Οι φορτισμένες επιστολές της Ελεονώρας και της μητέρας της Μαρίας Μελέτη απάντηση στη τηλεκριτικό Ντέπυ Γκολεμά - ''Παίξατε άτιμα κα. Γκολεμά, θίγετε ηθικά εμάς και την οικογένεια μας''

Στην τηλεκριτικό Ντέπυ Γκολεμά απάντησε η γνωστή τηλεπαρουσιάστρια Ελεονώρα Μελέτη και η μητέρα της  σε σχόλιο της ότι υποδύθηκε την άρρωστη για να λείψει από την εκπομπή της. Η 1η επιστολή είναι της Μαρίας Μελέτη και η 2η της Ελεοώνρας όπως δημοσιεύτηκαν στο blog της mustonline.gr




Αξιότιμη (;) κυρια (;) Γκολεμά,

Με έκπληξη ενημερώθηκα πως σε πρόσφατη δημοσίευση που κάνατε στη στήλη σας, που παραδόξως φιλοξενείται από μία αξιόπιστη εφημερίδα που έχει κερδίσει την εμπιστοσύνη του αναγνωστικού κοινού, -κάτι που θα έπρεπε να σας κάνει ιδιαίτερα προσεκτική σε αυτά που μεταφέρετε, όχι ως προσωπική σας άποψη, ( εξάλλου τηλεκριτικός αυτοτιτλοφορείστε) αλλά σαν είδηση, αποκαλύψατε πως το παιδί μου, η Ελεονώρα Μελέτη, το ..."έπαιξε" άρρωστη 3 μέρες, ακολουθώντας γραμμή Μαλέλη για να πετύχει μεταγγραφή στον τηλεοπτικό σταθμό Σκάι.
Δεν θα σχολιάσω το ανυπόστατο της πληροφορίας σας. Αυτό θα το κάνει η κόρη μου ή τα γεγονότα, όταν έρθει η ώρα , όπως άλλωστε έχει γίνει άπειρες φορές στο παρελθόν, τόσο από την ίδια όπως και από άλλους συναδέλφους της, όσον αφορά στην περίπτωση σας.
Σε εκείνο που θα σταθώ είναι η ανηθικότητα σας, να αφήνετε αιχμές για ένα σοβαρότατο πρόβλημα υγείας ενός ανθρώπου, τον οποίο πληρώνεστε για να κρίνετε και να σχολιάζετε επαγγελματικά και μόνο.
Προφανώς κρυφά από την οικογένειά μας, παρακολουθείτε ιατρικώς την κόρη μου και μάλλον γνωρίζετε και προσωπικά τον ιατρικό της φάκελο, άρα και την πραγματικότητα για το σοβαρό πρόβλημα της Ελεονώρας με τη μέση της, γι αυτό και θέλησατε να δημοσιοποιήσετε την επιστημονική σας γνωμάτευση, αποδίδοντας το πρόβλημα της σε «παιχνίδι». Σε παιχνίδι στρατηγικής.
Γνωρίζοντας προσωπικά τους πραγματικούς θεράποντες ιατρούς της κόρης μου, δεν αναγνώρισα ανάμεσά πουθενά εσάς, ενώ όπως πληροφορήθηκα ουδέποτε αναζητήσατε να κάνετε ρεπορτάζ συγκεντρώνοντας στοιχεία προκειμένου να προβείτε στη γνωμάτευση σας, η οποία –γνωμάτευση- θα ήθελα πραγματικά να ήταν αληθινή για να μη βλέπω τόσο εγώ όσο και ο σύζυγος μου, την κόρη μας να υποφέρει χρόνια τώρα και να σφαδάζει από πόνους σε περιόδους κρίσης.
Ως αναγνώστρια απλά και μόνο, γνωρίζω ότι ένας δημοσιογράφος για να γράψει ή να πει "κάτι" θα πρέπει να το ξέρει. Να το γνωρίζει και να το έχει διασταυρώσει από τις πηγές του. Ειδικά όταν αυτό το "κάτι", έχει να κάνει με τόσο σημαντικά θέματα, όπως τα ζητήματα της υγείας ενός ανθρώπου.
