Ένας Παπαδόπουλος ανακαλύπτει ξανά τον Ντοστογιέφσκι- Ο Αλέξανδρος Ρωμανός Λιζάρδος γράφει για την ταινία «Ο Σωσίας» που κάνει πρεμιέρα στους κινηματογράφους (βίντεο)

Οχι, δεν πρόκειται για μελετητή των κειμένων του Ντοστογιέφσκι... Ούτε για τον μυστηριώδη Έλληνα που επηρέασε χαμηλότονα και σχεδόν αόρατα τον μεγάλο διανοητή. Αυτός ο Παπαδόπουλος ενέπνευσε τον Γούντυ Άλεν για το Μανχάταν, έγινε δεινόσαυρος στην ιστορία των παιχνιδιών, την έπεσε στη Νταντά Αμέσου Δράσεως και δεν είναι άλλος από τον ταλαντούχο ηθοποιό και κωμικό, Γουάλας Σων.



Πως όμως ο Γουάλας Σων μεταμορφώθηκε σε Έλληνα και για ποιό λόγο; Η απάντηση είναι απλή: υποδύεται τον ενοχλητικό διευθυντή μιας εταιρίας με Ελληνικό όνομα και ταυτότητα στην ταινία "Ο Σωσίας" που κάνει πρεμιέρα από αυτή την εβδομάδα στις Ελληνικές Αίθουσες. Τί είναι όμως ο σωσίας και τι συμβαίνει στον κόσμο του;

Στον σκοτεινό και μοναχικό κόσμο του Σωσία, ο Σάιμον παγιδευμένος σε μια πραγματικότητα που τον θεωρεί αόρατο, έρχεται καθημερινά αντιμέτωπος με τον προϊστάμενο του, τον πάντα απαιτητικό και σκληρό κύριο Παπαδόπουλο.
Εύκολα κανείς μπορεί να κάνει την σύνδεση μεταξύ του χαρακτήρα και του ονόματος, όταν συναντάμε τον κύριο Παπαδόπουλο για πρώτη φορά. Αυστηρός, απολυταρχικός, (σχεδόν φασίστας) είναι ο λόγος που η εταιρεία στην οποία δουλεύει ο Σάιμον λειτουργεί οργανωμένα. Μια εταιρεία που με μοναδική εξαίρεση την Χάννα και τον Σάιμον, αποτελείται από ηλικιωμένα καλοκουρδισμένα γρανάζια που κανείς δεν ξέρει ποιός είναι ο ρόλος τους εκεί μέσα, ούτε καν οι ίδιοι. Σαν σκιές εκτελούν καθημερινά τις εντολές τους, φροντίζοντας να κατακεραυνώνουν με τα βλέμματα τους τον φοβισμένο ήρωα δεμένοι από αόρατες κλωστές που τις κινεί ο ίδιος ο κύριος Παπαδόπουλος. Και αν το μερίδιο εξουσίας κάνει τον κύριο Παπαδόπουλο σκληρό και απαιτητικό, η θέση του δίνει το κληρονομικό δικαίωμα στην κόρη του να συμπεριφέρεται ακόμα πιο άσχημα, εγωιστικά και κακομαθημένα.

Όλοι όμως έχουν τα κουμπιά τους και μπορεί οι ανασφάλειες του Σάιμον να μην τον αφήνουν να τα ανακαλύψει, ο σωσίας του όμως, ο Τζέιμς ξέρει πως να τα ενεργοποιήσει. Τι θέλει λοιπόν ένας άνθρωπος με εξουσία; Ακόμα περισσότερη.

Η ταινία όμως δεν περιορίζει τις Ελληνικές τις αναφορές στο όνομα: με μια δεύτερη ανάγνωση ανακαλύπτεις ότι το εργασιακό περιβάλλον που οραματίστηκε ο Ντοστογιέφσκι, περιγράφει την Ελλάδα της κρίσης όπου κάθε τί παράλογο, επιτρέπεται από μια ανώτερη δύναμη και από τη φοβία ότι ο εργάτης από κεκτημένη ταχύτητα και την τεχνική του σοκ, έχει σταματήσει να αντιδρά σε κάθε αφαίρεση των δικαιωμάτων του. Όλα αυτά τα τραγικά όμως συμβαίνουν σε ένα περιβάλλον που το χιούμορ άρχει και το πάθος του κεντρικού ήρωα *(που υποδύεται ο υποψήφιος για Όσκαρ Τζέσι Άιζενμπεργκ) κάνει όλους μας να αισιοδοξούμε ότι ο άλλος μας εαυτός θα αρχίσει την επανάσταση. Δεν το βρίσκετε και αυτό τόσο ελληνικό όσο και το όνομα του κυρίου Παπαδόπουλου;