Winston Churchill: Θα γινόταν 150 , ο «πατέρας της νίκης» - Ο δημοσιογράφος που έγινε Πρωθυπουργός λάτρευε τα πούρα & το ουίσκι – Η μοναδική του αγάπη, η Κλεμεντίνη (φωτό & βίντεο)
Ένας από τους μεγαλύτερους ηγέτες του κόσμου.
-
x/@benonwine
Ο Σερ Ουίνστον Λέοναρντ Σπένσερ-Τσώρτσιλ (Sir Winston Leonard Spencer-Churchill, 30 Νοεμβρίου 1874 – 24 Ιανουαρίου 1965) ήταν Βρετανός πολιτικός, στρατιωτικός, δημοσιογράφος και συγγραφέας, πρωθυπουργός της χώρας του, κατά τις περιόδους 1940-45 και 1951-55.
Ηγέτης της Μεγάλης Βρετανίας από την άνοιξη του 1940 έως το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, το 1945, ήταν ένας από τους αρχιτέκτονες της συμμαχικής νίκης γι' αυτό και ονομάστηκε «Πατέρας της νίκης», καθώς συνέβαλε καθοριστικά στη διαμόρφωση του καθεστώτος των διεθνών συσχετισμών κατά τη μεταπολεμική περίοδο.
Το 1953 κέρδισε το Νόμπελ λογοτεχνίας και λάτρευε τα πούρα και το ουίσκι πέρα από την Κλεμεντίν και τα 5 παιδιά τους.
Τα πρώτα χρόνια
Ο Τσώρτσιλ γεννήθηκε στο Ανάκτορο Μπλενχάιμ της κομητείας της Οξφόρδης και ήταν γόνος εύπορης οικογένειας ευγενών, δευτερότοκος γιος του πολιτικού Ράντολφ Χένρυ Σπένσερ Τσώρτσιλ και της Αμερικανίδας Τζένης Τζέρομ (κόρης του Λέοναρντ Τζέρομ, τραπεζίτη και ιδιοκτήτη των New York Times).
Σπούδασε αρχικά στη σχολή Χάρροου, όπου επέδειξε ενδιαφέρον για την αγγλική φιλολογία και την ιστορία και κατόπιν στη στρατιωτική ακαδημία. Αξιωματικός του ιππικού από το 1895, παρακολούθησε τον ίδιο χρόνο, ως στρατιωτικός παρατηρητής, τις επαναστατικές εξελίξεις στην Κούβα και το 1896 εντάχθηκε στα βρετανικά στρατεύματα των Ινδιών. Το 1898 εντάχθηκε στις βρετανικές δυνάμεις της Αιγύπτου και πήρε μέρος στις επιχειρήσεις ανακατάληψης του Σουδάν.
Το 1900 εκλέχτηκε για πρώτη φορά βουλευτής του Συντηρητικού Κόμματος (Τόρις) αρνούμενος να ταυτισθεί στη συνέχεια με πολλές από τις επιλογές των συντηρητικών κυβερνήσεων, όπως τις σχετικές με την αύξηση των στρατιωτικών δαπανών, τις αποικιακές ρυθμίσεις και κυρίως με το θεσμοθετούμενο σύστημα προστατευτικού δασμολογίου. Οι διαφωνίες του αυτές οδήγησαν στην αποχώρησή του από τη συντηρητική παράταξη (1904) και την ένταξή του στους Φιλελεύθερους με τους οποίους επανεξελέγη βουλευτής του 1906.
Η σύζυγός του Κλεμεντίν
Η Κλεμεντιν γνώρισε για πρώτη φορά τον Ουίνστον το 1904 σε ένα χορό στο Crewe House, σπίτι του κόμη και της κόμισσας του Crewe. Τον Μάρτιο του 1908, συναντήθηκαν ξανά όταν κάθισαν δίπλα-δίπλα σε ένα δείπνο που διοργάνωσε η Lady St Helier, μία μακρινή συγγενής της Κλέμεντιν. Στην πρώτη σύντομη συνάντησή τους, ο Ουίνστον αναγνώρισε την ομορφιά και την αριστεία της Κλέμεντιν.
