Νικήσαμε! Περί λαϊκιστών της δημοσιογραφίας και της πολιτικής γράφει ο Σταύρος Θεοδωράκης

του Σταύρου Θεοδωράκη

Πέρασαν, λοιπόν, και έχουμε κάθε λόγο να πανηγυρίζουμε. Οι Κασσάνδρες βέβαια για άλλη μια φορά έλεγαν ότι είναι αδύνατον να περάσουν. Ότι δεν θα υπάρξει πλειοψηφία… Τις τελευταίες μέρες μάλιστα, οι «ακροδεξιοί» ενώθηκαν με τους «ακροαριστερούς» και μαζί προσπάθησαν να σαμποτάρουν την ψηφοφορία. Οι μεν στο όνομα του Έθνους, οι δε στο όνομα του εργάτη. Στο πλευρό τους οι «ακραίοι» είχαν και τους φανατικούς της εκκλησίας. Ένας συνασπισμός οπισθοδρομικών δηλαδή που απεχθάνεται και πολεμά το καινούργιο. Συντηρητικά συμπεριφέρθηκαν και αρκετά ΜΜΕ. Όχι ότι είχαν κανένα ιδιαίτερο λόγο αλλά τα περισσότερα ΜΜΕ προτιμούν να πηγαίνουν με το ρεύμα του ποταμού. Προσωπικά ξέρω πολλούς δημοσιογράφους οι οποίοι στις ιδιωτικές τους συζητήσεις είναι τολμηροί, όταν όμως γράφουν ή βγαίνουν στο γυαλί προσπαθούν να καλοπιάσουν τον «μέσο πολίτη», τον «μέσο ψηφοφόρο». Το ίδιο δηλαδή που κάνουν και οι πολιτικοί. «Ο λαός έχει πάντα δίκιο». Και θα ήθελα να ξέρα, τώρα που «ο λαός» αποφάσισε διαφορετικά, τι θα βγουν να πουν αύριο οι λαϊκιστές της δημοσιογραφίας και της πολιτικής. Γιατί από όποια πλευρά και αν το δεις, ο λαός της Αμερικής κινήθηκε τολμηρά.

Δεν αναφέρομαι μόνο στην νίκη Ομπάμα αλλά στα 170 δημοψηφίσματα που έγιναν παράλληλα με τις προεδρικές εκλογές και ανέδειξαν –σε αρκετές περιπτώσεις  - μιαν άλλη προοδευτική Αμερική. Στο Μέιν και στο Μέριλαντ οι πολίτες συμφώνησαν ότι τα ομοφυλόφιλα ζευγάρια πρέπει να αναγνωρίζονται από το κράτος. Και το πιο σημαντικό, στην Ουάσινγκτον και στο Κολοράντο οι ψηφοφόροι τάχθηκαν υπέρ της νομιμοποίησης της μαριχουάνας  όχι μόνο για ιατρική αλλά και για προσωπική χρήση. Για την ευχαρίστηση δηλαδή.

«Για πολλούς λόγους προτιμώ τη μαριχουάνα από το αλκοόλ» έλεγαν οι αφίσες στο Κολοράντο σπάζοντας ένα ταμπού 80 ετών. Τόσο περίπου διαρκεί η απαγόρευση της μαριχουάνας στην Αμερική (και στον κόσμο όλο). Μια απαγόρευση κόντρα στην λογική και την επιστήμη που περιθωριοποιεί εκατομμύρια χρήστες κάνναβης σε όλο τον κόσμο. Που τους κάνουν να νιώθουν Αλ Καπόνε επειδή θέλουν να πίνουν ένα τσιγάρο αντί να λιώνουν ας πούμε στα νόμιμα ξύδια. Μια απαγόρευση που εκτόξευσε τις τιμές της ινδικής κάνναβης στα ύψη, την συνέδεσε με το έγκλημα και δημιούργησε ένα μύθο γύρω από την χρήση της. Η εξάπλωση της ηρωίνης, της κοκαΐνης και των άλλων θανατηφόρων ουσιών βοηθήθηκε όλες αυτές τις δεκαετίες από την απαγόρευση της μαριχουάνας.  Όταν τα κράτη λένε ότι η μαριχουάνα είναι ναρκωτικό όπως η κοκαΐνη και η ηρωίνη, τότε ακόμη και οι περιστασιακοί χρήστες και κυρίως οι νέοι περνούν εύκολα «από το χασισάκι στην ηρωίνη». Οι ίδιοι έμποροι τα πουλάνε. Δείτε τι γίνεται σε ορισμένα νησιά μας και σε κάποιες κωμοπόλεις μας, όπου φουρνιές ολόκληρες πιτσιρικάδων καταστρέφονται από τις «σκόνες» και από τα οινοπνεύματα. Ένας στους 25 θανάτους παγκοσμίως έχει ως αίτιο το αλκοόλ (για να μην μιλήσουμε για τις αναπηρίες)… Αλλά ας μην επεκταθώ.

Δύο πολιτείες της Αμερικής έκαναν την αρχή, διέκοψαν το μεγάλο ψέμα που θέλει το αλκοόλ νόμιμο και αθώο και την μαριχουάνα παράνομη και ένοχη. Και εγώ (που προσωπικά δεν θέλω ούτε την μαριχουάνα, ούτε το αλκοόλ, ούτε καμιά άλλη ουσία), χαίρομαι. Γιατί έφαγαν τα μούτρα τους οι οπισθοδρομικοί. Oι κοινωνίες προχωρούν με γνώση όχι με απαγορεύσεις. Όπως χαίρομαι επειδή στην Ιντιάνα και το Μιζούρι νικήθηκαν οι ακραίοι πολέμιοι της άμβλωσης. Αυτοί που υποστήριζαν ότι αν η γυναίκα θέλει, τη στιγμή του βιασμού κλείνει την μήτρα της και δεν συλλαμβάνει. Αν συλλάβει σημαίνει ότι τα…  ήθελε! Ζήτω λοιπόν η Αμερική του Ομπάμα. «Φονιάδες των δικαιωμάτων ρεπουμπλικάνοι» δεν θα σας περάσει.

Πηγή: protagon.gr