Πέθανε ο πρίγκιπας Μιχαήλ της Ελλάδος & της Δανίας ή αλλιώς, Michel de Grece - Η καριέρα ως συγγραφέας & ο γάμος με τη διάσημη ζωγράφο, Μαρίνα Καρέλλα (φωτό-βίντεο)

"Έφυγε" από τη ζωή ο πρίγκιπας Μιχαήλ της Ελλάδος και της Δανίας σε ηλικία 85 ετών.

Ήταν ο μοναδικός εν ζωή εγγονός του Γεωργίου του Α’ καθώς ο πατέρας του ο πρίγκιπας Χριστόφορος, ήταν ο πέμπτος υιός του βασιλιά ενώ η μητέρα του ήταν η Φραγκίσκη της Ορλεάνης, από τον οίκο των Βουρβόνων.

Γεννημένος το 1930 στη Ρώμη ο Michel de Grece (Μισελ ντε Γρκες) όπως είναι γνωστός, είναι πετυχημένος συγγραφέας μυθιστορηματικών βιογραφιών και μυθιστορημάτων στα γαλλικά.

Ο πατέρας του απεβίωσε, όταν ο Μιχαήλ ήταν σε ηλικία μόλις ενός έτους. Στις αρχές του 1940, μετά τον θάνατο του Πρίγκιπα Χριστόφορου, η Φραγκίσκη είχε σχεδιάσει την εγκατάστασή της, με τον υιό της Μιχαήλ, στη Ελλάδα.

Ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος είχε ξεσπάσει και στις αρχές του καλοκαιριού του 1940, ο Γεώργιος Β΄ της Ελλάδας την ειδοποίησε να εγκαταλείψει τάχιστα την Ιταλία.

Έτσι ο Μιχαήλ πέρασε τα παιδικά του χρόνια στο Λαράς του Ισπανικού Μαρόκου και στη Μάλαγα της Ισπανίας. Σπούδασε στο Παρίσι πολιτικές επιστήμες. Στο τέλος της δεκαετίας του 1950 επέστρεψε στην Ελλάδα και υπηρέτησε τη στρατιωτική του θητεία στην Θεσσαλονίκη ως αξιωματικός του Ιππικού/Τεθωρακισμένων.

Παντρεύτηκε  στις 7 Φεβρουαρίου 1965 στην Αθήνα τη Μαρίνα Καρέλλα, διάσημη ζωγράφο, γλύπτρια και σκηνογράφο, μαθήτρια του Τσαρούχη. Ο γάμος αυτός αναγνωρίσθηκε από τον βασιλιά Κωνσταντίνο Β΄ της Ελλάδας, αφού πρώτα ο Μιχαήλ παραιτήθηκε των δικαιωμάτων του στον ελληνικό θρόνο.

Δείτε επίσης: Ο ορφανός πρίγκιπας Μιχαήλ παραιτήθηκε για να παντρευτεί τον μεγάλο του έρωτα, την Μαρίνα Καρέλλα - Οι κόρες τους & τα best sellers μυθιστορήματα του (Φωτό & Βίντεο)

Με το γάμο του έφυγε από το Τατόι και ζούσε με τη σύζυγό του στο Μαρούσι. Με την Μαρίνα Καρέλλα απέκτησαν δύο παιδιά: Την Αλεξάνδρα, γενν. 15 Οκτωβρίου 1968, παντρεύτηκε τον Νικόλαο Μιρζαγιάντζ και απέκτησαν δύο παιδιά, τον Τιγκράν και τον Δαρείο.

Την Όλγα, γενν. 17 Νοεμβρίου 1971, παντρεύτηκε τον μακρινό της συγγενή Πρίγκιπα Αίμονα, γιο του Αμεντέο δούκα της Αόστης.

