Νίνα Λοτσάρη - Ευγενία Μανωλίδου: Πάμε Θεσσαλονίκη για 2 παραστάσεις - Μέσα στο 2013 θα μας δείτε σε νέα συνεργασία - Η αποκλειστική συνέντευξη της σολίστ και της μαέστρου!

Αν αφήσεις στην άκρη την πλημμυρίδα σχολίων γύρω απο τις προσωπικές σας ζωές , τι βλέπεις στη σκηνή; Δύο πολύ ωραίες γυναίκες , δύο εξαιρετικά ταλαντούχες κυρίες, μία σπάνια καλλιτεχνική συνύπαρξη και ένα απολύτως ευχάριστο αποτέλεσμα επί σκηνής: Ευγενία και Νίνα , Νίνα και Ευγενία πότε και πως έγινε το κλικ μεταξύ σας γι'αυτή την μοναδική παράσταση;

Ε: Η ιδέα της συναυλίας ήταν της Νίνας. Μου μίλησε για πρώτη φορά για την προοπτική μιας συναυλίας με θέμα τον παγκόσμιο κινηματογράφο γύρω στα τέλη Οκτωβρίου. Εγώ ήμουν πολύ επιφυλακτική για την ημερομηνία, θεωρούσα ότι χρειαζόμασταν τουλάχιστον 3-4 μήνες προετοιμασίας. Η Νίνα όμως με διαβεβαίωσε ότι η συναυλία θα γινόταν το Δεκέμβριο, μέσα σε εορταστικό κλίμα και με άριστο αποτέλεσμα. Δουλέψαμε με εντατικούς ρυθμούς και πράγματι το αποτέλεσμα μας αποζημίωσε.

Ν: Η Ευγενία είναι συνηθισμένη να δουλεύει με πιο “κλασσικούς” ρυθμούς. Στο εξωτερικό κυρίως, οι συναυλίες κλείνονται και προετοιμάζονται έξι μήνες με ένα χρόνο πριν το ανέβασμά τους στη σκηνή. Εδώ δουλεύουμε με άλλους ρυθμούς! Εγώ ήμουν πιο εξοικειωμένη με την ιδέα γιατί έχω προετοιμάσει και έχω προετοιμαστεί η ίδια για παραστάσεις σε χρόνο μηδέν. Είχα πολύ μεγάλη εμπιστοσύνη και στους μουσικούς που επιλέξαμε για την ορχήστρα και στην πείρα της Ευγενίας, οπότε δεν είχα καμία αμφιβολία για το σωστό αποτέλεσμα. Έτσι και έγινε!

Νίνα τι εικόνα είχες για την Ευγενία κ εσύ Ευγενία τι ήξερες γιά τη Νίνα;
(μιλήστε ελεύθερα please)

Ν: Δεν ήξερα για την Ευγενία, μέχρι πριν από κάποια χρόνια που τη συνάντησα στα πλαίσια μιας κοινής φωτογράφισης με θέμα “Οι Νεοκλασσικοί” στο Έψιλον της Ελευθεροτυπίας. Όταν μου είπαν ότι είναι συνθέτις και μαέστρος συμφωνικής μουσικής, δεν το πίστευα! Η εικόνα που μου δημιουργήθηκε για εκείνη τότε, παραμένει έως σήμερα. Χαίρομαι όμως πραγματικά που γνωριστήκαμε καλύτερα και ταιριάξαμε πολύ και καλλιτεχνικά.

