Ένα βράδυ στα κλαμπ ανταλλαγής ερωτικών συντρόφων της Αθήνας: Η ρεπόρτερ του Propaganda επισκέφθηκε τα swinging clubs της πρωτεύουσας και μεταδίδει!

Η σεξουαλική τάση της εποχής, που τείνει να εκδηλώνεται όλο και περισσότερο...


Η ανταλλαγή ζευγαριών πάντα ήταν ταμπού για τη χώρα μας, αν και στο εξωτερικό τα πράγματα ήταν πάντα πιο απελευθερωμένα. Στην Ελλάδα ξεκίνησε δειλά-δειλά, αρχικώς μέσα από αγγελίες σε περιοδικά και αργότερα μέσω ίντερνετ. Το μεγαλύτερο site αυτή τη στιγμή στη χώρα είναι το Prive Club, που απαριθμεί γύρω στα 6.000 μέλη. 

Η Αντιγόνη Πάντα-Χαρβά του Popaganda.gr έκανε ένα πολύ λεπτομερές ρεπορτάζ και μας μεταδίδει τις εμπειρίες της απο τρία swing clubs της Αθήνας...

2+2 – Το εντυπωσιακό

Το 2+2 άνοιξε πριν λίγους μήνες σε μία παλιά αποθήκη 360 τ.μ. στον Πειραιά, μακριά από σχολεία, εκκλησίες και παιδικές χαρές, όπως τονίζει ο ιδιοκτήτης του ο Θέμης. Ο ίδιος έχει ζήσει πολλά χρόνια στη Γερμανία και διατηρεί κι εκεί κλαμπ. Άνοιξε το συγκεκριμένο γιατί και ο ίδιος με τη γυναίκα του ακολουθούν χρόνια τα ηδονιστικά μονοπάτια του swinging και ήθελαν να προσφέρουν στους Αθηναίους έναν χώρο φτιαγμένο με ευρωπαϊκά στάνταρ, ανεβαστική μουσική, άνετα δωμάτια και ζεστή ατμόσφαιρα. Και η πρώτη μου επίσκεψη εκεί, με πείθει πως το πέτυχαν. Στην είσοδο βρίσκονται τα lockers για όσους θέλουν να αφήσουν τα προσωπικά τους αντικείμενα ασφαλή όση ώρα κάνουν τις γνωριμίες και το παιχνίδι τους. Μπαίνοντας, βλέπω μια σκάλα που καταλήγει στο δεύτερο όροφο. Αριστερά μου είναι ένας τεράστιος ψηλοτάβανος χώρος με ένα μεγάλο τετράγωνο μπαρ στο κέντρο, stools με σκαμπό και τραπέζια αλλά και τρία μεγάλα δωμάτια γύρω-γύρω τα οποία θυμίζουν οντά, αφού καλύπτονται από αέρινες κουρτίνες που κρύβουν τη θέα στους υπόλοιπους θαμώνες. Στους καναπέδες τους και τα ανάκλιντρα, βρίσκονται ζευγάρια που έχουν ήδη γνωριστεί νωρίτερα και θέλουν να παίξουν με την ησυχία τους ενώ στο μεγάλο τοίχο απέναντι, ένα video wall προβάλει video clips και ερωτικές ταινίες. Στο μπαρ, άλλα ζευγάρια πίνουν το ποτό τους και κουβεντιάζουν. Τα πρώτα χαμόγελα, τα τυχαία αγγίγματα. Ένας 40άρης με τη γυναίκα του κάνουν κομπλιμέντα σε μια νεαρή ξανθιά και το αγόρι της προσπαθεί να δείξει τα φουσκωμένα μπράτσα του στην κυρία του κυρίου. Είναι βραδιά με θέμα «Αφεντικό-γραμματέας» και το σύνδρομο «Μοντέρνα σταχτοπούτα» Βουγιουκλάκη-Παπαμιχαήλ είναι στο φόρτε