδάσουν και να προοδεύσουν….

Έτσι η Κατίνα πήγαινε στο γυμνάσιο έπαιρνε τους βαθμούς της νεαρής Μαριάννας και την πρόσεχε σαν τα μάτια της.

Προφήτης Ηλίας Πειραιάς γύρω στα 1956 και η μητέρα μου είναι ήδη 29 χρονών ,έχει πιάσει δουλειά στο πολιτικό γραφείο του Παύλου Βαρδινογιάννη.

Κάποια στιγμή, ο θείος του Παύλου, του Βαρδή του Θόδωρου του Σήφη του Νίκου του Γιώργου και της Ελένης μητέρας της Όλγας Κεφαλογιάννη, ο αγαπημένος τους θείος Λάμπρος, Κρητικός και αυτός από την Επισκοπή Ρεθύμνου, τόπου καταγωγής όλης της μεγάλης οικογένειας Βαρδινογιάννη, ερωτεύεται την μαμά μου, ζητάει το χέρι της και αρραβωνιάζονται…

Και αφού ο θείος Λάμπρος έχει αρραβωνιαστεί , πρόκειται να παντρευτεί την Κατίνα, όλα τα αδέλφια Βαρδινογιάννη επισκέπτονται το σπίτι της μαμάς μου για να γνωρίσουν την νύφη που τυχαίνει να είναι και συνεργάτης του αδελφού τους του Παύλου, ο οποίος πολιτεύεται.

Ο Βαρδής λοιπόν, όπως μου έχει διηγηθεί πολλές φορές ο ίδιος γιατί του αρέσει να διηγείται την ιστορία της ζωής του στην πραγματικότητα και της αγάπης του με τη Μαριάννα, αρχίζει να συχνάζει όλο και περισσότερο στο σπίτι της οδού Μουσών 27

Εκτός από την αρραβωνιαστικιά του θείου, με την οποία γίνονται καλοί φίλοι και κάνουν ατελείωτες πολιτικές συζητήσεις, η καρδιά του έχει αρχίσει να χτυπάει κάθε φορά που βλέπει την Μαριάννα σε αυτό το σπίτι. Η Μαριάννα πηγαινοερχόταν για να ζητήσει από την κηδεμόνα της είτε να την βοηθήσει στα μαθήματα είτε να υπογράψει κάποιο χαρτί. Έκθαμβος ο Βαρδής μπροστά στην καλλονή με την μέση δαχτυλίδι, το ολόλευκο δέρμα και το στυλ στο ντύσιμο είτε φορούσε την ποδιά του σχολείου είτε ερχόταν καλοντυμένη και κομψή για να διαβάσει τα μαθήματα της αφού έμενε στην ίδια γειτονιά τη μητέρα μου.

Η Κατίνα όμως ήταν πολύ αυστηρή. Όταν διαπίστωσε ότι ο Βαρδής έδειχνε ενδιαφέρον για την προστατευόμενη της, απλά του έκοψε το βήχα:” Βαρδή μου σ’ αγαπώ σε εκτιμώ αλλά σε παρακαλώ πολύ μην κοιτάζεις αυτό το κορίτσι ,δεν είναι για σένα ,είναι πολύ μικρή και είναι υπό την προστασία μου.»

Η μοίρα όμως αλλά είχε στο νου της. Όταν άρχισαν οι προετοιμασίες του γάμου της Κατίνας με τον Λάμπρο, το νυφικό έτοιμο κρεμόταν στην ντουλάπα, Η τελετή δεν έγινε ποτέ. Η μαμά μου δεν παντρεύτηκε το Λάμπρο για λόγους που ποτέ δεν μάθαμε. Όλοι κρατούσαν σαν επτασφράγιστο μυστικό τους λόγους αυτού του αιφνίδιου χωρισμού. Χρόνια αργότερα, η μεν μητέρα μου κρατούσε το στόμα της κλειστό, ο κύριος Βαρδής έλεγε πάντα «αυτοί οι δυο έπρεπε να έχουν παντρευτεί, δεν κατάλαβα γιατί δεν παντρεύτηκαν». Και εγώ μη γνωρίζοντας τις αιτίες συμπλήρωνα: «ναι αλλά παντρεύτηκε τον μπαμπά μου και έτσι γεννηθήκαμε, η αδελφή μου κι εγώ».

