Δήμος Βερύκιος: Ναι γυαλίζει το μάτι μου, είμαι τρελός - Η αυτοϋποτίμηση με βοηθούσε να μη με φάνε τα άγρια θηρία (βίντεο)

Ο δημοσιογράφος Δήμος Βερύκιος σε μια εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη αναφορικά με σημαντικές στιγμές της καριέρας του, αλλά και με άγνωστες πτυχές της ζωής του μίλησε στον Μάνο Νιφλή στο ΟΝΕ.

Μιλώντας για τις πιο σημαντικές στιγμές που έχει βιώσει στα χρόνια που κάλυπτε το στρατιωτικό ρεπορτάζ, ο Δήμος Βερύκιος αναφέρθηκε στη νύχτα των Ιμίων και στο περιστατικό με την συντριβή του αεροπλάνου «Ήλιος».

«Δεν μπορώ να ξεχάσω, θεωρώ ότι ενηλικιώθηκα πολιτικά, επαγγελματικά, δημοσιογραφικά κι ως άνθρωπος το βράδυ που ξημέρωσε η κρίση των Ιμίων, που ξημέρωσε η απώλεια του ελικοπτέρου», ανέφερε αρχικά ο γνωστός δημοσιογράφος και πρόσθεσε: «Θυμάμαι είχε άσχημο, πολύ άσχημο καιρό και γύρω στις 04:00 η ώρα βγαίνω στο προαύλιο του Πενταγώνου, ήμουν με τον μακαρίτη τον Τίτο τον Κοντόπουλο, τον Τσακίρη τον Γιώργο από την Ελευθεροτυπία και τον Λουκά τον Δημάκα από τα Νέα και έτρεμαν τα πόδια μου. Εκεί κατάλαβα πως τίποτα δεν είναι δεδομένο. Εκεί κατάλαβα ότι ο πόλεμος είναι πολύ κοντά μας, την έννοια του πολέμου εκεί την κατάλαβα. Εκεί συνειδητοποίησα ότι κι η γενιά η δική μας και των παιδιών μας μπορεί να ζήσουν χειρότερες ημέρες από τους γονείς μας που απλά έχουν μια τραυματική εμπειρία από τα αποτελέσματα του πολέμου». Μάλιστα, χαρακτήρισε όσα συνέβησαν την περίοδο των Ιμίων «μάθημα ζωής».

Αναφορικά με την υπόθεση του «Ήλιος», ο Δήμος Βερύκιος είπε: «Ήταν Σάββατο μεσημέρι και πήγαινα με την οικογένειά μου στον Πόρο. Δεν έχουμε βγει από την Αττική Οδό και με παίρνει στο τηλέφωνο ο Δημήτρης ο Σταυρόπουλος. Μου λέει, μόλις μίλησα με την Υπηρεσία Πολιτικής Αεροπορίας (ΥΠΑ) και συμβαίνει αυτό κι αυτό… Έβγαλα όλο το ταξίδι μιλώντας στο τηλέφωνο, ούτε στις στροφές δεν σταμάταγα. Αφού, μου έλεγε η γυναίκα μου “σταμάτα στην άκρη να μιλήσεις”. Ήταν από τις πιο συγκλονιστικές στιγμές γιατί είχαμε live την ώρα της συντριβής. Και να νιώθεις ανακούφιση την ώρα που σου λένε “έπεσε σε ακατοίκητη περιοχή”.

Μιλώντας για τον τρόπο με τον οποίο κατάφερε να… επιβιώσει στον χώρο της δημοσιογραφίας, με αφορμή την «στεντόρεια» φωνή που εφάρμοζε στις μεταδόσεις των ρεπορτάζ του, ο γνωστός δημοσιογράφος είπε χαρακτηριστικά: «Επειδή δεν προέρχομαι από οικογένεια του κλειστού κυκλώματος της δημοσιογραφίας, ούτε από γονείς μεγαλοδημοσιογράφους, έπρεπε όμως να σταθώ όρθιος. Η φωνή ήταν το ένα… Το άλλο ήταν ότι είπα στον εαυτό μου “Κοίταξε, Δήμο, πώς μπορείς να μην σε φάνε”; Ήταν το ένστικτό της αυτοσυντήρησης, να γυαλίζει το μάτι μου… “Ναι, γυαλίζει το μάτι μου, είμαι τρελός” τους έλεγα “από μικρό κι από τρελό μαθαίνεις την αλήθεια”. Κι όταν τέντωνα το σκοινί, γιατί το έκανα συχνά κι έφερνα πολλούς εκ των προϊσταμένων μου και των εργοδοτών μου σε δύσκολη θέση, έλεγα “έλα, μωρέ, ο Βερύκιος το είπε”. Είχα βρει έναν τρόπο να υποτιμώ τον εαυτό μου. Η αυτοϋποτίμηση ήταν ένα τέχνασμα, ένα κόλπο για να μπορώ να σταθώ να μη με φάνε τα άγρια θηρία, τα αγαρηνά σκυλιά του συστήματος».