Ο Αίμων (ιταλ. Αϊμόνε) είναι γιος της Ειρήνης, κόρης του Κωνσταντίνου Α΄ της Ελλάδας. Η Όλγα είναι δισεγγονή και ο Αϊμόνε τρισεγγονός του Γεωργίου Α΄ της Ελλάδας. Έχουν τρία παιδιά, τον Ουμπέρτο, τον Αμαντέο και την Ισαβέλλα πρίγκιπες της Σαβοΐας.

Δείτε επίσης: Αποκλειστικές φωτό: Ο πρίγκιπας Μιχαήλ και η διάσημη σύζυγος του Μαρίνα Καρέλλα σε τρυφερές στιγμές - αγκαλιά στην Αθήνα

Ο Μιχαήλ ήταν το μόνο μέλος της Ελληνικής Βασιλικής οικογένειας, που δεν έφυγε από την Ελλάδα μετά το αποτυχημένο Κίνημα της 13ης Δεκεμβρίου 1967, που επιχείρησε ο Κωνσταντίνος Β΄ για να ανατρέψει την Χούντα. Είναι επίσης το μόνο μέλος της Ελληνικής Βασιλικής Οικογένειας, που έχει Ελληνική υπηκοότητα, καθώς είναι εγγεγραμμένος στο δημοτολόγιο του Δήμου Αθηναίων, ως "Μιχαήλ Ντε Γκρες".

«Ζούμε ανάμεσα στη Γαλλία και την Ελλάδα, ταξιδεύουμε πολύ, πάμε συχνά στην Αμερική, όπου είναι μία από τις δύο κόρες μας» θα πει ο ίδιος σύμφωνα με το blogs.sch.gr, σε συνέντευξή του στην Ράσσια Κοντράρου, ερωτώμενος για το αν ζει στη Γαλλία.

Ένα απόσπασμα από την συνέντευξη του πρίγκιπα Μιχαήλ

Είστε από τους γαλαζοαίματους που αποποιήθηκαν τη μοίρα των ανθρώπων αυτών που παντρεύονται γόνους άλλων βασιλικών οικογενειών. Σπάσατε την αλυσίδα όταν παντρευτήκατε τη ζωγράφο Μαρίνα Καρέλλα. Τραβήξατε έτσι έναν δρόμο ελευθερίας, όπως περίπου και ο Βουρβώνος Μαχαραγιάς. Είχατε διαβλέψει ότι δεν υπήρχε μέλλον για τις βασιλείες στην εποχή μας;

«Οχι, διόλου. Απλώς ήθελα να κάνω κάτι στη ζωή μου. Βρήκα τη Μαρίνα, τη θαύμαζα γιατί ήταν μια προσωπικότητα, ήταν ήδη γνωστή ως ζωγράφος, μου άρεσε η δουλειά της, την αγάπησα, την παντρεύτηκα. Είπα πως είμαι ο τελευταίος της γραμμής, ένας παραπάνω, ένας παρακάτω δεν παίζει ρόλο, και θα κάνω τη δική μου ζωή. Θα διαλέξω τη δική μου καριέρα. Ηταν πράγματι μια ένδειξη ανεξαρτησίας. Μου φάνηκε φυσικό. Τώρα βλέπω πως έπειτα όλοι έκαναν το ίδιο. Αλλά όταν εγώ το αποφάσισα δεν ήταν καθόλου εύκολο».

– Γιατί;

«Γιατί ο κύκλος μου δεν το δεχόταν. Τελικά όλα πήγαν καλά κι είμαστε όλοι ευτυχείς».

– Κατοικείτε στη Γαλλία…

«Οχι, ζούμε ανάμεσα στη Γαλλία και την Ελλάδα, ταξιδεύουμε πολύ, πάμε συχνά στην Αμερική, όπου είναι μία από τις δύο κόρες μας».

– Ορμητήριό σας, πάντως, δεν είναι η Ελλάδα. Θεωρείτε πως το περιβάλλον δεν είναι φιλικό για πρίγκιπες, ιδίως μετά την αλλαγή του πολιτεύματος;

«Αστειεύεστε (γελάει); Αντιθέτως το βρίσκω ακόμη πιο φιλικό».

