Ποιός ήταν ο... κόκκινος Ντάνυ του Μάη του 68', ο φιλέλληνας Ντανιέλ Κον Μπεντίτ που χθες δήλωσε ότι εγκαταλείπει την πολιτική!

Πριν από μερικά χρόνια, ο Ντανιέλ Κον Μπεντίτ είχε «υποσχεθεί» ότι θα αποσυρθεί από την πολιτική πριν κλείσει τα 68. Τότε «θα είμαι ένας εξηνταοχτάρης, αληθινός, ολοκληρωμένος» και «αυτό θα είναι το τέλος της πολιτικής για μένα» είχε δηλώσει το 2010.

Tης Μαρίας Αδαμίδου

Δύο μήνες πριν φτάσουν λοιπόν τα 68α γενέθλιά του, πραγματοποίησε την «υπόσχεσή» του και ανακοίνωσε ότι δεν πρόκειται να είναι υποψήφιος στις επόμενες ευρωεκλογές.

Ο «κόκκινος Ντάνι», που τα τελευταία χρόνια ήταν? Πράσινος, έκανε την αναγγελία της «συνταξιοδότησής» του με την κυκλοφορία του βιβλίου του «Κατάργηση των πολιτικών κομμάτων; Σκέψεις από έναν απάτριδα και ανένταχτο σε κόμμα» χθες στη Γαλλία, όπου λεει ότι θα ήθελε να είναι υποψήφιος και για την Ελλάδα.

«Ακούω πλέον τα μηνύματα που μου στέλνει το σώμα μου» γράφει στο μόλις 40 σελίδων βιβλίο του, αναφερόμενος στην πρόσφατη αφαίρεση καρκινικού όγκου στην οποία υπεβλήθη.

Ο Κον Μπεντίτ υπήρξε ένας από τους ηγέτες του επαναστατικού «Μάη του ‘68» στο Παρίσι. Διάσημη είναι η φωτογραφία από την εποχή εκείνη που τον δείχνει να προκαλεί έναν αστυνομικό

«Δεν νιώθω πια ότι είμαι σε θέση να διεξαγάγω έναν ευρωπαϊκό προεκλογικό αγώνα, που απαιτεί τη σωματική και πνευματική παρουσία σε ολόκληρη την ήπειρο». Αναφέρει, ωστόσο, ότι είχε ακόμη βλέψεις, που τις έβαλε στην άκρη. Ο Κον Μπεντίτ, που υπήρξε ευρωβουλευτής τόσο με το γερμανικό όσο και με το γαλλικό κόμμα των Πρασίνων, ήθελε να λάβει μέρος σε ένα «οικολογικό ψηφοδέλτιο στην Ελλάδα» και αργότερα να είναι υποψήφιος για την προεδρία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής».

«Με ένα 10 ως 15% θα έθετα σε κίνηση μια νέα δυναμική μέσα στην ελληνική κοινωνία και θα είχα κλονίσει τους ηττοπαθείς ή κυνικούς συντηρητισμούς που υπονομεύουν την πολιτική στην Ευρώπη» γράφει και προσθέτει: «Ομως όλο αυτό δεν είναι παρά ένα όνειρο. Το φάντασμα ενός αντίο. Κι έπειτα θα με κατηγορούσαν για μια ακόμη φορά ότι είμαι ξεροκέφαλος και έχω ένα υπερβολικό εγώ»».

Αυτό δεν σημαίνει βέβαια ότι ο έμπειρος πολιτικός αποφάσισε να παροπλιστεί, καθώς θεωρεί ότι μπορεί να είναι πολιτικά ενεργός εκτός της κεντρικής σκηνής. Δεσμεύτηκε ότι όχι μόνο θα ασκεί τα εκλογικά του δικαιώματα, αλλά ότι θα συνεχίσει να διαμαρτύρεται και να διαδηλώνει για όσα πιστεύει.

Καυστικός
Το τελευταίο διάστημα έχει επικρίνει αυστηρά τόσο το Βερολίνο όσο και το Παρίσι, κατηγορώντας τις δύο ηγεσίες πως σε ό,τι αφορά το ευρωπαϊκό ζήτημα κινούνται «χωρίς συγκεκριμένη κατεύθυνση». Επιπλέον, συντάχθηκε με τον πρόεδρο του Ευρωκοινοβουλίου Μάρτιν Σουλτς και προειδοποίησε τους Ευρωπαίους ηγέτες ότι δεν πρόκειται να εγκρίνει τον «ελλειμματικό» κοινοτικό προϋπολογισμό που συναποφασίστηκε στη Σύνοδο Κορυφής.