Όταν λοιπόν ο Βαρδής κατάλαβε ότι δεν θα επέστρεφε ξανά σε αυτό το σπίτι και ενδεχομένως δεν θα ξανασυναντούσε την Μαριάννα, πήρε την απόφαση να αποχαιρετήσει επίσημα την μητέρα μου, να δηλώσει φίλος της παρά το χωρισμό με το θείο του και φυσικά η κρυφή του επιθυμία ήταν για μία ακόμη φορά να δει την Μαριάννα. Εκείνη λοιπόν την ημέρα του αποχαιρετισμού με την παρολίγο θεία του, επανεμφανίστηκε η Μαριάννα μέσα στο σπίτι μου, το πατρικό και βλέποντας την, ρίχνει το τελευταίο του χαρτί : «πάμε μια βόλτα;» της προτείνει.

Η Μαριάννα κοκκίνισε και του είπε «ούτε να το συζητάς». Απογοητευμένος και στεναχωρημένος με κατεβασμένο κεφάλι, παίρνει το δρόμο της επιστροφής. Μπαίνει στο τρόλεΐ για να πάει στο κέντρο του Πειραιά και εκεί μέσα στο τρόλεΐ, κάνει την εμφάνισή της η Μαριάννα η οποία πήγαινε στο μάθημα της.

Παίρνει ξανά θάρρος και της λέει:” αφού τελικά η μοίρα μας έφερε να βρεθούμε τόσο σύντομα μήπως να πάμε για μία λεμονάδα στην πλατεία Αλεξάνδρας -η πλατεία που είναι μπροστά στην εκκλησία της Αγίας Αικατερίνης -για να γνωριστούμε καλύτερα επιτέλους;

Από κείνη τη στιγμή και μέχρι χθες το βράδυ για 67 χρόνια, ο Βαρδής και η Μαριάννα ήταν αχώριστοι. Μόνο ο αδόκητος θάνατος της, την έκανε να αφήσει το χέρι του Βαρδή αυτού του στιβαρού Κρητικού που την λάτρεψε από την πρώτη στιγμή που την είδε ως την τελευταία…

Instagram/elenasdiary_blog

Διαβάστε ένα απόσπασμα από το άρθρο που έστειλε η Ειρήνη Νικολοπούλου στα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ του Σαββάτου

Κάποιοι αυτές τις μέρες την χαρακτήρισαν ως Αγία, προσωπικά την αποκάλεσα Ελληνίδα πριγκίπισσα του λαού.

Μήπως όμως, χωρίς καμία υπερβολή, είναι αδύνατον να βάλουμε σε πρότυπα μία γυναίκα σαν την Μαριάννα Βαρδινογιάννη; Λίγοι έως ελάχιστοι γνωρίζουν το έργο της εκτός της Ελπίδας. Στην πατρίδα της όμως στον μικρό κοινό τόπο καταγωγής μας, την Ερμιόνη Αργολίδας, κάθε σπίτι, κάθε οικογένεια έχει και κάποια ιστορία να διηγηθεί, ιστορία προσφοράς που δέχτηκε από αυτή την σπουδαία Ερμιονίτισσα.