Τώρα, μετά από ένα βράδυ που πέρασε στην παρέα της, συνειδητοποίησε ότι ήταν ένα κορίτσι με έντονη εξυπνάδα και εξαιρετικό χαρακτήρα. Μετά από πέντε μήνες συναντήσεων σε κοινωνικές εκδηλώσεις, καθώς και συχνές αλληλογραφίες, ο Ουίνστον έκανε πρόταση γάμου στην Κλέμεντιν κατά τη διάρκεια ενός πάρτι στο παλάτι Μπλένχαϊμ στις 11 Αυγούστου 1908, σε ένα μικρό εξοχικό σπίτι γνωστό ως ο Ναός της Νταϊάνα.
Στις 12 Σεπτεμβρίου 1908 ο Ουίνστον και Κλέμεντιν παντρεύτηκαν στον ναό Αγία Μαργαρίτα, στο Ουέστμίνστερ και πέρασαν τον μήνα του μέλιτος στο Μπαβένο, στη Βενετία και στο κάστρο Βεβέρι στη Μοραβία, πριν εγκατασταθούν σε σπίτι στο Λονδίνο στην πλατεία Έκλεστον Νο 33.
Είχαν πέντε παιδιά: τη Νταϊάνα (1909-1963), τον Ράντολφ (1911-1968), τη Σάρα (1914-1982), τη Μάριγκολντ (1918-1921) και τη Μέρι (1922–2014). Μόνο η Μέρι, η νεότερη, μοιράστηκε τη μακροζωία των γονιών τους με τους άλλους να πεθαίνουν πριν φτάσουν τα 70 τους χρόνια: η Μαρίγκολντ πέθανε σε ηλικία δύο ετών και οι άλλοι τρεις (Νταϊάνα, Σάρα και Ράντολφ) όλοι πέθαναν στα 50 και τα 60 τους. Ο γάμος των Τσώρτσιλ ήταν στενός και στοργικός παρά τα άγχη της δημόσιας ζωής.
Τα πούρα & το Ουίσκι
Η ροπή του Ουίνστον Τσώτσιλ προς το αλκοόλ και τα πούρα είναι γνωστή σε όλους. Ο ετήσιος λογαριασμός στο ποτοπωλείο άγγιζε ένα ποσό τριπλάσιο του ετήσιου εισοδήματος ενός εργάτη της εποχής.
Ο εθισμός του στα πούρα άρχισε το 1895, όταν πήρε μέρος στον πόλεμο της Κούβας. Στο σπίτι του είχε ένα ολόκληρο δωμάτιο για να αποθήκευε.
Απεχθανόταν το τσιγάρο
«Αυτό το πράγμα θα σε σκοτώσει», έλεγε σε όσους έβλεπε να καπνίζουν απλά τσιγάρα. Ο γιατρός του, Τσαρλς Μόραν, που ζούσε υγιεινά και δεν πίνει γουλιά αλκοόλ, παρακολουθούσε καρτερικά αυτή την υπέρμετρη κατανάλωση αλκοόλ.
Χαρακτηριστικό το ευφυολόγημα του 1946, όταν η ευτραφής βουλευτής των Εργατικών, Μπέσι Μπράντοκ του είπε: “Είστε μεθυσμένος” με τον Τσώρτσιλ να της απαντά: “Κι εσείς κακάσχημη, κυρία μου. Όμως εγώ αύριο δεν θα είμαι σουρωμένος”.
Στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο
Τον Μάιο του 1940 διαδέχτηκε τον Νέβιλ Τσάμπερλεν στην αρχηγία μιας κυβέρνησης συνασπισμού και προέβη στο διάσημο διάγγελμα του προς τον Βρετανικό λαό.
«Δεν θα παραδοθούμε ποτέ»
Ο Τσώρτσιλ φοράει κράνος κατά τη διάρκεια συναγερμού αεροπορικής επιδρομής στη Μάχη της Αγγλίας το 1940.