Ε: Εγώ είχα δει τη Νίνα πριν από μια δεκαετία, σε παραστάσεις στη Λυρική Σκήνη. Εντυπωσιάστηκα πολύ από το συνδυασμό της φωνητικής αρτιότητας και της υπέροχης παρουσίας. Θυμάμαι χαρακτηριστικά ότι στο τέλος της παράστασης μου είχε μείνει στο μυαλό η δύναμη που είχε αυτό το πολύ νέο κορίτσι επάνω στη σκηνή, δύναμη που θα προϋπέθετε πείρα – κάτι το οποίο εκ των πραγμάτων δεν είχε ακόμη αποκτήσει. Στη συνέχεια, την πρότεινα σε μία δημοσιογράφο που ήθελε να κάνει ένα θέμα για νέους ανθρώπους στην κλασσική μουσική, μαζί με άλλους καλλιτέχνες και έτσι μας δόθηκε η ευκαιρία να συναντηθούμε. Η εντύπωση που είχα τότε για εκείνη παραμένει και σήμερα, με τη διαφορά ότι έχει προστεθεί και η πείρα αυτών των δέκα τελευταίων ετών και την έχει κάνει ακαταμάχητη!

Οταν τελικά ανεβήκατε στη σκηνή μαζί τι σκέφθηκες Ευγενία για τη Νίνα και εσύ τι είπες μέσα σου για την Ευγενία;

Ε: Στη σκηνή συνέβη το εξής μαγικό: Ένιωσα τη Νίνα σαν ένα μουσικό όργανο, μία σολίστ μέσα στην ορχήστρα. Ταυτιστήκαμε απόλυτα, τεχνικά, μουσικά, ρυθμικά και τότε συνειδητοποίησα το πόσο πολύ τελικά καταλαβαίνουμε η μία την άλλη σε μουσικό επίπεδο.

Ν: Δεν σκέφτηκα τίποτα, ένιωσα μια οικειότητα και μια σιγουριά λες και κάναμε μαζί συναυλίες για χρόνια! Όσο συνεχίζουμε, αυτό γίνεται ακόμα πιο έντονο και κάθε φορά αισθάνομαι ακόμη καλύτερα.

Το “Cinema Paradiso” πώς πήγε μεχρι στιγμής; Πρεμιέρα στην Αθήνα μετά στην Πάτρα (πατρίδα της Νίνας), πώς σας υποδέχθηκε το κοινό;
Θέλω να μου μεταφέρετε τα σχόλια που ξεχωρίσατε …

Ε: Και στους δύο προορισμούς η συναυλία πήγε ανέλπιστα καλά από πλευράς κοινού. Σε μία πολύ δύσκολη εποχή, ο κόσμος μας τίμησε με την προτίμησή του και παρά τις αντιξοότητες, νιώσαμε την παρουσία του πολύ έντονα. Τα σχόλια ήταν πολύ ζεστά και ενθαρρυντικά, εγώ έχω ξεχωρίσει δύο που άκουσα και στην Αθήνα και στην Πάτρα, 1. “Γιατί μόνο μία μέρα η συναυλία και όχι περισσότερες” και 2. “Γιατί τελείωσε τόσο γρήγορα” - η αλήθεια είναι ότι η συναυλία κρατάει δυόμιση ώρες!

Ν: Αλήθεια είναι, δεν μας άφηναν να φύγουμε από τη σκηνή! Χάρηκα πολύ γιατί και για μένα αυτή η συνύπαρξη αποτελούσε μια μεγάλη πρόκληση. Είναι κάτι που γίνεται για πρώτη φορά και ποτέ δεν ξέρεις αν θα αρέσει στον κόσμο. Προχωράς με βάση το ένστικτο, την πείρα και το σεβασμό προς τον κόσμο, αλλά μόνο στο “χειροκρότημα” καταλαβαίνεις αν πραγματικά έκανες τη σωστή επιλογή. Ελπίζουμε πραγματικά η ανταπόκριση του κόσμου να είναι αντίστοιχη και στις άλλες πόλεις που ετοιμαζόμαστε να πάμε...

Τι είπε η οικογένειά σας (οι δύο άντρες της ζωής σας  Άδωνις και Κωνσταντίνος) και κυρίως πώς σχολίασαν τα παιδιά σας, ακόμη πιο δύσκολοι κριτές;

Ν: Η οικογένειά μου βρίσκεται πάντα δίπλα μου και με στηρίζει σε όλες μου τις επαγγελματικές επιλογές. Η μεγάλη μου κόρη Νεφέλη (7) είναι πολύ υπερήφανη για τη μαμά της και με παρακολουθεί σχεδόν σε όλες μου τις παραστάσεις. Και εγώ όμως, παίρνω δύναμη από την παρουσία της, είναι κάτι το μεταφυσικό... Η μικρούλα είναι ακόμη μωρό, ελπίζω όμως πολύ σύντομα ότι θα έρθει και εκείνη να με δει. Οι κόρες μου, αν και μικρές, αποτελούν το ισχυρότερο στήριγμα για μένα.

