Kώστας Βουτσάς: ''Με την σύντροφό μου έχουμε σχεδόν πενήντα χρόνια διαφορά'' - Η αποκαλυπτική συνέντευξη του μεγάλου Έλληνα ηθοποιού στον Γιάννη Βίτσα!

Ήμασταν θυμάμαι στην ασφάλεια με τη μητέρα μου και την αδελφή μου στην αγκαλιά μου και βλέπαμε να τον χτυπούν στο κεφάλι με μία βέργα που είχε σίδερο προσπαθώντας να τον κάνουν να υπογράψει δήλωση μετανοίας. Δεν το έπραττε. Δε θα ξεχάσω ποτέ τη μητέρα μου να αναφέρει « Υπέγραψε να γλιτώσουμε»   



Όταν πήγα στα μπουλούκια με απέρριψαν δύο φορές αναφέροντάς μου Δε κάνεις για το θέατρο. Το θέατρο σε παίρνει στην αγκαλιά του όταν είσαι καλός όμως.

Όταν έφευγα από μία σύντροφό της άφηνα την περιουσία που είχα αποκτήσει όσο διάστημα ήμασταν μαζί. Τώρα είμαι με μία νεαρή κοπέλα ένα εκπληκτικό πλάσμα την Αλίκη Κατσαβού. Δεν έχω να της χαρίσω τίποτα και της της είπα «Αλίκη μου πάρε τον εαυτό μου και κάνε τον ότι θέλεις».

Τηρώ την θεωρία του Τσάρλι Τσάπλιν. Η γυναίκα πρέπει να έχει να έχει τη μισή ηλικία του άνδρα μείον πέντε χρόνια. Εγώ είμαι 83 ετών. Τα μισά μου έτη είναι 41 σχεδόν. Αν αφαιρέσουμε πέντε φθάνουμε στα 36. Τόσο είναι η συντροφός μου. Ζούμε ευτυχισμένοι. Γελάμε όλη την ώρα.  Την αγαπώ πολύ.

ΑΠΟ ΤΟΝ ΓΙΑΝΝΗ ΒΙΤΣΑ

Έχοντας απόλυτο χιούμορ, μοναδική ενέργεια, άπλετη καλοσύνη και μια ζωή γεμάτη μοναδικές εμπειρίες ο μετρ του θεάτρου καταθέτει τη ζωή του στο ΕΓΩ!weekly παραδίδοντας μαθήματα δύναμης και γενναιοψυχίας.

Επί εξηντα επτά χρόνια στα καλλιτεχνικά δρώμενα δημιουργήσατε μία λαμπρή καριέρα.
Και έχω το κουράγιο και συνεχίζω. Με τον Πλούτο θα είμαστε στις 18 Σεπτεμβρίου στο Ηρώδείο και φυσικά από τον Οκτωβρη στον Ελληνικό κόσμο θα παίξουμε την παράσταση   «Σμύρνη μου αγαπημένη».  Το χειμώνα παράλληλα παρουσιάζω παιδικό θέατρο. Για εμένα αυτή είναι η ζωή. Δε μπορώ να κάθομαι σπίτι μου. Όσο απομονώνεσαι σου μιλά η πίεση, το ζάκχαρο. Κάνω παρέα με νέους ανθρώπους. Δε μπορώ να συνομιλώ με μεγαλύτερους γιατί κάθε συζήτηση περιστρέφεται γύρω από τους πεθαμένους. Έχω προσπαρμοστεί στην εποχή. Παίζω μικρούς ρόλους, δεν είμαι απαιτητικός και δε με ενδιαφέρει σε τι σειρά θα μπει το όνομά μου.
Το τελευταίο είναι δείγμα του πόσο μεγάλος σταρ είστε. Ανά καιρούς έχουν υπάρξει μεγάλες σφαγές για τη θέση που θα βρίσκεται στη μαρκίζα το όνομά συναδέλφων σας.