Μετά την κατάρρευση και συνθηκολόγηση της Γαλλίας, η Βρετανία βρέθηκε πλέον μόνη της στον αγώνα ενάντια στη Ναζιστική Γερμανία. Ο Χίτλερ επεδίωκε έναν συμβιβασμό ή συμφωνία με τη Βρετανία έχοντας κατά νου τη σχεδιαζόμενη επίθεση κατά της Σοβιετικής Ένωσης. Παρά ταύτα η στάση του Τσώρτσιλ ήταν αδιαπραγμάτευτη. Πριν ξεκινήσει η Μάχη της Αγγλίας, προέβη σε έναν ακόμη λόγο, έξοχο δείγμα της ρητορικής του δεινότητας, με σκοπό να ανυψώσει το ηθικό των Βρετανών.
«Θα πολεμήσουμε στη Γαλλία, θα πολεμήσουμε σε θάλασσες και ωκεανούς, θα πολεμήσουμε με μεγαλύτερη εμπιστοσύνη στους αιθέρες, θα υπερασπίσουμε το νησί μας, ό,τι και να μας κοστίσει, θα πολεμήσουμε στους διαδρόμους προσγείωσης, θα πολεμήσουμε στα χωράφια και στους δρόμους, θα πολεμήσουμε στους λόφους. Δεν θα παραδοθούμε ποτέ!»
Μεταξύ 1941 και 1945 ο Ουίνστον Τσώρτσιλ διέσχισε τον Ατλαντικό πέντε φορές για να συσκεφθεί με τον πρόεδρο των Η.Π.Α. Φραγκλίνο Ρούζβελτ. Μετέβη δύο φορές στη Μόσχα, όπου συναντήθηκε με τον Ιωσήφ Στάλιν το 1942 και τον Οκτώβριο του 1944, όταν έγινε η περίφημη διανομή, η οποία βάρυνε καθοριστικά στον καθορισμό της μεταπολεμικής τύχης της Ελλάδας και των άλλων βαλκανικών χωρών. Ακόμα μετέβη το 1943 στο Κάιρο και την Τεχεράνη για τις αντίστοιχες διασκέψεις, στη Ρώμη το 1944 όπου συναντήθηκε με τον Γεώργιο Παπανδρέου, τον στρατάρχη Γιόσιπ Μπροζ Τίτο και τον Πάπα Πίο ΙΒ΄, στη Διάσκεψη της Γιάλτας τον Φεβρουάριο του 1945 για τη διαβόητη συμφωνία μεταξύ Ρούζβελτ, Τσώρτσιλ και Στάλιν, ενώ αρκετές φορές επισκέφθηκε το δυτικό μέτωπο και τον Ιούλιο του 1945 το Πότσδαμ για την τριμερή Διάσκεψη του Πότσδαμ με τον Χάρυ Τρούμαν και τον Στάλιν.
Με τους χειρισμούς του υπήρξε έτσι από τους καθοριστικότερους παράγοντες στην τελική νίκη των Συμμάχων, ενώ καθιέρωσε και τον χαιρετισμό της νίκης με τα δύο δάχτυλα (V). Δεν υπήρξε γεγονός στο οποίο να μην ήταν πρωταγωνιστής. Οι θέσεις του στηριζόμενες στη ρεαλιστική αναγνώριση και κοινή αποδοχή μεταξύ των πρωταγωνιστών νικητών των σφαιρών επιρροής, αποδείχθηκαν παράγοντες μιας μακροχρόνιας, αν και τεταμένης, ειρήνης μετά το τέλος του πολέμου.
Η βρετανική εξωτερική πολιτική τον έφεραν με τεθωρακισμένο όχημα από το Φάληρο στην Αθήνα, τα Χριστούγεννα του 1944, ενώ μαίνονταν οι μάχες των κυβερνητικών και των βρετανικών δυνάμεων με τον ΕΛΑΣ στα Δεκεμβριανά. Στην Αθήνα ο Τσώρτσιλ, σε σύσκεψη της ηγεσίας μεγάλης μερίδας του ελληνικού πολιτικού φάσματος, του αρχιεπισκόπου Δαμασκηνού συμπεριλαμβανομένου -και παρουσία των πρεσβευτών Η.Π.Α., Ε.Σ.Σ.Δ. και Γαλλίας- δεν άφησε αμφιβολίες για το ότι η Μεγάλη Βρετανία είχε τον πρώτο λόγο στα ελληνικά πολιτικά πράγματα.