Ε: Ο Άδωνις έχει ενθουσιαστεί με το αποτέλεσμα. Είναι η πρώτη φορά που με βλέπει να διευθύνω ένα τελείως διαφορετικό ρεπερτόριο από το ξεκίνημά μου στη συμφωνική μουσική και του αρέσει που τόλμησα και κάτι τέτοιο. Τα μεγαλύτερα παιδιά μου Αλέξανδρος (17) και Θεοδώρα (15) χαίρονται πάρα πολύ που με ξαναείδαν στη σκηνή. Όσο για τον Περσέα (7), όλο αυτό του φαίνεται πρωτόγνωρο, αλλά είναι πολύ υπερήφανος για τη μαμά του, που κάνει κάτι τόσο διαφορετικό από τις άλλες μαμάδες που έχει γνωρίσει μέχρι σήμερα! Αξίζει να σημειώσουμε ότι η επιλογή του ρεπερτορίου έχει γίνει πολύ προσεκτικά και έχουν ληφθεί υπ' όψιν όλες οι ηλικίες. Έτσι, οι μεγαλύτεροι άνθρωποι απολαμβάνουν τη μουσική από το “Νονό” ή το “Καμπαρέ” αλλά και οι νεώτεροι ενθουσιάζονται με το “Skyfall”!

Η Θεσσαλονίκη και η Βόρεια Ελλάδα όλη σας περιμένουν...
Θα προσθέσετε η θα διαφοροποιήσετε το πρόγραμμα του Badminton;

Ε: Στο πρόγραμμα της Αθήνας είχαν προστεθεί κάποια χριστουγεννιάτικα τραγούδια που ταίριαζαν και με το εορταστικό κλίμα εκείνης της περιόδου. Στην Πάτρα αυτά τα τραγούδια αφαιρέθηκαν και τη θέση τους πήραν εξ' ίσου γνωστά και αγαπημένα τραγούδια, πάλι από τον παγκόσμιο κινηματογράφο. Η αποδοχή του κόσμου και ο ενθουσιασμός που εισπράξαμε δεν μας έδωσε το περιθώριο να αλλάξουμε και πολύ το πρόγραμμα!

Ν:  Έτσι και στο Μέγαρο Μουσικής της Θεσσαλονίκης που θα βρεθούμε στις 13 και 14 Φεβρουαρίου, θα σας κρατήσουμε συντροφιά με τις πιο αγαπημένες μελωδίες του διεθνούς αλλά και του ελληνικού κινηματογράφου.

Mε τα socialmedia παρατηρώ ότι άρχισαν νας σας αρέσουν κ να εξοικειώνεστε και γενικά έχετε περάσει στην εποχή των tweets κ likes η με μέτρο;

Ε: Εγώ ξεκίνησα πολύ διστακτικά πριν από ένα – δυο χρόνια περίπου, η αλήθεια είναι ότι άργησα λίγο να καταλάβω το πώς λειτουργούν, η αμεσότητα όμως που μου έδωσαν με τον κόσμο ήταν κάτι το ασύλληπτο για μένα και έκτοτε προσπαθώ να συμμετέχω όσο πιο ενεργά μου επιτρέπει το πρόγραμμά μου. Δεν θα ασχοληθώ πολύ όλη την ημέρα, αλλά σίγουρα θα μπω για λίγα λεπτά έστω και μία φορά κάθε μέρα.

Ν: Ακόμη μαθαίνω... Δεν έχω προλάβει να βάλω ενεργά τα social media στη ζωή μου, δυστυχώς, τώρα με την Ευγενία προσπαθώ λιγάκι να τα παρακολουθήσω, ελπίζω πραγματικά να τα καταφέρω γιατί η εποχή το επιβάλλει!



