Θάνος Τζήμερος: Συνέντευξη για όλα: Θέλω να βρω χρόνο για την προσωπική μου ζωή - Ο Παπακωνσταντίνου είναι το ιδανικό θύμα

Φτάσατε μια ανάσα από την είσοδό σας στη Βουλή αλλά η τελευταία δημοσκόπηση εμφανίζει την ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΞΑΝΑ μόλις στο 0,8%. Πολλοί λένε ότι η συνεργασία σας με τον Στέφανο Μάνο δεν αποδείχθηκε και η καλύτερη επιλογή. Θα ήθελα το σχόλιό σας.

Τη συνεργασία αυτή μπορεί να τη δεις με δύο (τουλάχιστον) οπτικές γωνίες. Επικοινωνιακά ήταν λάθος. Ο Μάνος, (ο οποίος πλέον έχει παραιτηθεί) ένας από τους πιο αποτελεσματικούς και ηθικούς πολιτικούς που είχε ποτέ η χώρα, και σφοδρός πολέμιος του πελατειακού συστήματος, είχε σπιλωθεί μεθοδικά εδώ και χρόνια από τα ΜΜΕ. Η αρνητική του εικόνα στοίχισε και σε μας. Η «ρετσινιά» του φιλελεύθερου που του αποδίδουν (αδίκως επίσης) μεταφέρθηκε «εξ αντανακλάσεως» στη «Δημιουργία, ξανά!» και μολονότι εμείς δεν υιοθετήσαμε καμία κομματική ταμπέλα μας την «φόρεσαν με το ζόρι». Τα κατευθυνόμενα ΜΜΕ βρήκαν ευκαιρία να μας χτυπήσουν και να εστιάσουν την προσοχή τους στη συνεργασία αυτή καθ’ εαυτή και όχι στις πολιτικές προτάσεις της συνεργασίας. Αρκετοί της Δημιουργίας αποχώρησαν και οι εσωτερικοί κλυδωνισμοί επιδείνωσαν το πρόβλημα. Όμως, ας μην ξεχνάμε ότι οι συνθήκες της πόλωσης ήταν τόσο σκληρές που εξαφάνισαν από τον χάρτη οργανωμένα κόμματα με πολυετή παρουσία στο Εθνικό και στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Εμείς ήμασταν ένα νεογέννητο, που πριν καλά-καλά μάθει να περπατάει, αναγκάστηκε να τρέξει μαραθώνιο και μάλιστα σε ναρκοπέδιο. Με αυτά τα δεδομένα, δεν τα πήγαμε κι άσχημα. Αν δεν υπήρχε το 2,2% του Μαΐου, το 1,6% του Ιουνίου θα φάνταζε θρίαμβος. Όμως αυτή η συνεργασία παρά τις εκλογικές απώλειες έχει ένα πολύτιμο ηθικό «κέρδος»: αποδείξαμε ότι πιστεύουμε στις συναινέσεις. Ακόμα κι αν δεν συμφωνούμε πλήρως, η Ελλάδα δεν έχει μέλλον αν δεν μάθουμε να συνεργαζόμαστε. Κι αυτό δεν γίνεται με λόγια. Μόνον όταν δουλέψεις δίπλα – δίπλα με τον άλλον μπορείς να έρθεις πραγματικά κοντά του και να χτίσεις κλίμα εμπιστοσύνης. Αυτό λείπει από την Ελλάδα, κι εμείς, με αυτή την σύμπραξη, δείξαμε πόσο σημαντικό είναι να προσπαθούμε να το δημιουργήσουμε.

Ας μείνουμε λίγο στις δημοσκοπήσεις. Οι πολίτες φαίνεται ότι γυρνούν την πλάτη στο πολιτικό σύστημα και ζητούν αλλαγές. Υπάρχει τρόπος να γίνει κάτι τέτοιο και κυρίως υπάρχουν πρόσωπα που μπορούν να εμπνεύσουν και να ενώσουν τους Έλληνες σε μια διαφορετική πολιτική;