Κάτι ανάλογο είχα νιώσει και το 2008 όταν, ενώ η Ελεονώρα σάπιζε από β αιμολυτικό στρεπτόκκοκο, σε όλο το λαιμό, μπαινοβγαίνοντας για μήνες σε ένα νοσοκομείο, διάφοροι «δημοσιογράφοι» έβγαιναν στις τηλεοράσεις κι έλεγαν ότι «το παίζει άρρωστη για να χωρίσει βελούδινα με τον ΑΝΤ1».
Τότε, είχα πέσει με τα μούτρα όπως κάθε μάνα, πάνω από το πρόβλημα του παιδιού μου και δεν με αφορούσε το παραμικρό.
Όταν η Ελεονώρα έγινε καλά, πίστεψα ότι είχα βιώσει την «ακρότητα» του επαγγελματικού της χώρου και πως δεν υπήρχαν πλέον άλλα περιθώρια κάποιος να πειράξει και να βλάψει περισσότερο το παιδί μου μέσα από χυδαία ψέματα.
Πιστεύοντας λοιπόν ότι δεν θα μπορούσε να υπάρξει μεγαλύτερη κακοήθεια από εκείνην, σαν μάνα είπα ότι δεν θα επιτρέψω ποτέ ξανά σε κανέναν να παίζει με την υγεία της κόρης μου.
Έπεσα έξω...
Αν είστε μητέρα κυρία Γκολεμά, εύχομαι ποτέ να μην αναγκαστείτε να σηκώνετε το παιδί σας στα 35 του σαν να είναι δύο χρονών παιδάκι για να πάει υποβασταζόμενο και με τη συνοδεία σας, έστω και μέχρι την τουαλέτα.
Εύχομαι να μην χρειαστεί να ζήσετε την αγωνία του αν το παιδί σας θα μπορεί να περπατήσει σύντομα –όπως συνέβη στην Ελεονώρα την περασμένη εβδομάδα.
Εύχομαι να μην νιώσετε ποτέ απόγνωση όταν το παιδί σας, σας ζητάει να κάνετε κάτι για να μην νιώθει πόνο και εσεις να μην μπορείτε να βοηθείσετε, όπως άλλωστε ούτε και οι παυσίπονες ενέσεις μέσα στη σπονδυλική στήλη.
Εύχομαι να το παιδί σας να μην νιώσει ποτέ την πίεση που βιώνει το δικό μου παιδί, που ενώ ήταν ακούνητο σε ένα κρεβάτι, το μόνο που την ένοιαζε ήταν το πότε θα πάει στη δουλειά της για να μην δίνει δικαιώματα σε κακοήθεις όπως εσείς, να εκμεταλλεύονται την απουσία της για να στοιχειοθετούν ηλίθια ανυπόστατα σενάρια εναντίον της, με στόχο να τη θίξουν ηθικά και επαγγελματικά.
Παίξατε άτιμα κυρία Γκολεμά, και δεν δείχνετε μόνο παντελή έλλειψη σεβασμού σε έναν άνθρωπο άρρωστο, αλλά τον θίγετε πρωτίστως ηθικά, λέγοντας τον υποκριτή, όπως θίγετε ηθικά και εμάς, την οικογένεια της, που με την λογική σας, υποθάλπτουμε την Ελεονώρα, προωθώντας τα "παιχνίδια" της.
Αν έχετε λοιπόν έστω και ίχνος συνείδησης του τι προκάλεσατε σε μια μάνα, αν έχετε έστω και ίχνος ειλικρίνειας, απαιτώ να μου προσκομίσετε τα στοιχεία εκείνα που γνωρίζετε και σας κάνουν να γράφετε ότι το παιδί μου είναι καλά και «το παίζει άρρωστη». Για να χαρώ κι εγώ. Να μην ανησυχώ για την εξέλιξη του προβλήματος της κόρης μου.