Είναι λογικό. Θέλουν τα παιδιά να προχωρήσουν. Εγώ έχω καταξιωθεί. Η αγάπη του κοινού είναι μεγάλη και ανιδιοτελής.
Και δεν την εξαργυρώσατε συμμετέχοντας στα κοινά όπως πολλοί συνάδελφοί σας.
Δε μπήκα στην πολιτική γιατί ήθελα να μπορώ να βρίζω τους πολιτικούς και να τους βγάζω τα άπλυτα στην φόρα. Πέρασα πολύ άσχημα στα παιδικά μου χρόνια γιατί ο μπαμπάς μου ήταν κομμουνιστής. Ταλαιπωρηθήκαμε πολύ οικογενειακώς με ξυλοδαρμούς.  Μου έκαναν πολλές φορές προτάσεις και ευθαρσώς απάντησα  «Χτυπήσατε λάθος πόρτα».

Οι περισσότεροι πολίτες πια ζουν στα όρια της φτώχειας. Η ιστορία ουσιαστικά επαναλαμβάνεται αφού η Ελλάδα ζει συνθήκες αντίστοιχες με εκείνες πριν 70 έτη.

Με στεναχωρεί πολύ. Βοηθώ όσο μπορώ τους συνανθρώπους μου οικονομικά. Η κατάσταση φυσικά δε σώζεται απ’ αυτό. Δεν κάνουμε επανάσταση γιατί είμαστε ωχαδελφιστές.  Λες «Να κατεβούμε στο Σύνταγμα και οι περισσότεροι απαντούν να κατεβείτε». Βέβαια υπάρχει το δικαιολογητικό  ότι η προβοκάτσια ανθεί. Υπάρχουν πολίτες ντυμένοι με πολιτικά από τα κόμματα  ή την αστυνομία και με ρόπαλα στο χέρι σπάνε τσάμια και σκοτώνουν. Ο κόσμος φοβάται να βγει πια στο δρόμο. Έχουμε μία πολύ όμορφή χώρα. Ο Έλληνες είναι ξύπνιοι αλλά αγαπούν τον σπαραγμό. Προτιμούν να ψωφίσει η κατσίκα του γείτονα.



Υπήρξαν συνάδελφοί σας που λειτουργούσαν ανταγωνιστικά απέναντί σας.

Εγώ τη ζήλεια και τον ανταγωνισμό δε τα λάμβανα υπόψιν μου. Έλεγα  «Θα προχωρήσω». Δεν στεκόμουν ποτέ στο ότι έλεγε ο οποιοσδήποτε.  Στη ζωή μου είχα ερωμένες τις καλομοίρες, όχι τις κακομοίρες. Οι κακομοίρες όταν δουν έναν άνθρωπο δυστηχισμένο κλαίνε από πάνω του επιθυμώντας να πέσει ακόμα περισσότερο. Οι καλομοίρες του δίνουν χαρά.

Είχατε πάντα μέσα σας τόση αισιοδοξία και θετική διάθεση.

Ναι γιατί πέρασα πολύ άσχημα μικρός και αυτό με στέριωσε, με δυνάμωσε, με ανδρίωσε. Στα παιδικά μου χρόνια πουλούσα τσιγάρα, έκανα τον αβανταδόρο σε παπατζή. Με κράτησε η συμβουλή της μητέρας μου. « Παιδί μου μη σε πιάσουν και σε πάνε στην φυλακή γιατί όλοι θα πουν ο γιος του κομμουνιστή είναι αλήτης» Τα παραπάνω λόγια έπαιξαν τον σημαντικότερο ρόλο στη ζωή  μου. Δεν έκανα ποτέ πράγματα που έθιγαν τον πατέρα μου ή το κόμμα που αντιπροσώπευε.

Περάσατε ακόμα και στιγμές που δεν είχατε ούτε τα αναγκαία.

Ναι. Ο αδελφός μου και ο πατέρας μου ήταν χαμένοι. Τρώγαμε στραγάλια και νερό για να πριστεί η κιλιά μας. Ο μπαμπάς μου είχε ασθενήσει από φυματίωση. Τον είχαν πάει στο Ασβεστοχώρι στο σενατόριο και τον είχαν τοποθετήσει μέσα σε ένα στάβλο. Καθημερινά πηγαίναμε από την Θεσσαλονίκη στο Ασβεστοχώρι με τα πόδια. Ανεβαίναμε και κατεβαίναμε το βουνό του Σέιχ Σου επιλέγοντας  να πάρουμε ένα κομματάκι βούτηρο από το να δώσουμε τα ελάχιστα λεφτά που θα είχαμε στο λεωφορείο. Καθαρίζαμε το στάβλο που βρώμαγε κοπριά για να παραμείνει μέσα ο πατέρας μου σε πιο ανθρώπινες συνθήκες.