– Ποια είναι η ανάμνησή σας από τη ζωή σας στα ελληνικά ανάκτορα;

«Αυτό που θυμάμαι περισσότερο είναι η συμπαθέστατη και ζεστότατη ατμόσφαιρα που κυριαρχούσε στην οικογένειά μας. Πέρασα πολύ ωραία με τον θείο μου τον Παύλο, τη Φρειδερίκη και τα παιδιά».

– Κατοικούσατε στο Τατόι;

«Βεβαίως. Στα δεκατέσσερά μου χρόνια μετά τον θάνατο και της μητέρας μου (σ.σ.: ο πατέρας του πέθανε όταν ήταν ενός έτους), και αφού δεν είχα πλέον γονείς ούτε αδέλφια ούτε κανέναν, ήρθα στην Ελλάδα και έγινα μέλος της οικογένειάς τους. Ημουν σαν παιδί τους. Πέρασα πάρα πολύ ωραία, ήταν ζεστοί και συμπαθητικοί».

– Τώρα στο Τατόι βρίσκονται συντηρητές και βγάζουν από το ανάκτορο έπιπλα, έργα τέχνης, πολύτιμα και μη αντικείμενα. Αν σας δινόταν η ευκαιρία να δείτε κάτι από αυτά, τι θα θέλατε να ξαναδείτε ως ανάμνηση από τα παιδικά σας χρόνια;

«Πρώτα από όλα δεν μου ανήκει τίποτα από αυτά. Ανήκουν στα εξαδέλφια μου και στο ελληνικό κράτος. Επίσης δεν συνδέομαι με αντικείμενα, αλλά με ανθρώπους».

– Το γεγονός ότι είστε γαλαζοαίματος σας διευκόλυνε στη δουλειά σας;

«Και ναι και όχι. Ναι, διότι είχα άδεια να δω κάποια αρχεία αρκετά δύσκολα και όχι, γιατί στον κύκλο των εκδοτών, των συγγραφέων και των δημοσιογράφων οι πρίγκιπες δεν έχουν την καλύτερη φήμη. Μας θεωρούν αμόρφωτους και ηλίθιους. Στην αρχή έλεγαν πως δεν είμαι σοβαρός και μου πήρε 15-20 χρόνια για να αποδείξω ότι είμαι επαγγελματίας συγγραφέας. Σήμερα ευτυχώς κανείς δεν το αμφισβητεί».

Συγγραφικό έργο

Ο Μιχαήλ έχει πλούσιο συγγραφικό έργο. Έχει εκδώσει πάνω από 20 βιβλία, ιστορικές βιογραφίες και μυθιστορήματα. Γαλλική εφημερίδα τον αποκαλούσε, τη δεκαετία του 1980, «συγγραφέα των αεροπορικών μπεστ-σέλερ»[1], με την έννοια του ότι δεν υπήρχε επιβάτης αεροπλάνου, που να μην είχε μαζί του το περίφημο μυθιστόρημα «La nuit du serail», την ιστορία της μικρής Γαλλίδας Αιμέ Ντυμπύκ, που την έπιασαν οι πειρατές και έφθασε να γίνει βαλιντέ-σουλτάνα, δηλαδή βασιλομήτωρ (μητέρα του σουλτάνου).

Δύο εκατομμύρια αντίτυπα έχει πουλήσει ως τώρα αυτό το ιστορικό μυθιστόρημα. Έχει παντού διαβαστεί πολύ - και στην Ελλάδα. Στη Γαλλία οι περισσότεροι αναγνώστες νομίζουν, ότι το Michel de Grèce είναι απλώς ένα συγγραφικό ονοματεπώνυμο.

