Ο Μέμος Μπεγνής μιλά για την παράσταση «Γλυκό πουλί της νιότης» - Ένα θεατρικό έργο για την κρίση και την ψευδαίσθηση και την αγωνία του ματαιωμένου ονείρου!
Ως ένας ήρωας που φτάνει στον θάνατο, στην προσπάθειά του να πνίξει τα συναισθήματα, τους φόβους και τον πανικό του για τον χρόνο που αφήνει τα σημάδια του όχι μόνο στο πρόσωπο αλλά και στην ψυχή του, ο ηθοποιός Μέμος Μπεγνής μάς μιλά για την παράσταση «Γλυκό πουλί της νιότης».
Ως ένας ήρωας που φτάνει στον θάνατο, στην προσπάθειά του να πνίξει τα συναισθήματα, τους φόβους και τον πανικό του για τον χρόνο που αφήνει τα σημάδια του όχι μόνο στο πρόσωπο αλλά και στην ψυχή του, ο ηθοποιός Μέμος Μπεγνής μάς μιλά για την παράσταση «Γλυκό πουλί της νιότης».
Πρόκειται για ένα από τα πιο γνωστά και αγαπημένα έργα του Τενεσί Ουίλιαμς, το οποίο παρουσιάζεται για πρώτη φορά από το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος (ΚΘΒΕ), σε σκηνοθεσία του Βασίλη Νικολαΐδη, στο Βασιλικό Θέατρο. Με μια εντελώς αντίθετη φιλοσοφία ζωής από αυτή του χαρακτήρα που ενσαρκώνει, ο Μέμος Μπεγνής μιλά για το έργο και την ομορφιά της ωριμότητας.
Σε ποιά εκδοχή του παρουσιάζεται το έργο του Τενεσί Ουίλιαμς;
Ο Tενεσί Ουίλιαμς έχει γράψει το έργο τρεις φορές. Μια φορά λόγω απαίτησης του Ηλία Καζάν για την κινηματογραφική μεταφορά, μια ο εκδότης του και μια υπέγραψε ο ίδιος, ως την εκδοχή που επιθυμούσε αυτός. Αυτή είναι και η εκδοχή, που εμείς ανεβάζουμε, με μια πρόσθετη σκηνή ενός τηλεφωνήματος μεταξύ του Τσανς και της Χέβενλυ, από τις προηγούμενες εκδοχές. Η μετάφραση είναι του Αντώνη Γαλέου, που, κατά τη γνώμη μου, έχει κάνει εξαιρετική δουλειά μαζί με τον λατρεμένο μου Βασίλη Νικολαΐδη, ο οποίος σκηνοθετεί την παράσταση με τεράστια μαεστρία και έμπνευση.
Με ποια θέματα καταπιάνεται ο συγγραφέας;
Με τη φθορά, τις χαμένες ευκαιρίες, τις ανασφάλειες, τους φόβους μας, αλλά, κυρίως, τον ανελέητο χρόνο, που κατακρεουργεί τα νιάτα μας, αλλά και το ίδιο μας το μέσα.
G.CHRYSOCHOIDIS Συστήστε μας τον Τσανς και την Αλεξάνδρα.
Θα χαρακτήριζα αυτούς τους δύο ανθρώπους απελπισμένους, χαμένους στη δίνη του χρόνου, ανασφαλείς και απροστάτευτους σε έναν κόσμο σκληρό και αδυσώπητο. Η Αλεξάνδρα, μια ξεπεσμένη σταρ, που μεγαλώνει και βλέπει πως μη ούσα πια νέα, χάνει τη γη κάτω από τα πόδια της, προσπαθώντας με κάθε τρόπο να βρει τη χαμένη της αθωότητα μέσω του Τσανς. Και ο Τσανς, ένας νέος, που έχει παρασυρθεί στον αγοραίο έρωτα και που κι αυτός μεγαλώνει και συνειδητοποιεί πως δεν έχει άλλα περιθώρια να γίνει αυτό που πάντα είχε ονειρευτεί, και χάνει το παιχνίδι της ζωής.