Είναι επώδυνα βιώματα.

Αυτά με δυνάμωσαν.  Έτσι έγινα δυνατός. Έλεγα Θα πολεμήσω και θα περάσουν όλα.

Δεν πονούσατε βλέποντας το μπαμπά σας υπό αυτές τις συνθήκες;

Φυσικά. Ήμασταν θυμάμαι στην ασφάλεια με τη μητέρα μου και την αδελφή μου στην αγκαλιά μου και βλέπαμε να τον χτυπούν στο κεφάλι με μία βέργα που είχε σίδερο προσπαθώντας να τον κάνουν να υπογράψει δήλωση μετανοίας. Δεν το έπραττε. Δε θα ξεχάσω ποτέ τη μητέρα μου να αναφέρει « Υπέγραψε να γλιτώσουμε». Έπειτα όταν πήγα στα μπουλούκια με απέρριψαν δύο φορές αναφέροντάς μου Δε κάνεις για το θέατρο.

Είναι συγκλονιστικό ότι σας απέρριψαν.

Το θέατρο σε παίρνει στην αγκαλιά του όταν είσαι καλός όμως.

Τι θυμάστε από τα μπουλούκια;

Ήμασταν μεριδιούχοι. Όταν δεν πηγαίναμε καλά έλεγε ο πρωταγωνιστής «Παιδιά έχουμε ναυάγιο. Ο σώζων εαυτώ σωθήτω». Επειδή δεν είχαμε να πληρώσουμε στο ξενοδοχείο πετάγαμε τα ρούχα μας από το μπαλκόνι ή καρφώναμε τη βαλίτζα μας και στην πιθανότητα που προσπαθούσε να την σηκώσει ο ξενοδόχος να θεωρεί ότι είναι βαριά. Στις παραστάσεις συμμετείχαν επίσης ωραίες κοπέλες που είχαν θαυμαστές σε κάθε κωμόπολη. Τους έλεγε λ.χ. ο χασάπης ή ο μανάβης   «Θες να πάμε το βράδυ για φαγητό»;  Εκείνες απαντούσαν « Φυσικά αλλά θα πάρω και τα παιδιά μαζί».  Έρχονταν λοιπόν και μας έλεγε «Το βράδυ έχουμε κηδεία».  Η κηδεία σήμαινε το εξής. Πηγαίναμε τρώγαμε και μετά όπως στις κηδείες καθόμασταν και περιμέναμε πότε θα φύγουμε. Αυτά με οδήγησαν στο να είμαι πολύ προσγειωμένος. Στη δική μας δουλειά δεν υπάρχει το εγώ παρά μόνο το εμείς.  Όποιος αναφέρει «Εγώ είμαι», είναι αποτυχημένος κουτός και δεν σκέπτεται σωστά. Όλοι οι ηθοποιοί, οι τεχνικοί, οι ταξιθέτριες, οι σερβιτόροι βοηθούν στην παράσταση.  
Πολλοί όμως είναι απόλυτως εγωπαθείς.



Οφείλουν να συνέλθουν. Αν επειδή είσαι πρωταγωνιστής  νομίζεις ότι είσαι κάποιος είσαι αστείος.  Αν ο συνάδελφός σου δε σου δώσει σωστά την ατάκα ή δεν παίξει δυναμικά η παράσταση δεν σώζεται. Τότε λοιπόν που είναι ο πρωταγωνιστής;

Προχωράτε πάντα στη ζωή σας μπροστά ότι και αν συμβαίνει;

Πάντα. Δεν κάθομαι να κλάψω να πω «Γιατί αντιμετωπίζω το τάδε περιστατικό»;

Περάσατε δύσκολα στην ερωτική σας ζωή;