Η Μαριάννα ήταν εκεί για όλους. Η πόρτα της πάντα ανοιχτή. Η καρδιά της ακόμα πιο ανοιχτή. Άνοιγε για να ακούσει τον πόνο, την στεναχώρια, την αρρώστια, την αναζήτηση εργασίας. Ήταν παρούσα και ανταποκρινόταν σε όλους. Η μαγική λέξη «είμαι από την Ερμιόνη» αρκούσε για εκείνην. Εκείνο όμως που ίσως αγνοούν ακόμη και οι συμπατριώτες της είναι ότι η Μαριάννα ζούσε για να προσφέρει κάθε μέρα σε ολη την Ελλάδα. Ατελείωτη είναι η λίστα των ανθρώπων των οικογενειών που με κάθε τρόπο άγγιζε για να απαλύνει την λύπη τους, να τους στηρίξει ηθικά και υλικά ,να τους δώσει κουράγιο. Πόσες ζωές έσωσε και έδωσε αυτή η γυναίκα; Μόνο εκείνη ξέρει και τώρα πήρε τα μυστικά της , μαζί της.Εκείνη και ο Βαρδής. Ένα ζευγάρι τόσο δυνατό και ταυτόχρονα ένα ζευγάρι με τόση ανάγκη για δύναμη προσφοράς απλόχερα και πάντα διακριτικά.

Οι δύο τους από τότε που συναντήθηκαν για πρώτη φορά στο σπίτι της μητέρας μου στον Πειραιά, κηδεμόνα της Μαριάννας, εκείνη παιδούλα και εκείνος ένας Κρητίκαρος αξιωματικός του ναυτικού γεννήθηκε μια μεγάλη αγάπη, ένας δεσμός που έμελλε να τους αναδείξει στο πιο ισχυρό ζευγάρι της Ελλάδας.

Η ζωή ήταν μαζί τους γενναιόδωρη, και εκείνοι γεννημένοι και οι δύο για να δίνουν, να επιστρέφουν, να γίνουν προστάτες αδυνάτων. Δεν την απασχολούσε την Μαριάννα ποιος είσαι, από που κατάγεσαι, τι ψηφίζεις, πως σκέφτεσαι δεν χρειαζόταν να της υποδείξουν τι σημαίνει κοινωνική ευθύνη. Ήταν ο ορισμός της.

Πολύ θα νόμιζαν ότι υπήρχαν στρατιές πίσω της ειδικών που επιστράτευε κάθε φορά για να δημιουργεί επαφές σε παγκόσμιο επίπεδο, για να την υποδέχεται ο Πάπας στη Ρώμη, για να την καλωσορίζουν όλοι οι Βασιλείς και οι πρίγκιπες της γης, για να την αναγνωρίζουν οι πρωθυπουργοί και αρχηγοί κρατών.

Και όμως όχι! το πολυμήχανό μυαλό της Μαριάννας ήταν εκείνο που κινούσε τα πάντα, μαζί με μία χούφτα ανθρώπων δικών της που δεν άλλαξαν ποτέ. Ηταν η Ινώ, ήταν η Γωγώ ήταν η Νούλη της, η Λυδία, ο Θωμάς.

Η Μαριάννα ήταν ταυτόχρονα οραματίστρια και CEO. Το κορίτσι με τη μέση δαχτυλίδι, η αρχόντισσα από την ταπεινή Ερμιόνη Διέθετε πυγμή και ενσυναίσθηση, διέθετε μυαλό και καρδιά,

Διαβάστε ακόμα:

• Mαριάννα Βαρδινογιάννη: Όταν πήγε στην Αμοργό να συναντήσει τον σύζυγό της που ήταν εξόριστος ως αντιστασιακός Αξιωματικός του Ναυτικού - ''Άφησα πίσω δύο μικρά παιδιά & ένα βρέφος στην μητέρα μου''
• Vintage φωτογραφίες της Μαριάννας Βαρδινογιάννη: Η γυναίκα που είχε όραμα - Ταύτισε τη ζωή της με την φιλανθρωπία
• Έφυγε από τη ζωή η Μαριάννα Βαρδή Βαρδινογιάννη - Το παγκόσμιο έργο & η διεθνής ακτινοβολία της Πρέσβειρας Καλής Θελήσεως της UNESCO, προέδρου της "ΕΛΠΙΔΑΣ" (φωτό & βίντεο)