Good News: Θάνος Πολυμενέας – Λιοντήρης, ένας Καλαματιανός ερευνητής που διδάσκει μουσική στην Αγγλία

"Αν θέλουμε να μάθουμε την ιστορία μας και το τι σημαίνει ο κάθε αρχαιολογικός χώρος, πρέπει να ξεφύγουμε από τα στερεότυπα του βιβλίου" λέει ο Καλαματιανός Θάνος Πολυμενέας – Λιοντήρης, λέκτορας στο Πανεπιστήμιου Falmouth της Μεγάλης Βρετανίας, στο Τμήμα Δημιουργικών Μουσικών Τεχνολογιών.
Ο νεαρός Καλαματιανός ερευνητής συμμετείχε στο 3ο Διεθνές Νεανικό Φεστιβάλ Αρχαίου Δράματος στην Αρχαία Μεσσήνη που ξεκίνησε στις 31 Μαρτίου και ολοκληρώνεται στις 10 Απριλίου, όπου στο πλαίσιο των παράλληλων εκδηλώσεων υλοποίησε το διαδραστικό μουσικό εκπαιδευτικό πρόγραμμα «Ηχητικός Περίπατος». Το πρόγραμμα, αποκλειστικά προσαρμοσμένο για το χώρο και το φεστιβάλ, προσφέρεται ως μια εναλλακτική μορφή μάθησης στους συμμετέχοντες κάνοντας χρήση σύγχρονες παιδαγωγικές μεθόδους βιωματικής μάθησης, που ονομάζεται  «project M», γράφει το eleftheriaonline.gr .



- Τι είναι το «project M»;
«Πρόκειται για έναν ηχητικό περίπατο που κάνουμε στην Αρχαία Μεσσήνη και τον έχουμε ονομάσει “Μ” παίρνοντας τα αρχικά από τις λέξεις Μεσσήνη, Μνημοσύνη που ήταν η μάνα των Μουσών, Μούσες, Μύθος, Μνήμη, Μουσική, Μάθηση. Τώρα, τι είναι ο ηχητικός περίπατος στη συγκεκριμένη περίπτωση; Είναι μια δραματοποιημένη αφήγηση της ιστορίας του τόπου ανά τους αιώνες. Κι όταν λέμε δραματοποιημένη αφήγηση, σκεφτείτε στα πρότυπα ενός ραδιοθεάτρου. Δεν υπάρχουν διάλογοι όμως, παρά μόνο ένα κείμενο που έχω γράψει εγώ κι έχω κάνει και την ιστορική έρευνα, την αφήγηση, τη μείξη, τη μουσική.
Η αφήγηση καλύπτει χρονικά την ιστορία της πόλης πριν τον Επαμεινώντα και την ίδρυσή της, μέχρι και την καταστροφή της και εμπλουτίζεται με ήχους μαχών, με ήχους σε περίοδο ευημερίας ανάλογα με την εποχή και βέβαια υπάρχει και η μουσική».

- Πώς ξεκίνησες να κάνεις την ιστορική έρευνα για την Αρχαία Μεσσήνη και να δουλεύεις αυτό το πρότζεκτ;
«Μου ζητήθηκε από το Δήμο Μεσσήνης να κάνω κάτι για να παρουσιαστεί στο Μαθητικό Φεστιβάλ κι επειδή στο Πανεπιστήμιο που διδάσκω στη Μεγάλη Βρετανία ασχολούμαι με το κομμάτι της ηχητικής οικολογίας, της φωνογραφίας κλπ, αποφάσισα να το κάνω. Και μάλιστα είναι η πρώτη φορά που δουλεύω ολοκληρωμένα πάνω σε ένα πρόγραμμα ηχητικού περιπάτου. Συνέπεσε δε με το γεγονός ότι κάνω μια έρευνα στο Πανεπιστήμιο με την Ακαδημία Ανώτατης Εκπαίδευσης της Μεγάλης Βρετανίας για τη βιωματική εκπαίδευση και για νέους τρόπους εκμάθησης. Στο πλαίσιο της τοποειδικής μεθόδου μάθησης, όπως λέγεται, και έχει να κάνει με το ποιος θα ήταν ο ενδεδειγμένος τρόπος μάθησης ανάλογα με τον τόπο και τα στοιχεία του κάθε φορά, αποφάσισα να κάνω το συγκεκριμένο πρόγραμμα για την Αρχαία Μεσσήνη».