Γυρνούν την πλάτη, αλλά τελικά, τους ίδιους ψηφίζουν… Ο λαϊκισμός αλλά και η εθνική κατάθλιψη στην οποία έχουμε πέσει έχουν αλλοιώσει την κριτική ικανότητα του Έλληνα, που συνεχίζει να ψηφίζει απατηλές υποσχέσεις. Η ιστορία με τα νέα πρόσωπα που θα εμπνεύσουν έχει αποκτήσει σχεδόν μεταφυσικές διαστάσεις, σαν να περιμένουμε τον Μεσσία. Όσοι έχουν ήδη πολιτική δραστηριότητα δεν είναι νέα πρόσωπα. Οι πραγματικά νέοι, είμαστε εμείς στη “Δημιουργία, ξανά!”. Όταν ένα κίνημα “από το πουθενά” εμπνέει μέσα σε 7 εβδομάδες 136.000 ανθρώπους, αυτό σημαίνει ότι υπάρχει ελπίδα. Όμως ο “άγνωστος” είναι ευάλωτος στον πόλεμο της λάσπης που εξαπολύουν τα κατευθυνόμενα ΜΜΕ. Αν δεν ξέρατε προσωπικά κάποιον και διαβάζατε κάθε μέρα όλες τις χυδαιότητες που κατασκεύαζαν οι επαγγελματίες λασπολόγοι εις βάρος μου, πριν τις εκλογές του Ιουνίου, δεν θα είχε κλονιστεί η εμπιστοσύνη σας; Έτσι, όμως, η εξίσωση δεν λύνεται: τους παλιούς δεν τους θέλουμε, τους καινούργιους θα τους τσακίσει το σύστημα αποδομώντας τους. Το πρόβλημα στην Ελλάδα δεν είναι έλλειψης προσώπων αλλά έλλειψης θεσμών. Η Ελλάδα πάντα γεννούσε ικανούς ανθρώπους. Όμως δεν τους δίνει τη δυνατότητα να δημιουργήσουν γιατί οι θεσμοί είναι κομμένοι και ραμμένοι στα μέτρα της διακομματικής μαφίας. Απαιτείται θεσμική επανάσταση: νέο Σύνταγμα, νέοι θεσμοί, νέοι άνθρωποι, νέα νοοτροπία. Για να πετύχει χρειάζεται την στήριξη όλων. Η μόνη λύση είναι ο πολίτης να μην ενδώσει στη μαύρη προπαγάνδα και να ασχοληθεί ο ίδιος.

Για πρώτη φορά στην Ελλάδα υπάρχει μια κυβέρνηση που αποτελείται από κόμματα τα οποία ανήκουν σε διαφορετική πολιτική φιλοσοφία. Είναι η αρχή των κυβερνήσεων συνεργασίας ή στην Ελλάδα ο δικομματισμός «δεν πεθαίνει πότε;»

Ποια είναι η διαφορετική φιλοσοφία; Είναι και οι τρεις κρατιστές, πελατειακής αντίληψης, και το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να μην σταματήσουν να σιτίζουν τον κομματικό στρατό που έχουν διορίσει – τον μόνο που τους στηρίζει πια. Δείτε πώς μοίρασαν τις ΔΕΚΟ, δείτε πώς τα κόμματά τους τσεπώνουν την σκανδαλώδη κρατική επιχορήγηση, δείτε την πλήρη αδιαφορία τους για τα εκατομμύρια των ανέργων, δείτε την αντίδρασή τους σε κάθε μεταρρυθμιστικό σχέδιο δείτε τη φοροεπιδρομή που εξαπολύουν τσακίζοντας την μεσαία τάξη, δείτε την αιθαλομίχλη που έπνιξε την Αθήνα από την βλακώδη επιμονή όλων τους να έχουν τον φόρο του πετρελαίου στα ύψη. Το περίεργο με την Ελλάδα είναι ότι και η αντιπολίτευση είναι της ίδιας φιλοσοφίας. Δείτε π.χ. πώς ο Σύριζα υπερασπίσθηκε τα προνόμια της πιο ευνοημένης συντεχνίας, των υπαλλήλων της Βουλής. Επί δύο σχεδόν αιώνες το πελατειακό σύστημα εξάλειψε κάθε ιδεολογική διαφορά και στη θέση των κομμάτων δημιούργησε κλεπτοκρατικούς μηχανισμούς που απλώς έχουν άλλη ταμπέλα.

Τις τελευταίες ημέρες κυριαρχεί στην επικαιρότητα η αποκάλυψη της λίστας Λαγκάρντ και η εμπλοκή του πρώην Υπουργού Γιώργου Παπακωνσταντίνου. Μπορεί επιτέλους να ξεκινήσει η κάθαρση ή θα είμαστε και πάλι στο ίδιο έργο θεατές;

Ο Παπακωνσταντίνου είναι το ιδανικό θύμα. Ο Ran Tan (no) Plan του Γιωργάκη, ο πιο αποτυχημένος υπουργός Οικονομικών της μεταπολίτευσης, γιατί να μην φορτωθεί και δύο ξαδέλφες; Κανένας δεν θέλει την πλήρη διαλεύκανση – σε κάθε “στικάκι” υπάρχουν και οι «δικοί του». Ο Σαμαράς χρειάζεται τον Βενιζέλο. Ο ΣΥΡΙΖΑ χρειάζεται τον Παπανδρέου. Όλοι οι αργόμισθοι πρασινοφρουροί εκεί μετακόμισαν. Η Δικαιοσύνη; Χρειάζεται τα λεφτά από το νέο πακέτο για να σταματήσει την ακήρυχτη απεργία. Τα ΜΜΕ; Χρειάζονται δανεικά (κι αγύριστα) για να μην χρεοκοπήσουν. Ούτε καν η Ευρώπη: χρειάζεται κυβέρνηση στην Ελλάδα για να μην έχουμε παγκόσμιο κραχ! Οι πάντες κρατούν τους πάντες. Πολιτικοί, δημοσιογράφοι, κρατικοί λειτουργοί, επιχειρηματίες, μηντιάρχες, εργολάβοι, ηγούμενοι, προηγούμενοι. Για την κάθαρση δεν χρειαζόμαστε καμμιά λίστα Λαγκάρντ. Μπορούν να ανοίξουν οι λογαριασμοί όλων των πολιτικών και όσων διαχειρίστηκαν δημόσιο χρήμα – και εκεί να δεις γλέντια! Η Ελλάδα είναι το μοναδικό κράτος στον κόσμο που οι ληστές αισθάνονται τόσο ασφαλείς ώστε καταθέτουν τα προϊόν του εγκλήματος στην Τράπεζα!