Ευγενία πες μου ειλικρινά, με την μπαγκέτα στο χέρι νοιώθεις η Ευγενία που ήξερες μέχρι να βγεις στον αέρα του Αντ1 για πρώτη φορά ή μήπως η τηλεόραση και τα παρελκόμενα της υπερέκθεσης σε έβγαλαν από το ... "φράκο " της μαέστρου;

Ε: Σαν να μην έχει περάσει ούτε μία μέρα... Είχα και εγώ τις αμφιβολίες μου και όσον αφορά τη διεύθυνση ορχήστρας, αλλά κυρίως όσον αφορά τη σύνθεση, τη δημιουργία καινούργιας μουσικής, αυτό ήταν και το μεγαλύτερό μου άγχος. Στο μυαλό μου είχα από την πρώτη στιγμή ότι, ο χρόνος της τηλεόρασης για μένα ήταν πεπερασμένος. Ούτε μία φορά δεν πέρασε από τη σκέψη μου ότι τη θέση της σκηνής θα την έπαιρνε για πάντα ένα πλατώ, τη θέση της παρτιτούρας, μια σκαλέτα και τη θέση της μπαγκέτας, ένα μικρόφωνο. Είμαι πολύ ευγνώμων για όσα μου έχει προσφέρει η τηλεόραση, αλλά ποτέ δεν ένιωσα στο φυσικό μου περιβάλλον. Όταν πριν από ενάμιση χρόνο περίπου ξανάρχισα το γράψιμο και πριν από δυο μήνες ξεκίνησα πάλι τις πρόβες με την ορχήστρα, ένιωσα ξάνα τη γαλήνη και την ευφορία που νιώθει κανείς όταν, μετά από καιρό, επιστρέφει ξανά στο σπίτι του.

Νίνα μας έχεις συνηθίσει να αναζητάς το start-up (: έκφραση της μόδας στις business) στις καλλιτεχνικές σου επιλογές , αυτό τον συνδυασμό σου με την Ευγενία, να εικάσω ότι θα κρατήσει περισσότερο, ότι κάνετε σχέδια, ότι σαν αληθινά, παθιασμένα θηλυκά καταστρώνετε το next project; Θα πάτε κ εκτός Ελλάδας;

Ν: Όντως, όλα αυτά τα χρόνια που με γνωρίζετε, προσπαθώ συνέχεια να αφουγκράζομαι τον παλμό του κόσμου και να προσπαθώ συνέχεια να κάνω διαφορετικά πράγματα και να μην επαναλαμβάνομαι. Αυτός ο συνδυασμός είναι πρωτότυπος και θέλω να πιστεύω ότι είναι μόνο η αρχή για σπουδαία πράγματα. Κατ' αρχήν, θέλουμε να ταξιδέψουμε με το “Cinema Paradiso” όσο γίνεται περισσότερο ανά την Ελλάδα, γιατί όχι και εκτός... Βεβαίως αυτό, τη δεδομένη χρονική στιγμή φαντάζει αδύνατον, αλλά πού ξέρεις καμιά φορά τί γίνεται; Μακάρι, θα το θέλαμε πολύ. Εκτός αυτού όμως, η Ευγενία έχει συνθέσει ένα καινούργιο συμφωνικό έργο από πέρυσι και ελπίζουμε φέτος, αν όλα πάνε καλά να ανεβεί και να το απολαύσετε. Οπότε θα μας δείτε σε τουλάχιστον μία ακόμη συνεργασία για φέτος.