- Με τι τρόπο συμμετέχουν τα παιδιά στην ηχητικό περίπατο;
«Τους δίνουμε ένα mp3 που είναι γραμμένο όλο το ηχητικό υλικό κι ένα ζευγάρι ακουστικά και τους λέμε σε ποιους χώρους μπορούν να κινηθούν (ανάλογα και με τις οδηγίες των αρχαιολόγων). Πάνε λοιπόν στους χώρους που τους έχουμε υποδείξει, ακούν το ηχητικό υλικό, επιστρέφουν και κάνουμε έναν διάλογο».

- Εχει διαπιστωθεί από την έρευνά σας ότι ο βιωματικός τρόπος είναι και ο καλύτερος για να μαθαίνουν τα παιδιά;
«Αν και η έρευνα συνεχίζεται, υπάρχουν ωστόσο στοιχεία που δείχνουν ότι είναι ένας φιλικός τρόπος για να μάθουν. Τα δείγματα που παίρνουμε με ερωτηματολόγια που συμπληρώνουν τα παιδιά μετά από το πρόγραμμα, δείχνουν ότι δεν φτάνει μόνο τα παιδιά να θεωρούν ότι έχουν μάθει κάτι. Υπάρχουν λοιπόν συγκεκριμένες ερωτήσεις που μας αποδεικνύουν ότι πράγματι τα παιδιά έχουν αφομοιώσει αυτά που ακούν στη διάρκεια του προγράμματος, πέραν του ότι έχουν ψυχαγωγηθεί».

- Πέρα από τη μάθηση, τα παιδιά πώς λειτουργούν μέσα στον αρχαιολογικό χώρο;
«Είναι όλα τους ξετρελαμένα πραγματικά τόσο που δεν το περίμενα, γιατί κακά τα ψέματα απευθύνομαι σε ηλικίες που θα μπορούσαν να το βαρεθούν, να μην τους αρέσει, να μην συμμετέχουν καν. Μάλιστα τους έδωσα αυτή τη δυνατότητα λέγοντάς τους ότι οποιαδήποτε στιγμή θελήσουν μπορούν να βγάλουν τα ακουστικά τους και να μου επιστρέψουν το mp3 και να κάνουν ό,τι άλλο θέλουν. Μπορούσαν να περπατήσουν απλά, να μαζέψουν λουλούδια, να ξαπλώσουν στον ήλιο. Η ανταπόκριση όμως ήταν πέρα από τα αναμενόμενα και όλα τα παιδιά ήταν ενθουσιασμένα. Τα ρώτησα επίσης τι θα άλλαζαν κι εκείνο που είπαν είναι ότι θα ήθελαν περισσότερα συγκεκριμένα στοιχεία και πλοκή για κάθε σημείο του χώρου ξεχωριστά. Κι αυτό επειδή δεν υπήρχε η δυνατότητα να έχω μια συγκεκριμένη πλοκή για το θέατρο, για το στάδιο, κλπ αλλά έχω εντάξει το χώρο σε μια πιο γενική αναφορά, γιατί δεν ήθελα να ξεπεράσω σε χρόνο τα 20 λεπτά. Σε μια δεύτερη φάση μπορεί να γίνει κάτι αναλυτικότερο για κάθε συγκεκριμένο σημείο».