Η είδηση για τους Ευρωπαίους Πράσινους δεν είναι ιδιαίτερα ευχάριστη. Παρότι ο Κον Μπεντίτ είχε αποστασιοποιηθεί από το γαλλικό κόμμα των Πρασίνων, επειδή διαφωνούσε με την ευρωπαϊκή του γραμμή, η ευρωπαϊκή παράταξη σκόπευε να κατεβάσει ενιαία λίστα για τις εκλογές του 2014. Το όνομα του Κον Μπεντίτ ήταν ανάμεσα σε εκείνα που «έπαιζαν» για τις πρώτες θέσεις της λίστας, καθώς είναι μια φιγούρα-σύμβολο σε ολόκληρη την Ευρώπη.

ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΦΟΙΤΗΤΙΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΩΣ ΤΗΝ ΕΥΡΩΒΟΥΛΗ
Εμβληματική μορφή στον «Μάη του '68»

Ο γερμανικής καταγωγής Ντανιέλ Κον Μπεντίτ υπήρξε ένας από τους ηγέτες του επαναστατικού «Μάη του '68» στο Παρίσι, όταν ως φοιτητής Κοινωνιολογίας βρισκόταν στη Γαλλία. Μια φωτογραφία του από την εποχή εκείνη που έγινε διάσημη τον δείχνει να προκαλεί έναν αστυνομικό. Το παρατσούκλι «κόκκινος Ντάνι» το κέρδισε χάρη στην ιδεολογία του αλλά και στο χρώμα των μαλλιών του. Το γαλλικό κομμουνιστικό κόμμα, πάντως, δεν είχε στηρίξει τους φοιτητές και είχε αποκαλέσει τον Ντάνι «Γερμανό αναρχικό», ενώ οι αντίπαλοί του, εκμεταλλευόμενοι τη γερμανική του υπηκοότητα, τον διώχνουν από τη χώρα.

Επειτα από μια αναγκαστική εξορία στη Γερμανία, στη Φραγκφούρτη, στη διάρκεια της οποίας γίνεται ένας από τους ιδρυτές της ομάδας Επαναστατική Πάλη, πήρε τον δρόμο της πολιτικής. Σταδιακά, αρχίζει ολοένα και περισσότερο να ευαισθητοποιείται στα περιβαλλοντικά θέματα και στον πυρηνικό αφοπλισμό, ενώ το 1984 προσχωρεί στο Γερμανικό Πράσινο Κόμμα. Λίγο αργότερα εκλέγεται αντιδήμαρχος της Φρανκφούρτης και το 1994 ευρωβουλευτής. Το 1999 ξαναγυρίζει στη Γαλλία, όπου θα ηγηθεί του Γαλλικού Πράσινου Κόμματος. Το ανήσυχο πνεύμα του, ωστόσο, δεν φαίνεται να μπορεί να περιοριστεί σε κομματικά στεγανά κι έτσι φτάνει στο σημείο να κατακρίνεται από μεν τους δεξιούς για τις θέσεις του υπέρ των μεταναστών, για τη νομιμοποίηση των μαλακών ναρκωτικών και την εγκατάλειψη της πυρηνικής ενέργειας και από τους αριστερούς για τις απόψεις του υπέρ της φιλελεύθερης αγοράς, υπέρ της παρέμβασης στη Βοσνία και το Αφγανιστάν, καθώς και για τις συνεργασίες του με Κεντρώους.

Ξαναστρέφεται στη Γερμανία, όπου επανεκλέγεται ευρωβουλευτής το 2004, ενώ το 2009 δεν δίστασε να κατακρίνει τον Πάπα Βενέδικτο XVI όταν κατά την περιοδεία του στην Αφρική παρότρυνε τον κόσμο να μη χρησιμοποιεί προφυλακτικό.

Το 2009 επέστρεψε στη Γαλλία, οπότε εξελέγη με τον σχηματισμό Ευρώπη-Οικολογία-Οι Πράσινοι (EELV).