G.CHRYSOCHOIDIS Ποια είναι τα όνειρα και οι φόβοι τους;
Πιστεύω πως είναι δυο άνθρωποι, που θα ήθελαν να μείνουν πάντα νέοι. Και οι δυο έχουν επενδύσει τα πάντα στα νιάτα, μη συνειδητοποιώντας πως, κάποτε, αυτό τελειώνει και έχοντας μόνο αυτό στα χέρια τους, κάνουν απεγνωσμένες προσπάθειες να σωθούν. Φοβούνται το τέλος, τα γηρατειά, την αποτυχία, τις χαμένες ευκαιρίες της ζωής.
G.CHRYSOCHOIDIS Σε ποια κόλαση βυθίζονται, για να βρουν τον παράδεισο;
Η κόλασή τους είναι το ίδιο τους το είναι. Είναι η ψευδαίσθηση του για πάντα νέος, για πάντα πετυχημένος, για πάντα ενεργός. Ο παράδεισός τους είναι μια ουτοπία, που δεν καταλαβαίνουν ότι ποτέ δεν πρόκειται να κατακτήσουν. Δυστυχώς ή ευτυχώς, η ζωή θέλει να επενδύεις και αλλού, για να βρεις τις ισορροπίες σου και την υγεία σου. Κάτι, που αυτοί οι άνθρωποι αγνοούν»
Πού τους οδηγεί η προσγείωση στη σκληρή πραγματικότητα;
Η Αλεξάνδρα έχει, ίσως, μεγαλύτερες πιθανότητες να σωθεί, αν και το μέλλον της είναι ήδη προδιαγεγραμμένο. Μες την απόγνωσή της για μια αποτυχημένη προσπάθεια να κάνει το come back, μπορεί να το καταφέρνει, αλλά με τον χαρακτήρα της θα οδηγηθεί με μαθηματική ακρίβεια σε ένα άσχημο τέλος, λόγω ιδιοσυγκρασίας, ακόμα κι αν αυτό ο συγγραφέας δεν μας το λέει. Ο Τσανς, όμως, δεν έχει ελπίδες. Και αυτό φαίνεται στο τέλος του έργου, όπου παραιτείται και αφήνεται στη μοίρα του, που είναι ο ίδιος ο θάνατος.
G.CHRYSOCHOIDIS
Μέμος Μπεγνής, Παναγιώτης Μπάρλας.
Η δική μας σκληρή πραγματικότητα ποια συναισθήματα σάς προκαλεί;
Η δική μου φιλοσοφία ζωής είναι διαφορετική. Δεν πιστεύω μόνο στα νιάτα. Αν το πίστευα, τώρα θα ήμουν σε ψυχιατρείο. Τι ωραιότερο, από το να μεγαλώνεις και να ωριμάζεις; Τι ωραιότερο, από το να αποκτάς εμπειρίες και ανθρώπους γύρω σου, που σε εκτιμούν και σε αγαπούν και σε προχωράνε μπροστά; Ποτέ δεν φοβήθηκα τον θάνατο και το τέλος κάποιας καριέρας ή, γενικά, το τέλος. Είναι γοητευτική η πορεία μας και θα έπρεπε να δεχόμαστε τα πάντα, ακόμα και τα κακά και σκληρά, ως μαθήματα για να προχωράμε παραπέρα. Όσο σκληρά κι αν είναι. Αλίμονο αν είχαμε μόνο καλά πράγματα στη ζωή μας. Θα ήμασταν ανεγκέφαλοι και ανώριμοι. Δεν θα μαθαίναμε ποτέ.
G.CHRYSOCHOIDIS
Κοραλία Καράντη, Μέμος Μπεγνής.