- Προφανώς είσαι υπέρ της ‘ελεύθερης’ χρήσης των αρχαιολογικών χώρων.
«Αν θέλουμε να μάθουμε την ιστορία μας και το τι σημαίνει ο κάθε αρχαιολογικός χώρος, πρέπει να ξεφύγουμε από τα στερεότυπα του βιβλίου, ή μιας αρχαιολογικής μελέτης, ή μιας τυπικής ξενάγησης στο χώρο. Οι άνθρωποι είμαστε διαφορετικοί μεταξύ μας και οι διαφορετικοί άνθρωποι μαθαίνουν και με διαφορετικό τρόπο ο καθένας. Πρέπει λοιπόν να δίνεται και η δυνατότητα της διαφορετικής μάθησης. Οπως έλεγε και ο Μπρεχτ, η ζωή και η πραγματικότητα όπως την ξέρουμε εξελίσσεται και για να την καταλάβουμε πρέπει να βρούμε νέα μέσα απεικόνισης. Σίγουρα δεν μπορούμε να χρησιμοποιούμε όρους και τεχνικές του παρελθόντος τις οποίες μοιραία οι νέες γενιές θα απαξιώσουν. Τα παιδιά σήμερα μεγαλώνουν με κομπιούτερ και τάμπλετ και δεν είναι δυνατόν να αποκλείσεις από την καθημερινότητά τους και τη μάθησή τους τις νέες μορφές τεχνολογίας».

- Στην Αγγλία όπου ζεις κι εργάζεσαι στο χώρο της εκπαίδευσης, είναι ενταγμένες πλήρως οι νέες τεχνολογίες;
«Φυσικά και μάλιστα σε τεράστιο βαθμό. Να φανταστείτε ότι στην Αγγλία σε πολλά σχολεία κάνουν τέτοιου είδους προγράμματα εκμάθησης οι ίδιοι οι μαθητές. Είναι οι σχολικές τους εργασίες να δημιουργούν τέτοια προγράμματα με βάση τις νέες τεχνολογίες, οι οποίες είναι απόλυτα αφομοιωμένες στην εκπαιδευτική διαδικασία. Εννοείται ότι διατίθενται πάρα πολλά χρήματα για τον ανάλογο εξοπλισμό σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης. Και μάλιστα θεωρούν δεδομένο ότι ένα μικρόφωνο μπορεί να κοστίζει 3 χιλιάδες ευρώ, δεν τους κάνει καμία εντύπωση και ούτε μπορούν να φανταστούν ότι δεν θα έχουν τα καλύτερα τεχνολογικά μέσα εκπαίδευσης. Οπως καταλαβαίνετε δεν υπάρχει καμία σύγκριση με τα ελληνικά δεδομένα».

- Είσαι ικανοποιημένος από τη δουλειά και τη ζωή στην Αγγλία;
«Απόλυτα ικανοποιημένος. Εκεί εκτιμούν την δουλειά σου, ο παραπάνω κόπος πάντα ανταμείβεται, η ποιότητα της διαβίωσης δεν έχει καμία σύγκριση με την Ελλάδα, όχι μόνο τώρα που εδώ τα πράγματα είναι τόσο δύσκολα. Αν και είμαι αρκετά μακριά από το Λονδίνο οπότε δεν μπορώ να παρακολουθήσω όσες παραστάσεις θα ήθελα, αλλά ζω σε μια γραφική πόλη που έχει πολύ όμορφη φύση. Φυσικά μου λείπει ο ήλιος της Ελλάδας και νοσταλγώ ιδιαίτερα την Καλαμάτα και τους δικούς μου!».
• Την ομάδα του Θάνου Πολυμενέα – Λιοντήρη για την κάλυψη και προώθηση του φεστιβάλ, πλαισίωσαν εθελοντικά οι: Jerome Fletcher- professor Higher Education Academy, Eugenia Demeglio υπεύθυνη παραγωγής, John Gray - film maker, Fred Gray - assistant video και Adam Loveday Edwards – sound.  Διαβάστε το άρθρο στην ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ http://www.eleftheriaonline.gr/politismos/synentefkseis-parousiaseis/it…