Η περιπέτεια της γραφής άρχισε για τον Μιχαήλ στις αρχές της δεκαετίας του 1970 με ιστορικά δοκίμια ή ιστορικές βιογραφίες. Ένα δοκίμιο για την Ατλαντίδα, μια βιογραφία του Αυτοκράτορα Ανδρόνικου Α΄ Κομνηνού, ένα δοκίμιο για τον Ναπολέοντα Α΄ με τίτλο «Ο δράκος· όταν ο Ναπολέων έκανε την Ευρώπη να τρέμει», που εκνεύρισε πολύ τους Γάλλους και μια βιογραφία του Λουδοβίκου ΙΔ΄ με τον ειρωνικό τίτλο «Η ανάποδη όψη του ήλιου», ήταν από τα πρώτα βιβλία του.

Και από την ιστορία πέρασε στο ιστορικό μυθιστόρημα με έναν τρόπο σχεδόν φυσιολογικά επαγωγικό. Κάνοντας τις έρευνες για τον Ναπολέοντα έπεσε πάνω στην Αιμέ Ντυμπύκ. Τον ενδιέφερε η περίπτωσή της και όπου δεν έβρισκε στοιχεία συμπλήρωνε τις «τρύπες» με τη φαντασία του. Αργότερα διαπίστωνε την παράξενη λεπτομέρεια: κάτι που είχε επινοήσει, ήταν τελικά αληθινό. «La fiction rejoint la verité» («Η μυθοπλασία συναντά την αλήθεια»).

Ακολούθησαν ιστορικά μυθιστορήματα για τη μαχαρανή του Τζάνση, για τη Θεοδώρα, για τη Μπουμπουλίνα (που προκάλεσε και ένα ελληνικό -ερωτικό- σκάνδαλο), για τον τελευταίο σουλτάνο Αβδούλ Χαμίτ Β΄, όπου υποστηρίζεται ότι δεν ευθυνόταν για τη σφαγή των Αρμενίων, για την αυτοκράτειρα Καρλότα του Μεξικού, που έζησε 60 χρόνια μέσα στην τρέλα, τώρα για την Ιωάννα της Λωρραίνης, που την παρουσιάζει όχι ως αμόρφωτη βοσκοπούλα, αλλά ως νόθα κόρη κάποιου άρχοντα. Αλλά από όλους τους ήρωές του αγάπησε περισσότερο τη μαχαρανή του Τζάνση, που πολέμησε τους Άγγλους και είχε πλούσια ερωτική ζωή.

Ο Μιχαήλ έμεινε τρεις εβδομάδες στην Ινδία, σε μια απομονωμένη περιοχή, έξω από το τουριστικό κύκλωμα, όπου δούλεψε ως εθνολόγος για να συγκεντρώσει στοιχεία. Καθώς οι Άγγλοι είχαν κάψει όλα τα αρχεία, στηρίχθηκε στην πλούσια προφορική παράδοση για τη μαχαρανή. Τώρα, για να ξεκουραστεί, όπως λέει, δουλεύει για ένα glamorous book με θέμα τα Αυτοκρατορικά ρωσικά κοσμήματα.

Το κοινό του στη Γαλλία είναι κυρίως γυναίκες, από όλες τις κοινωνικές τάξεις. Εκ φύσεως σεμνός, δεν παίρνει μέρος στα πάρτι υπογραφών και θεωρεί καλύτερες κριτικές τους επαίνους των αναγνωστών του. Από την άποψη αυτή, όπως έχει και ο ίδιος δηλώσει, το τιμητικότερο από όλα τα βραβεία με τα οποία έχει τιμηθεί, είναι το βραβείο των αναγνωστριών του περιοδικού «Elle».

Άλλωστε, όπως υποστηρίζει, στη Γαλλία δεν υπάρχει συστηματική κριτική του είδους του ιστορικού μυθιστορήματος, που αυτός κάνει. Στην τηλεόραση εμφανίζεται σπάνια και πιστεύει, ότι στη Γαλλία «πουλάς» καλύτερα με τη δημοσιότητα του ραδιοφώνου, παρά με αυτή της τηλεόρασης.

Διάβασε πολλή ιστορία, απομνημονεύματα και αλληλογραφία. Τον ενδιέφερε το βιωμένο, το vecu, όπως λένε στα γαλλικά.