του. Οι ζαρτιέρες ξεχωρίζουν κάτω από τις φούστες, οι άντρες στέκονται αγέρωχοι με τις γραβάτες του, πέφτει και κάνα μπατσάκι στο κωλαράκι τυχαία και ακούγονται χαρούμενα θηλυκά γελάκια. Ο DJ Bill στο υπερυψωμένο booth, παίζει όλες τις dance επιτυχίες που ακούμε τα τελευταία 20 χρόνια -κάτι για όλες τις ηλικίες δηλαδή- και μια άλλη κοπέλα με κοντά μαλλιά κοιτάζει μια χυμώδη πιτσιρίκα που χορεύει όσο πιο αισθησιακά μπορεί, προκαλώντας το χαμόγελο του συντρόφου της. Η κοντομάλλα θέλει να την προσεγγίσει αλλά ο φίλος της ντρέπεται και τους παρακολουθώ να το συζητάνε για ώρα. Τελικά παίρνει η ίδια φόρα και της πιάνει την κουβέντα. Τις βλέπω να γελάνε και τελικά δειλά-δειλά πλησιάζει και το αγόρι. Λίγα λεπτά αργότερα τα κορίτσια κατευθύνονται σε ένα από τα δωμάτια, πιασμένα χεράκι-χεράκι και οι άντρες ακολουθούν. Παρατηρώ ότι συνήθως οι γυναίκες είναι αυτές που κάνουν το πρώτο βήμα και πλησιάζουν τις άλλες γυναίκες. Διακριτικότητα; Αντρική αναστολή; Ή απλώς τελικά οι γυναίκες τα «βρίσκουν» καλύτερα στο μιλητό με μία άλλη γυναίκα; Τους ακολουθώ στο δωμάτιο. Δεν είμαστε μόνοι. Όλοι οι καναπέδες είναι «πιασμένοι». Γυμνά και ημίγυμνα κορμιά, στα πιο περίεργα συμπλέγματα που μπορεί να φανταστεί κανείς. Σωματικά και ταξικά. Είναι ξεκάθαρο ότι το κοινωνικό στάτους του καθενός έρχεται σε δεύτερη μοίρα και αυτό που μετράει εδώ είναι άλλου είδους επιδόσεις. Επιτέλους το «στέκομαι μπροστά σου γυμνός, χωρίς καμουφλάζ και μάσκες» βρίσκει χώρο να αποκαλυφθεί. Άλλωστε δεν υπάρχει τίποτα πιο γοητευτικό από τη γυμνή αλήθεια και το μυστήριο συνήθως κρύβεται εκεί. Σε όσα βλέπουν τα μάτια και δεν σκαλίζει το μυαλό. Δεν έχει σημασία αν η κοπέλα που αναστενάζει στα χέρια του αγοριού είναι γιατρός με γραφείο στο Κολωνάκι και εκείνος δουλεύει οικοδομή στο μεροκάματο. Τα έχουν βρει εκεί που πρέπει. Άλλωστε δεν θα ξαναβρεθούν ποτέ για κάτι παραπάνω από αυτό και θα χρειαστεί να λύσουν άλλου είδους θέματα μεταξύ τους. Στο συγκεκριμένο μαγαζί πάντως, πρόσεξα πολλούς καλοβαλμένους κυρίους και τα ακριβά αυτοκίνητα απ’ έξω, ήταν παρκαρισμένα στη σειρά. Είναι πολλοί αυτοί που δεν ντρέπονται να έρθουν μιας και γνωρίζουν ότι στη συγκεκριμένη κοινότητα, υπάρχει απόλυτη εχεμύθεια. Ξεκινάω την εξερεύνησή μου στους άλλους χώρους. Στο βάθος, είναι οι τουαλέτες που διαθέτουν και ντους. Όλα είναι προσεγμένα μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια.