Υπήρξε μήνες ολόκληρους η απειλή για την έξοδο της Ελλάδας από το Ευρώ και η επιστροφή στη δραχμή. Ο κίνδυνος αυτός έχει απομακρυνθεί ή σύντομα θα επιστρέψει;

Ο κίνδυνος αυτός συμπυκνώνεται σε μια ερώτηση: τι κοστίζει περισσότερο στην Ευρώπη, να διώξουμε τους Έλληνες ή να τους κρατήσουμε; Οι τεχνοκράτες έπεισαν τους πολιτικούς της Ευρώπης ότι η έξοδος της Ελλάδας κοστίζει περισσότερο από τη σωτηρία της. Στο χέρι μας είναι να τους επιβεβαιώσουμε.

Ποια είναι η δική σας πρόταση για την έξοδο από την κρίση. Υπάρχει συνταγή ή βαδίζουμε σε άγνωστα μονοπάτια;

Την έχουμε διατυπώσει άπειρες φορές. Άλλωστε δεν πρόκειται για καμιά σοφία, είναι η συνταγή του κοινού νου. Η μόνη έξοδος είναι η ανάπτυξη. Η ανάπτυξη θα μπορούσε να ξεκινήσει σήμερα, αν η κυβέρνηση αντέγραφε την απλή, σταθερή και σαφή νομοθεσία ενός σοβαρού κράτους (π.χ Αυστρίας, Δανίας, Καναδά) και καταργούσε τον εφιάλτη των εκατοντάδων χιλιάδων αντιφατικών νόμων. Αν σήμερα ξεκινούσε η μηχανογράφηση όλου του Δημοσίου που θα ξεδόντιαζε ταυτόχρονα και τη γραφειοκρατία και τη διαφθορά, αν κάθε Έλληνας που ήθελε να δημιουργήσει και να επενδύσει δεν εύρισκε το κράτος – τέρας να του βάζει τρικλοποδιά σε κάθε του βήμα, αν η φορολογία ήταν χαμηλή, λογική και οι ποινές δρακόντειες, αν ο νόμος εφαρμόζονταν προς όλους και δεν εξαιρούσε όσους κρατούν κομματική σημαία, αν ίσχυαν αρχές αξιολόγησης, σχέσης κόστους αποτελέσματος και απολογισμός σε κάθε λειτουργία του Δημοσίου, αν απολύονταν επιτέλους όσοι διορίσθηκαν ρουσφετολογικά, χωρίς ΑΣΕΠ, χωρίς αντικείμενο εργασίας και αργομισθούν εις βάρος του συνόλου, όπως οι δεκάδες κηπουροί εκεί που δεν υπάρχει ούτε παρτέρι. Δεν χρειάζονται κίνητρα για την ανάπτυξη, αλλά άρση των αντικινήτρων.

Σε λίγο καιρό θα πραγματοποιηθεί το συνέδριο της ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ ΞΑΝΑ. Τι περιμένετε από αυτό;

Η ιδρυτική συνδιάσκεψη έγινε στις 11 Μαρτίου του 2012. Εκεί μερικές εκατοντάδες μελών εξέλεξαν όσους αναλάβαμε θέσεις ευθύνης. Μετά τις εκλογές του Μαΐου είχα πει ότι η εκρηκτική ανάπτυξη της Δημιουργίας απαιτεί την εκ νέου κρίση μας. Θα πρέπει επίσης να αναλάβουν ρόλους τα πολλά και ικανά νέα μέλη. Επιπλέον τώρα δημιουργείται δομή και λειτουργίες κόμματος, περιφερειακές οργανώσεις, τομείς ευθύνης, κάτι που ήταν αδύνατον να γίνει στον τυφώνα των εκλογικών αναμετρήσεων. Από το συνέδριο περιμένουμε όλοι να προκύψει ένα πολιτικό κίνημα ανανεωμένο, ισχυρό, με φρέσκες ιδέες και φρέσκους ανθρώπους, που θα πιέσει, όπως κάνουμε μέχρι σήμερα, προς εκσυγχρονιστικές λύσεις στο σύνολο της δημόσιας ζωής και θα καταφέρει να στείλει βουλευτές κατ’ αρχήν στο Ευρωκοινοβούλιο.

Ποιο είναι το προσωπικό σας στοίχημα για τη νέα χρονιά;

Να βρω λίγο χρόνο για οικογενειακή ζωή. Κι επίσης, αυτό που ξεκίνησε, η πολιτική κίνηση των υπεύθυνων πολιτών να αποκτήσει κρίσιμα μάζα.

Πηγή: nocomments.gr