Ποιος μαζεύει τα ροδάκινα... - Ένα άρθρο του Παντελή Καψή

του Παντελή Καψή

Κρήτη, καλοκαίρι του 2012, πηγαίνω με ταξί από το αεροδρόμιο της Σούδας στα Χανιά. Ο οδηγός θέλει να κάνει τεστ στον οικονομικό μου πατριωτισμό. «Τους λέω στο χωριό να δίνουν τα χρήματά τους εκεί που πιάνουν τόπο, σε όσους τα αφήνουν στην πατρίδα, με καταλαβαίνεις», μου λέει με νόημα. Δεν αντιδρώ, περιορίζομαι μόνο να ρωτήσω πώς δουλεύουν οι ταβέρνες και οι μικρές κυρίως τουριστικές επιχειρήσεις, αν προσλαμβάνουν ξένους.

Την απάντηση φυσικά την ήξερα, την ξέρουμε όλοι. Αναγκάζεται να το ομολογήσει και ο ίδιος. Χωρίς τους ξένους δεν θα μπορούσαν να λειτουργήσουν. Οπως δεν θα είχε τύχη η αγροτική μας παραγωγή. Θυμόμαστε πριν από μερικούς μήνες την προσφορά αγροτικού συνεταιρισμού στη Βέροια να προσλάβει μερικές χιλιάδες Ελλήνων εργατών γης για 3-4 μήνες, με καλή αμοιβή και τα έξοδα πληρωμένα. Ενδιαφέρθηκαν μόλις 18 Ελληνες, σε μια περιοχή με υψηλό δείκτη ανεργίας.

Αναρωτιέμαι τι θα συνέβαινε αν η Χρυσή Αυγή δεν έκανε επικοινωνιακού τύπου επιθέσεις σε δύσμοιρους μικροπωλητές, αλλά επιχειρούσε να πάει λόγου χάρη σε ένα νησί, στη μέση της σεζόν και να τους αφήσει χωρίς εργαζόμενους. Πόσο δημοφιλής θα γινόταν τότε;

Είναι κι αυτό μέρος της σχιζοφρένειας και της υποκρισίας μας. Γιατί είναι φανερό ότι ένα μεγάλο μέρος των παραγωγικών εργασιών τις έχουμε εκχωρήσει στους μετανάστες. Διαλέξαμε όλοι να γίνουμε μεσοαστοί στη λάθος εποχή και με λάθος τρόπο. Και μάλιστα οι νέοι.

Στην τράπεζα πριν από λίγες ημέρες συνάντησα ένα κορίτσι που σπούδαζε κι εργαζόταν για να χρηματοδοτήσει τις μεταπτυχιακές της σπουδές. «Εδώ είναι παράδεισος», μου είπε. «Το βράδυ εργάζομαι στον... (αλυσίδα ηλεκτρικών). Δύσκολη δουλειά και δεν σηκώνει χαλάρωση. Πρέπει να είσαι εκεί μισή ώρα πριν από τη βάρδια. Δούλευαν και άλλοι συμφοιτητές μου, αλλά τα παράτησαν. Εγώ είμαι μαθημένη στα δύσκολα. Αυτοί δεν άντεξαν».

Τίποτα το κακό βέβαια. Ο καθένας δικαιούται να διεκδικεί το είδος της εργασίας που θέλει. Αλλωστε από την αρχή δεν λέγαμε ότι οι ξένοι εργάτες θα μας βοηθήσουν να λύσουμε και το δημογραφικό πρόβλημα των ταμείων - όταν φυσικά η οικονομία πάρει μπροστά;

Παραδόξως όλα αυτά ξεχάστηκαν κι αφεθήκαμε στη βαρβαρότητα των τραμπούκων. Ασφαλώς η νομιμότητα πρέπει να περιφρουρηθεί και στο θέμα της μετανάστευσης.

Δεν πρόκειται όμως ποτέ να αποκτήσουμε μεταναστευτική πολιτική, αν δεν μπορούμε να κάνουμε έναν ειλικρινή διάλογο για τις πραγματικές ανάγκες και τις αντοχές της οικονομίας.

Δεν είναι μόνο το ηθικό ζήτημα ?μείζον από μόνο του- μιας ευρωπαϊκής χώρας που υποκύπτει σε έναν ακροδεξιό ρατσισμό. Είναι εξίσου και το ότι μόνοι μας υπονομεύουμε το μέλλον μας δηλητηριάζοντας το εργασιακό περιβάλλον, δημιουργώντας ένα κλίμα μισαλλοδοξίας, που ενισχύει την εσωστρέφεια και κλείνει τους δικούς μας ορίζοντες.

Το παράδοξο είναι ότι αυτό γίνεται σε μια χώρα που στηρίζεται για το ξεπέρασμα της κρίσης και την ανάπτυξη στις εξαγωγές. Εχει δηλαδή ανάγκη περισσότερο από ποτέ την εξωστρέφεια, το άνοιγμα των συνόρων, την ελεύθερη διακίνηση ιδεών και ανθρώπων που θα της επιτρέψουν να μπει δυναμικά στους τομείς υψηλής τεχνολογίας.

Και το ακόμα μεγαλύτερο παράδοξο είναι βέβαια ότι είμαστε μια τουριστική χώρα που στηρίζεται για μεγάλο μέρος του εισοδήματός της στην καλή θέληση των ξένων.

Ε, λοιπόν δεν μπορούμε να τα έχουμε όλα.

panteliskapsis@gmail.com

Πηγή: ethnos.gr