Ανεβαίνω στο δεύτερο όροφο μιας και κάτι μου λέει ότι και εκεί θα βρίσκεται αρκετός κόσμος. Με το που φτάνω στην κορυφή της σκάλας βλέπω μία κυρία που φροντίζει για την καθαριότητα σε κάθε χώρο και προσφέρει προφυλακτικά σε όσους τα χρειάζονται. Με προσπερνούν κάτι κοπέλες που γελάνε χαριτωμένα και τρέχουν προς το τέλος του διαδρόμου ψιθυρίζοντας η μία στο αυτί της άλλης. Είμαι σίγουρη ότι κάποιον έχουν βάλει στο μάτι και δεν θα τους τη γλυτώσει εύκολα. Δεξιά μου το μεγάλο Black & White Room με το διπλό κρεβάτι φιλοξενεί δύο ζευγάρια και έναν φίλο τους που απ’ ότι φαίνεται νιώθουν σαν στο σπίτι τους. Μάλιστα, έχουν αφήσει και την πόρτα ανοιχτή για να μπορούμε και οι υπόλοιποι να μπούμε στο κλίμα. Τους ρωτάω αν μπορούμε να τους φωτογραφίσουμε και δέχονται αρκεί να μην φαίνονται τα πρόσωπά τους. Ακολουθώ το διάδρομο που με πάει στα υπόλοιπα δωμάτια, το Red, το Purple και το Dark. Είναι πιο μικρά αλλά μάλλον το στρίμωγμα αρέσει σε πολλούς γιατί βλέπω αρκετό κόσμο να χαϊδεύεται και να αγκαλιάζεται εκεί. Οι φωνές μιας ξανθιάς ηλιοκαμένης που απολαμβάνει το παιχνιδιάρικο στόμα μιας άλλης κοπέλας, αντηχούν σε όλα τα δωμάτια. Με πλησιάζει κάποιος και μου κάνει νόημα να μπω κι εγώ στη φάση. Γνέφω αρνητικά, έτσι κι αλλιώς κάποιοι απλώς κοιτάνε και δεν συμμετέχουν στο παιχνίδι. Πιο κάτω, το Glory Hole. Άθλημα για τολμηρούς αφού περιέχει το ρίσκο του να μη βλέπεις ποιος βρίσκεται πίσω από αυτές τις τρύπες στις οποίες δεν μπαίνουν γλειφιτζούρια (ακριβώς). Ξαφνικά ακούω μία γυναικεία φωνή στο αυτί μου να μου λέει «θα σου κάνω εγώ ένα γλ…..νι, που δεν σου έχει ξανακάνει κανείς». Γυρνάω έκπληκτη και αντικρίζω μία πρόσχαρη κοπέλα με κοντά ξανθά μαλλιά που μου κλείνει το μάτι. Της λέω ότι την επόμενη φορά που θα έρθω θα την αφήσω να δοκιμάσει και κοιτάω γύρω μου τους υπόλοιπους παίκτες που έχουν κάνει κατάληψη ακόμα και στο διάδρομο. Η ατμόσφαιρα ξεχειλίζει ηδονή. Χρειάζομαι ένα ποτό επειγόντως.

Κάτω η κατάσταση συνεχίζει να είναι εύθυμη και ο κόσμος που εκείνη τη στιγμή δεν παίζει, χορεύει. Ρωτάω τον Θέμη τι πρέπει να κάνει κάποιος για να μπορέσει να επισκεφθεί το 2+2 και μου λέει ότι θα πρέπει τα δύο μέλη του ζευγαριού που ενδιαφέρονται να γίνουν μέλη, να περάσουν μία καθημερινή με τις ταυτότητές τους (χρειάζονται απλώς για επιβεβαίωση ηλικίας και μόνο, δεν κοιτάνε επίθετα και άλλα στοιχεία) και θα τους δώσουν στην είσοδο μία κάρτα. Από εκεί και πέρα θα πρέπει να έρχονται πάντα μαζί εκτός από τις περιπτώσεις που η κοπέλα επιθυμεί να έρθει μόνη της μιας και οι γυναίκες -παγκοσμίως- μπορούν να πηγαίνουν στα swinger clubs και χωρίς συνοδό. Κάθε Πέμπτη ένα ζευγάρι μπορεί να φέρει ένα ακόμη άτομο της εμπιστοσύνης του και τις Τετάρτες σκέφτονται να καθιερώσουν παιχνίδια όπως Strip Poker κτλ. Κάθε μήνα έχουν δύο θεματικά πάρτι, στα οποία πάντα γίνεται χαμός. Συγκεκριμένα, αυτό το Σάββατο 10 Μαΐου, έχει θέμα Black Underwear για όσες γυναίκες το επισκεφθούν. Το λέει και ο Καρβέλας άλλωστε: «Τα πρόστυχα τα μαύρα τα εσώρουχά σου, με φέρνουν πιο κοντά σου». Όχι παίζουμε. Αυτή τη στιγμή έχουν 1400 μέλη και στο μέλλον σκοπεύουν να δημιουργήσουν κάρτες μέλους με barcode. Γενικά όλα θυμίζουν μεγάλο club εξωτερικού και γι’ αυτό μάλλον το πήραν χαμπάρι και οι Γάλλοι που ανέφεραν σε ένα γαλλικό Sex Channel ότι το 2+2 είναι το πέμπτο καλύτερο Swinging club στην Ευρώπη. Φαντάζομαι ότι τώρα που θα αρχίσουν να σκάνε μύτη και τα κρουαζιερόπλοια από το εξωτερικό στον Πειραιά, θα γίνονται πολλές δια-ηπειρωτικές γνωριμίες. Ο Θέμης πάντως μου είπε ότι ετοιμάζει και το αδερφάκι του 2+2, στη Μύκονο.