Κάποτε η τελευταία ερώτηση ήταν πιο ανάλαφρου "σκοπού", τώρα η κρίση έχει τον πρώτο κ τελευταίο λόγο! Δώστε μου δύο πραγματικά παραδείγματα αλλαγών στις ζωές σας, στην καθημερινότητα σας λόγω κρίσης, πείτε μου επίσης αν και πώς εκπαιδεύετε τα παιδιά σας, τι τους λέτε; Στριμωχθήκατε;

Ν: Η κρίση δεν είναι μόνο ελληνική, είναι παγκόσμια. Όλος ο κόσμος διάγει μια περίοδο εξαιρετικά δύσκολη σε οικονομικό επίπεδο και όχι μόνο... Δεν θα μπορούσα εγώ να αποτελέσω εξαίρεση. Εννοείται πως έχουμε στριμωχθεί και ειδικά με τα παιδιά που, ό,τι και να γίνει προσπαθείς να μην τους στερήσεις τίποτα, τα πράγματα γίνονται ολοένα και δυσκολότερα. Τα δικά μου παιδιά είναι πολύ μικρά για να καταλάβουν το πνεύμα οικονομίας που έχει “εισβάλλει” στο σπίτι μας, εντούτοις προσπαθώ να μην τα συνηθίζω σε σπατάλες και πολυτέλειες γιατί ποτέ δεν ξέρει κανείς τί μας ξημερώνει...

Ε: Όπως γνωρίζετε πολύ καλά κυρία Νικολοπούλου, οι περισσότεροι καλλιτέχνες διάγουν περιόδους κρίσης, ακόμα και εκτός κρίσης! Οπότε οι περισσότεροι από εμάς είμαστε συνηθισμένοι σε μια ζωή πιο μετρημένη και προσεκτική. Προσωπικά εγώ, έχω περάσει πολύ δύσκολα σε χρόνια μεγάλης ευημερίας για τη χώρα. Ούτε μεγάλωσα σε πλούσιο σπίτι. Παρ΄όλ' αυτά, όσο περνάει ο καιρός γίνομαι ακόμα πιο προσεκτική. Για παράδειγμα, παρακολουθώ πάντα τις προσφορές και συγκρίνω τιμές, κάτι που δεν έκανα στο παρελθόν. Επίσης, έχω γίνει πολύ πιο προσεκτική στην κατανάλωση ρεύματος και νερού και έχω βάλει και τα παιδιά σε αυτή τη διαδικασία. Η αλήθεια είναι πως είναι πολύ δύσκολο να βάλεις τα παιδιά σε μια νοοτροπία εγκράτειας και οικονομίας όταν στις παρέες τους αυτό θεωρείται ακόμα “περίεργο”... Ειδικότερα, προτρέπω τα παιδιά να παρακολουθούν την επικαιρότητα και επισκεπτόμαστε μαζί χώρους όπου φιλοξενούνται παιδιά όχι τόσο τυχερά όσο εκείνα, για να καταλάβουν καλύτερα πόσο δύσκολη είναι η εποχή που διανύουμε.

Τέλος μου δίνετε την εντύπωση δύο τόσο πληθωρικών κ δημιουργικών προσωπικοτήτων που είμαι βέβαιη ότι φροντίζετε και γιά τον πλησίον σας αυτή την εποχή που ο κόσμος εκτός από το θέαμα θέλει κ άρτον ... Τι κάνετε γι' αυτό - αν δεν είμαι αδιάκριτη;



Ε: Δεν είναι θέμα διακριτικότητας, αλοίμονο, απλώς προσπαθώ να μην πολύ μιλώ γι' αυτό το θέμα, για να μην θεωρήσει κανείς ότι το προβάλλω εσκεμμένα. Παρ' όλ' αυτά, πάντα προσπαθώ να βοηθώ όποιον μου ζητήσει τη βοήθειά μου, ή όποιον θεωρήσω εγώ ότι χρειάζεται βοήθεια. Αυτή η πλευρά μου ευαισθητοποιήθηκε πολύ πιο έντονα από τότε που έκανα τα παιδιά μου. Τώρα όμως, πολύ περισσότερο από ποτέ άλλοτε. Δεν νιώθω ότι προσφέρω, αλλά ότι επιστρέφω.

Ν: Κι εγώ συμφωνώ με την Ευγενία, ό,τι κάνουμε το κάνουμε ήσυχα και με πολλή αγάπη.