Βέβαια. Με απάτησαν και απάτησα συντρόφους μου. Εγώ ασχολούμαι πολύ με τη εκάστοτε σύντροφό μου. Θέλω να την φροντίζω. Σκέπτομαι τι έκπληξη να της κάνω. Η γυναίκα είναι σαν τριαντάφυλλο αλλά έχει και αγκάθια

Ποιο είναι το χειρότερο πράγμα που σας έκαναν;

Νομίζω ότι με απάτησαν. Έχουν συμβεί πολλά ευτράπελα. Θυμάμαι ήμουν με μία πρωταγωνίστρια είχα γύρισμα και πηγαίνοντας στο σπίτι ακούμπησα το καπό του αμαξιού και ήταν ζεστό. Της ανέφερα « Που ήσουν» και μου απάντησε « Πουθενά». Δε θα ξεχάσω πόσο έντονα καυγαδίσαμε. Ευρύτερα μου έχουν συμβεί πολλά. Όλες τις γυναίκες μου τις πλούτιζα πάντοτε. Όταν έφευγα από μία σύντροφό της άφηνα την περιουσία που είχα αποκτήσει όσο διάστημα ήμασταν μαζί. Τώρα είμαι με μία νεαρή κοπέλα ένα εκπληκτικό πλάσμα την Αλίκη Κατσαβού. Έχει παιδικό θεάτρομε δύο θιάσους για μικρά και μεγαλύτερα παιδιά. Δεν έχω να της χαρίσω τίποτα και της της είπα «Δεν έχω να σου δώσω τίποτα Αλίκη μου. Πάρε τον εαυτό μου και κάνε τον ότι θέλεις». Είναι μικρή ηλικιακά. Τηρώ την θεωρία του Τσάρλι Τσάπλιν. Η γυναίκα πρέπει να έχει τη μισή ηλικία του άνδρα μείον πέντε χρόνια. Εγώ είμαι 83 ετών. Τα μισά μου έτη είναι 41 σχεδόν. Αν αφαιρέσουμε πέντε φθάνουμε στα 36. Τόσο είναι η σύντροφός μου. Έχουμε σχεδόν πενήντα χρόνια διαφορά. Ζούμε ευτυχισμένοι. Γελάμε συνεχώς.  Την αγαπώ πολύ και το χειμώνα θα παίξουμε μαζί  παιδικό θέατρο.

Έχετε χρήματα σήμερα;

Ζω με τα χρήματα που λαμβάνω. Έχω βγάλει όμως πολλά λεφτά και έχω αφήσει μεγάλη περιουσία στις γυναίκες μου. Στην Θεανώ έδωσα πέντε μεγάλα σπίτια, στην Έρρικα επίσης ένα σπίτι στο Ψυχικό. Δεν κράτησα τίποτα για τον εαυτό μου.

Δεν υπολογίσατε καθόλου τα χρήματα;

Όχι. Όσο ζητιανεύεις τα λεφτά, τόσο δε σου έρχονται.

Πώς λειτουργούσατε όταν ερωτευόσασταν;

Ήμουν αφιερωμένος στην συντροφό μου. Πέρασα πολύ όμορφα με τις γυναίκες μου.

Το χειμώνα συνεργάζεστε με τη Μιμή Ντενίση.

Είμαι πολύ ευτυχισμένος με αυτή την συνεργασία. Πρόκειται για έναν πολύ έξυπνο άνθρωπο μία εξαίρετικά ταλαντούχα γυναίκα τόσο στην συγγραφή και στην ηθοποιοία. Είναι εκπληκτική σκηνοθέτης και φέρεται υπέροχα στους ανθρώπους γύρω της. Το έργο είναι μεγαλειώδες. Το γράφει επί δυομησι χρόνια έχοντας σωστά δεδομένα και στοιχεία.

Ποια είναι η φιλοσοφία της ζωής σας;

Να αγωνίζεσαι και να μην σκαλώνεις σε πράγματα που δε σου ορίζουν τη ζωή, όπως για παράδειγμα ένα τυχόν χρέος ή ένα κακό έρωτα. Πρέπει να προχωράμε μπροστά και να είμαστε αγωνιστές. Η ζωή συμβολίζει τον αγώνα.