2+2, Δερβενακίων 18, Πειραιάς, Λειτουργεί: Κυριακή, Τρίτη, Τετάρτη και Πέμπτη 21:00-02:00 και Παρασκευή και Σάββατο από τις 23:00.  

SwingClub4 – To κρυμμένο

Αφήνω πίσω μου τον Πειραιά και κατευθύνομαι προς το Φάληρο. Στο ισόγειο ενός παλιού ξενοδοχείου, στεγάζεται το SwingClub4 στο οποίο για να πάει κάποιος δεν χρειάζεται να είναι μέλος αρκεί να είναι ζευγάρι. Στην είσοδο μπερδεύομαι λίγο αφού νομίζω ότι όντως με υποδέχονται ρεσεψιονίστ που θα με ρωτήσουν αν έχω κάνω κράτηση και αν έχω το voucher μαζί μου. «Ερμ, εεερμ» ψελλίζω και ευτυχώς καταλαβαίνουν αμέσως ότι έχω πάθει πλήρη σύγχυση και μου δείχνουν την είσοδο προς το club (την οποία ειλικρινά δεν θα μπορούσα να έχω βρει μόνη μου και πιθανότατα θα βρισκόμουν στην κουζίνα ή κατευθείαν στο χώρο του παιχνιδιού), αφού πρώτα με ενημερώνουν ότι απόψε έχει Underwear πάρτυ και θα πρέπει να αφαιρέσω από πάνω μου τα περιττά βάρη. Πράγμα δύσκολο στην περίπτωσή μου βεβαίως μιας και εγώ με τα περιττά βάρη είμαστε ένα, αλλά τέλος πάντων, ευτυχώς φοράω έναν κορσέ και κάπως η κατάσταση σώζεται. Τελικά μπαίνω στο μπαρ το οποίο είναι ντυμένο με γκρι απαλό χρώμα και διακριτικό φωτισμό. Δεν προϊδεάζει σε καμία περίπτωση για τον χαρακτήρα του εκτός από το γεγονός ότι όλοι κυκλοφορούν με τα εσώρουχα. Γύρω μου αρκετά νέα ζευγάρια ακούν μουσική (από ποπ ελληνικά μέχρι τα charts της εποχής) και κουβεντιάζουν. Σαν να βρίσκομαι σε ένα μπαράκι της γειτονιάς μου δηλαδή. Μάλλον όχι, σαν να βρίσκομαι στο Super Paradise αλλά χωρίς άμμο και θάλασσα. Στο κέντρο το μπαρ χωρίζει τον χώρο στα δύο και γύρω-γύρω στους τοίχους κάθονται παρέες σε χαμηλά τραπεζάκια.

