Εσείς ξέρετε τα 7 ηλικιακά μας στάδια; Ας τα μάθουμε με τη βοήθεια του...Σαίξπηρ !

Για πολλούς μελετητές, δεν ήταν σίγουρο για το αν ο τεράστιος Ουίλιαμ Σαίξπηρ, ασχολήθηκε με τις 7 ηλικίες του ανθρώπου. Κάτι σαν τις μέρες της βδομάδας! Μόνο που εδώ, παρακαλάς να είναι κάθε μέρα Δευτέρα και όχι Κυριακή…

Για πολλούς μελετητές, δεν ήταν σίγουρο για το αν ο τεράστιος Ουίλιαμ Σαίξπηρ, ασχολήθηκε με τις 7 ηλικίες του ανθρώπου. Κάτι σαν τις μέρες της βδομάδας! Μόνο που εδώ, παρακαλάς να είναι κάθε μέρα Δευτέρα και όχι Κυριακή…Σίγουρα, είμαστε αυτό που νιώθουμε, όμως αυτό που νιώθουμε έχει και αυτό τις δικές του δεκαετίες! Στον μονόλογό του λοιπόν, στο «Όπως σας αρέσει», ο Σαίξπηρ προσπαθεί να ενώσει το χρόνο με τον άνθρωπο! Ποιά είναι τα ηλικιακά μας στάδιά;




Βρεφική-παιδική ηλικία

Μέχρι τα 5 με 6 μας χρόνια, είμαστε ένα ον που η ζωή του εξαρτάται από τη ζωή των άλλων! Κυρίως, από τους γονείς μας. Η ανάγκη για φροντίδα είναι πιο μεγάλη από ποτέ και ταυτόχρονα, αυτά τα πρώτα χρόνια είναι τα πιο κρίσιμα. Τουλάχιστον, μέχρι τα επόμενα! Μέσα σε αυτά τα χρόνια, το βρέφος-παιδί κατακτά το μεγαλύτερο ποσοστό της γλωσσικής του ικανότητας και διαμορφώνει ήδη ένα ψυχολογικό προφίλ.

«Σχολιαρόπαιδο»

Η αλλαγή σταδίων, είναι πάντα δύσκολη! Το βλέπουμε καθημερινά και ως ενήλικες. Εδώ σπίτι αλλάζουμε και περνά κάποιος χρόνος προσαρμογής. Θυμηθείτε την πρώτη μέρα που πήγαμε σχολείο. Τρόμος κανονικός! Φεύγουμε από την «ασφάλεια». Ξαφνικά, ο νηπιαγωγός-δάσκαλος πρέπει να αντικαταστήσει τον μπαμπά και τη μαμά! Δε θέλουμε ούτε να το σκεφτόμαστε ότι αυτό, θα διαρκέσει τουλάχιστον δέκα χρόνια ακόμη…(στην εποχή μας, 13 σίγουρα..). Η «φωλιά, μας διώχνει» και αυτό, λένε οι ειδικοί, αποτελεί ένα από τα πρώτα μεγάλα τραύματα! Η εξάρτηση από τους γονείς, μπορεί να μην είναι πλέον τόσο ισχυρή όσο ήταν ακόμη και έναν χρόνο πριν, όμως, η συναισθηματική ανασφάλεια είναι ακόμη πολύ μεγάλη!

Ο «αγαπησιάρης»- νεαρός
Η εφηβεία, είναι άλλη μια ηλικία γεμάτη προκλήσεις! Το παιδί με τον ενήλικα παλεύουν μέσα μας. Το παιδί μέσα μας κλαίει και μας φωνάζει να μην το αφήσουμε, όμως ο ενήλικας…έχει περισσότερη δύναμη. Αποτελέσματα αυτής της πάλης, ασφαλώς και θα τα θυμάσαι…Οι λέξεις, δε βγαίνουν τόσο εύκολα σαν τη μουσική, τις ζωγραφιές, τα πάνω και τα κάτω. Τις πρώτες «παιδικές» αγάπες και απογοητεύσεις, που όμως, μια χαρά θυμάσαι! Ενοχές, οργή και κυκλοθυμία, μέχρι να μάθεις τι σου συμβαίνει…

Διαβάστε τη συνέχεια στο tsemperlidou.gr

Ακολουθήστε το eirinika.gr στο Google News για ενδιαφέρουσες ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο

Πατήστε εδώ για να διαβάσετε όλες τις αναρτήσεις του eirinika.gr