Αλλιώς, οφείλετε να ζητήσετε στην οικογένεια μου συγγνώμη δημοσίως.
Δεν με ενδιαφέρει το αν είστε αναξιόπιστη ή όχι, δεν σας κρίνω επαγγελματικά.
Ούτε με ενδιαφέρει αν ή πως κρίνετε επαγγελματικά την κόρη μου. Να το κάνετε όσο σκληρά θέλετε. Γνωρίζουμε ποιό είναι το παιδί μας, και η ίδια έχει οχυρωθεί πολύ καλά για κάθε μοφής παράσιτο.
Σαν μάνα σας κρίνω κυρία Γκολεμά. Κι σαν άνθρωπο.
Ζητώ είτε τις αποδείξεις σας για ένα μεγάλο θέμα που φέρατε στην επιφάνεια, είτε τη συγγνώμη σας, για ένα τόσο μεγάλο ψέμα.
Το χρωστάτε ηθικά στην οικογένεια μου, αλλά και στον εαυτό σας, γιατι είναι αρετή για έναν άνθρωπο, να αναγνωρίζει τα λάθη του.
Σας ευχαριστώ, μετά τιμής
Μαρία Μελέτη.
H Επιστολή της Ελεονώρας Μελέτη!

«Δεν είχα σκοπό να απαντήσω στην Γκολεμά.
Βαριέμαι.
Έχει καλοκαιριάσει, έχω άλλη διάθεση.
Έχω διάθεση να ερωτευτώ, να κάνω καλά τη μέση μου για να επιστρέψω σύντομα στη θάλασσα, να βγω, να διασκεδάσω. Δεν έχω καθόλου διάθεση να ασχολούμαι με τις προκλήσεις που δέχομαι να δώσω σημασία σε ανθρώπους.
Αυτά είναι τεχνάσματα, είναι μπανανόφλουδες, είναι ..."παιχνίδια". Και τα βαριέμαι....
Η μητέρα μου όμως, για πρώτη φορά ενοχλήθηκε. Τόσα χρόνια απλά η λάσπη την παίρνει ξόφαλτσα. Έχει μάθει και εκείνη απλά να ακούει και να μην νιώθει. Αυτή τη φορά είδα την οργή στα μάτια της, την έπιασα να κάνει τηλέφωνα ώστε να βρει έναν τρόπο να εκφράσει την απογοήτευση της. Στο τέλος μου ζήτησε τη βοήθεια μου, γιατί δεν γνωρίζει κανέναν άλλον από τον χώρο. Μου ζήτησε να φιλοξενήσω στη στήλη μου μία επιστολή που ήθελε να απευθύνει η ίδια στην Γκολεμά.
Αρνήθηκα. Στην αρχή αντέδρασα γελώντας, κάτι που την εξόργισε ακόμα περισσότερο. Πίστευα ότι το πρωί θα το είχε ξεχάσει.
Γύρισα σπίτι και είχε ήδη γράψει την επιστολή.
Δέχτηκα να της δώσω βήμα, πρώτον γιατί διαβάζοντας την επιστολή, με άγγιξε, και δεύτερον δεν πρόκειται για δική μου απάντηση στη Γκολεμά. Εξακολουθώ να μην απαντώ...
Ξέρω ξέρω... θα κατηγορηθώ , θα επικριθώ που δέχτηκα να δημοσιοποιηθεί η επιστολή, ίσως κάποιοι πουν ότι η Ελεονώρα φώναξε τη μαμά της για να καθαρίσει - λες και η δική μου γλώσσα δεν είναι η καταλληλότερη-...
Δε βαριέσαι....
Μασάει η κατσίκα ταραμά;
Ακολουθεί λοιπόν η επιστολή της μητέρας μου, κυρίας Μαρίας Μελέτη, στη Γκολεμά. Εγώ κάπου εδώ σας αφήνω...