Αντιλαμβάνομαι ότι στον κεντρικό χώρο δεν έχει παιχνίδι. Εκεί γίνονται μόνο οι γνωριμίες ή απλώς λένε τα νέα τους κάποιες παρέες που γνωρίζονται από πριν. Οι ηλικίες είναι από 30s μέχρι 60s με έμφαση στα 30s-40s. Οι γυναίκες έχουν δώσει έμφαση στα αξεσουάρ τους μιας και δεν φοράνε πολλά ρούχα να επιδείξουν. Από πέρλες στο λαιμό, μέχρι βαριά σκουλαρίκια με πέτρες. Κάτι ακόμα που έχω προσέξει είναι ότι οι περισσότερες δεν φοράνε κραγιόν, παρά μόνο ένα απαλό lip gloss. Λογικό. Πόσο θα μείνει στη θέση του άλλωστε; Μου χαμογελάει μία κοπέλα από το απέναντι σκαμπό. Της χαμογελάω κι εγώ και μετά από λίγο έρχεται να μου μιλήσει. Ο φίλος της μένει στη θέση του προς το παρόν. Σχολιάζει τα μαλλιά μου (από κάπου πρέπει να ξεκινήσει η κουβέντα) και με ρωτάει ποια βαφή χρησιμοποιώ. Της απαντάω και συνεχίζει «δηλαδή δεν είσαι παντού κοκκινομάλλα»; Να ‘τα! Ξεκινήσαμε. Εκεί λοιπόν επάνω στα γέλια, έρχεται και δικός της. «Τι λέτε βρε κορίτσια και γελάτε; Πείτε μου και μένα», είναι το pick up line του. Στην κουβέντα μας μαθαίνω ότι η κοπέλα είναι γραφίστρια και εκείνος δικηγόρος. Μετά από λίγο πλησιάζουν και κάτι γνωστοί τους, ηλικιακά γύρω στα 50. Ο άντρας δημοσιογράφος και η γυναίκα του οικιακά. Η συζήτηση έχει περάσει στα καλύτερα εσωρουχάδικα της Αθήνας. Βλέπω μια πόρτα και τους λέω ότι θα πάω να εξερευνήσω και το υπόλοιπο μέρος. Ο δικηγόρος προτείνει να το κάνουμε όλοι μαζί. Πριν τον χώρο του παιχνιδιού, είναι οι τουαλέτες και οι ντουζιέρες και τα lockers. Από το βάθος ακούω βαθιές ανάσες και μουρμουρητά. Προχωράω στον διάδρομο και όσο πλησιάζω η ηχώ από τους αναστεναγμούς μεγαλώνει. Ζέστη, πολλή ζέστη. Άνθρωποι τρέχουν στα ντους και ξαναβγαίνουν για να γυρίσουν στο δωμάτιο πάλι τρέχοντας. Ο χώρος είναι ολόλευκος με ανάκλιντρα και κρεβάτια τα οποία είτε ήταν είτε δεν ήταν εκεί, καμία σημασία δεν θα είχε, αφού βλέπω κορμιά ακόμα και στο πάτωμα. Εντάξει, και ο πιο αναίσθητος άνθρωπος του κόσμου να είσαι, δεν μπορεί, κάτι θα αισθανθείς αν βρεθείς σε μία αντίστοιχη κατάσταση. Η ζέστη στον χώρο είναι πλέον ακόμη πιο έντονη, κάτι σαν χαμάμ δηλαδή. Χωρίς το τρίψιμο. Ή μάλλον με τρίψιμο αλλά άλλου είδους. Στο βάθος μια κούνια για τους πιο kinky και το Glory Hole. Ο δικηγόρος με πλησιάζει και μου λέει ότι κατά καιρούς γίνονται και άλλες θεματικές βραδιές εκεί, όπως για παράδειγμα Bondage πάρτι. Σε έναν πάγκο βλέπω τα απαραίτητα προφυλακτικά και αποχωρώ ήσυχη ότι τηρούνται και εκεί όλοι οι κανόνες για safe play.

SwingClub4, Λειτουργεί: Παρασκευή και Σάββατο από τις 23:00. Κάθε Παρασκευή τα ζευγάρια μπορούν να φέρουν και ένα ακόμη άτομο.   