Τι πρέπει να κοιτάξουμε κατάματα με θάρρος, για να μπορέσουμε να χτίσουμε ένα υγιές μέλλον;
Τα προβλήματά μας και τι τα προκαλεί. Πρέπει να μένουμε πάντα μαθητές, να διαβάζουμε, να ενημερωνόμαστε, να είμαστε υποστηριχτές της παιδείας και πολέμιοι του σκοταδισμού, των ταμπού και της μάζας των ηλιθίων. Να μη μασάμε ό,τι μας σερβίρουν και να αφήνουμε τους συνανθρώπους μας να εκφράζονται ελεύθερα σε ό,τι πιστεύουν και ό,τι τους αρέσει, σταματώντας επιτέλους να κρίνουμε. Είναι πολύ απλά τα πράγματα. Έχουμε μάθει, όμως, να τα κάνουμε πολύπλοκα. Έτσι κι αλλιώς, για εκείνους που φοβούνται τον χρόνο και τον θάνατο θα απαντήσω ως εξής: δεν υπάρχει θάνατος, υπάρχει μετάβαση. Γι’ αυτό, μην τρελαίνεστε. Και δεν υπάρχει χρόνος και ύλη. Ανακάλυψη δική μας είναι ο χρόνος. Οπότε, χαρείτε την κάθε στιγμή. Μην κολλάτε στο παρελθόν. Ζήστε το τώρα. Και το μέλλον; Ποιος νοιάζεται;
G.CHRYSOCHOIDIS Ταυτότητα παράστασης
Μετάφραση: Αντώνης Γαλέος, σκηνοθεσία: Βασίλης Νικολαΐδης, σκηνικά - κοστούμια: Γιάννης Μετζικώφ, κίνηση: Κώστας Γεράρδος, βοηθός σκηνοθέτη: Αθηνά Σαμαρτζίδου. Διανομή (με αλφαβητική σειρά): Μαίρη Ανδρέου, Λίλα Βλαχοπούλου, Μάνος Γαλανής, Ιφιγένεια Δεληγιαννίδου, Θανάσης Δισλής, Παναγιώτης Δόκτωρ, Βασίλης Ισσόπουλος, Αμαλία Καβάλη, Κοραλία Καράντη, Δημήτρης Κολοβός, Απόστολος Μπαχαρίδης, Μέμος Μπεγνής, Ιάκωβος Μυλωνάς, Νικόλαος Πολοζιάνης, Μίλτος Σαμαράς, Γιάννης Σαμψαλάκης, Σπύρος Σαραφιανός, Θάλεια Σκαρλάτου, Γιάννης Τσάτσαρης, Δημήτρης Τσιλινίκος. Πιανίστας: Παναγιώτης Μπάρλας.
G.CHRYSOCHOIDIS
Ιφιγένεια Δεληγιαννίδη, Μέμος Μπεγνής.
Πληροφορίες
Βασιλικό Θέατρο: Πλατεία Λευκού Πύργου - Θεσσαλονίκη, τηλ.: 2315 200200. Ημέρες και ώρες παραστάσεων: Τετάρτη και Κυριακή: 19.00, Πέμπτη και Παρασκευή: 21.00, Σάββατο: 18.00 και 21.00. Τιμές εισιτηρίων: κανονικό: 15 ευρώ, φοιτητές - άνω των 65: 12 ευρώ, Τετάρτη (λαϊκή στις 19.00): γενική είσοδος: 12 ευρώ, Πέμπτη: γενική είσοδος: 10 ευρώ. Προπώληση: ταμεία ΚΘΒΕ, ταμείο ΚΟΘ (Εκδοτήριο Πλατείας Αριστοτέλους), καταστήματα Public (Τσιμισκή 24, Μητροπόλεως 33, Εμπορικό Κέντρο Mediterranean Cosmos), Seven Spots, τηλεφωνικά: 11876, ηλεκτρονικά: www.ntng.gr, www.viva.gr.
Γιώργος Σ. Κουλουβάρης στην naftemporiki.gr
Ακολουθήστε το eirinika.gr στο Google News για ενδιαφέρουσες ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο
Πατήστε εδώ για να διαβάσετε όλες τις αναρτήσεις του eirinika.gr