Χαρακτηριστικές φράσεις
Ο Τσώρτσιλ ήταν δυναμικός ομιλητής και είχε την ικανότητα να εκφράζεται με εύστοχο και καίριο τρόπο, αποφεύγοντας τη φλυαρία. Μερικά από τα λόγια του έμειναν στην ιστορία, με χαρακτηριστικότερα τα ακόλουθα:
«Δώστε μας τα εργαλεία και θα τελειώσουμε τη δουλειά» (μήνυμα στον Αμερικανό πρόεδρο Ρούζβελτ· από ραδιοφωνική εκπομπή στις 9 Φεβρουαρίου 1945)
«Έχει λεχθεί ότι η δημοκρατία είναι το χειρότερο πολίτευμα, αν εξαιρέσουμε όλες τις άλλες μορφές πολιτεύματος που έχουν επίσης δοκιμαστεί» (από ομιλία στη Βουλή των Κοινοτήτων στις 11 Νοεμβρίου 1947)
«Προτιμώ να θεωρηθώ ανεύθυνος και να έχω δίκιο παρά υπεύθυνος και να έχω άδικο» (από ραδιοφωνική εκπομπή στις 26 Αυγούστου 1950)
Στον Τσώρτσιλ αποδίδεται μια δήλωσή του κατά τον ελληνοϊταλικό πόλεμο σχετικά με τη σθεναρή άμυνα που προέβαλε ο ελληνικός στρατός στην Ιταλική εαρινή επίθεση, ότι στο εξής δεν θα λέμε ότι οι Έλληνες πολεμούν σαν ήρωες, αλλά ότι οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες. Ωστόσο η φράση έχει αμφισβητηθεί ότι ειπώθηκε από τον Τσώρτσιλ ενώ δεν έχει εντοπιστεί καμία σχετική αναφορά στο αρχείο Τσώρτσιλ.
Θάνατος
Ο Τσώρτσιλ υπέστη το τελευταίο του εγκεφαλικό στις 12 Ιανουαρίου 1965. Πέθανε σχεδόν δύο εβδομάδες αργότερα στις 24, που ήταν η εβδομηκοστή επέτειος από τον θάνατο του πατέρα του.
Όπως ο δούκας του Ουέλινγκτον το 1852 και ο Γουίλιαμ Γκλάντστοουν το 1898, ο Τσώρτσιλ τελέστηκε σε μια κρατική κηδεία. Ο σχεδιασμός γι' αυτό είχε ξεκινήσει το 1953 με την κωδική ονομασία "Operation Hope Not" και είχε εκπονηθεί ένα λεπτομερές σχέδιο μέχρι το 1958. Το φέρετρό του βρισκόταν σε κατάσταση στο Westminster Hall για τρεις ημέρες και η τελετή κηδείας έγινε στον Καθεδρικό Ναό του Αγίου Παύλου στις 30 Ιανουαρίου. Στη συνέχεια, το φέρετρο μεταφέρθηκε με βάρκα κατά μήκος του ποταμού Τάμεση στον σταθμό Waterloo και από εκεί με ένα ειδικό τρένο στο οικογενειακό οικόπεδο στην εκκλησία του Αγίου Μαρτίνου κοντά στη γενέτειρά του στο Blenheim Palace.
Διαβάστε ακόμα: H Αντζελίνα Τζολί πουλάει τον μοναδικό πίνακα που ζωγράφισε ο Ουίνστον Τσώρτσιλ - Της τον χάρισε ο Μπραντ Πιτ (φώτο)
Ακολουθήστε το eirinika.gr στο Google News για ενδιαφέρουσες ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο
Πατήστε εδώ για να διαβάσετε όλες τις αναρτήσεις του eirinika.gr