Νιρβάνα – Το παλιό

Το πρώτο μαγαζί που άνοιξε στην Αθήνα για swingers ήταν το Νιρβάνα το οποίο στεγάζεται σε ένα υπόγειο δίπλα από την οδό Αχαρνών. Από τότε έχουν περάσει περίπου οκτώ χρόνια και συνεχίζει να υποδέχεται ζευγάρια και κοπέλες, χωρίς κάρτα μέλους. Το είχα επισκεφθεί και πριν κάνει τις τελευταίες αλλαγές, γι’ αυτό απόψε μου παίρνει ώρα να καταλάβω πώς ακριβώς έχει διαμορφωθεί ο χώρος. Παλιότερα υπήρχε ένας ξεχωριστός όροφος για τα ζευγάρια που ήθελαν να απομονωθούν και να παίξουν, ο οποίος απόψε δεν λειτουργεί. Ο κεντρικός χώρος, όπως και πριν, θυμίζει ταινία του Δαλιανίδη από τα ‘80s και ειλικρινά αν δω κάπου την Καίτη Φίνου να το παίζει σκληρή στον Στάθη Ψάλτη, πίνοντας μία Pina Colada και μασώντας τσίχλα με ύφος, δεν θα μου κάνει εντύπωση. Φωτάκια χρωματιστά γύρω από το μπαρ, μία Plasma TV στον τοίχο προβάλλει λαϊκές επιτυχίες, καναπέδες, τραπεζάκια, stools και ένα pole στο κέντρο. Ο Μάριος, ο ιδιοκτήτης του μαγαζιού ο οποίος κάθε βράδυ εκτελεί και χρέη DJ, παίζει από Awalnation μέχρι Παντελίδη σε τέτοια ένταση, που ακόμα και ωτασπίδες να βάλω αποκλείεται να αλλάξει κάτι. Ο κόσμος γύρω μου δεν δίνει σημασία πάντως. Νομίζω ότι η μουσική είναι το τελευταίο πράγμα που τους ενδιαφέρει (εγώ πάλι τις παραξενιές μου τις έχω). Διακρίνω ζευγάρια κάθε ηλικίας και μάλιστα πολλούς νέους γύρω στα 23-25. Νιώθω μια αναταραχή, είναι όλοι πολύ ζωηροί αλλά δεν καταλαβαίνω γιατί. Στ΄ αριστερά μου στο βάθος βρίσκεται ένα μικροσκοπικό δωματιάκι με ένα δερμάτινο κρεβάτι που θυμίζει λίγο εξεταστήριο σε ιατρείο και έχει μια οθόνη που προβάλλει ερωτικές ταινίες. Μέσα βρίσκεται ένα ζευγάρι. Εκείνος όρθιος και εκείνη γονατιστή μπροστά του. Κοιτάω δεξιά μου σε άλλο ένα δωμάτιο με ένα στρογγυλό κρεβάτι και τη γνωστή σε όλους μας πλέον, κούνια. Στην είσοδό του μία ταμπέλα γράφει «Απαγορεύεται η είσοδος σε κάτω των 18» και κάποιος έχει συμπληρώσει με μαρκαδόρο δίπλα από το 18, το χαρακτηριστικό «cm». Δεν μοιάζει πάντως να έχει πτοήσει καθόλου το μπρατσωμένο αρσενικό που έχει καθισμένη επάνω του μία γυμνή κυρία με ξασμένο ξανθό μαλλί, ηλικίας κάπου γύρω στα 65.

Κατευθύνομαι προς την άλλη πλευρά και βλέπω ένα διάδρομο στο βάθος. Μπίνγκο! Δεξιά από τις τουαλέτες διακρίνω μία κουρτίνα και πίσω της, σκιές από κόσμο. Μπλεγμένα κορμιά, έντονα βλέμματα και εκείνη ακριβώς είναι η στιγμή που ξεχνάω αυτό που βλέπω και κολλάω (και πάλι) σε αυτό που ακούω από τα ηχεία. Όχι δεν είναι βογγητά, είναι οι αδερφοί Κατσιμίχα. Σκέφτομαι πώς είναι δυνατόν κάποιος να μπει σε σεξομούντ ακούγοντας το «Γέλα πουλί μου, γέλα», το μυαλό μου κάνει 47 διαφορετικούς συνειρμούς αλλά καταφέρνω να συγκρατηθώ για να μην αρχίσω να τους διηγούμαι στους διπλανούς μου και γυρίζω το βλέμμα μου πιο πέρα, σε ένα ακόμα πιο μικρό δωμάτιο. Μία κοπέλα είναι όρθια ανάμεσα σε δύο άντρες που τη χαϊδεύουν λάγνα και άλλη μία φιλάει τον ένα εξ’ αυτών. Η διακόσμηση θυμίζει κελί φυλακής (αν δεν είναι το κελί φετίχ, τότε τι είναι;) και στους τοίχους υπάρχουν γκράφιτι, φωτογραφίες γυμνών κοριτσιών, οι κλασικές «γραμμές/ημέρες» που μετρούν και σβήνουν οι φυλακισμένοι  και η ένδειξη «Κελί 34». Καλοπέραση. Προσπαθώ να περάσω ανάμεσα από τον κόσμο αλλά δεν θέλω να χαλάσω και τη διάθεση όσων παίζουν. Δεδομένης της στριμωγμένης κατάστασης, δεν είναι εύκολο. Νιώθω χέρια να περνάνε τυχαία ξυστά από το σώμα μου, τρεις κοπέλες όρθιες, φιλιούνται μεταξύ τους ασταμάτητα και χαϊδεύουν η μία την άλλη μέσα από τα εσώρουχα. Ένας άντρας έχει ρίξει στα τέσσερα μία «ευχάριστα παχουλή» κοπέλα και την περιποιείται λέγοντάς της παράλληλα προστυχόλογα και κρατώντας την από τα μαλλιά. Αυτή μουγκρίζει και αρπάζει μανιασμένη το… εργαλείο του διπλανού της. Έξω στο μπαρ, κόσμος συζητάει εύθυμα και φλερτάρει διακριτικά. Κάποια ζευγάρια απλώς κοιτάζουν και ψιθυρίζουν μεταξύ τους. Ένα ζευγάρι από τη Βραζιλία, μας συστήνεται χαμογελαστό. Είναι χρόνια στον χώρο και έχουν γυρίσει πολλά αντίστοιχα μαγαζιά ανά τον κόσμο. «Σημασία, έχει να είναι κανείς χαλαρός και να σκέφτεται ότι εδώ γνωρίζει ανθρώπους ακομπλεξάριστους», μου λένε. Όσο η ώρα περνάει, κόσμος μπαινοβγαίνει στο «Κελί», ο Κιάμος εμφανίζεται συχνά στην οθόνη, διάφορες κοπέλες προσπαθούν να σκαρφαλώσουν στο στύλο και καταλήγουν να τον αγκαλιάζουν απλώς αφήνοντας πονηρά γελάκια και τα πονηρά βλέμματα δίνουν και παίρνουν. Μία ψηλή, αδύνατη, μελαχρινή, έχει μείνει με τα εσώρουχα και τις ζαρτιέρες της και χορεύει για την πάρτη της με πολλή θέρμη. Έχει βάλει στο μάτι κάποιον, που την κοιτάει κλεφτά όσο μιλάει με την κοπέλα του, αλλά πριν τον πλησιάσει, ρωτάει με νόημα τον δικό της αν έχει πρόβλημα με αυτό. Εκείνος της δίνει το ok και τη βλέπω να ορμάει στο θήραμα με νάζι και τίναγμα μαλλιού. Λίγο μετά, φεύγουν και οι τέσσερις για το Κελί 34. Ξημέρωσε, ώρα για βρώμικο λουκάνικο στη Μαβίλη -στο φαγητό αναφέρομαι, η βόλτα στα Swinger Clubs τελειώνει εδώ.

Νιρβάνα, Αχαρνών 335 & Νιρβάνα, Κάτω Πατήσια. Λειτουργεί: Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή, από τις 23:00.